Bjarki - 18.11.1899, Qupperneq 3

»83
aða ' gufuskipafjelagsins var skýrt
frá tilboði hans, bauðst hún til að
taka að sjer ferðina fyrir ekki neitt.
í •T’jóðviljann únga«, skrifar
nýlega Jóhann Baldvinsson, bóndi á
Rifi á Sljettu, efdrfarandi grein, en
hann er einn af sóknarmönnum síra
Haldórs Bjarnarsonar í Presthólum:
Vjer, sem prestkosningarrjett höf-
um í Asmundarstaðasókn í Prest-
hólaprestakalli, höfum allir sam-
róma skorað brjeflega á biskupinn,
að gera gángskör að því tafurlaust,
að prófastur sjera Halldór Bjarnar-
son á Presthólum veirði settur aft-
ur inn í embætti sitt. Þetta er
svar þessa safnaðar prestsins upp
á hinn óskiljanlega drátt á því, að
setja hann aftur í kallið, og upp á
það margraddaða gjálfur, sem vak-
hefur verið, með valdstuddum
rógi, því það er ekki of sagt um
hann, að hann sje eftirbreytnis-
verðasti maður í hvívetna.
Skipstrand.
Tejo, eitt af skipum sameinaða
gufuskipaf jelagsins, sem átti ao fara
hjer kríngum landið og taka fisk,
strandaði 7. þ, m. í kafaldsbyl,
milli SigluQarðar og Haganesvíkur.
Menn björguðust allir á skipsbát-
unum og komust upp til Hagtnesvík-
ur. Þaðan var svo sendur hrað-
boði til Akureyrar sem náði Vík-
íngi og sótti hann skipsmennina og |
fara þeir með honum út nema skip- í
stjóri og yfirstýrimaður, sem urðu
eftir til að vera við uppboðið. Það
fer fram þessa dagana.
Skipið var með 4000 skpd. af
fiski, og sagt að aðeins hafi bjarg-
ast 130 skpd. Skipið átti að koma
híngað til Seyðisfjarðar og fara
hjeðan beint til Liverpool.
Með Tejo var præmierlautenant
Kjær, sem á að stjórna Ceres að
ári, og var hann með til að kynna
sjer leiðina; hann fer nú út með
Víkíngi.
Hraðskeyti um skipskaðann verð-
ur sent til Khafnar með Vaagen,
sem fer hjeðan í kvöld beina leið
til Skotlands.
Ekki vissi herra Kjær nein önn-
ur skipströnd fyrir Norðurlandi.
Vesta (ekki Ceres) fer af stað
frá Kaupmannahöfn 15. Desember,
kemur beir.t híngað til Seyðisfjarð-
ar og fer hjeðan til Rvíkur. Þetta
sagði herra Kjær, að hefði verið
ákvörðun þegar hann fór frá Höfn.
Víkíngur kom hvorki á Raufar-
höfn nje Borgarfjörð.
Hrcðasagan
um aðfarir botnverpíngsins á Dýra-
firði vestra er greinilega sögð í
Þjóðv. 14. og 25. f. m. Hannes
sýslumaður Hafstein hjelt út til
skipsins með fimm menn og lögðu
þeir bátnum að stjórnborðshlið þess.
Skipið var á hægri ferð og með
vörpu í eftirdragi. Sýslumaður
heimtaði, að fá að hafa tal af skip-
stjóra, en bví var eingu svarað
öðru en því, að þeir skyldu hafa
sig bi}rtu og voru jafnframt barefii
reist upp við borðstokkana. Bát-
inn bar svo aftur með skipinu og
hvolfdi rjett á eftir af völdum
botnverpínga. Tveir af mönnun-
um komust á kjöl, en sýslumaður
hjelt sjer uppi á sundi. Voru þeir
svo dregnir upp á skipið, en ekki
fyr en sást til báta úr Iandi. Hinir
þrír drukknuðu, Jón Þórðarson,
vinnumaður í Garði, Jóhannes Guð-
mundsson, tómthúsmaður á Bcssa-
stöðum við Mýrat og Guðm. Jóns-
son® únglíngsmaður frá Bakka.
Botnverpíngurinn heitir »Royalist«
nr. 428 og er frá Hull. Islendíng-
ur einn úr Keflavík var með
botnverpíngnum.
Seyðísfírði.
Sd. -|- 9; þíðvindi sv. Md. -j- 3;
v. v. bjart. Þd. -j- 2; sunnv. Mid. -j-
6; sama v. Fid. 4; sama v., storm-
ur kvöld. Föd. -j- 4; v. s., kyrt. Ld.
9; v. v. bjart
SKIP.
13. Vaagen k. frá útl. farði frjettir
til þ. 7.
14. Leifur, 15. Eiríkur; fiskigufuskip,
sunnan af fjörðum.
16. Egill k. norðan fór utan í gær.
Farþ. til Noregs P. Friðrikssen snöggva
ferð og Sigurður Einarsson blikksmið-
ur. Til Hatnar Karl Vigfússon og Sig-
urður Björnsson til trjesmíðanáms, og
fjöldi norðmanna og færínga, Ieigufólk
síldarfjelaganna.
Sd. Snæfell til útl.
18. Víkíngur kom frá Akureyri.
Garðar
hefur híngað til haft 60 —120
manna í vinnu hvern dag og borg-
að í verkalaun frá 1500 tii kríng-
um 2000 kr. á viku. En nú er
störfum svo komið að fjelagið hef-
ur orðið að fækka fólki um stund
og hefur selt upp á samnínga ým-
islegt af vinnunni sem það hefur
með höndum um versta illviðratím-
ann. Þó getur orðið vinna fyrir
ekki svo fáa þegar íshúsið mikla er
komið svo lángt að byrja má að
vinna t'sinn, því að öllu forfallalausu
verða þar teknar upp 8000 lestír
af ís áður frostum lýkur í vetur.
