Bjarki - 11.04.1902, Side 3

3
ist þar óskiijanlegt að samþykkt stjórnarskrár-
frumvarpsins á síðasta þíngi geti stytt þrefið
um málið um eitt át á annan hátt en þann,
að frumvarp síðasta þings verði samþykkt
óbreytt á næsta þingi.
þetta svar datt ekki Þjóðólfi í hug, enda
er þessi reikningur eingu biaði landsins sam-
boðinn öðru en Austra einutn.—Tii samþykktar
á stjórnarskrárbreytingum þarf, eins og allir
vita, tvö þing. Eí ekki hefði á síðasta þingi
verið samþykkt breyting á stjórnarskipunar-
lögunum, þá hefði ekkert aukaþing verið kali-
að sarnan á þessu ári og þar af Ieiðandi er
óhugsanlegt að stjórnarskrárbreyting heföi orð-
ið hjer lögleidd fyr en í fyrsta lagi 1904 En
vegna aukaþíngsins í ár búast nú aliir við að
stjórnarskrármálið verði útkliáð á næsta reglu-
legu þingi, eða 1903. Samþykkt ftumvarps-
ins á síðasta þingi flýtir því væntaniega fyrir
málinu um eitt ár, eins og síra Jens hefur
tekið fram. Ef utn hefði verið að ræða íuiln-
aðarsamþykkt á meirihlutafrumvarpinu óbreyttu
á næsta þingi, þá hefði tíminn styttst um tvö
ár, því frá þingi 1902 til þings 1904 etu tvö
ár, en ekki eitt.
Svona reikna nú aðrir þetta, Austri sæll,
og Þjóðólfur lfka. En, í alvöru talað : Finn-
urðu einga ástæða til að skammast þín fyrir
annan eins aulahátt og þetta? Eða kýstu
heldur að það og annað þvílíkt sje skoðað sem
illgirni, en heimska ? Þá ættirðu að athuga,
að til þess að svaia þeirri iiigirni ferst þjer
síst af öilu að gera þig miður gáfaðan en þú
ar.nars ert.
»Logik.« í 11. tbi. Austra stendur meðal ann-
ars þessi >kostu!ega« setning þar sem iýst er 2.
þing'fanni tsfirdinga: »Hann er ntaður tígulegur
ásýndum og þó hinn þægjlegasti í viðmóti.<
Góð er »Logik« þín, Skafti! En ef þú ætlar Norð-
mýlingum eins og ísfirðingum að kjósa sjer þing-
manu meðfram eftir ytii ásýndum, þá er hætt við
að goðið þitt í Vormafirðin'”'" missi við það eitt-
hvað af atkvæðunum
Austri vildi verða valtýskur.
— o —
Af því að Skafti er nú orðinn gamall mað-
ur og gleyminn, þá er rjett að minna hann á
þetta atriði oftar en einu sinni. Dr. Valtýr
Guðmundsson hefur feingið frá honum að
minnsta kosti tvívegis fleðubrjef, þar sem
hann er að fara í kringum það, að hann væri
ekki ófús á að gerast vaitýskur. Annaðhvort
hefur hann þá skrifað það móti betri vitund,
að hann áliti stefnu Valtýs svo fjandsamlega
föðuriandinu og gagnstæða kenningum Jóns
Sigurðssonar, eins og hann hcfur látið í Austra,
eða þá, að hann hefur sjálfur ætlað að gerast
»föðuriandssvikari« og bregðast Jóni Sigurðs-
syni.
Hvorugt er faUe'gt. En annars eru þessu
brjef gamia Skafta til meiri sóma en mörg
önnur prívatbrjef hans, því þau sýna, að hann
hefur haft laungun til að fylgja rjettum málstað,
þó önnur atvik yrðu þá til að hamla því.
Úr Mjóafirði er skrifað 2. apríi;
Ekki hafði Mjölnir það af að komast hjer
inn um dagitin, hafði þó hingað alimiklar vör-
ur; pað fór alit í einbverjum öðium snúning-
um og mistökum að okkar áliti, en um það
skal eigi fara fleiri orðum, og hefði þó verið
fuil þörf á vörunum hingað.
