Alþýðublaðið - 18.12.1926, Blaðsíða 4

4
■“LEÝÐUBL AÐI Ð
Ókeypls ílát nndir
lólakökumar.
„Smára^-smlölikiö er
nú einnig selt í snot*
rum 2^2 kg. og 5 kg.
málmöskJuBii, sem
ekki i’yðga.
PllsssePo
Bezt. - Ódýrast.
Innleni
Falleg |éla« og nýárs
glanskort fást í
Emaus,
Bergstöðastræti 27
Uthreiðið Aipýðuhlaðið i
Lúgt verd. Sveskjur, steinlaus-
ar, 75 aura, Rúsínur, steinlausar,
85 aura, Rúsínur með steinum 65
aura, Þurkuð epli 1.20, Blandaðir
ávextir 1.20, Kartöflumjöl 35 au.
og Sagógrjón 40 au. Guðm. Guð-
jónsson, Skólavörðustíg 22 og
Verzlunin Laugavegi 70. Símar
689 og 1889.
Epli, ágæt tegund, frá 50 aur.
Va kg. Sultutau frá 95 au. glasið.
Suðusúkkulaði á 1,50 V2 kg.
Jólakerti frá 55 au. pakkinn. Stór
kerti frá 10 au. stk. Spil, rnargar
tegundir, frá 45 au. Guðm. Guð-
jónsson, Skólavörðustíg 22 og
Verzlunin Laugavegi 70.- Símar
689 og 1889.
„Húsið við Norðurá", íslenzk skáld-
| saga, fæst i Hafnarfirði hjá Erlendi
Marteinssyni, Kirkjuvegi 8. Hann
hefir einnig til sölu: „Deilt um jafn-
aðarstefnuna," „Bylting og íhald" og
„Höfuðóvininn“.
Alpýðuflokksf ólk! Athugið, að
auglýsingar eru fréttirl Auglýsið
pví í Alpýðublaðinu,
Útsala á brauðum frá Alpýðubrauð-
gerðinni, Vesturgötu 50 A.
Vegganyndir, fallegar og ódýrar,
Freyjugötu 11. Innrömmun á sama
stað.
Undanrenna fæst i Alþýðubrauð-
gerðinni.
Mjólk og riómi fæst allán daginn
í Alþýðubrauðgerðinni.
Sokkar — sokkar — sokkar frá
prjónastofunni Malín eru íslenzkir,
endingarbeztir, hlýjastir.
Hús jafnan til sölu. Hús tekin i
umboðssölu. Kaupendur að húsum
oft til taks. Helgi Sveinsson, Aðalstr.
11. Heima 11 — 1 og 6 — 8.
Niðursoðnir ávextir beztir og
ódýrastir í Kaupfélaginu.
Frá Alpýðuhrauðgerðinni. Vínar-
brauð fást strax kl. 8 á morgnana.
Náttkjólcir (og' annað kvenlín),
undirkjólar og nærfatnaður úr
silki, kvenbolir úr ull og bómull,
millipils, kjólar, pils, svuntur og
morgunkappar, fæst með bezta
verði í verzlun Ben. S. Þórarins-
sonar, að ógleymdum kvenvasa-
klútum og silkislæðum.
Brauð og kökur frá Alþýðu-
brauðgerðinni á Vesturgötu 50 A.
Frá Aljrýðubrauðgerðinni er
opnuð ný brauðabúð á Framnes-
vegi 23.
Fægilögur (Blanco) á gull,
silfur, nikkel, plett og alla aðra
málma. Vörubúðin, Laugavegi 53.
Lífstykkin í verzlun Ben. S.
Þórarinssonar segja allar frúr og
frúarefni að séu vænst og falleg-
ust, en þó ódýrari en annars stað-
ar. Úr 15 tegundum að velja og
öllum sérlega góðum.
Kvensokkar úr ull, silki, ísgarni
og bómull í öllum litum eru bæði
beztir og ódýrastir í verzlun Ben.
S. Þórarinssonar. — Barnasokkar,
alls konar, hvergi eins ódýrir.
'I clag: Saltkjöt 55 aura. Gul-
róíur 15 aura, Kartöflur 15 aura
Ví kg. Egg 18 aura. Laugavegi
64. Sími 1403.
Blódraud epli, 18 kr. kassinn.
Sveskjur 10 kr. Ódýr sykur og
kaffi. Hannes. Jónsson, Laugavegi
28.
Drengjaföt og clrengjcipei/sur í
öllum stærðum og axlabönd þykir
bezt að kaupa í verzlun Ben. S.
Þórarinssonar.
Rúmteppi, borðteppi, borðdúka,
serviettur og handklæði, kaupir
fólk í verzlun Ben. S. Þórarins-
sonar, sem ekki hefir of mikið
af peningum. >
Barnakot í öllum stærðunr úr
verzlun Ben. S. Þórarinssonar loía
allir.
Barnaföt, barnatreyjur og úti-
föt úr ull og silki eru hvergi
eins ódýr, falleg og fjölbreytt og
í verzlun Ben. S. Þórarinssonar.
Portdyrastengur eru ódýrastar
í vinnustofunni Aðalstræti 11
(bakhús). Úrval af rammalistum.
Innrönimun á sanra stað.
Karlmcinnanœrfcitnadur, sokkar,
vasaklútar, hálstreflar úr silki,
axlabönd 0. fl. hefir hingað til
þótt happadrýgst að kaupa í
verzlun Ben. S. Þórarinssonar,
án þess meira sé sagt.
