Føroya kunngerðasavn A og B - 12.04.1951, Blaðsíða 8

24
partvís er kostur og innivist,
verður virðið av hesum at seta
av landsstýrinum.
í tí føri, at eitt virki verður
steðgað í frítíðini, kann starvs-
fólkið har, sum ikki eigur rætt
til frítíð allar dagamar, virkið
er steðgað, ikki av steðginum
krevja endurgjald út um ta frí-
tiðarløn, sum ávarðandi eigur á
eftir fyrisetingunum í hesi ióg.
§ 6.
Henda lóg viðvíkir ikki per-
sóni í almennum starvi, sum av
líki, løgtingi ella kommunu
hevur fingið vissað frítíð við
iøn, um so er, landsstýrið metur
ávarðandi skipan at veita starvs -
fólkinum ikki ringari kor, enn
fyrisetanarnar í hesari lóg høvđu
veitt.
Landsstýrið kann fyriseta, at
lógin verður ikki at galđa starv
ella starvsøki, har við sáttmála
ella fyriskipan er vissað starvs-
fólkinum frítíð við Ipn eftir
reglum, sum bjóða ikki ringari
kor, enn fyrisetanarnar i hesari
lóg.
Henda lóg minkar einki um
viðarifatandi frítíðarrætt, sum
kann eigast á eftir aðrari lóg
ella fyrisetan, eftir semju mili-
um arbeiðsgevara og arbeiðara
eila eftir voldgiftsdómi eila van-
ligum siði.
§ 7.
Tann, sum fritíðarrætt eigur,
hevur skyldu at vera frá ar-
beiðinum so nógvar dagar, surn
frítíðarrætturin er til, og fri-
xíðarrætturin verður avtapað-
ur fyri alla fritíðina, sum ávarð-
anđi í frítíðini tekur sær uppá
arbeiði fyri viðurlag.
Avtala um at siga frá sær rætt
til frítíð við løn er ólóglig, og
arbeiðsgevari, sum við starvsfólk
sítt ger slíka avtalu, fellur und-
ir bót til landskassan.
Fritíðarmerkini smbrt. § 5,
stk. 1, mugu ikki latast til onn-
ur. Brot móti hesi reglu fellur
unđir bót til landskassan, og
verður rættarliga viðgjørt sum
politimál.
§ 8.
Viðvíkjandi starvsfólki á skipi
eigur landsstýrið heimild at gera
tey avvik frá fyrisetanunum í
hesi lóg; sum kunna vera neyð-
ug og nmilig undir teim serligu
viðurskiftum, sum elvast á sjón-
um; t. d. kunna eftir samráð
við ávarðandi starvsfeløg setast
reglur, soleiðis at tann árliga
frítíðin kann verða býtt ella
s-amanløgd við komandi frítíð, og
faglige organisation, under hvil-
ken págældende virksomheder
henhører, ikke udbetaler ferie-
godtgørelsen eller garanterer
den udbetaling, kan denne ordnes
gennem et feriemærkesystem
(en feriefond), hvorom nærmere
regler fastsættes af landsstyret.
Ved beregning af feriegodtgø-
relsen tages ikke hensyn til hvad
der ydes som erstatning for
særlige omkostninger eller til
særlige tillæg for overarbejde
og lignende.
For sá vidt lønnen helt eller
delvis bestár af kost og logi,
fastsættes værdien heraí a£
landsstyret.
I tilfælde, hvor en virksom-
hed holđes lukket under ferien.
kan sádanne beskæftigede, der
ikke er berettigede til ferie i
alle de đage, i hvilken virksom-
heden holdes lukket, ikke i an-
iedning af virksomnedens luk-
ning' kræve nogen særlig godt-
gørelse ud over den dem i med-
íør af det foregáende iriđeholđte
bestemmelser tilkommende fe-
riegodtgørelse.
§ 6.
Loven kommer ikke til anven-
đelse i tilfælde, hvor der ved
lønningsregulativer er tilsikret
personer, der beskæftiges af ri-
get, landet eller en kommune,
ferie med løn, for sá vidt lands-
styret skønner, at págældende
ordning ikke stiller de beskæf-
tigede ringere end de i nærvæ-
rende lov indeholdte bestem-
melser.
Landsstyret kan bestemme, at
loven ikke kommer til anvendel-
se inaen for fag eller faglige om-
ráder, hvor der ved overens-
komst eller regulativ er sikret
de beskæftigede ferie med løn
efter regler, der ikke stiller dem
ringere end de i nærværende
lcv indeholdte bestemmelser.
Nærværende lov medfører
ingen indskrænkning i videre-
gaende ferieret, der mátte væ-
re hjemlet ved andre love og
bestemmelser, ved overenskom-
ster mellem arbejdsgivere og ar-
bejdere eller ved voldgiftsken-
delser eller sædvane.
8 7.
Den ferieberettigede er for-
piigtet til at holde ferie i det
antal dage, som ferieretten om-
fatter, og retten til ferien forta-
bes for hele ferieperioden, hvis
págældende i ferietiden pátager
sig arbejđe mod vederlag.