Hjer ætlaði að verða hörmulegt slys á ann-
an dag páska. Smádreingirnir voru að leíka
sjer hjer við sjóinn, niður af svoköiluðu Sand-
húsi hjer á Borgareyri. Sjórinn var iagður afar-
vcikum lagís; þeir voru þarna að leika sjer
kringutn haftsjaka t fjörunni, þar til einn snáð-
inn ieggur út á ísinn, fyrst skammt frá landi
kririgum jaka er þar stóðu grunn við fjöruna.
Hinir dreingirnir biðja hann að vera eigi að
þessu, en hann skeytti því eingu og heldur
heldur dýpra frá landi þar til tsinn bilar undir
honurn og hann á kaf ofan í sjóinn. Hann
náði sjer aö sönnu upp úr aftur, en skörin
brast jafnóðum undan honum aftur.
Hinir dreingirnir, sem við voru, hlupu undir
eins ítm í hús og sögðu frá .slysinu. Þutu
menn þá sem skjótast að úr húsunum s kring,
og eino pilturinn, er búinti var að segja frá
slysinu, þaut þegar út aftur ofan á tsinn til ið
bjarga fjelagsbróður sínum t vökinni,fog komst
þá svo lángt frá landi, áður en hann fór ofan
um fsinn, að hann hafði hvergi nærri botn.
Menn rifu nú upp bát í snatri, sem var þar á
hvolfi, og fóru fram í sjó með hann til að bjarga,
en það var alis ekki auðsótt að brjóta tsinn
fyrir bátnum út til dreingsins, sem nú sýndist
að vera í þann veginn að sökkva. Þó tókst
það að lokum að ná dreingnum, og mátti víst
eigi seinna vera, þar eð hann var þá vist al-
veg meðvitundarlaus. Ilann var hjer um bil
20 faðma frá landi.
Unglingsmaður, Sveinn Benidiktsson yngri,
sem að kom, þaut út t sjóinn, óð sjer í axlir
og náði þannig hinum dreingnum með herkju-
brögðum, því tsinn var honum til erviðleika
líka, og þótti honum dreingilega takast, og hann
skjótur til úrræða, því hefði þurft að bíða eft-
ir bátnum til að ná honum, hefði hann nást
einum 2 — 3mínútum seinna, og það er langur
tími þegar svona stendur á, og hvert augna-
bltkið er dýrmætt, enda var farið að síga
ómegin á dreinginn. Svo voru báðir dreing-
irnir bornir inn í heitt og gott herbergi foreldra
annars dreingsins Og þe>m þar hjúkrað eftir
faungum.
Dreingurinn, er fyr fell t sjóinn, var nokkurn
tíma meðvitundarlaus og rann töluverð froða
upp úr honum. Hinn dreingurinn missti aidrei
rneðvitundina, en honutn v. r fjarskalega kalt,
því sjókuldi var alveg ótrúiega mikill. Eftir
2 tíma voru dreingirnir orðnir alhressir og
4 tímum seinna voru þeir sestir upp og farnir
að spila, svo allt fór á endar.utu betur, en á
horfðist í fyrstu.
Jeg hef verið töluvert lángorður um þetta
til þtss ef ske mætti að foreldrarog umsjónar-
menn barna yrðu svolítið varkárari með börn
sín, en þeir nú virðast vera, með að banna
börnunum og láta þau þá líka gegtta sjer, að
fara sjer eigi svona hraparlega að voða og utn
leið auðvitað verða þess valdandi, að margfalt
tjón leiði af, ef ílla vill tii
Þráskin og harðindaieg er tíðin, og þá er
rounttr að líta b'essaðan sjóitin, þegar hann er
auður, eða nú, þegar hanrt er þakinn lagís og
hafts stmanfrosnum. Það er líkast að sjá
h.ann nú eins og storkið hraun, og hefur slíkt
alitaf verið í nit’num augum mjög ömurleg
sjón.
Siemers hvílít sig hjer enn inni í íjarðar-
botni. A páskadaginn sást gufuskip hjer úti
fyrir ísnum.
