Alþýðublaðið - 26.11.1926, Blaðsíða 3

26. aóv. 1926.
væri ætlast, og reykháíurinn þyk-
ir oí viður .o. s. frv. Lögunar á
þessum gölium er lrraiist, en er
víst, að skipasmíðastöðin telji sér
skylt að framkvæma hana á sinn
kostnað eftir að aðalteikning hefir
verið samþykt og skipinu síðan
skilað fullsmíðuðu undir eftirliti
skipasmíðasérfræðinga og án
þess, að athugasemdum hafi ver-
ið hreyft við móttöku, svo að vit-
að sé? Að minsta kosti er trúlegt,
að ef verulegra brey-tinga þarf á
skipinu, þá geri smiðastöðin sig
ekki ánægða með að bera þann
kostnað, þó að tilboð hennar hafi
raunar verið nokkru hærra en
annað, sem völ var á frá Svíþjóð.
Slíkar umbætur eru d ýrar, og
skipið þolir enga bið af deilu um,
hver greiða skuli lögunina; hún
verður að vera forsvaranlega af
hendi leyst, því að það má ekki
eiga sér stað, að mennirnir, sem
verja skulu dýrmæta landhelgina,
l^éu í neinni hættu vegna galla á
■skipinu. Mistökin um fráganginn
á skipinu geta því orðið útdrátt-
arsöm fyiir ríkissjóð áður en lýk-
ur.
Þetta er því alvarlegt mál. Það
er svo alvarlegt, að næsta þing
verður að graiast rækilega fyrir,
hvernig í því liggur, og ganga
rikt eftir ábyrgð á hendur þeim,
sem á s'ökina, hvort sem reynist
vera, að skipasmíðastöðin hafi
svikið verkið eða ráðherrann, sem
samdi við hana, ekki verið mað-
ur til að ganga svo frá sanmingn-
um, að ekki væri opinn • gróða-
Vegur fyrir skipasmíðastöðina að
ganga svo frá verkinu, að hún
hetði atvinnu til frambúðar af
umbótum á skipinu. Enn fremur
þarf að athugat hvernig stendur á
þvi, hversu „Flydedokken“ verð-
Ur gc??t til samninga við íslend-
inga, jafnvel þótt tilboð frá henni
séu dýrari en öðrum.
t þessu máli verður að gera
fuMkomlega hreint, svo að slík
mistök, sem virðast hafa orðið
um fyrsta landhelgisgæzluskip is-
lendinga, endurtakist ekki um hin
næstu, og ekki vakni upp ótrú á
því, að isiendingar séu færir um
að halda vel uppi sjálfstæði sinu
á hinu mikiivæga sviði landhelgis-
gæzlunnar.
Kveikja ber
á bifreiðum og reiðhjölum kl. 3Vá
p. m. þessa dagana.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Mýjar kosaingar í Danmðrku
2. dezember.
Khöfn, 14. nóv.
Ríkisþinginu er slitið, ’og nýj-
ar kosningar fara fram 2. dezem-
ber. Stjórnin áfrýjar gerðum sín-
um til kjósenda, og skera þeir
nú úr því, hvort nú verandi stjórn
situr áfram eftir kosningarnar eða
hvort öðrum skuli falinn sá starfi
á hendur.
Eins og menn vita, hefir stjórn-
in stuðst við gerbótamenn í þing-
inu, en þeir hafa fallið frá í mál-
um, sem stjórnin heldur til stréitu,
meðal annars urn tekjuskatt og
fjárveitingu, 15 millj. kr„ sem
styrk og lán til iðnfyrirtækja til
aukinnar vinnu og framleiðslu. Til
þessa vildu gerbótamenn leggja
3 millj. kr„ og tekjuskattinn vildu
þeir lækka svo, að jafnaðarmenn
sáu sér ekki fært aÖ ganga að
þeirri miðlun.
