Bjarki - 07.03.1902, Blaðsíða 3

3
Annars segir hanr. efnahag bænda áAustur-
landi almennt góðan, eftir því sem gerist. Best
leist honum á sig hjá Halldóri á Klaustri og
segir hann svo írá því: »Hal!dór hefur bætt
jörðina mikið, gert stórfclldar jarðabætur og
bygtt upp öll hús á henni. Túnið er girt allt
í kring með grjóti og skurðum. Hann hefur
einnig sljettað mikið á því og aukið það, kom-
ið upp nátthögum og girt þá, búið til nvja
sáðreiti ó. s. frv. Bæjarhúsin eru’flest alveg
ný og þau svo vei og myndarlega gerð, að
leitun er á öðrum eins. Hið sama má segja
um peningshúsin. Aburðarhús, eða safnhús,
hefur nann nýlega byggt ; það er 22 al. á
leingd og 8 al. á breidd. Eingjarnar hafa
verið bættar með áveitu. Síðastliðið vor
hafði Halldór með höndum stórt og mikið
mannvirki. Það var neðanjarðar-vatnsleiðsla
ofan frá fjalli og niður að bæ. Vegaleingdina
man jeg ógerla, minnir þó að hún væri 120-
130 faðmar. Vatnið er svo leitt í pípum. um
bæinn, inn í eldhús, inn í svefnherbergin uppi
á loftinu, í fjósið o. s. frv. Heimilið er 1'
stuttu máli sagt sönn fyrirmynd 1' allri um-
geingni, reglu og þrifnaði.*
Karlfuglinn á Vestdalseyninni er enn að
reyna að þvo það af sjer að hann hafi áður
fylgt undirtylluráðgjafatillögu Scaveníusar og
eins hitt, að hann skilji ekki það' sem ýmsir
eru að ieggja af sjer í blað hans. En ekki
hefur hann vit á að verja sig með þeirri einu
ástæðu sem honum gæti verið afsökun í, en
hún er sú, að Hannes, Finnur og Bogi vildu
lfka undirtylluráðgjafann. Einginn ætlast til að
hann hafi sjálfstæða skoðun á nokkru máli.
En um þetta má segja við Skafta Ifkt og Hann-
es kvað einusinni :
Fyrst að lúsin af þeim er
er þjer bitið sómi.
Að það sje ekki Skafta sök cingaungu, að
hann hefur ekki fyrir lautigu tekið skírn sem
Valtýingur, það cr hrcinn sannleikur. ÍPað er
blátt áfram flónskulegt af honum að vera að
neita þessu, þar sem hann veit af brjefum sín-
um um það efni í höndum dr Valtýs.
tnrSgSTiermska- Á fundinum, sem Austri
skýrir frá að baldinn hafi verið á Kirkjubæ í
Hjeraði til undirbúnings undir þingkosningar
í vor, komu saman, að þvf er kunnugir menn
segja, alls þrír menn, eða fjórir, að Einari pró-
fasti meðtöldum. Það mun satt, að hann vilji
enn á þing komast, en mikið efamál, hvort
hann hefur fylgi til þess nú. Hugsun hans
mun vera að ná verslunarstjóra Or. &. W. á
Vopnafirði til fylgis við sig, eins og síðast, og
nú með því, að lofa að reyna að koma hon-
um í hitt þingmannssætið. En fárra fylgi mun
Olafur hafa annara en skuldunauta verslunar-
innar. Sama er að segja um Sölva hreppstjóra
Vigfússon; hann mun ekki hafa visst fylgi ann-
ara en einhverra af sveitúngum - sfnum.
Á Ketilsstöðum á Völlum kvað einnig ný-
lega nafa verið haldinn fundur og rætt um
þingkosningar í Suðurmúlasýslu. Þar eru nefnd
níu eða tíu þingmannaefni og í þeim hóp báð-
ir fyrri þíngmenn sýslunnar. Valið á öðrum
þingmanninum ætti að vera auðráðið, þar sem
Jón Olaísson er, en milli allra hinna cr sjálf-
sagt nokkur vandi að velja.
