Alþýðublaðið - 29.12.1926, Page 4

4
ALÞ. ÝÐUBLAÐIÐ
Svo slóst ég í meinleysi upp
á síðasta aðkomumanninn, sem þá
var mikið tekið eftir, rígmontinn
farandskraddara úr Quincy.
Hann var spjátrungur í íueira lagi
og toldi bezt í tízkunni í öllu
fylkinu. Hann var frábært kvenna-
gull. I hverri viku birti hann eld-
heitt ástarkvæði til nýjustu stúlk-
unnar sinnar. Leirinn, sem hann
birti þessá viku, hét: „Til Maríu
í H-i“, sem auðvitað átti að
merkja í Hannibalsþorpi. Þegar
ég var að setja kvæðið, fór um
mig hugsun frá hvirfli til ilja,
sem mér þótti vera sannkallað
leiftur fyndninnar og ég birti í
háðugri neðanmálsgrein. Ég skrif-
aði: „I þetta sinn munum vér láta
við svo búið standa, en látum
herra J. Gordon Runnels greini-
lega vita það, að það er hugar-
fari voru ósamboðið. Vilji hann
framvegis hafa samband við vini
®ína í íhelviti, verður hann að hafa
annan miðil en dálka þessa blaðs.“
Blaðið kom út, og ég hefi sjakl-
an séð annan eins handagang í
öskjunni, eins og varð út úr þess-
ari smáglettni minni.
Það varð alt í einu eftirspurn
eftir vikublaði Hannibalsþorps, —
og það var nýjung, sem aldrei
hafði komið fyrir fyrr. Það var
up'pí fótur og fit á öilu þorpinu.
Higgins kom eldsnemma askvað-
andi með tvíhleypu. En þegar
hann sá, að það var barn — eins
og hann kallaði mig —, sem hafði
mér og fór suður á bóginn um
kvöldið. Báðir borgararnir, sem
skammaðir höfðu verið, komu
leikið hann svona grátt, teygði
hann mig á eyrunum og fór svo;
en hann *sá, hvar komið var fyrir
sér, og fór burt úr þorpinu á
næturþeli. Skraddarinn kom með
skæri og pressujárn, en honum
þótti ekki heldur nógur slægur í
með kæruskjöl, en fóru þó slypp-

„RÉTTDRb
Tímarit um pjóðfélags- og
menningar-mál. Kemur úttvis-
var á ári, 10—12 arkir að stærð.
Flytur fræðandi greinar um
bókmentir, þjóðfélagsmál, listir
og önnur menningarmál. Enn
fremur sögur og kvæði, erlend
og innlend tiðindi.
Árgangurinn kostar 4 kr.
Gjalddagi 1. október.
Ritstjóri:
: Einar Olgeirsson, kennari.
Aðalumboðsmaður:
Jón G. Guðmann, kaupmaður,
P. O. Box 34, Akureyri.
| Gerist áskrifendur!
»»»»»M»m»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Herluf Clausen,
Simi 39.
ir aftur, er þeir sáu, hvað ég var
væskilslegur. Nágrannaritstjórinn
æddi inn til mín daginn eftir með
reiddan eldskörung og tútnaður
af grimd, en því lauk svo, að
hann fyrirgaf mér góðfúslega og
bauð mér að koma með sér í
næstu búð til þess að drekkja
öllum bitrum ummælum í glasi
af bitter. Það var fyndni hjá hon-
um.
Þegar föðurbróðif minn kom
heim aftur, varð hann ailstyggur
við, og að því, er mér virtist, að
ósekju, þegar þess var gáð, hvað
blaðið hafði dafnað vel í mínum
höndum, og mér fanst, að hann
ætti að vera þakklátur yfir því
að hafa getað forðast dauðann í
ýmsum myndum með því að vera
á burtu. Hann fór þó heidur að
mýkjast þegar hann sá, að bæzt
höfðu í raun rettri við 35 kaup-
endur, sem var óviðjafnanlegur
fjöldi, og þegar ég sýndi honum
grænmetið, sem greiðst hafði, kál,
baunir ■ og óseljanlegar rófur og
eldsneyti, sem nægt gæti stórri
fjölskyldu um tvö ár.
Koaur!
Hið|lð n Snsára*
smjSrlfiklð, pví að
giað er ©fialskeíra esa
alt annað siai|orIIkL
Frá Alpýdubrauðgerdinni. Vín-
arbrauð fást strax kl. 8 á morgn-
ana.
Sjómenn! Kastið ekki brúkuð-
um olíufatnaði. Sjóklæðagerðin
gerir þau betri en ný.
Brauð og kökur frá Alþýðu-
brauðgerðinni á Vesturgötu 50 A.
Utforeiðáð AlpýðiaSílaðið !
Ódýr saltfiskur og skata, söltuð
kofa á fiskplaninu hjá Jóni Magn-
ússyni, sími 1402.
Nýjárskort, glanskort, rnikið úr-
val, fæst i Emaus, Bergstaðastræti
27.
Skrifstofa Sjómannafél. Reykja-
víkur í Hafnarstræti 18 uppi verð-
ur fyrst um sinn ávalt opin virka
daga 4—7 síðdegis. — Atkvæða-
seðlar til stjórnarkosninga eru
eru afhentir þar.
„Þetta er rækalli skemtileg
saga, þó hún sé íslenzk," sagðí
maður um daginn. Hann lá við
að lesa „Húsið við Norðurá",
fyrstu íslenzku leynilögreglusög-
una, sem skrifuð hefir verið hér
á landi.
