Bjarki - 27.02.1902, Síða 3

3
Sje þessi fregn áreiðanleg, þá er hjer um
stórmerkilega uppfundning að ræða og líklegt1
að ekki líði á laungu áður en við íslendingar
njótum góðs af henni.
Ný lög. Þessi lagafrumvörp frá síð3sta
þingi hefur konúngur staðfest 2. des. f. á:
1. Lög um almannafrið á heigidögum þjóð-
kirkjunnar.
2. Lög um að umsjón og fjárhald nokk-
urra landsjóðskirkna skuli feingið söfnuðunum
/ hendur.
3. Lög um samþykktir til varnar skemmd-
um af vatnagángi o. fl.
4. Lög um samþykktir um ábyrgðarsjóði
fyrir nautgripi.
5. Viðaukalög við lög H. des. 1901 um
samþykktir um kynbætur hesta.
6. Lög um breyting á lögum nr. 28 14.
des. 1877 um ýmisleg atriði, er snerta fiski-
veiðar á opnum skipum.
7. Lög um viðauka við tilsk. fyrir Island
12. febr. 1872 um síldar og upsaveiði með
nót.
8. Lög um sölu þjóðjarðarinnar Horns í
Au-Skaftafellssýslu.
Llerra ritstjóri!
Jeg hef ákveðið að svara grein yðar »Enn
um bannlögin« (Bjarki 7. bl.) í næsta bl. af
»Frækornumc, sem kemur út um mánaða-
mótin. Viljið þjer gera svo vel að taka þetta
í næsta bl. »Bjarka« ?
Seyðisfirði. 29. febr. 1902
David Östlund.
Breiðdal 21. þ. m: »Góð tíð og marauð jörð,
■en sjórinn er hjer allsstaðar fullur með ís og kæmi
sjer þó betur, að það yrði ekki mjög Ieingi, því við
verslanirnar á fjörðunum hjer í kríng er nú vörulaust
algerlega, einginn matur, ekki kaffi, ekki sykur.
Verslunin hjer á Breiðdalsvíkinni er'best; þar eru
gnægðir af kaffi og sykri og töluvert af matvörum,
enda er nú kaffi og sykur sótt þángað bæði að
sunnan og norðan.«
Boiiieau baron frá Hvítárvöllum í Borgarfirði
skaut sig í vetffr, rjett fyrir nýárið, í járnbrautar-
vagni skammt fra Lundúnum. Hann var á ferð um
Eingland til þess að reyna að koma fótum undir
stórkostlegt botnvörpuveiðafjelag, sem átti að reka
veiðar hjer við land, eins og hann hafði áður ritað um
í ísafold. Er sagt að honum hafi ekki geingið vel
að fá menn til að leggja fje í fyrirtækið og er þessu
jafnvel kennt um sjállsmorðið.
Heiðursmerki, Kngl. danska vísindafjelagið hef-
ur sæmt dr. Lorvald Thoroddsen gullmedalíu fyrir
uppdrátt íslands, sem nýlega er gefinn út á kostnað
Carlsbergssjóðsins.
Ásgeir Ásgeisson kaupm. á ísafircji hefur feingið
riddarakross dannebrogsorðunnar.
Heimdallur. Letta ár verður honum stjórnað af
kafteini Hammer. Hovgaard er orðinn »komman-
dör« í sjóliðinu.
Hlutafjelagrsbánklnn. Um hann hjelt Klemens
sýslumaður Jónsson fyrirlestur í Khöfn 10, f. m- í
fjelagi íslenskra stúdenta jog voru þar viðstaddir
margir at íslenskum kauDmönnum. Klemens sýslu-
maður fylgir eindregið hlutafjelagsbánkastofnuninni.
Að fyrirlestrinum var gerður hinn besti rómur, svo
að af því má sjá að Khafnarstúdentar hljóta, að dómi
afturhaldsblaðanna, að þessu leyti að teljast í flokka l
»föðurlandssvikaranna.«
Embættispróf við læknaskólann tók 27. f. m.
Lórður Pálsson frá Gaulverjabæ með 2. eink.
Rjettarrannsókn er skipuð gegn síra í’orleifi á
Skinnastað fyrir ólöglegar framkvæmdir embættis-
verka í Presthólasókn.
Strand. í f. m, strandaði enskur botnverpingur
í Grindavík syðra, fór upp á sker og klofnaði. Skip-
verjar drukknuðu allir. Skipið hjet Anlabi. Skip-
stjórinn var Nílsson hinn sænski, sem hryðjuverkin
framdi á Dýrafirði fyrir nokkrum árum. Haldið er
aú hjón íslensk, af Suðurnesjum, hafi verið með skip-
inu sem farþegar frá Skotlandi. 8 lík voru rekin á
land, þar á meðal lík Nilssons, en höfuðlaust.
Stórtiðindi
þau sem frá er skýrt á öðrum stað hjer í
blaðinu, um uppfundning Marconi’s, eru að þvf
er sjeð verður, fullkomlega áreiðanleg. Höfuð-
blað Einglendinga, »Times«, hefur flutt lánga
ritstjórnargrein um þessa merkilegu uppgötvun
Og skýrir þar frá áliti Edisons og annara merkra
ratmagnsfræðinga. Blaðið fullyrðir að höfuð-
þrautin sje leyst. Það sem á vantar er ekki
annað en að auka afl verkfæranna, svo að þau
gefi skýrari merki. Það telur því víst, að
þess verði ekki lángt að bíða að fullkomin
frjettaskeyti verði send þráðlaust yfir Atlants-
haf. Er þá áætlað að þau verði tíu sinnum
ódýrari en þau eru nú.
llla hefur það spurst fyrir að fjelag það sem
hefur umráð yfir sæsímanum til Newfoundlands
hótaði Marconi málsókn fyrir atvinnuspjöll.
