Bjarki - 30.05.1902, Page 2

2
Hraunteygur, — hœli þess snauða.
Vertu síðasta vonin mín,
von yfir síðasta dauða.
í svartaviðinum sýng jeg þá
um sól og vorið, sem lífið á.
— En kanske kveð jeg um annað.
En eitt er víst, að jeg hef þjer hjá
það hœli, sem einginn fær bannað.
Sigurður Slembir.
t>ingmálafundur Seyðfirðinga.
Mánudag'inn 26. maí 1902 var þingmála-
fundur baldinn á Seyðisfirði. er eitt af þing-
mannaefnum Norðurmúlasýslu, Jóhannes sýslu-
maður Jóhannesson, hafði boðað til. A fund-
inum mættu um 40 kjósendur úr Seyðisfjarðar
kaupstað og Seyðisfjarðar og Loðmúndarfjarð-
ar hreppum. Fundarstjóri var kosinn síra
Björn Þorláksson og fundarskrifari Þorsteinn
Gíslason ritstjóri.
Eftirfarandi tillögur voru samþykktar:
/. Um stjórnarskrármálið:
Fundurinn samþykkir að taka konúngsboð-
skapnum, með búsetu ráðgjáfans í Reykjavík,
og, að kjósa þá eina til þings sem eru einlægir
stjórnarbótarmenn.
2. Um bánkamálið:
Fundurinn vill fá peninga inn í landið, auka
landsbánkann, sje þess kostur, þannig, að nægi-
legt fjármagn fáist til þess að útibú verði þeg-
ar stofnuð í hverjum landsfjórðingi, ella taka
hlutafjelagsbánkanum; þó helst þannig, að lands-
bánkinn standi við hliðina á honum.
3. Um kosningalagamálið:
Fundurinn lýsir yfir því, að hann æskir
breytinga á núgildandi lögum um kosningar
til alþtngis, sjerstaklega þannig, að kosningar
fari fram f hverju sveitarfjelagi Og, að atkvæða-
greiðsla sje leynileg.
4. Ufn I.agarfljótsbrúarmálið:
Fundurinn skorar á alþíngi að gera gáng-
skör að því að brúin og svifferjan, er heitið
hefur verið, komist sem fyrst á Lagarfljót og,
að veita það fje til þess er þarf.
5. Um vínsölubannsmálið:
1. Fundurinn álítur, að þegar bindindis-
málið kemst næst inn á þíng, eigi þíngið, ef
meirihluti þjóðarinnar æskir þess, að gefa vín-
sölubannslög, svo og að miklu skifti að kjósa
nú til þíngs þá menn, er vilja styðja bindind-
ismálið á þennan hátt.
2. Fundurinn álítur, að þegar nýa samn-
inga þarf að gera um gufuskipaferðir umhverfis
landið, beri að koma því atriði inn í samning-
ana, að eingin vtnsala eða vínveiting megi fara
fram á þeim skipum þegar þau eru í landhelgi
Islands.
I’íngmannsefnið lýsti yfir skoðunum sínum á
öllum þessum málum og voru þær í fullu sam-
ræmi við fundarályktanirnar hjer að framan.
Önnur mál voru ekki tekin fyrir.
Fundi slitið.
Björn Þorláksson. Þorst. Gíslason.
Til hr. Björns R. Stefánssonar.
—o—
Jeg er yður þakklátur fyrir það, að þjer
hafið nú góðfústega geingist viðfaðerni óhróðurs-
greinarinrtar f 15. og 16. tbl. Austra, þvt með
því hafið þjer þvegið af okkur Seyðfirðingum
þann blett, sem þjer t oflátúngsskaji yðar
settuð á okkur með því að skrifa »Seyðfirð-
ing« undir greinina.
Jeg verð að líta svo á, að viðkunnanlegra
væri, að sá maður væri myndugur og fullharðn-
aður, sem í nafni heillar sveitar og bæjarfjelags
tekur sjer það í fáng, að fara með sakaráburð
og blekktngar, sem siðferðislega og lagalega
geta valdið annari eins ábyrgð eins og um-
mæli yðar í áminnstti grein um cinstaka viður-
kennda úrvalsmenn þjóðar vorrar. Þjer verðið
líka að gæta þess, að betur hefði átt við að
þjer með dvöl yðar hjer hefðuð verið búinn að
vinna yður rjettindi sem seyðfirskur borgari,
áður en þjer gripuð ti! þessa nafns til að skýla
yður með, — nafns, sem yður var og er
óheimilt, þar sem þjer hafið dvalið hjer aðeins
örfáar vikur. En þar sem búast má við að
þjer með tímanum verðið myndugur »Seyðfirð-
ingur*, þá virðist ennfremur að tilhlýðilegra
hefði verið, að þjer, um leið og þjer gáfuð
faðernis-yfirlýsinguna, hefðuð sýnt lit á að
kannast við ávirðing yðar, því öllúm getur í
fljótræði yfirsjest, og ekki eru það síst óráðnu
únglíngarnir, sem »eiga leiðrjetting orða sinna* .
-—En hvað gerið þjer? þjer bætið enn gráu
ofan á svart f síðasta tbl. Austra og takið
yður þar í munn lúalegustu ummælin og svört-
ustu ósannindin, sem beitt hefur verið í yfir-
standandi kosningastríði, og tjáið yður á þann
hátt samdóma ódrengilegustu tökunum, sem
einstakir miður hlutvandir skoðanabræður yðar
hafa beitt við andstæðinga sína.
Lítum á cinstök atriði í þessari síðustu rit-
smíð yðar.
Þjer álítið að grein mín í 19. —21. tbl.