í þinginu (þjóðþinginu) ei^
flokkaskipunin þessi: 55 jafnað-
arrnenn, 42 vinstrimenn, 28 hægri-
menn, 20 gerbótamenn og 2 utan
’flokka. Stjórnin hefir því haft 75
atkvæði móti 72 eða þriggja at-
kvæða meiri hluta. i landsþinginu
eru hægri og vinstri í miklum
meiri hluta.
Landsjnngið er því þröskuldur
sá, sem alt af hefir verið í vegi
jafnaðarmanna og stuðningsmanna
þeirra. Hafi það ekki felt gerðir
þjóðþingsins, hefir það skorið þær
svo, að oft voru þær ekki nema
svipur hjá sjón, þegar þaðan kom.
— Á þessu hefir gengið, siðan nú
verandi stjórn tók við völdum,
og hlaut að reka að því fyrr eða
síðar, að stjórnin áfrýjaði til kjós-
enda. En það myndi þó eflaust
hafa verið talið heppilegast, að
stjórnin hefði setið kjörtímabilið
út, og það hefði veriö hið ákjós-
anlegasta af pólitískum ástæðum.
Og mjög er það vafasamt, að
gleði hægri- og vinstri-manna sé
mikil yfir því að eiga nú að fara
að kjörborðinu. Ég skal engu
spá um það að svo komnu,
hvernig þessar kosningar fara, en
vinstrimenn sigla þegar með rifin
seglin, svo að það væri sízt að
furða, þó að lendingin yrði öröug,
og einhverjir kæmu ekki að landi
aftur sem þingmenn þess flokks.
Gerbótamenn munu sjálfsagt iíka
3
missa menn utan borðs, og er
lið þeirra sízt of mannmargt fyr-
ir. — Jafnaðarmenn sigla með
góðan byr, enda engin ástæða til
að óttast mannfall á þeim knerri.
Hægrimenn bera sig karlmann-
lega, þótt ekki sé ugglaust, að
kurr muni og vera í þeim her-
búðum.
Þorf. Kr.
Viðtal
um vigsluneitun biskups.
Alþbl. fór að hi.tta einn af þeirn
mönnum, *sem er margfróðastúr
hér um eðli kirkjumála. Það er
Guðbrandur Jónsson, höfundur
hins fróðlega rits um íslenzka
kirkjuhætti á miðöldum.
„Hvað getið þér sagt mér um
vígsluneitun biskups?"
„Hvernig í ósköpunum dettur yð-
ur í hug að fara að spyrja mig
um þetta? Ég er rómversk-ka-
þólskur og hefi enga löngun til að
fará að skifta mér af innbyrðis-
þrasi mótmælenda. Mér nægir í
því efni það, sem mín eigin
kirkja getur veitt, og um vígslu-
neitun biskups veit ég auðvitað
ekkert nenta það, sem í blöðun-
um hefir staðið.“
„En þér getið að minsta kostl
sagt okkur eitthvað um eðli vígsl-
unnar og þýðingu hennar!“
„Það get ég auðvitað gert. Rök-
semdir biskupsins fyrir því að
neita um þessa prestsvigslu sýn-
ast fljótt á iitið vera góðar, —
að það nái engri átt, að hin lút-
erska þjóðkirkja fari að vígja
prest til safnaðar, sem stendur á
öðrum játningargrundvelli en hún,
— en sé eðli vígslunnar rannsak-
að, þá reynist sá styrkur, sem
að dómi biskups er með því veitt-
ur, vera alveg þýðingarlaus. Vígsl-
ur eru með þrennu móti: 1. vígsl-
ur með sakramentiseðli (benedicti-
ones sacramentales), |). e. vígslur,
kem í krafti sérstaks guðdómlegs
umboðs veita mönnum eða hlut-
um sérstakt óafmáanlegt vald éða
eðli, t. d. vígsla brauðs og víns í
sakramentinu (transsubstantio),
vigsla biskups, prests, hjúskapur
o. s. frv„ 2. vígslur, sem að lög-
um og venjum (ekki að guös um-
boði) veita hlutum eða mönnum
sérstakt, öafmáanlegt eða að
minsta kosti langvarandi, vald eða