Alþýðublaðið - 08.12.1926, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
livall sparasí við að nota
GoldDust?
Uimmm og peninffar.
Vitar og siómerki.
Baujan. á Hélgaskeri við Hafnarfjörð hefir slitnað upp,
verður Iögð út aftur, þegar veður leyfir.
Vitamálastjórinn,
S. JéiaiEss©m.
Kvenslifsin í „Parfs44 eru annáluð fyrir fegurð og gæði
Franskt skúfasilki á 6,50 í skúfinn.
fi|arfa"ás
smjDrlfklð
er feeat.
Herluf Glausen,
Sími 39.
Eyjablaðið,
málgagn alþýðu í Vestmanneyjum,
fæst við Grundarstíg 17. Útsölu-
maður Meyvant Hallgrímsson. Sími
1384.
Útsala á brauðum írá Alþýðubrauð-
gerðinni, Vestúrgöíu 50 A.
AT
Þrátt fyrir allar útsölurnar fá-
ið þið hvergi eins góð kaup á
öllum fatnaði og í Fatabúðinni.
Karlmannaföt og yfirfrakkarnir
er nú orðið viðurkent fyrir snið
og eíni. Við seljum fötin frá 55
kr. - mjög vönduð föt. Enn frem-
ur drengjaföt frá fermingaraldri.
Kvenkápur frá 35 kr. Kápur, sem
kostuðu 175 kr., nú 75, 65, 60 og
40 kr. — Alt mjög vandaðar vör-
ur. — ÖII sámkepni útiiökuð. —
Káputauin bezt í Fatabúðinni.
Bezt að kaupa jólafötin í
Fatabúðinnl.
Dagsbrúnarmenn! Munið að skrif-
stofa félagsins er opin mánudaga
miðvikudaga og íaugardaga kl. 6 il
7 Va e. m.
hveiti, Siik Floss hveiti og fleiri
ágætistegundir afskaplega ódýrar,
pokinn frá 22,50, en.25 og 30 au.
Ú2 kg. Gerhveiti 30 aura. Hafra-
mjöl, Hrísgrjón, Sykur og Kaffi
mjög ódýrt. Dósamjólk 50 aura.
Hannes Jónsson, Laugavegi 28.
Ódýrast á landinn
Saltkjöt úr nokkrum . tunnum
seit á 55 aura J,4 kg. Tólg, kæfa,
hangikjöt, svínafeiti, rjúpur, egg,
ostur, kornvörur, sykur, kaffi o.
fl. með sannnefndu jólaverði.
Laugavegi 64. Sími 1403.
Sjómenn! Kastið ekki brúkuðum
oliufatnaði. Sjóklæðagerðin gerir pau
betri en ný.
Utbreiðlð Mpýðublaðið!
Hjónarúm með madressum til
sölu. Bergstaðastr. 51 (eítir kl. 7).
Reiðhjólaverksmiðjan „íris“ í
Hafnarfirði tekur við hjólhestum
til lakkeringar og gljábrenslu
(nikkelering), svo og til geymslu
vetrarlangt. Gert er við gramrnó-
fóna, saumavélar og prjónavélar.
Alt við lægsta verði. Virðingar-
fylst. F. Lindqvist.
Fægilögur (Blanco) á gull,
silfur, nikkel, plett og alla aðra
málma. Vörubúðin, Laugavegi 53.
Dívanar með tækifæriverði á
Freyjugötu 8 B. Simi 1615.
Odýrar skóviðgerðir og gúmmi-
líming á Bragagötu 21.
„Húsið við Norðurá", íslenzk skáld-
saga, fæst i Hafnarfirði hjá Erlendi
Marteinssyni, Kirkjuvegi 8. Hann
hefir einuig til sölu: „Deilt um jafn-
aðarstefnuna," „Bylting og íhald“ og
„Höfuðóvininn".
Skrif stof a Sjómannaf élags Reyk-
javíkur í Hafnarstræti 18 uppi verður
fyrst um sinn ávalt opin virka daga
4 — 7 siðdegis. — Atkvæðaseðlar
til stjórnarkosninga eru afhentir þar.
Frá AlJjýðubrauðgerðinni. Víriar-
brauð fást strax kl. 8 á morgnana.
Veggmjrndir, íaliegar og ódýrar,
Freyjugölu 11. Innrömmun á sama
stað.
Mjólk og rjómi fæst allan daginn
í Alþýðubrauðgerðinni.
Niðursoðnir ávextir beztir og
ódýrastir í Kaupfélaginu.
Alþýðuflokksfólk! Athugið, að
auglýsingar eru fréttir! Auglýsið
því í Alpýðublaðinu.
Sokkar — sokkar — sokkar frá
prjónastofunni Malín eru íslenzkir,
endingarbeztir, hlýjastir.