Mjóafirði 2. mars: » . . . Með hval-
veiðaskipi Ellevsens kom Konráð kaupm. Iljálm-
arsson heim úr utanför frá Noregi. Hann er nú
að láta byggja allstórt og vandað gufuskip í Stav-
ángri og ætlar að halda því hjer út til fiski-
veiða. Það cr stórhreinlega af sjer vikið og
lítur út fyrir að hann ætli að reyna til þraut-
ar, hvort veiðar í gufuskipum geti ekki borið
sig bjer við land.
Fjörðurinn hjer er nú fullur af fs og »Siem-
ers«, skip Ellevsens, liggur inni við fjarðar-
botn, flúði þángað undan ísnum.*
Egill. Þær frjettir komu með Vopnafjarð-
arpósti, að Egill væri fastur í ís á Vopnafjarð-
arflóanum. Hann hafði komist út af Siglufirði
í sunanveðrunum fem daginn og síðan geingið
fcrðin vel allt suðurfyrir Lánganes En þar
var ís fyrir. Tvo daga hafði Egill legið f
Eyðisvík. Sfðan varð hann inniluktur af ísn-
um útifyrir Vopnafirði og hefur ýmist þokast
með honnm nær landi eða fjær. Hann hafði
verið þar 14 daga þegar póstur fór af Vopna-
firði.
Tveir af farþegunum, sem heima eiga á Eski-
firði, komust á land í Vopnafirði og urðu pósti
samferða suður, en fjórir farþegar urðu eftir 1
skipinu, C, Schiödt af Eskifirði og annar mað-
ur þaðan, og svo tveir menn úr Norðurlandi,
sem áttu að sækja skip til Noregs. Aðrir far-
þegar geingu af skipinu á Siglufirði.
Vistaskortur hafði verið orðinn í skipinu og
var sent á stað með matvæli frá Vopnafirði
og átti að reyna að koma þeim til skipsins,
en óvíst er, hvort það hefur tekist, því um
það leyti hafði ísnum þokað frá landi,
Gamalt málverk. Maður nokkur var
nýlega staddur á uppboði upp til sveita á
Einglandi. Hann keyfti þar gamalt málverk fyr-
ir 100 kr. Hann sendi svo málverkið til Lund-
únaborgar til þess að fá að vita, hvers virði
það væri. Þegar það var skoðað þar afþeim
mönnum sem best bera skyn á slíka hluti, kom
það í ljós, að málverkið var eftir hinn heims-
fræga hollenska málara, Rubens, eitt af hans
nafnfrægu, týndu málverkum og voru eigandan-
um strax boðnar fyrir það 125,000 kr.
Maksimit heitir nýtt spreingiefni, sem
er 50 proc. sterkara en venjulegt dýnamit
og töluvert sterkara en nitroglycerin. Þetta
cfni er talið hafa mikla þýðingu fyrir hernað-
inn. Mönnum hefur tekist að útbúa maksimit-
spreingivjelina svo, að hún springur cinmitt
þegar á þarf að halda, hvorki fyr nje síðar.
Gegn henni stenst enginn bryndreki, hversu
sterklega sem hann er varinn. Herskipin verða
því að byggjast öðruvísi hjer eftir en hingað
41
og saklaus úng stúka. Hún hugsaði ekki um ann-
að en mig og hún skyldí ckki hvemig annar eins
maður og jeg skyldi geta virt sig eins tillits, Hún
elskaði mig eins og sú kona sem fullkomlega gelur
sig á vaid mannsins. Hún hugsaði ekkert um, hveij-
*r afleiðingar ást hennar gæti haft fyrir sjálfa hana.
En jeg — fiað voru hræðiiegir, skelfilegir tímar!
