Alþýðublaðið - 29.11.1926, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
„0, guð vors lands" á frakknesku.
Næst syngur hún á föstudagskvöld-
ið kl. 71/2 i Nýja Bíó.
Jólasáhna
fyrir slaghörpu eða orgel, sex að
tölu, er Theódór Árnason hefir búið
til prentunar, hefir Hljóðfærahús
Reykjavíkur gefið út. Útgáfan er
smekkleg og pó ódýr.
Qengi erlendra mynta í dag:
Sterlingspund. . .
100 kr. danskar . .
100 kr. sænskar . .
100 kr. norskar . .
Dollar .....
100 frankar franskir.
100 gyllini hollenzk
100 gullmörk pýzk.
kr. 22,15
- 121,64
- 121,88
- 116,59
- 4,571/4
- 16,73
- 183,00
- 108,56
Kvöldvökurnar.
I kvöld lesa Ásgeir Ásgeirsson
fræðslumálastjóri, séraÁrni Sigurðs-
son og Baldur Sveinsson. Lestrun-
um verður viðvarpað.
tsfisksala.
Togarinn „Þórólfur" hefir selt afla
sinn i Englandi fyrir 1235 sterlings-
pund.
Togararnir.
„Hannes ráðherra" fór á veiðar á
laugardagskvöldið. „Gyllir" kom úr
Englandsför og fór á veiðar í gær.
Landskjörsatkvæðin
að austan, sem ókomin voru,
munu hafa komið með „Nonna", en
atkvæðin úr Barðastrandarsýslu eru
væntanleg bráðlega með „Þór".
Heilsufarsfréttir.
(Eftir simtali við landlækninn í
morgun.) „Inflúenzan" gengur um
alt Suðurland, en hefir hvergi verið
mannskæð, svo að landlækni sé
kunnugt, og ekki vita héraðslækn-
arnir í Reykjavík og Hafnarfirði
til manndauða af hennar völdum nú.
Engar aðrar farsóttir eru á Suður-
landi. I Blönduósshéraði er ,j£ik-
hósti". Hann er vægur, en virðist
hafa leynst 1 héraðinu alt að tveggja
mónaða tíma. Ófrétt af Vestur- og
Austur-landi.
Jafnaðarmannafélag íslands
heldur fund í kauppingssalnum á
morgun kl. 8Va- Kosnir fulltrúar til
sambandspings. Félagarl Fjölmennið.
Lyftan i gangi. Félagsmenn einir
hafa aðgang að fundinum.
„ Veslingarnir “
eftir Victor Hugo, 2. páttur, eru
komnir út, sérprentaðir úr „Lög-
réttu".
Togari tekinn.
„Þór“ tók nýlega útlendan togara
við Vestfirði og kærði fyrir land-
helgisbrot. Búist er við, að dóm-
ur falli í tíagl í málinu.
Erindi um esperanto
flutti Þórbergur Þórðarson á
skemtun verkafólksins 1 fyrra kvöld
og las fyrstu versin i bibliunni á
pvi móli.
„V arðar“«rökf ræði.
„Vörður" íhaldsstjórnarinnar hefir
nú fundið upp pá rökfræði, að sá, er
segir frá einhverri frétt, hljóti að
vera ánægður með hana. Sami
„Vörður" segir frá pví, að strand-
varnarskipið „Óðinn" hafi reynst
verra sjóskip en við var búist, og
að eitt sinn hafi pað komíð fyrir,
að pað lagðist alveg á hliðina undan
veðri. Samkvæmt hinni nýju „Varð-
ar"-rökfræði er hann ánægður nieð
pað.
Læknisembættin
i Grímsness- og Hróarstungu-hér-
uðum er auglýst laus. Umsóknar-
frestir eru til 1. febrúar. Sigurmund-
ur Sigurðsson, læknir i Grímsness-
héraði, hefir áður fengið veitingu
fyrir Reykdælahéraði, par sem hann
var áður læknir. Nú er ekkert hérað
á landinu læknislaust.