Frúr og frúarefni. Takið eftir
því, að verzlun Ben. S. Þórarins-
sonar selur undirlíf fyrir hálfvirði
og hörblúndur undir hálfvirði.
Silkibönd fyrir þrjá fjórðu verðs.
Barnahúfur fyrir þriðjung verðs
og drengjafrakka ekki nærri fyrir
efnisverðinu.
Föt hreinsuð, pressuð og við-
gerð, fljótt, vel og ódýrt. Fötin
eru sótt og send heim. Á sanra
stað' eru góð smoking-föt lítið not-
uð til sölu. V. Schram, Ingólfs-
stræti 6.
Kvenhcmzkar eru beztir og fjöl-
-breyttastir í verzlun Ben. S. Þór-
arinssonar. Þá spillir ekki verðið.
St. „Dröfn“ nr. 55. Framhalds-
stofnfundur sunnudaginn 19. dez.
kl. 5 í Góðtemplarahúsinu. Nýj-
ir stofnfélagar velkomnir.
Smámeyjcikápur, mjög fallegar
og ódýrar, fást í verzlun Ben.
S. Þórarinssonar.
Ritstjórl og ábyrgðarmaður
Halibjörn Halldórsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
ann af öllum mætti til þess að átta mig á,
hvernig ég ætti að kynna heiminum þennan
einkennilega kunningja minn þannig, að bezt
færi á. Ég vissi, að fréttaritarinn myndi ekki
bíða lengi; hann myndi grípa fáeinar setn-
íngar á lofti og þjóta af stað til þess að
síma þær til blaðsins.
„Ég skal segja yður það, sem ég hefi
leyfi til þess að segja,“ hóf ég máls. „Þessi
maður heiir lækningagáfu, mjög merkilega
hæfileika. Huglækningar, á ég við.“
„Ég skil,“ sagði fréttaritarinn. „Nokkur
trúarbrögð ?"
„Herra Smiður boðar ný trúarbrögð.“
„Já, einmitt, — nokkurs konar spámaður!
Og hvaðan kemur hann 7“
Ég reyndi að skjótast undan spurningunni.
„Hann er alveg nýkominn hingað —.“
En blóðhundur blaðanna ætlaði ekki að
láta komast fram hjá sér. „Hvaðan komið
þér, herra?“ spurði hann Smið.
Smiður svaraði samstundis: „Frá guði.“
„Frá guði? Hm. Einmitt, frá guði. Mjög
hugnæmt! Hvenær? ef ég mætti spyrja.“
„I gær.“
„Þetta er vissulega furðulegt! Og þessi
múgur, sem þér voruð að halda ræðu yfir,
— notuðuð þér nokkurs konar huglækning
við hann?“
Ég sá fyrir hugskotssjónum mínum, hvern-
ig sagan tók á sig mynd, — stórar fyrirsagn-
ir, glahnalegt letur þvert yfir blaðsíðuna,
svo sem gerist í kvöldblöðum vorum:
,SPÁMAÐUR BEINT FRÁ GUÐI SEFAR 1
SKRILINN.
XXVI.
Ég tók skyndilega fasta ákvörðun í þess-
um vanda. Það eina skynsamlega, sem hægt
var að gera, var að taka málið í sínar hend-
ur og sjá um að koma Smið á framfæri á
viðeigandi hátt. Hann var sannarlega dá-
samlegur maður og verðskuklaði, að farið
væri sæmilega með hann.
Ég ávarpaði fréttaritarann aftur. „Hlustið
þér á! Þessi maður hefir markverða hæfi-
leika, og hann tekur ekki borgun fyrir að
beita þeim. Þess vegna er réttara, ef þér
ætlið að segja frá þeim, að gera það á
kurteisan hátt.“
„Vitaskuld! Mér hafði ekki dottið annað
í hug —.“
„Hver veit, nema fréttaritstjóranum geti
clottið annað í hug,“ svaraði ég stuttur í
spuna. „Leyfið mér að segja til nafns míns.“
Ég sagði honum, hvað ég héti, og sá, að hon-
um varð hverft við.
„Þér eigið við, sjálfur herra —!“ Þá leit
hann snögglega á mig og komst að þeirri
niðurstöðu, að hann þyrfti ekki að ljúka
við spurninguna.
Ég mælti: „Hér er nafnspjaldið mitt,“ og
rétti honum það.
Hann leit á það og sagði: „Ég skal með
ánægju útskýra þetta í skrifstofunni og sjá
um, að með málið sé farið nákvæmlega
eins og j)ér óskið.“ f . - ■ . , /
„Þakka yður fyrir,“ svaraði ég. „Það vildi
svo til, að ég lenti í uppþotinu við kvik-
myndahúsið og var barinn því nær í rot.
Þessi maður fann mig og læknaði mig svo
að segja í einni svipan. Ég er þakklátur,
eins og eðliiegt er, og af því að ég veit, að
hann er kennari, sem hjálpar fátæklingunum
og þiggur ekki fé af neinum, þá Jangar
mig til þess að þakka honum opinberlega
og hjálpa honum til þess að verða kuimum.“
„Vitaskuld, vitaskuld!“ sagði fréttaritarinn,
og fyrir augum mér birtust enn aðrar fyrir-
sagnir:
AUÐUGUR, HELDRI MAÐUR LÆKNAÐUR
MEÐ KRAFTAVERKI.