Als hefur nú fjelagið borgað út
hjer í haust um þrjátíu þúsund
krónur, mest í verkalaun og lítið
eitt til kaupa hjá kaupmönnum og
hefur þó mest af þeim vörum ver-
ið borgað með ávísunum til út-
lendra bánka.
Gaman væri að menn gæfu upp-
lýsíngar um, hverir menn eða fje-
lög hefðu hfngað til á Islandi flutt
inn og borgað út mest af ^peníng-
um á vissu tímabili t. d. 2 — 3
mánuðum.
Bjarki væri mjög þakklátur fyrir
allar þess konar skýrslur hvaðan
sem þær eru og frá hverjum tíma
frá byggíngu landsins til þessa dags"
SKRÍTLA.
Tilhliðrunarse.mi. Skipstjórí nokkur
var í Ameríku sektaður um 5000 doll-
ara fyrir það að hann vanteði heilbrigð-
isskýrteiní. Skipstjóra þótti sektin hi
og kvartaði — þángað tíl sektin var
færð niður í 15 dollara.
254
töluðu lægra og sögðu að það væri svívirðilegt að nota kunn-
áttu sína á þennan hátt, þegar eins væri ástatt og hjer. Og
þótt allir hefðu að líkindum á endanum sætt sig við að borga
peníngana, þá fann jeg að það var skoðun allflestra, að jeg not-
aði þetta tækifæri ódreingilega mjer >f hag.
Jeg sagði þá, að jeg gerði þetta ekki sjálfs mín vegna,
heldur vegna þriggja landa minna, sem væru meðal annara hjer
á þilfarinu. Svo sagði jeg t' svo fáum orðum, sem mjer var
unt, sögu þýsku fánganna og að jeg ætlaði peníngana til að
losa þá við nauðúngarvinnuna. Jeg væri ekki fær um að hjálpa
þeim af eigin efnum, en sæi hjer tækifari til að frelsa þá. Jeg
bauðst sjálfur til að bvrja samskotin og gefa 25 dollara, ef
aðrir þá vildu halda áfram þángað til upphæðin væri feingin.
Þegar jcg hafði lokið þessari sögu, kom alt annað hljóð í
hopinn. Na-r því hver maður stakk hendinni í vasann og al-
staðar voru peníngamir á lofti. 300 dollurunum var skctið
sarnan á iítilli stundu.
Jeg fór þá ofan til að fást við vjelina. Þar var mjög lítið
við að gera, og hefði verkstjórinn haft nokkra hugmynd um
verk sitt, þá hefði þetta atvik aldrei komið fyrir.
Ferðin gekk slyslaust eftir þetta, og að hálfum þriðja tíma
liðnum lá skipið inni á Höfn.
Skuld landa minna var borguð og þeir hjeldu áfram ferð
sinni til Chicago. Hvernig þeim hefur vegnað þar st'ðan veit
jeg ekki.
Eftir þetta var jeg eitt ár í Ameriku og bafði þá unnið
mjer inn nægilegt fje til að komast heim aftur.
En síðan jeg kom beim aftur hef jeg gert alt hvað jeg hcf
getað til að aftra mönnum frá Amerikuferðum.
251
hófðu enn ekki goldið honum fyrir flutnínginn frá Nýju-Jórvík
og þar að aukt voru þeir nú dæmdir t' 100 dollara sekt. hver
um sig fyrir fióttatilraunina. Flóttamennirnir höfðu ætlað til
Chicagó, en iögregluliðið náði þeim áður cn þángað var komið.
Þeir Ijetu af hendi alt það íje, sem þeir höfðu, og það nægði
til að borga ferð þeirra frá Nýju-Jórvík, og þegar því var lokið
hugsuðu þeir, að þeir væru etngum skyldugir um neitt.
En nú var eftir að gjaida sektarfjeð, 300 doliarana, og
því voru þeir fjelagar teknir fastir og skyidu aftur flytjast til
mansins, sem þeir höfðu untjið hjá. Fjölskyldur þeirra fylgdu
þeim eftir, og nú voru þeir aftur á Ieið til sama staðarins, sem
þeir höfðu áður flúið frá, stóðu þarna eins og óbótamenn á
þilfarinu og höfðu nú nægan tíma og tóm til þess að dást að
»frelsiou« í Amcriku. í’að er reyndar satt, að t' fljótu bragði
skoðað virðist vera nieira frelsi í Norður-Atneriku en t' nokkru
öðru landi, en sá er hængurinn á, að þeir fáu menn, sem pen-
íngavöldin hafa, gcta á hverri stur.du svift alla aðra þessu frelsi.
Eins og þessi saga sýnir, gefa landslögin hverjum þeim, sem með
sviksamlegum samníngi getur tælt til sín þræla frá annari þjóð,
rjett til að halda þeim föstum, þángað til hann hefur haft þau
not af þeirrt, sem hann ætlaði sjer.
Jeg varð sárgramur yfir þeirri meðferð, sem þcssir 'a tdar
mínir hcfðu orðið fyrir. I.ögregluþjónninn, sem jeg átti tal við,
skyldi dálítið í þýsku; hann kcndi Itka í brjósti um (ángana og
sagði, að nú fyrst yrði meðfcrðin á þeim að marki ill, þegar
þeir kæmu aftur tií fyrri húsbónda síns; hann mundt ekki verða
í vandræðutn mcð að útbúa nýa reiknínga hartda þeim að borga,
rtje heldur að finnt ástxMtr til að f.era laun þcirra niður; þeir
juundu að minsta kosti verða eitt ár að vinna af sjer þessa sekt.