Alþýðublaðið - 25.11.1926, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Englandi. — „Mgbl.“ er álíka ná-
kvæmt í frásögum og alloft áður.
Þar segir, að „Ólafur“ hafi verið
„með 13 kitti".
Hættur veiðum
er togarinn „Belgaum'* og hefir
verið fluttur inn i sund. Bætist enn
við í dugnaðarsýningu stórútgerðar-
félaganna.
Áhættu verkalýðsins
Einn verkamaður bæjarins var í
fyrri viku að höggva klaka. Hrökk
þá stykki frá jarðhögginu og í auga
mannsins. Að einum degi liðnum var
hann fluttur á sjúkrahús og augað
tekið úr honum. Maðurinn heitir
Hannes Sigurðsson og á heima i
Ánanaustum hér i Vesturbænum.
Hann hefir fyrir stórri fjölskyldu að
sjá.
Meiðsl af árekstri.
Drengur, sem var á reiðhjóli í
gær og kom niður Bankastrætis-
brekkuna, rakst á gangandi mann
í Austurstræti og var þó á hægri
ferð. Féllu þeir báðir, og varð
drengurinn undir. Maðurinn meidd-
ist ekki, en drengurinn lá eftir og
var fluitur, í bifreið til læknis.
Hafði hann fengið vott af heila-
hristingi, en mun ekki hafa meiðst
hættulega.
Alhvitt af snjó
gerði hér i borginni um miðdegið
í dag.
Skipafréttir.
' Tvö fisktökuskip, „Sollund" og „La
France", eru nýkomin hingað.
Veðrið.
Hiti mestur 4 stig, minstur 1 stigs
frost. Átt suðiæg og vestlæg. Snarp-
ur vindur á Seyðisfirði. Annars stað-
ar lygnara. Þurt veður. Loftvægis-
lægð yfir Grænlandshafi á norðaust-
urleið. Útlit: Vestlæg og suðvestlæg
átt, allhvöss í dag á Vestfjörðum.
Éljaveður víða. Hér og yfirleitt við
Suðvesturland kólnak; skúra- og
élja-veður.
Njáluerindi.
I kvöld kl. §—7 flýtur Kristján
Andrésson erindi. Efni: Hvar er
Njála rituð? Erindið verður flutt í
heixnspekideildarsal háskólans. AIÞ
ir veikomnir.
tt# Aá PS Wi
Gengi erlendra mynta í dag:
Sterlingspund...........kr. 22,15
100 kr. danskar . . . . — 121,70
100 kr. sænskar .... — 121,95
100 kr. norskar .... — 116,84
Dollar . ..............— 4,571/3
100 frankar franskir. . . — 16,06
100 gyllini hollenzk . . — 183,04
100 gullmörk þýzk. . . — 108,56
íhaldsmenn öfgamenn.
„Mgbl.“ segir j dag frá úrslitum
kosninga í Saxlandi á Þýzkalandi,
er hafi orðið „þau, að öfgaflokk-
arnir tveir, kommunistar og svæsn-
ustu hægrimenn unnu á, en mið-
flokkar allir töpuðu fylgi." Þegar
þess er gætt, að þessir „svæsnustu
hægrimenn“ era íhaldsflokkurinn í
Saxlandi, sams konar stjórnmála-
flokkur og íhaldsmenn hér, er þarna
fengin viðurkenning „Mgbl.“ fyrir
því, að þeir séu öfgamenn. Það lítur
út fyrir,- að „Mgbl.“ sé að lagast,
því að þetta er rétt hjá „Mgbl.“
og meira að segja líka það, að
komið hafi fyrir, að vinnuteppan
við ensku kolanámurnar hafi verið
kölluð „verkfall'* í Alþýðublaðinu,
þótt það sé ekki rökrétt, en við
það er ekkert óheiðarlegt, þar sem
jafnframt hefir verið skýrt frá þvi,
L
‘LIND H O L M -orgelin eru
beztu orgelin, sem hingað flytjast..
