Alþýðublaðið - 08.01.1927, Side 4

4
ALEÝÐUBLAÐIÐ
Hnsmæðnr !
Munið, að þvottadagurinn verður ykkurþriðj-
ungi léttari, ef þið notið
mr Gold Dust. -pn
. Fæst alls staðar, í heildsölu hjá
Sturlaugi Jónssyni & €o.
Sími 1680. Sími 1680.
B. D. S.
S.s. Lyra
fer héðan fimtudaginn 13. jan. og svo
annanhvern fimtudag kl. © síðd. til Bergen
um ¥estmannaeyjar og Færeyjar.
Fiskflutningur.
„Santelm©46 fer frá Bergen 24. jan. til
Vesturltalíu, „Segovia44 fer til Lissabon,
Suðurspánar, Catalonxu og Marseille 21. jan.
Flntningnr tilkynnist sem fyrst.
Mic. B|apnasDHH.
Verzliiin á Berestaðastræti 35
býður ykkur sömu alpektu góðu vörurnar með
sama lága verðinu og var fyrir jól.
Hringið og spyrjið um verð.
Sími 1S59. Sfmi 1959.
Konnr!
Biðjið um Smára*
smjörlíkið, pví að
pað er efnisbetra en
alt annað smjorliki.
,Rök jafnaðarste£nunnarc
fást hjá Erlendi Marteinssyni í
Hafnarfirði bæði handa áskrifend-
Um og í lausasölu.
Hús jafnan til sölu. Hús tekin
í umboðssöiu. Kaupenclur að hús-
um oft til taks. Helgi Sveinsson,
Aðalstr. 11. Heirna 11—1 og 6—8.
Stúika óskast í vist. A. v. á.
Látið ykkur ekki vera kalt, peg-
ar þið getið fengið þessa hlýju
og ódýru vetraryfirfrakka og bil-
stjórajakka í Fatabúöinni. Munið,
að allan fatnað er bezt að kauþa
í Fatabúðinni.
„Þetta er rækalli skemtileg
saga, þó hún sé íslenzk," sagðí
maður um daginn. Hann lá við
að lesa „Húsið við Norðurá",
fyrstu íslenzku leynilögreglusög-
una, sem skrifuð hefir verið hér
á landi.
Veggmyndir, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað.
Alpýouflokksfólk! Athugið, að
auglýsingar eru fréttir! Auglýsið
því í Alþýðublaðinu.
Rjómi fæst í Alþýðubrauðgerö-
ínni.
Skrifstofa Sjómannafél. Reykja-
víkur í Hafnarstræti 18 uþþi verð-
ur fyrst um sinn ávalt oþin virka
daga 4—7 síðdegis. — Atkvæða-
seðlar til stjórnarkosninga eru
eru afhentir þar.
Borgarprýðin
fæst á afgreiðsiffi AIpýðiablaöslEss.
f§Í§r Útba*eiólð Alpýðsablaðið.
CBláa belian).
Fæst all staðar, í heildsölu
hjá
C. Behrens.
Síml 21. Hafsiarstr. 21.
Niðursoðnir ávextir beztir og
ódýrastir í Káupfélaginu.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Haílbjörn Halldórsson.
Alþýðuþrentsmiðjan.
Uþton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
eina af foringjakonum samkvæmislífsins, frú
Alinson Pakenham, sem átti fjóra Pekinese-
hunda, sem voru einungis átta lóð á þyngd
hver, — eða eru það áttatíu lóð? — ég er
ekki viss um, hvort heldur er, því að mér
var aldrei trúað fyrir því að taka .þessi
kvikindi uþþ. En — hvað um það? — þeir
hétu Fe, Fi, Fo og Fum og 'höfðu hver
sinn þjón, og allir í sameiningu höfðu þeir
bifreið til þess að ferðast í, og maturinn var
færður þeim á gulldiskum. En hér voru
hundruð hungraðra verkfallsmanna með kon-
um sínum, er einnig liðu hungur, og nokkur
þúsund annara verkamanna í verksmiðjum
og á stórbýlum biðu þess, að laun j)eirra
yrðu lækkuð. Ræðumaður vitnaði í ræöu,
er Algernon de Wiggs hafði haldið í kaup-
mannaráðinu og haldið því frarn, að efnahag-
ur manna myndi því að eins komast á fót
aftur, sérstaklega i iandbúnaði, að vinnu-
launalækkun færi fram; undir henni væri
það kornið og henni einni. Og-alt í einu
hækkaði Jakob, smiðurinn og trúmaðurinn,
róminn:
„Heyrið nú, þér auömenn! Grátið og kvein-
ið yfir þeim eymdum, sem ýfir y6ur munu
koma. Auður yíðar er orðinn fúinn, og klæði
yöar eru oröin möletin; gull yðar og silfur
er orðiíð ryðbrunnið, og ryðið á því mun
verða yður til vitnis og eta hold yðar eins
og eldur; þér hafið fjársjóiðum safnað á síð-
ustu dögunum. Sjá! Laun verkamannanna,
sem hafa slegið lönd ýðar, þau, er þér
hafið haft af þeim, hróþa, og köli kornskurð-
armannanna eru komin til eyrna Drottins.
Þér hafið lifað i sællífi á jörðunni og í
óhófi; þér hafið alið hjörtu yðar á slátrun-
ardegi. Þér hafið sakfelt; þér hafi.’ð dreþið
þann réttláta.“
Þegar hér var komið, J)á snéri vinur minn,
fyrr verandi boltaleiksmaðurinn, sér að mér
og hvíslaði: „í guðs bænum segðu mér,
Billy! Hvers konar andskotans bolsivíkaþvað-
ur er þetta eiginlega?“
Ég svaraði: „Þey, j>ey, heimskinginn þinn!
Hann er að vitna í l)iblíuna!“
XXXIV.
Brown, forseti Verkamannaráðs Vestur-
borgar, stóð upp til þess að gegna næstu
skyldu sinni senr fundarstjóri. Hann mælti:
„Flest yðar munu vera ókunnug næsta
ræðumanni, og ég þekki hann heldur ekki.
Ég veit ekki, hverjar kenningar hans eru, og
ég. tek enga ábyrgð á þeim. En þetta er
maður, sem hefir sannað, að hann er vinur
verkamannanna, ekki með orðum, heldur með
óvenjulegum verkum. Hann ber með sér, að
hann er frábær maður, og vér höfurn bejðið
hann að gefa oss þær bendingar um vanda-
mál vor, er hann getur. Ég hefi þá ánægju
að gefa hierra Smiði orðið.“-
Að svo mæltu reis spámaðurinn, nýkom-
inn frá guði, upp úr sæti sínu og gekk hægt
fram á ræðupallinn. Það var ekkert klapp-
áð, en það var alger þögn, sem stafaði að
nokkru leyti af forvitni og nokkru leyti af
undrun. Hann var tignarlegur sýnum, er hann
stóð þarna einn sér, og ég tók eftir einu
mjög einkennilegu; — það var eins og Ijós-
birta yfir höfði hans. Það var svo greini-
legt og svo faliegt, að ég hvíslaði að gamla
Jóa: „Sérðu geislabauginn ?“
„Nei; heyrðu mér nú!“ sagði boltaleiks-
maðurinn fyrr verandi; „þú ert að verða
ruglaður!"
„En þetta er deginum ijósara, maður!“
Ég fann, að einhver kom við handlegginn
á mér, og sá þá, að litla konan með ritling-
inn um dýrauppskurði starði fram hjá mér.
„Sjáið þér áruna háns?“ hvíslaði hún í geðs-
hræringu.
„Jæja; heitir það það?“