Ritstjóri og ábyrgðararaður
Hallbjörn Haildórsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinciair: Smiður er ég nefndur.
hann hefði getaÖ eftir höggið, sem hann fékk
í andlitið.
„Vinir mínir!“ sagði Smiður. „Hvað gott
gætuð þér af því hlotið, þótt þér dræpuð
þessa aumingja? Blóðsugurnar, er sjúga líf
fátæklinganna, á ekki að drepa með höggum.
Þeir eru of margir, og fleiri vaxa í stað
þeirra, er deyja. Og það, sem verra er, —
ef þér drepið þá, þá upprætið þér í sjálfum
yður það, sem gerir yður þeim fremri og
gefur yður réttinn til lífsins. Þér upprætið
dygðir, þolinmæði og. kærleika, sem eru
djásn hinna fátæku og gera þá að kóngsson-
lum í riki kærleikans. Látum oss vernda kór-
ónu miskunnseminnar og ckki taka upp lesti
kúgara vorra. Látum oss vaxa að vizku og
finna leiðir til þess að afmá þrældóm verald-
arinnar ón þess að spilla vorum eigin hjört-
um. Vér höfum verið þolinmóð um aldir.
Látum oss þreyja enn um stund og finna
hinn rétta veg! Ó! Fólk mitt, fátæklingar mín-
ir, er ég elska! Vegurinn er ekki í ofbeldi,
heldur í samheldni, í bróðurkærleika! Vér
skulum biðja hina ríku að halda áfram til
þeirrar böivunar, er vissulega bíður þeirra.
Látum oss ekki saurga hendur vorar með
blóði þeirra!“
Hann rétti aftur út hendur sínar, tígulegur
sem konungur. „Víkið frá! Gefið þeim rúm!“
Fólksfjöidinn skildi ekki allur orð hans,
en nógu margir til þess að geta gefið for-
dæmi. Þeir viku í dauðaþögn frá bifreið-
inni. Líkami dána barnsins hafði verið dreg-
inn frá og iagður á gangstéttina og breiddur
yfir það frakki. Smiður mælti til Stebbins-
fóiksins-: „Vegurinn er auður fram undan.
Stígið inn!“ Þessar fjórar manneskjur hlýddu
hálfringlaðar, og Smiður hóf enn á ný rödd
sina: „Þér, er drekkið mannlegt blóð! Þér,
er etið mannlegt hoid! Farið veg yðar! Haid-
ið áfram til dómsins, er sagan hefir fyrir-
húið sníkjudýrum!“
Það tók að þjóta í vélinni og bifreiðin að
hreyfast. Lágt nöldur heyrðist frá mann-
fjöldanum, reiði mögl og niðurbæidrar löng-
unar, en enginn hreyfði hönd; bifreiðin
skauzt burtu og skildi Smið eftir á gang-
stéttinni fiytjandi jafnaðarmannaræðu yfir
hóp af draslaraíýð.
XXI.
Þegar hann hætti að tala, þá var það sök-
um þess, að kona þrengdi sér í gegn um
þyrpinguna og tók í aðra hönd hans. „Herra!
Barnið mitt!“ sagði hún með grátstaf í kverk-
unum. „Litla barnið, sem meiddist!“ Smiður
mælti til fólksins: „Veika barnið þarfnast
mín. Ég verð að fara inn.“ Mannfjöldinn
lagði af stað á eftir honum, en h&nn bættl
við: „Þér megið ekki fara inn í herbergið.
Barnið verður að fá gott loft.“ Hann gekk
inn, Iagðist aftur á kné fyrir framan rúmið
og lagði hönd sína á enni barnsins. Móð-
irin, veikluleg, dökkleit Mexíkó-kona, hnipr-
aði sig saman við gaflinn á bekknum og
þorði hvorugt að snerta, manninn eða barn-
ið, en starði á þau til skiftis og neri hönd-
unum saman í angist og kvíða.
Barnið lauk upp augunum og leit upp.
Því féll það sýnilega vel, er það sá, því að
það héit áfram að stara, og bros færðist yfir
ásjónu þess, löngunarfuit og viðkvæmnis-
legt og óendanlega raunalegt, litið bros
barns, er ef til vill hefir aldrei notið góðrar
máltíðar á æfinni. „Failegur maður!“ sagði
drengurinn, og móðirin, er heyrði rödd hans
aftur, fékk ákafan ekka og greip þá hönd
Smiðs, er laus var, og vætti hana með tár-
um sínum. „Nú er alt gott,“ sagði hann,
„alt gott, alt gott! Honum batnar. Vertu
ekki hrædd.“ Hann brosti framan í barnið
og sagði: „Nú líðúr þér betur; nú verður