Bjarka sje svar upp á grein yðar f 15.-—16.
tbl. Austra. Þetta er raung tilgáta yðar, —
að líkindum sprottin af of miklu sjálfsáliti —,
því mjer kom ekki til hugar að svara grein
yðar. Að undanskildri fyrirsögninni og einni
einustu blekkingar-setningu er jeg benti á úr
grein yðar, átti grein mín ekkert skylt eða
sammerkt við hana.
Þjer segið, að ef jeg hefði lesið Þjóðólf, þá
mundi jfg óefað hafa sjeð hversu fjarstæðar
ritgerðir Páls amtmanns Breims sjeu, þvi þar
»stendur ekki steinn yfir steini,* segið þjer;
»þær eru allar svo rækilega hraktar og sund-
ur tættar í Þjóðólfi, að vonlaust er að þær
eigi nokkurntíma viðreisnar von hjeðan af.« —
Svo er munnur yðar fullur! — Það verður
ekki einusinni sjeð, hvort þjer eigið hjer við
ritgjörðir Briems um stjórnmál eingaungu, eða
ritverk hans öll í heild sinni. En einmitt af
því aðjeg hef lesið Þjóðólf og ritverk P. Briems,
bæði um stjórnmál og annað, og heyrt al-
menningsdóminn um báða þessa málsaðila, get
jeg fullvissað yður um, að þjer verðið að mak-
legleikum liðfár til ofsókna móti slíkum af-
reksmanni, sem Páll Briem er. Og jeg treysti
því fyllilega, að yður takist aldrei að þenja
frakkalöf yðar svo fyrir sólina, að hún nái ekki
að skfna á P. Briem. Tilvitnanir yðar í Þjóð-
ólf og afskifti yíar af Austra sanna ekkert
annað en það, eem jeg hef bent á, að þjer eruí
innilega samþykkur þeim, sem lengst gánga í
því að spilla samkomulagi og breiða út blekk-
ingar. Verði yður að góðu !
»HvíIík fjarstæða!» að jeg skyldi »dirfast
að kalla .Hafnarstjórnarflokkinn’ frumkvöðul
þess rð við nú sjeum að ná því takmarki, sem
feður okkar settu sjer á þjóðfundinum 1851.«
En — stillið yður svolítið, herra »Seyðfifðing-
ur« ! Okkur kemur saman um að þær um-
bætur á stjórnarfari okkar, sem nú eru í boði,
sjeu aðallega þær sömu, sem þjóðtundurinn
1851 óskaði eftir. En svo er það ráðgjafi
Islands—en ekki jeg—sem segir í Dannebrog
12/ jan. þ. á.. að Framfaraflokkurinn (sem þjer
ránglega nefnið Hafnarstjórnarmenn) sje frum-
kvöðull þess samkomulags, sem í vœndum er.
— En yður vex að líkindum heldur ekki í
augum að ráðast á ráðgjafann.
Þjer segið að grein mín í Bjarka hafi minnt
yður á gömlu gátuna um ullarkambana. (»Tveir
bræður tyggja hvor í annan.c) — Jæja, baraað
þjer svo hefðuð haft þá gátu hugfasta. En
hvað skeður < Rjett í sömu andránni takið þjer
upp gamla staðlausa óhróðurssögu um dr.
Valtý Guðmundsson, frá stúdentafundinum t
Khöfn 30. nóv. f. á., sögu, sem einginn hefur
áður þorað að setja nafn sitt undir, en sem
þeir skoðanabræðurnir Austri og Þjóðólfur
hafa stöðugt verið að japla á síðan hún barst
þeim í hendur. Þessa margtuggnu sögu leggið
þjer yður til munns og segið, að dr. V. G. hafi
hótað »að spreingja þingið heldur en að láta
viðgángast að samþykkt verði nokkurt stjórnar-
bótarfrumvarp*. Orð dr. Valtýs voru þessi,
segið þjer: »Að mipnsta kosti get jeg og
mínir menn hindrað, að það (búseta ráðgjafans)
sje samþykkt reglulega.« Hjer ber ekki á því
að ykkur—Austra, Þjóðólf eða yður—velgi við
að »tyggja hver í annan«, jafnvel þó þið hljótið
að vita, að það, sem þið farið hjer mcð, eru
helber ósannindi. Þetta var ykkur vorkunnar-
laust og skylt að sjá, af því einu, að 30. nóv.
f. á. var hvorki hjer á landi nje í Khöfn opin-
berlega farið að tala um sjerstæðan, óháðaa
Islandsráðgjafa, búsettan í Rvík, og því var það
óhugsandþað mótmæli gegn slíkri ráðgjafabúsetu
hefðu þá getað átt sjer stað. Það var fyrst
1 janúar þ. á. að ruenn gátu eða höfðu
ástæðu til að tala um þannig lagaða ráð-
gjafabúsetu. Sannleikurinn er, að aftur-
haldsliðinu sveið það sáran, að dr. Valtýr, í
umboði allra sannra stjórnarbótarvina, mælti
kröftuglega á móti hjer búsettum undirtyllu-
ráðgjafa, bæði á áminnstum stúdentafundi og
endranær. Um annan ráðgjafa var þáallsekki
að tala.
Grein yðar er þannig frá upphafi til enda
full af »ósamkvæmni, öfgum og útúrsnúningum*,
enda hefur hún hlotið og mun hljóta maklega
lítilsvirðingu svo víða sem hún verður kunn;
þjer getið því ekki vænst annars, en að jeg
hallist á sömu sveifina og svari henni ekki
frekar. Á. J.
Skýrsla
um
styrktarsjóð handa ekkjum og börnum Seyð-
firðínga þeirra, er í sjó drukkna, fyrir érið 1901.
Eins og skipulagsskrá sjóðsins ber með sjer,
var sjóðurinn stofnaður 3 dag febrúarmánaðar