Hljómfegurð og útlit óviðjafn-
anlegt að dómi allra þeirra, er
séð hafa. Af mðrgum, er komu
fyrir skömmu, er ekkert óselt, en
það borgar sig að hafa biðlund
því að þau koma aftur þ. 12.
dezember.
Nótna> og Hljóifæraverzl.
lelga lallgrf mssonar
LælíJargötK 4. Sfml 311..
Mme
Gemame le Senne,
söngkona frá Operunni i París,
heldur hljómleika i Nýja Bió
í kvöld kl. e. h.
Emil TficroödseM aðstoðar.
Aðgöngumiðar seldír í Bóka-
'veizlun ísafoldar, Sigf. Eymunds-
sonar, hljóðfæraverzlun frú K. Við-
ar og Hljóðfærahúsinu og kosta
kr. 2,00, 3,00 og 5,00.
að námueigendur væru valdir að
hexmi með ójöfnuði sínum við r.ámu-
verkamenn. „Mgbl.“ hefir aftur á.
móti notað orðið „verkfall" í þeim
tilgangi að ófrægja námumennina
í augum þeirra, sem litinn skiíning
hafa á aðstöðum í vinnudeilum, á.
líkan hátt og það hefir kent námu-
mönnunum um það tjón, sem enska:
þjóðin hefir beðið við verkbannið.
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
með hnífnum og gafflinum. „Herra Smiður!
Etið þér matinn yðar! Etið þér, segi ég!“
Það var alveg eins og hann væri að eiga við
einn af litlu T—S-unum. Og þótt undarlegt
megi virðast, þá hlýddi Smiður. Hann tók
upp lítinn brauðmola og borðaði ögn af
honum, og T—S tók til starfa aftur.
Nú varð aftur fimm minútna þögn, og
þá hætti kvikmyndaltóngurinn aftur að
snæða, og nú var skelfing í andliti lians.
„Guð minn góður! Hann er að gráta!“ Þetta
var rétt. Tvö stór tár streymdu niður kinn-
ar mannsins og ,drupu á brauðið, sem hann
var að eta!
„Heyrið þér nú, herra Smiður!" andmælti
T—S. „Eru það þessir verkfallsmenn —T
„Mér þykir fyrij þvi —“
„Já, en, í isaunleika sagt, hvers vegna skyld-
uð þér vera að spilla matfriði yðar fyrir
þesSa fjandans letingja-slána ?“
„Abey! Að þú skulix nota annað eins orð-
bragð í miðdegisveizlu!“ greip mamma
fram í.
Og þá tók María Magna alt í einu til
máls. Það var furðulegt, þótt ég tæki ekki
eftir því fyrr en á eftir, en María, sem
aldrei gat ótalandi verið, hafði naumast sagt
:þitt einasta orð frá því, er við fórum úr
íegnmar-stofunum. María, sem ávalt var lífið
og -sálin í veizium, sat þarna eins og kona,
sem séð hefir afturgöngu barns; hún horfði
stöðugt á Smið og virtist niðursokkin í að
geta sér til um hugsanir hans.
„Abey!“ sagði hún, og var meira niðri
fyrir og á annan hátt heldur en ég hafði
nokkru sinni séð hjá henni áður. „Láttu
matinn eiga sig eitt augnablik. Ég þarf að
segja dálítið. Hér er maður með hjartað
fult af elsku til fólksins, — en við gerum
ekkert annað en að hugsa um, hvað við
getum náð út úr því! Hér er maður, sem
í raun og veru hefir trú, — og þú ert að
reyna að gera hann að kvikmyndabrúðu!
Reyndu að koma þessu inn í höfuðið á þér,.
Abey!"
Hinn mikli maður starði á hana. „Hvað
í ósköpunum gengur að þér, María?“ Og
alt í einu æpti hann því sem næst upp yfir
sig: „Hamingjan! Er hún ekki líka farin að
gráta!“
„Nei; ég er ekki að því,“ sagði María og