Nidursodnir ávextir beztir og
ódýrastir í Kaupfélagihu.
Veggmynclir, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sarna stað.
Undanrenna fæst í Alþýðu-
brauðgerðinni.
Fœgilögur (Blanco) á gull, silf-
ur, nikkel, plett og alla aðra
málma. Vörubúðin, Laugavegi 53.
íJtsala á brauðum frá Alþýðu-
brauðgerðinni, Vesturgötu 50 A.
Alpýduflokksfólk! Athugið, að
auglýsingar eru fréttir! Auglýsið
því í Alþýðublaðinu.
Grmnmófónavidgerdir og alt til
grammófóna. Hjólhestaverkstæðið,
Vesturgötu 5 (Aberdeen).
Mjólk og rjómi fæst allan dag-
inn í Alþýðubrauðgerðinni.
Rltstjóri og ábyrgðarmaður
HaUbjðrn HalidórssoB.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Srniður er ég nefndur.
Ég er ekki að gera að gamni minu. Ef svo
margir menn eru til, þá kem ég með þá til
yðar; ég kem með Japanana og Kínverjarta
og svertingjana, — villimenn með ullarhár,
sem myndu eta trúboða yðar, ef þér senduð
þá. Ég býð yður allan heiminn, herra Smiður!
og þér skuluð segja fyrir verkum!“
Smiður varð alvariegur á svipinn. „Vinur
minn!“ mælti hann. „Endur fyrir löngu var
spámaður uppi, og honum var boðinn allur
heimurinn. Sagan er sögð á þessa leið: ,Enn
tekur djöfullinn hann með sér upp á ofur-
hátt fjall og sýnir hanum öll ríki heimsins og
dýrð þeirra og segir viö hann: Alt þetta mun
ég gefa þér, ef þú fellur fram og tilbiður
mig.‘ Þér munið efíir þeirri sögu, herra
T—S?“
„Nei,“ svaraði T—S; „ég er ekki einn af
þessum bókmentamönnum.“ En hann skildi,
iað í sögunni fælist ekkert hrós fyrir sjálfan
hann, og lét í Ijós gremju sína. „Ég skal
segja yður éitt: Ef þér þektuð mig betur,
þá mynduð þér ekki kalla mig djöful.“
En Smiður lagði hönd sína á öxl hins mikla
manns. „líg trúi því,“ mælti hann. „Ég hata
syndina, en elska syndarann. En hvað segið
þér nú um að korna og borða hádegisverð
með mér ?“
„Hádegisverð ?“ spurði T—S og skiídi ekki
upp né niður.
„Ég borðaði miðdegisverð nreð yðtrr í gær.
Nú komið þér og borðið hádegisverð með
mér.“
„Og hvar, herra Smiður?“
Smiður mælti: „Þegar ég fór með yður,
þá spurði ég ekki, hvert fara ætti.“
Smiður gaf mér og Everett, skrifaranum,
merki, og við fórum fjórir út úr herberginu.
Ég skildi ekkert frekar en kvikmyndakóngur-
inn, en ég þagði. Smiður fór með okkur að
lyftivélinni og síðan út á stræti. „Nei,“ sagði
hann við T—S; „við þurfum ekki að fara
upp í bifreiðina yðar. Staðurinn er hérna
rétt við horniö.“ Og hann tók undir hand-
legginn á kvikmyndakónginum og leiddi hann
eftir stræíinu — sýnilega ekki til mikillar
ánægju fyrir þann, sem leiddur var, — því að
töluverður mannfjöldi fylgdist með okkur.
Menn höfðu nú séð dagblöðin, og nú var
ekki lengur unt að komast áfram án þess, að
eftir væri tekið, með spámann við hlið sér,
sem fyrir sólarhring síðan hafði komið frá
guði og læknaði sjúka og sefaði skrílsupp-
þot fyrir morgunverð. En T—S beit á jaxl-
inn og tók öllu vel — i þeirri von, að sér
tækist að fá samninginn undirskrifaðan.
XXX.
Við gengurn fyrir strætishornið, og ég sá
bráðlega, hvað okkar beið, og mér lá við að
æpa af fögnuði. Það var nærri því of gott
til þess að geta verið satt! Smiður hafði kom-
ist að raun um, meðan hann var að tala við
verkfallsmennina, hvar grautareldhúsið þeirra
var, hjálparstöðin, þar sem jreir gáfu fjöl-
skyldum sínum að borða, og nú hafði hann
haft þá háfleygu dirfsku að koma með kvik-
myndakónginn til þess að snæða með þeim!
Staður þessi var tómt vörugeymsluhús. Nú
voru þar íangar raðir af boröum og bekkj-
um úr plönkum, gömlum og með miklum
flísum. Karlar og konur og börn sátu saman í
hópum, tuttugu eða þrjátíu í hverjum, alt
hvað innan um annað. Fyrir framan hvern
gestinn var skál nteð súpu, ekki mjög þykkri,
brauðsneið og tinbolli, fullur af heitum, brún-
um flrykk, sem fyrir kurteisi sakir var nefnt
kaffi. Þetta var máltíð, sem „ruslaralýður-
inn“ úr kvikmyndastofum T—S rnyndi hafa
afsagt að leggja sér til munins í hvaða skríls-
mynd sem vera skyldi. En nú ætlaði T -S