Bjarki - 19.10.1902, Side 4

4
BJ AR Rl.
sem kom hingað í dag. Verður þar selt: Skipið
sjálft með því sem í því kann að vera þá, c, 150
skpd. af þurrum, verkuðum saltfiski, c. 450 skpd.
af verkuðum fiski, sem hefur blotnað og fiski uppiir
salti, allt að 1000 tn. af góðri sild, c. 40 - 50 ballar
af ull, nokkuð af kjöti og skinnum, akkeri, kettingar,
kaðlar o. fl.
Gjaldfrestur til 31 des. þ. á.
ÓheppHegr íHlagra er það, sem fram kvað hafa
komið frá Eskifirðingum um breytingar á
póstferðum hjer Austanlands : Að sunnan-
landspósturinn fari frá Eskifirði inn Reyðarfjörð
upp að Arnhólsstöðum í Skriðdal og þaðan
suður. Ætlast þeir svo til, að aukapóstur
gángi frá Arnhólsstöðum út í Egilsstaði, þegar
sunnanpóstur kemur þángað á leið austur.
Með þessu móti yrði póstsambandið slitið
milli Seyðisfjarðar og Suðursýslnanna. Brjef
hjeðan, sem sunnanpóstur ætti að flytja, yrðú
að bíða eina póstferð á Egilsstöðum. Eins brjef
Eskfirðinga, sem norðanpóstur ætti að taka,
eina póstferð á Arnhólsstöðum,
En við breytínguna væri alls ekkert unnið,
svo sjáanlegt sje, hvorki fje sparað nje flýtt
fyrir póstflutningi. Póststjórnin ætti því alls
ekki áð taka tillögu þessa til greina.
Skip.
Kolaskip kom hingað í gær frá Skotlandi
til Wathnes, Breifond.
»Perwie«, eitt af skipum Thor E. Tuliniusar,
keyft í vor, fór norðurhjá á föstudagsnótt til
Eyjafjarðar; er væntanlegt híngað að norðan í
dag.
Haustvísur.
Ljettum vængjum fuglinn fló
fyrir nokkrum dögum ;
nú er hauðrið hulið snjó,
hlýðir vetrar lögum.
Enginn fugl nú úti sjest,
utan kruminn leiður;
tíðast hann er viðrar verst
vængi þenur gleiður.
Kaldnr vetur kominn er,
klaka reirist jörðin;
alda há með ógnum fer
inn á Breiðaförðirin.
Benedikt P. Qröndal.
J3 runa á byrgðarfjelagið
}(ye danske BrandforSikringS
Selskab“
Sformgads 2, Xöbenhaon
Stofnað •<864 (Aktiekapital 4,000,000 og
Reservefond 800,000)
tekur að sjer brunaábyrgð á húsum, bæjum,
gripum, verslunarvörum, innanhúsmunum o. fl.
fyrir fastákveðna litla borgun (Præmie) án þess
að reikna nokkra borgun fyrir brunaábyrgðar-
skjöl (Police) eða stimpilgjald.
Menn snúi sjer tíl umboðsmanns fjelagsins
á Seyðisfirði
Sf Ch. Jðnssonar.
J Ö JS. Q Stúkan »Aldarhvöt no. 72«
‘ heldur fund í bindindishúsi
Bindindisjjelags Seyðisfjarðar d hverjutn sunnu-
degi. kl. 4 síðdegis, að undanteknum 2. sunnu-
depj. í hverjum mánuði. Meðlimir mœti. Nýir
meðlimir velkotnnir.
Nýkomíð
i bókaversltm L- S. Tómassonar
Upp við fossa, saga eftir þörg. Gjallanda kr. . 1,50
Úr heimahögum eftir Guðm Friðjónsson ib. . 3,00
Útilegumannasögur ib.........................1,40
Eimreiðin VIII 3. hefti ........ 100
T fjermeö tilkynnist heiðruðum skiftavin-
um mínum og öðrum, að skósmíðaverk-
Á Ástæði mitt er nú flutt í hús það sem
»Skotöjmágasínet« var í áðúr. Mun jeg
ætíð gjöra mjer far um að leysa allt skósmíði
sjerlega fijótt og vel af hendi og mjög ódýrt.