Fjelagið heitir Anglo-Ameríkan Telegraph Comp-
any og hefur 50 ára einkaleyfi fil símritunar á
á þessari leið. Þó eru nú aðeins 2 ár eftir
af einkaleyfistímanum. Auðvitað hefði fjelagið
aldrei unnið það mál. Marconi kaus þó heldur að
eiga eingar deilur við það og flutti tilraunastöð
sína til Nowa Scotia. Canadastjórn bauð honum
þar ókeypis Iand fyrir tilraunastöðina og svo
alla hjálp, sem hún mætti veita. A sinn
kostnað ætlar hún að setja nýja stöð á Sabie
Island, ey, sem liggur lángt undan landi, til
að stytta leiðina.
Marconi ernú á Einglandi að fullkomna til-
raunastöð sína þar.
Sr. Matthías Jochumsson hefur nú
gert samning við D. Östlund prentsmiðjueig-
andi hjer um útgáfu á kvæðum sfnum. D.
Östlund kaupir útgáturéttinn og koma' kvæðin
út í 4 bindum, fyrsta bindi nú í ár. Auk úr-
vals úr því, sem áður er safnað í kvæðabók
sr. Matthíasar, koma hjer kvæði hans, sem
35
mannþraungina, sem þar hafði safnast saman til að
sjá mig, og hljóp inn í húsið. Múgurinn hrópaði
útifyrir, ,að jeg skyldi leingi lifa og jeg ljet peningum
rigna yfir hópinn. Um kvöldið var allur bærinn
uppljómaður.
Jeg vissi enn ekki, hvað allt þetta átti að þýða,
nje, hver menn álitu að jeg væri. Jeg sendi Rascal
út til þess að komast eftir þessu. Hann kom aftur
og sagði að það væri altalað að Prússakonúngur
væri á ferð um landið, en kallaði sig greifá. Einn-
íg sagði hann að menn vissu að jeg væri einginn
annar en hann; þjónn minn hefði þekkst undir eins
og hann kom til bæjarins til þess að útbúa bústað
minn. Gleðin var einlæg og almenn yfir því að
annar eins maður væri kominn þángað til
bæjarins. En menn sæu nú, að þeir hefðu ekki
komið fram eins og vera bar -þar sem jeg auðsjáan-
lega vildi vera óþekktur, og þar á ofan hefðu þeir
gert mjer ónæði; en jeg hefði tekið þessu með slíkri
mildi, að menn byggjust við fyrirgefning og að, jeg
sæi, að þetta hefði verið gert af góðum hug.
Rascal var þorpari, eins og jeg hef áður sagt,
hann gerði allt hvað hann gat til þess að styrkja
34
blessað fólkið í þessari trú. Hann skýrði mjer
nákvæmlega frá öllu sem hann heyrði, og þegar
hann sá, að jeg liafði hálft um hálft gaman afþessu,
stæltist hann enn meir í strákskap sínum. — Jeg
skal ekki neita því, að jeg varð dálítið upp með
mjer af því að vera álitinn svo tíginn maður og það
jafnvel þótt tildrögin væru nú ekki önnur en
þessi.
Næsta kvöld hjelt jeg stóra veislu í trjágarðinum
framanvið hús mitt, og bauð til hennar öllum bæjar-
búum. Með því að. sjá hvergi í kostnaðinn og með
einstökum kappsmunum frá hálfu þeirra Bendels og
Rascals tókst að hafa allt tilbúið á svo stuttum tíma.
Það var undrunarvert að sjá hve öllu var ríku-
lega og vel fyrir komið, þótt undirbúningsfresturinn
væri ekki leingri. Ljósunum var svo vel fyrir kom-
ið, að jeg hafði ekkert að óttast. Hjer var eingu
glcymt og jeg var fullkomlega ánægður með þjóna
mína.
Nú fór að dimma. Gestirnir komu og mjer voru
sögð nöfn þeirra. Nú var ekki framar talað um
»hans hátign«, en þó nálguðust menn mig með
djúpri auðmýkt og lotningu og titluðu mig herra
36
greifa. Hvað átti jeg að gera ? Jeg ljet þá sjálfráða
um það og uppfrá því var jeg Pjetur greifi. Veislu-
gleðin byrjaði og jeg saknaði aðeins eins gjest til
boðsins. I’að var stúlkan, sem hafði fært mjer blóm-
sveiginn daginn áður. En hún kom og bar gjöfina
frá mjer. Hún var með foreldrutn sínum; hún var
feimin og virtist ekki vita að hún var fallegasta
stúlkan í veislunni. Faðir hennar var skógarvörður.
Hann, kona hans og dóttir voru leidd fram fyrir
mig og heilsuðu mjer. Við gamla manninn sagði
jeg nokkur orð, sem jeg vissi að honurrr mundi
getast vel að, en frammi fyrir dóttur hans któð jeg
feiminn eins og skóladreingur. Loks bað jeg hana
þó stamandi að sýna veislúnni þann sóma, að skipa
drotningarsætið. Hún afsakaði sig og baðst undan
því. En óskir greifans voru skipanir, sem allir
gestirnir hlýddu með gleði og ánægju. Veislan fór
nú hið besta fram og gleðin varalmenn. Foreldrar
Mínu voru í sjöunda himni og eignuðu sjer þann
sóma sem dóttur þeirra var sýndur. Jeg Ijet í nafni
drotningarinnar bera um skálar með perlum og gim-
steinum og skifta milli vinstúlkna hennar og annara
kvenna í veislunni. Jafnframt var gulli ausið á b áð,-