Bjarki - 12.05.1902, Blaðsíða 1

BJARKI
Vll, 19
Eitt blað á viku. Verð árg. 3 ki.
borgist fyrir 1. júlí, (erlendis 4 kr
borgist fyrirframV
Seyðisfirði, 12. maí.
Uppsögn skrifleg, ógild nema komin
sje til útg. fyrir i. okt. og kaupandi
sje þá skuldlaus við blaðið.
1902.
Skiftafundur |
í dánarbúi Gunnars sál. Jónssonar frá Nel- i
bjarnarstöðum verður haldinn í Bót, fimmtu-
daginn 5. júní kl. 9 fyrir hádegi og verður
skiftum á búinu þá væntanlega lokið.
Skrifstofu Norður-Múlasyslu 9. maí 1902.
JÓH. JÓHANNESSON.
A ugnalækninga-ferðalag 1902 . .
** Samkvæmt 11, gr. 4. b. í fjárlögunum og
eftir samráði við landshöfðingjann fer jeg að
forfallalausu 10. júní með »Hólum« áleiðis til
Seyðisfjarðar. Á Seyðisfirði verð jeg um kyrrt
frá 15. til 28.júni og hverf þá heim aftur með
»Hólum«.
Rcykjavík 11. apríl 1902.
BJÖRN ÓLAFSSON.
Áuglysíng
um
póstferðir árið 1903
Með því að allar póstferðir á landinu verða
lausar um næstu áramót, er skorað á alla þá,
sem kunna að vilja takast á hendur póstferðir
árið 1903, að senda hingað fyrir I. júlí þ. á.
lægsta boð, sem þeir vilja gera í ferðirnar.
í boði í aðalpóstferðir skal sjerstaklega tekið
fram, hve mikið hlutaðeigandi vill hafa fyrir
flutning á einum hestburði, eða 120 pundum,
i hverri ferð, og hve mikið fyrir flutning á
hverjum hestburði þar fram yfir.
í boði í aukapóstferðir skal hlutaðeigandi
taka fram, hve mikið hann vill fá fyrir flutning
á 40 punda þúnga í hverri ferð, og hve mikið
fyrir hvert pund þar fram yfir.
Póststofan í Reykjavík 14. apríl 1902.
SlQURÐUR BRIEM.
Auglýsíng.
»Skósmiðjuhúsið svokallaði hjer í bænum, 12x9
álnir á stærð, er til sö'u upp á góða skilmála.
í kaupinu fylgir lóð sú er húsinu fylgir, afþví að
verslun mín á Ióðina.
Húsið er byggt með múrsteini milli bindinga
niðri og uppi og er því mjög sterkt hús.
í húsinu eru fjögur herbergi niðri með eldhúsi og
gángur, en fjögur herbergi uppi og kjallari undir
öllu húsinu.
Leiga eftir húsið er kr: 360,00.
Fyrir peningamenn er hjer tækifæri til að hafa
9—io°/0 rentu af peningum sínum.
Menn semji sem fyrst við mig.
Seyðisfrði «/5 '02
Sig. Johansen
sem panta vilia frá Þýskalandi,
œttu að nota tskifærið nú áður
_ en Ceres fer hjeðan 20. b. na.
EYJ. JÓNSSON.
Vinstrimannarödd.
Niðurlag: ræðu eftir fjármálaráðherra Dana,
C. Hage.
Lauslega þýtt úr »Politiken« 10. okt. 1901.
— O—
»— — —Jeg vil að endingu segja nokkur
orð um fjárhagsástæður vorar. Vjer eigum
við ýmsa erfiðleika að stríða. það liggur í
augum uppi, að það væri rángt af oss að loka
augunum fyrir því. En þessir erfiðleikar eru
ekki af því að gjaldþolið bresti eins og hjá
ýmsum þjóðum, sem þrotnar eru að fje fyrir ofhá
gjöld. Erfiðleikarnar eru ekki fyrir skuld-
bindingar, sem ekki er hægt að uppfylla, eins
og hjá þjóðum, sem hernaðarfarganið og önnur
slík þjóðarmein hafa unnið bug á. Erfiðleik-
arnir hjá oss eru fólgnir í sívaxandi kröfum,
sem gerðar eru til þjóðfjelagsins frá öllum
hliðum, kröfum um það, að þjóðfjelagið taki
að sjer mikil útgjöld, en þó er þess krafist
um leið, að það sleppi ýmsum tekjugreinum.
Þessum erfiðleikum megum vjer ekki gera
lítið úr. Það væri skammvinnur hagur að
loka augunum fyrir þeim og látast ekki sjá þá.
Sviðinn yrði því sárari á eftir. En vjer meg-
um ekki láta þessa erfiðleika vaxa oss í augum.
Vjer megum ekki líta svörtum augum á hag
vorn nje reyna að fá aðra til þess. Fjárhags-
grundvöliur vor er í rauninni heill og traustur,
því hann er byggður á heilbrigðri starf-
semi hygginnar þjóðar. En vjer þurfum
að beita meiri sparnaði. Sparnaðurinn var
áður einkenni þjóðarinnar og fulltrúa hennar.
