Føroya kunngerðasavn A og B - 04.05.1999, Side 12

Góðkenning av persónum við aðrari útbúgving
§ 7. Persónar, sum við vinnuendamáli geva veitingar
fyri onnur innan serrøkt, kynbótaarbeiði, sjúkufyri-
byrging, matvøru- og slátureftirlit, skulu góðkennast
av landstýrismanninum.
Stk. 2. Persónar, sum av og á og undir ábyrgd og eft-
ir leiðbeining djóralækna geva tær í stk. 1 nevndu
veitingar, nýtast ikki at verða góðkendir.
Stk. 3. Ikki er loyvt persónum, sum ikki eru góð-
kendir eftir hesari lóg at nýta starvsheiti, sum kunnu
geva ta fatan, at avvarðandi eru góðkendir.
Stk. 4. Landsstýrismaðurin kann áseta neyvari krøv
til útbúgving og útinnan av virksemi hjá teimum í
stk. 1 umrøddu persónum.
Skyldur djóralæknanna
§ 8. Ein djóralækni hevur skyldu at sýna nærlagni og
at vera samvitskufullur við útinnan av virksemi sín-
um.
Stk. 2. Ein djóralækni skal røkja sín fakliga førleika
og kunnleika og tryggja dygdina á sínum tænastu-
veitingum samsvarandi almennum fakligum og siða-
lagsligum reglum.
§ 9. Ein djóralækni skal grunda sína klinisku sjúku-
avgerð á starvsstovukanning, tá henda kann vera av
týdningi fyri røttu viðgerðina, ella kann sanna ella
avsanna illgruna um smittandi sjúku, ið er fevnd av
lóggávuni um smittandi sjúku hjá dýrum.
Stk. 2. Fær ein djóralækni illgruna um, at eitt dýr er
rakt av sjúku, sum kemur undir lóggávuna um smitt-
andi sjúkur hjá dýrum, skal hann alt fyri eitt boða
landsdjóralæknanum frá hesum.
§ 10. Ein djóralækni skal av sínum eintingum kunna
dýraeigara ella tann, sum hevur eitt dýr í hondum,
um kanning, sjúkuavgerð, hóskandi viðgerðarmøgu-
leikar, útlit ella vánir, eins og um møguligar ampar
og hjáárin við ella av kanning og viðgerð av dýri-
num.
Stk. 2. Stendst skaði ella óhapp í sambandi við kann-
ing ella viðgerð av dýrinum, skal djóralæknin kunna
dýraeigaran ella tann, sum hevur dýrið í hondum,
um hetta.
§ 11. Ein djóralækni hevur skyldu til eftir umbøn at
veita bráðfeingishjálp til neyðstatt dýr, har ið bráð-
feingishjálp má roknast at vera neyðug. Hevur djóra-
læknin lógligt forfall, er hann frítikin fyri umrøddu
skyldu, og skal, um aðrir djóralæknar eru tøkir, vísa
til teirra.
Stk. 2. Eitt neyðstatt dýr er:
1) illa meitt dýr, og dýr við burðartami,
2) dýr við sjúku, ið krevur bráða viðgerð við atliti
til tess lekidóm ella vælferð, og har viðgerðin
krevur djóralæknakunnleika,
3) dýr, ið hevur fingið, ella er undir illgruna at hava
fingið smittandi sjúku, ið er fevnd av lóggávuni
um smittandi sjúkur hjá dýrum.
Stk. 3. Um ein djóralækni metir at eitt neyðstatt dýr,
ið kemur undir stk. 2, nr. 1 og 2, kann flytast uttan at
tess støða gerst verri av tí grund, kann hann krevja,
at dýrið verður flutt til djóralæknastovu.
Stk. 4. Um ein djóralækni, vegna veður ella truplar
ferðamøguleikar, ikki kann fara til eitt neyðstatt dýr,
ið kemur undir stk. 2, nr. 1 og 2, hevur hann skyldu
til at veita dýraeigaranum neyðuga leiðbeining og
hjálp á annan hátt.
Stk. 5. Neyðstatt dýr, ið kemur undir stk. 2, nr. 3,
skal altíð skjótast gjørligt vitjast av djóralæknanum í
tí dýrahaldinum, har dýrið ella dýrini eru.
§ 12. Djóralækni hevur skyldu til
1) at kunna landsdjóralæknan um bústað sín,
2) at taka á seg veterinert arbeiði innan sítt vanliga
virkisøki, sum liður í almennari niðurberjing av
smittandi sjúkum hjá dýrum,
3) at taka á seg øll sløg av veterinerum arbeiði, tá
týdningarmiklar samfelagsligar grundir eru fyri
tí,
4) eftir kravi at lata landsdjóralæknanum frágreið-
ingar og fráboðanir við tí endamáli at staðfesta
ella berja niður sjúkur hjá dýrum,
5) at geva landsdjóralæknanum upplýsingar um
viðurskifti í sambandi við útinnan av djóra-
læknavirksemi,
6) at byggja sínar frágreiðingar, ummæli og váttanir
á gjølligar kanningar og skrásetingar,
7) at varðveita sjúkradagbøkur og onnur skjøl í
sambandi við útinnan av djóralæknavirksemi í
minsta lagi í 5 ár.
§ 13. Landsstýrismaðurin kann áseta nærri reglur
fyri, í hvørjum vavi og á hvønn hátt djóralæknar
skulu skráseta partar av virksemi sínum við atliti til
fráboðanar- og meldiskyldu teirra.
Stk. 2. Landstýrismaðurin kann krevja ella seta for-
boð fyri, at djóralækni ger brúk av ávísari tøkni,
framferðarhátti, hjálparamboðum og heilivági til
sjúkuavgerð, fyribyrgjan og viðgerð av sjúku hjá
dýri, tá hetta verður gjørt við atliti til at tryggja væl-
ferð dýranna, at fremja niðurberjing av sjúku hjá
dýri, ella at forða fyri heilsuvanda í matvøru, sum er
av dýrauppruna.
§ 14. Ein djóralækni hevur tagnarskyldu um privat
og rakstrarlig viðurskifti, sum hann fær kunnleika
um í sambandi við útinning av djóralæknavirksemi.
Stk. 2. Tagnarskyldan er tó ikki galdandi mótvegis
avvarðandi almenna myndugleika fyri brot á lóggáv-
una um heilivág, sjúkur og vælferð hjá dýrum, eins
og matvørulóggávuna.
Stk. 3. Tagnarskyldan er heldur ikki galdandi mót-
vegis landsdjóralæknanum í tann mun viðurskiftini
viðvíkja lógarøki, ið landsdjóralæknin fyrisitur.
§ 15. Ein djóralækni má ikki reka, vera starvsettur
hjá ella hava fíggjarlig áhugamál í øðrum virki ella