„Gunnhildur drottning og fleiri
sögur“
eftir Fr. Ásmundsson Brekkan er
komin út fyrir norðan, I pýðingu eft-
ir Steindór Steindórsson. Bókin er
frumsamin ó dönsku og kallaðist
par „De Gamle fortalte" (Sögur
gamla fólksins). Efnið er sumpart úr
íslenzkum fornSögum og pjóðsögum.
Kápumynd eftir Tryggva Magnússon
listmálara prýðir bókina hið ytra.
„Bí bi og blaka“
nefnast kvæði nýútkomin eftir Jó-
hannes úr Kötlum, ungan mann, að
dæma eftir mynd við bókina. Ekki
parf nema að lita snöggvast i kvæð-
in til að sjá, að maður pessi er ljóð-
skáld, sem létt er um að yrkja. T. d.
er par Háttalykill, ortur undir 50
bragarháttum.
Mentamálastjórn Grikkja
hefir í opinberu bréfi hvatt til að
kenna esperanto við kennaraskóla,
miðskóla og almenna lýðskóla og
skipað sérstakan esperanto-prófessor
til pess að hafa á hendi yfirstjórn.
kenslunnar.
Alpýðubiaðið
er bezta fréttablaðið.
Upton Sinclair,: Siniður er ég nefndur.
ekki, hvað til bragðs ætti að taka. Og þarna
sat ég og braut heilann um eitthvert efni,
er hægt væri að tala um. Ég mintist þess,
að T—S hafði tekist nokkuð vel með „Sög-
una um borgirnar tvær“ sem umræðuefni,
svo að ég byrjaði:
„Það, sem þér fáið að sjá í kvöld, herra
Smiður! er mjög markvert frá listarinnar
sjónarmiði. Einn af mestu leiksviðslistamönn-
um Parísar heíir málað leiksviðið, og beztu
dómarar telja það verulegt stórvirki, nýtt
landnám í heimi kvikmyndalistarinnar."
„Segið þér mér frá því,“ sagði Smiður, og
ég var þakklátur fyrir, hvað mikinn áhuga
hann sýndi. ,
„Satt að segja veit ég ekki, hvað mikið þér
vitið um myndatökur —“
„Ég held, að það sé bezt, að þér skýrið
alt.“
„Jæja; herra T—S hefir reist stórt svið,
sem á að vera eftirlíking af stræti í Parísar-
borg fyrir einni öld. Hann hefir ráðið þúsund
manns —“
„Tvö þúsund !“ greip T—S fram í.
„1 auglýsingunum?" sagði ég brosandi.
„Nei, nei; alls ekki," sagði hann. „Það er
satt, að það séu tvö þúsund. 1 auglýsing-
unum eru það fimm þúsund.“
„Hvað um það," sagði ég; „þessir menn
eru í búningum, sem T—S hefir látið búa
til handa þeim, og þeir eiga að leika skríls-
hóp. Þeir hafa verið að æfa sig allan daginn,
og nú vita þeir, hvað þeir eiga að gera.
Þarna er maður með hljóðauka og hrópar til
þeirra fyrirskipanir, og óhemjulega miklu
ljósmagni er varpað á þá, svo að menn með
Ijósmyndavélar geti tekið myndir af leikn-
um. Það er mjög fjörmikið, og sem sögulegt
sýnishorn er það mjög mentandi."
„Og þegar því er lokið, — hvað verður
þá um mennina?"
Gersamlega gagnslaust! Aftur vorum við
komin að efni, sem ekki mátti tala um! „Við
hvað eigið þér?“ fór ég undan í flæmingi.
„Ég á við það, á hverju þeir lifi.“
„Þeir fá sína fimm dollara eða hvað?"
sagði T—S.
„En naumast endist það lengi. Hvað kostar
þessi miðdegisverður, sem við erum að eta?“
Kvikmyndakóngurinn horfði framau 1
Bpyrjandann og brast svo í hlátur.
„Ha, ha, ha! Þetta var fyrirtak!"
Ég flýtti mér að segja: „Herra T—S á