Og samt verðskulda pcir að jeg ó skaði að lifa pá
wpp aftur. Jeg grjet oft við barm Bendels þegar
ieg áttaði mig, cftir að hafa gefið tilfinningum mín-
um lausan tauminn, og hugsaði alvarlega um, aðjeg,
»em var sknggalaus, væri með lymsku að eyðileggja
Ii'F þessarar saklausu stúlku og, aðjeg hefði með
lýgi og svikum tuinið ást hennar. Svo rjeð jcg af
að segja henni ailt eins og var; jeg vann þess dýr-
an eið að skilja vtð hana og flýa burt og við Bend-
ei höfðum talað um, að heimsækja hana næsta kvöld
I garðinem.
Stundum rcyndi jcg að telja sjálfum mjer trú um
að úr öllu mundi rætast þegar maðurinn í gráa
frakkanum kæmi aftur, og svo grjet jeg effcir á, af
þvi að jeg gat ekki trúað því. Jeg hafði reiknað
42
út, hvenær hann mundi koma, þvi feann sagði: Eft-
ir ár og dag. Og jeg reiddi mig á orð hans.
Foreldrar Mínu voru gömul, heiðvirð hjón og vel
metin. Hún var einkabarn þeirra og þeim þótti
mjög vænt um hana. í>au urðu hissa þegar þau
feingu að vita hvernig ástatt var fyrir okkur, og
vissu ekki hvað þau »ttu að segja |til þess. Feim
hafði aldrei lcomið til hugar, að Pjetur grcifi væri
að hugsa um dóttur þeirra, en nú var }>að komið
sem komið var. Móðir hennar var ckki frí víð hje-
gómagirni; hún fór að hugsa um, að úr þessu gaetj
orðið hjónaband og að vinna í þá átt. En gamli
maðurinn yfirvegaði málið með ró og sá, að ekki
gæti verið urn slíkt að tala. 1*0 voru þau bæði viss
um að jeg hefði ást á henni. f“au gátu ekki annað
gert en beðið fyrir barni sínu.
Jeg finn hjer brjef frá Mínu, scm jcg hef gcymt
frá þessum tíma.— Já, það er skriftin hennar! Jeg
ætla að skrifa það upp handa þjcr:
»Jeg er ístöðuiaus og heimsk stúlka. Jeg ímynd-
aði mjer, að af því að jeg elskaði þig svo innilega,
svo innilega, þá gsetir þú ekki hcldur viljað gera
mjer nokkuð vont. Pó ert svo góður, svo góður.
43
En misskildu mig ekki. Pú mátt eingin óþægindi
gera þjer mín vegna. f*ú mátt ekki einu sinni
hugsa til þess. Ó, guð minn góður! Jeg gæti hatað
sjálfa mig, ef.þú gerðir það. Þú hefur gjört mig
svo óendantega farsæla; því ]>ú helur kennt mjer að
elska þig. Flýðu burt! Jeg veit, hvað fyrir rajer
liggur. Pjetur greifi tilheyrir hinum stóra heimi, en
ekki mjer. En jeg verð stolt af að fá frjettir af
honum, hvar hann hafi verið og ^vað hann hafi
gert, hvernig hann hafi verið tilbeðinn og hafður
fyrir afguð á þessum og þessum stað. Þegar jeg
hugsa um það, þá get jeg reiðst við þig útaf því,
að þú skulir geta gleymt framtíð þinni vegna mín,
sem ckki er annað en einfalt barn. Flýðu burt,
annars yfirgefur þessi hugsun mig aldrei, en öll mín
hamingja er bundin við þig. Hef jeg ekki líka
fijettuð olíuviðargreín og rósahnapp inn í líf þitt,
eins og í sveiginn, sem jeg gaf þjer? Jeg gleymi
þjer aldrei, cn vílaðu samt ekki fyrir þjer að yfir-
gefa mig. Jeg ætla að deyjá og /eg dey glöð og
ánægð fyrir þig.<
Þú getur hugsað þjer, hvaða áhrif þettá brjef hafi
baft á mig. Jeg sagði henni, að jeg væri ekki sá.