Það var sparnaðarandinn, fyrstu 30 árin af
voru stjórnfrjálsa þjóðlífi, sem hefur nú gert
oss að velmegandi þjóð, sem áður vorum fá-
tækir og skuldum vafðir. Og nú, þegar vilji
meiri hluta þjóðarinnar ræður stjórnarathöfn-
inni, nú, þegar stjórn og þing bera með sam-
einuðum kröftum ábyrgðina af stjórnarfarinu,
þá er nauðsynlegt að hinn forni sparsemdar-
andi endurvakni og setji mark sitt, meir en
verið hefur, á þjóðbúskap vorn. Það þarf ei
fyrir það að neita nauðsynlegum umbótakröf-
um. En það þarf að sýna nokkra sjálfsafneitun
frá öllum hliðum.
Og svo vil jeg að endingu bera þá ósk
fram, ekki til eins flokks, heldur til allra flokka:
vinnum nú samhuga og verum nú samhuga,
ekki að eins í fjárhagsmálum vorum og öllu,
sem að þeim lýtur, hcldur einnig í öllu starfí
voru hjer á þinginu. Stefnubreyting sú, sem
orðinn er við þessi stjórnarskifti, á ekki að
tákna einveldi sjerstaks flokks. Hún á að
tákna jafnrjetti allra stjórnmálaflokka. Atburðir
liðinna ára ættu víst ekki að gleymast neinum
af oss. Þeir eiga að vera oss til aðvörunar
á komandi tíma. En þeir eiga ekki að hafa
áhrif á hugarfar vort, þegar vjer göngum nú
til samvinnu, á grundvelli fastrar stjórnarskip-
unar og berjumst með dreingskap hver fyrir
sinni skoðun. Þetta eru þau skilyrði, sem hið
stjórnlega líf hverrar þjóðar verður að byggj-
ast á : hið dreingilega stríð, þar sem hver og
einn viðurkennir rjett mótstöðumannsins, og
beygir sig fyrir honum. Þá getur sá er ósigur
bfður litið á hinn sigrandi án hiturs og beiskju
og sá sem sigrar notið ávaxta baráttu sinnar,
án þess að verða drambsamur, og alið þá
hugsun í brjósti sjer, að sá dagur kunni upp
að renna, að hann liggi í valnum og bíði
ósigur.
Það er þýðing hinnar nýju stefnu, sem lið-
in öld hefur skapað oss, að stjórnarfar vort er
byggt á þeim skilyrðum, að allir kraftar þjóðar-
innar geti notið sín og beitt sjer með jöfnum
rjetti í þjónustu þjóðfjelagsins. Og vjer von-
um að tapa ekki stefnunni aftur.«
Vjer íslendingar höfum eflaust ekki eins al-
mennt veitt athygli nokkrum viðburði hjá Dön-
um, eins og síðustu ráðaneytisskiftum, þegar
vinstri menn komust til valda. Orsökin til
þess er bæði sú, að margir meðal vor hafa
sterka trú á að þessi stjórnarskifti hafi góð
áhrif á hag vorn og samband vort við Dani,
og auk þess er það ætíð gleðiefni hverjum
frjálslyndum manni, þegar þeir vinna sigur,
sem berjast fyrir frelsi og þjóðrjettindum og
reyna að ryðja úr sessi gömlum einveldishug-
myndum og aðalskreddum, er hindrað hafa
þjóðina frá að geta beitt kröftum sínum til að
efla sanna þjóðarframför.
Frjálslyndi og stefnufesta vinstri manna í
Danmörku ætti að vera oss íslendingum gott
dæmi til eftirbreytni, og framanritað ræðubrot
fjármálaráðgjafans sýnir Ijóslega, hve göfugt
stefnumið sá flokkur hefur. Þó oss Islendinga
vanti þann þjóðarþroska, sem danska þjóðin
hefur þegar náð, þá ættum vjer að geta stefnt
i sömu áttina, í þá átt að beita kröftum og
fjármagni þjóðfjelagsins til að hefja þjóðina á
hærra stig í andlegum og verklegum efnum.
Ræða ráðgjafans sýnir svo vel, hve foringar
vinstri manna eru hafnir yfir hið smámunalega
og persónulega í samvinnunni við mótstöðu-
flokkinn. Það hefðum vjer Islendingar gott af
að athuga og bera það saman við aðferð
flokkanna hjer hjá oss. Að öðru leyti sýna orð
fjármálaráðherrans, hvað hin danska þjóð má
drjúgt úr flokki tala um hag sinn, ©g ,hver
góður Islendingur ætti að óska þess, að á hinni
nýbyrjuðu öld vaknaði sá framkvæmdarandi hjá
hinni íslensku þjóð og stjórn hennar, að þær
gætu samhuga tekið sjer í munn hin drjúg-
mannlegu og látlausu orð ráðgjafans: »Fjár-
hagsgrundvöllur vor er f rauninni heill og
traustur, því hann er byggður á heilbrigðri
starfsemi hygginnar þjóðar.« J. J.