Bjarki - 13.08.1902, Qupperneq 1

BJARKI
VII, 31
Eitt blað a viltu. Verð ár^. j ci,
r>or(jist fyrir i. júlt, (erlRurlis 1 kr
borsjist fvrirframl.
Seyðisfirði, 13. ág.
Uppsögn skrifleg, ógild nema komin
sje ti! útg. fyrir i. okt. og kaupandi
sje þá skuldiaus við blaðið.
Í902.
Ritfánga-
verslun.
Hjer með auglýsist að jeg
hef byrjað ritfángaverslun í
húsi mínu Bjarka hjer í kaup-
staðnum og geta menn fram-
vegis feingið keyft hjá mjer
með mjög vægu verði flest-
allt þar að lútandi, svo sem:
Pappir
Umslöp
Penna
Blýanta
Blek o. fl. o. /I.
Seyðisfirði 13. ágúst 1902.
2)auid Öst/und.
Kjarakaupl
ÁRSRIT HINS ÍSLENSKA
KVENNFJELAGS I—V, fyr
2 kr., seljast nú fyrir 1 kr.
25 au.
Að eins örfá eintök.
Fást í
Prentsm. Seyðisfj.
Verið er að gefa út:
Fæst hjá öllum bóksölum.
I.-IV.
Eftir
Safn af ljóðmælum
skáldsins, frá yngri
og eldri árum. Mjög
mikið af þeim er
áður óprentað. Ætl-
ast er til, að safn
þetta komi út í 4
bindum, hvert bindi
um 300 bls.að stærð.
Myndir af skáldinu
og æfiágrip skáldsins
er ætlast til að fylgi
safninu.
Fyrsta bindi kem-
ur út : haust 1902,
og framvegis eitt
bindi á ári hverju.
Hvert binai selt
innbundið i einkar-
skrautlegu bandi,
gulí- og litþryktu, og
kostar:
MATTHÍAS JOCHUMSSON.
Fyrir áskrifendur:
kr. 3,00.
I lausasölu 3,50.
Verð þetta er nærri
því helmingi lægra
en kvæðabækur vana-
lega seljast.
Pað er sett svo
Iágt tll þess, að sem
allra flestir geti eign-
ast safn af ljóðmæl-
um „lárviðarskálds-
ins".
Verð þetta itiun
bó verða hækkað
að nun, undir eins
os útgáfunni er
lokið
Pantið því kvæða-
safnið sem fvrst!
Prentsmiðja
Seyðisfj
Jlmerísku skemmti-
sögurnar,
sem allir oilja eiga.
eru nú á ný til sölu hjá undir-
rituðum.
Sögurnar eru þessar:
Lögregluspæjarinn,
eftir Archibald C. Gunter
Lajla,
finnsk saga, eftir I. A. Friis.
Thora Thorne.
eftir Bertha M. Clay.
Karmel njósnari,
eftir Sylvanus Cobb.
Leikinn
glæpamaður
eftir Rodrigues Ottolengui
Drake Standish
eftir Seward W. Hopkins.
fi. Jóhannsson-
' Seyðisíirði.
Jstand.
í blíðri von um bættan hag,
Er beri senn að höndum,
Yjer þennan höldum þjóðardag
Um þíngtíð hjer áströndum;
Og hún, sem yfir bygða ból
Sín breiðir ástar hótin,
Hins annars ágústs sumarsól,
Hún sígni tíma mótin.
Að bæta stjórn er brýnust þörf;
Sig bæti og hver einn sjálfur,
Og gangi alt það afl í störf,
Sem eyddist fyr í gjálfur;
Menn hatur skulu stöðva og stapp
Og stríð um eigínn hagnað,
Og um það heldur ala kapp,
Hver ættjörð mest fær gagnað.
Pað geymi djúpt í sálu sjer
Hver systir og hver bróðir,
Að sami stofninn allra er
Og ísland þeirra móðír.
Pau láti, — þó um þetta og hitt
Sje þráföld sundurgreining,—
í því að elska þjóðiand sitt
Ei þekkjast nema eining.
Hinn innri krytur oft það sást
Er eiturskaði bráður,
En þar sem samhent ættlands ást
I öllu er rauður þráður,
Þar verður höndin veika sterk,
Þar vinnast heillir fríðar;
Þar burir feðra blessa verk
I blómgun eftirtíðar.
Að áhríns verði orðurn það,
Að andinn sá hjer ríki,
E11 hinn, sem niður heillir trað,
í heljar falli díki.
I eining stundum ættlands gagn,
Svo alt til gæfu vendist,
Og hvetjurn til þess móð og magn
Á meðan lífið endist.
Stgr. Th.
[Sungið á þjóðhátíð Reykvíkinga 2 . þ. m. ]
Hvaö er sannleikur?
Eftir Matth. Jochumsson.
1.
Þó að vesturheimsvinum mínum þyki jeg
vera all óþarfur hvenær sem jeg legg orð í
belg um trúar- og kirkjumál, á jeg þó til vand- I
lætingaranda, sem’skyit á við þeirra. Því ná-
lega í hvert sinn, sem jeg sje í Bjarka ein-
hverja nýa frelsismola »fyrir fólkið« um þau
efni, aumkar mig yfir það. Mjer finnst það
vera sundurlausir sultarmolar, sem fáir muni
melta; sumt af því gullkorn í sjálfu sjer, en
fjöldanum óætir og svo hjáleitir að alla mat-
reiðslu vantar, þ. e, milliliði eða nndirbúnað
undir það, að hið nýa geti samþýðst hinu
gamla. Því »maður fær-at sig sjálfan flúið«,
menn taka sig ekki upp á hárinu nje hlaupa
frá þeim grundvelli, sem þeir eru vafnir á.
*Jeg gaf yður mjólk —« sagði post. Páll —
»því þjer þolduð ekki megna fæðu«. Sjerstak-
lega má þetta segja um Hugleiðingarnar eftir
Leo Tolstoi í síðustu bl. Bjarka. Einginn rit-
höfundur í Evrópu þykir rita rökiegar eða með
meiri meðfæddri list, heldur en hann. En
Tolstoi er tröll að fást við fyrir alþýðu, enda
hefur mörgum að því orðið. Hann er ekki
pólitiskur níhilisti, heldur kirkjulegur, og ef
þeir níhilistar og Anarkistar, sem nú ógna
skipulagi allrar svo nefndrar siðmenningar með
feiknum og fjörráðum, þykja verri en djöful-
óðir ódæðismenn, þá má vera að hinar gagn-
stæðu öfgar hjá Tolstoi gæti Ieitt til lítið betri
fádæma. Hvorirtveggju berja fram bókstafs-
trú — hafða upp í hundraðasta. veldi vitskertra
hugsjóna. Hvorirtveggju eru fjandmenn alls