8. þ. m. ^r skrifað ;
Það óhappaslys vildi til hjer 4. þ. m., að
dreingur, sonur hjónanna á Krossstekk, Tóm-
ásar og Hólmfrfðar, drukknaði ofanum ísinn
örskammt frá landi. Faðir hatis var ekki
70
og það þótt þeir sjeu fleiri en einn. Þjer sjáið að
jeg hef þá aftur tvo í dag.< Hann rak aftur upp
hlátur. >Gætið þjer að því, Pjetur,« hjelt hantt
áfram, »að það sem menn ekki vilja gera nteð
góðu eru þeir stundum neyddir til að gera. ]eg
hafði hugsað, að þjer munduð kaupa skuggann af
mjer til þess að ná aftur í kærustu yðar og til þess
er reyndar rægur tími enn. Rascal gætum við lát-
ið heingja; það er hægðarleiku'' hvenær sem verk-
ast vill. — Heyrðu, ieg pef þer hettuna í kaup-
bæti.«
Móðir Mínu kom nú út til manns stns og þau fóru
að tala saman: — »Hvernig liggur á Mínu?« •—
»Hún er sígrátandi.« — »Hvað hugsar hún, en þetta
hlýtur ní svo að vera.« — »Liklega það, — en að
gifia hana öðrum svona strax -— — — heyrðu, mað-
ur, þú ert harður við hana.« — »Nei, það er jeg
ekki. í>ú skalt sjá, að þegar hún er búin að gráta
út og losa siff við þennan barnaskap og hefur útt-
að sig á öllu, sjeð að hún er orðin kona ríks manns
o. s. frv. — þá er aorgin líka horfin og hún þakk-
ar guði og okkur fyrir allt, sem við höfum gert fyr-
ir hana.< — »Já, guð gæfi að svo f*ri«, sagði móðir
7>
hennar. — »Nú er hún reyndar rík, en heldurðu að
éftir allt umtalið, sem samband hennar við þennan
a fmtýrarnann hefur vakið, geti hún hugsað að henni
fxjóðist aftur annar eins maðui og Rascai ? Veistu
hve ríkur Rascal e’? Hann á jarðeignir hjer í land-
in”, sem eru sex milljóna virði. Jeg hef sjálfur sjeð
það svart á hvítu.. Það var hann sem alstaðar var
kominn á undan injer þegar jeg var í jarðakaupun-
um, þar á ofan hef jeg sjeð hjá honum verðbrjef,
sem nema hálfri fjótðu milljón.«— »Hanti hlýtur að
hafa stolið ósköpunum öllum frá húsbónda srnum.«
— »Hvaða vitleysu ferðu með? En hann hefur spar-
að meðan hinir eyddu.« — »Já, en gættu að því,
að hann hefur til skamms tíma verið þjónn.«— »Já,
skítt með það ; hann hefur að minnsta kosti galla-
lausan skugga.« — »Já, það er satt, en-----------«
Grái maðurinn brosti og leit á mip. Hurðinni var
lokið upp og Mína kom út. Hún studdíst við hand-
Iegg þjónustustúlku sinnar og var grátandi. Hún
settist á bekk undir linditrjánum og faðir hennar
settist hjá henni. Hann tók i hönd hennar og
talaði vingjarnlega til hennar, en hún grjet því
ákafar.
72
»Mjer þykir vænt um þig, barnið gott«, sagði hann
»og jeg vona að þú verðir nú skynsöm og hryggir
ekki töður þinn gamla, sem þú veist að vill þjer
svo vel. Jeg skil það vel að nú liggi ílla á þjer,
en þú helur eins og með kraftaverki komist hjá
ógæfunni. Jeg ásaka þig ekki. Mjer þótti líka
vænt um manninn meðan ieg vissi ekki hver hann
var. Þú sjerð sjálf, að nú er allt breytt frá því sem
áðurvar. Hvað? Jafnvel hverhundurhefurskugga, En
svo artlar þú að giftast skuggalausum manni! — —
Nei, þú ert nú víst líka hætt að hugsa um hann.
Heyrðu mig nú Mína; ^lú biður þín maður, sem
ekki þart að óttast sólskinið, álitlegur maður, sem
reyndar ekki er aðalsmaður, en samt svo ríkur, að
hann á tíu milljónir, — tíusinnum meira en þú.
Hjá honum líður þjer vel. Vertu nú hlýðin og láttu
að orðum föður þíns. Lofaðu mjer nú, að þú skulir
giftast Rascal; viltu ekki gera það?.«
Hún svaraði lágt: »Jeg hef eingan vilja framar
og eingar óskir. Jeg geri hvað sem þú óskar.« í
því var sagt að Rascal væri kominn. Sessunautur
minn ieit illiiega til min og hvíslaði: »Og þetta
ætlið þjer að láta viðgángast. Er þá ekki ærlegur