Alþýðublaðið - 12.03.1920, Qupperneq 1

Alþýðublaðið - 12.03.1920, Qupperneq 1
1920 Föstudaginn 12. marz 57. tölubl. Tog'araútg-erð Reykjavíkur. Crjaldþolið eykst. Skattarnir lækka. Almenn velmeg'un vex. Ár frá ári fjölgar íbúum Reykja- víkur og að sama skapi hækka skattarnir, sem lagðir eru á íbú- ana. Húsnæðisleysi fer fremur vaxandi, þrátt fyrir húsagerð, og húsaleiga hækkar. Dýrtíðin vex á öllum sviðum. En lítið er gert til bess að létta undir með almenn- ingi. Það er engu líkara en þeir, sem völdin hafa, hugsi sem svo: Látum þetta bara drasla. Það fer þó aldrei öðruvísi en svo, að alt springur á endanum, og þá er vel farið! Við græðum mest á ástand- inu eins og það nú er! Og þegar alt fer um koll, getum við líka haft ráð þrotabúsins í höndum okkar! En er hugsun þessara manna holl bæjarfélaginu og þá jafnframt þjóðfélaginu í heild? Nei, ónei! Þeir, sem um það hugsa, sjá fljótt að svo er ekki. En að láta þetta óátalið, er að fljóta sofandi að feigðarósi. Eg ætla hér aðeins að taka eitt atriði til athugunar. En það er atriði, sem allir sannir borgarar aettu að geta verið sammála um og fallist á að er stórvægilegt atriði, sem miklu getur ráðið um efna- hag bæjarins í framtíðinni. Jafn- vel örgustu afturhaldsmenn og toaurapúkar hljóta að vilja létta úálítið skattabirðina hér í Reykja- vik — þeir ættu ekki hvað síst að vilja það. En það mun koma á daginn, hvort svo er eða ekki. Því heflr oft verið hreyft, eink- hm í „Dagsbrún", hver nauðsyn væri á því, að fisksölunni hér 1 bae yrði komið í viðunandi horf. ^okkrum sinnum hefir líka verið oyrjað á því, að reyna að kippa kessu í lag. En vegna þess, að öetíð hefir verið farin röng leið og hugur hefir varla fylgt máli hjá þeim, sem staðið hafa fyrir fram- kvæmdunum, hefir alt strandað og orðið árangurslaust. Fisksalan er enn í sama ólaginu og lagast aldrei fullkomlega, fyr en bærinn á sjálfur togara og heldur þeim út. Enginn gengur þess dulinn, að ekki má hrapa að því, að ráðast í þetta fyririrtæki. En því fyr sem hafist verður hand, því betra. Auðvitað verður sá, sem stendur fyrir útgerðinni, að vera verkinu fullkomlega vaxinn, og ekki nóg með það, hann verður að hafa fullan vilja á því, að leysa starf- ann svo vel af hendi, sem unt er. Því þess eru dæmi, að sum opin- ber fyrirtæki hafa verið rekin afar illa, að því er virðist viljandi, sýnilega í því skyni að ósanna þá kenningu, að opinber fyrirtæki megi réka eins vel eða betur en einstakra manna fyrirtæki. Allir heilvita menn hljóta að sjá það, að útgerð bæjarins ætti sízt aö standa ver aÖ vígi en ein- stakra manna útgerð, og ekki þurfa útgerðarmenn að óttast sam- kepni bæjarins frekar en einstakl- inga, svo framarlega að útgerð þeirra sé rekin af nokkurri skyn- sami. Fé er bænum ekki síður falt en öðrum, sem reka vilja togaraútgerð, því hættuminna er að lána honum en einstaklingum, og eignir hans hækka í verði jafn- skjótt og fjárhagurinn batnar. Ekki þarf annað en líta á það, hve mjög togaraútgerðarmenn hafa grætt á útgerðinni, til þess að sjá, að gróðavon er að togaraútgerð. Enda sannar fjölgun togara það. Meðal þess, sem ynnist við það, að bærinn gerði út, ekki einn togara heldur marga, er það: að, atvinna ykist í bænum, og þar með gjaldþol verkalýðsins; að, skattarnir lækkuðu á ein- staklingunum; að, útlent fé fengist í bæjarsjóð, sem jafnframt yki gjaldþol bæjar- ins og gerði mögulegar ýmsar framkvæmdir, sem nú verða að sytja á hakanum. Eg býst við að þessi atriði séu svo ]jós, að ekki þurfi að skýra þau fyrir mönnum. Um fyrsta atriðið er það að segja, að enginn getur efast um aÖ það sé rétt. Togaraútgerð þarfnast, ekki aðeina sjómanna, heldur líka fólks á landi, bæði til fiskverkunar, veiðarfæra- gerðar og margs fleira, sem or- sakast af atvinnurekstrinum. Um annað og þriðja atriðið er það að segja, alt of lítið er gert að því, eins og eg áður hefi tekið fram, að afla bænum fjár á annan hátt en með sköttum. Eg geri hér ráð fyrir að gerðir yrðu út af bænum 5—6 togarar. Pyrfti einn þeirra að hugsa eingöngu um það, að hafa ætíð nægan fisk til handa bæjarbúum. En vafalaust yrði oft afgangur af aflanum og mætti þá salta hann eða frysta — sem lík- lega myndi þó betra — til þess að hafa til taks ef fiski brigðist. Hinir togararnir fiskuðu svo í ís eða salt, eftir því sem tíðkast, og myndu þeir, ekki síður en togarar einstakra manna, gefa af sér góðan arð, sem rynni í bæjarsjóð. Við það myndi mæjarsjóði aukast fé, en það hefði aftur á móti þá af- leiðingu í för með sér, að auka- útsvör lækkuðu. í stuttu máli, almenn velmegun hlyti að vaxa og bærinn verða stórum vistlegri, en hann nú er. I. J. Botsivikar taka 3rkntsk Khöfn, 8. marz. Frá Moskva er símað, að bolsi- vxkar hafi nú náð völdum í Irkutsk.

x

Alþýðublaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.