Hermarm t»orsteinssof'!.
RíTSTJÓRI: ÞORSTESNN GÍSLASON.
Prentsm. Seyðisfj.
taka á móti ull til tóskapar, og vinna þær eins fallega og ódýra dúka og nokkur önnur
verksmiðja og eins fljótt.
Sendið því ull yðar til umboðsmanna þeirra,
I
er hafa úrval af sýnishornum.
Reykjavík: Herra bókhaldari Olafur Runólfsson,
Stykkishólmi: - verslunarstjóri Armann Bjarnason.
ísafirði: - kaupmaður Arni Sveinsson.
Biönduósi: - verslunarmaður Ari Sæmundsson.
Sauðárkrók: - _ O. P.. Blöndal.
Oddeyri: - kaupmaður Asgeir Pjetursson
—»— - verslunarmaður Jón Stefánsson.
Húsavík: - Björn Bjarnarson.
Norðfirði: - kaupmaður Gísli Hjálmarsson.
Eskifirði: - skraddari J. Kr. Jónsson.
Reyðarfirði: - verslunarstjóri Jón O. Finnbogason.
Aðalumboðsmaður á Islandi er
Slolj Johansen á Seyðisfirði.
6
og undirgefna eins og heima. Hann ætlaði að gánga
á milli þeirra sem faðir með huggun og góð ráð.
En draumurinn rættist ekki þcgar vestur kom. Þau
höfðu yfir höfuð hugsað sjer allt búið þar undir
komu þeirra og, bjuggust við að mæta forvitnum and-
litum á nýa prestssetrir.u. En fyrst og fremst var
prestssetrið ekkert til; í öðru lagi vissi einginn af ný-
lendumönnum hvenær prestsins væri von. Menn
urðu hissa þegar það spurðist út um byggðina, að
nú hefðu þeir feingið prest. Því þeir höfðu ekki bú-
ist við að það tækist, og satt að segja var það
sýnódustjórnin fremur en söfnuðurinn sem ráðist
hafði í þetta. Söfnuðurinn hafði reyndar lofað að
byggja prestssetur, ef prestur feingist þángað, en
hann hjelt að tíminn væri nægur til þess þegar prest-
urinn kæmi, og svo höfðu eingisprestturnar verið þar
þá um sumarið og gert hið mesta tjón, svo ekki var
unnt að byggja prestssetrið að svo stöddu.
Únga prestinum þótti aðkoman ekki sem best.
Hann kom þángað á innflytjendavagni, sem uxar
drógu, því járnbrautin náði ekki vestur þangað og
hestar voru þar þá mjög sjaldgæfir. Hann leit yfir
byggðina; þar var votient, landið kuldalegt, eyðilegt
7
og óræktað. Grasið lá í bylgum hálfvisið. Iijer og
þar stóðu einstakir, lágir kofar. Úti í sjóndeildar-
hringum tók við svartur og skuggalegur skógur.
Sumstaðar glitti í -vatn á sljetiunni, smátjarnir eða
mýrafen og lagði nú upp frá þeim gráa þoku, því
liðið var að kveldi. Prestskouan lá veik undir sól-
tjaldinu í vagninum. Hún hafði ekki þolað ferða-
lagið og var of þreytt til þess að koma á flakk og
litast um. „Komumsí við ekki bróðum einhverstaðar
inn í hús, Kristinn", kallaði hún með veikum mál-
róm til manns síiis út úr vagninum.
„Þið verðið að sjá mjer fyrir húsi, góðu menn!"
sagði presturinn við nokkra af safnaðarfjelögunum,
sem af hendingu höfðu rekist þángað þegar vagninn
kom. Þeir klóruðu sjer bakvið eyrað, geingu svo til
hliðar og hvísluðust á. „Þaö er best að þjer akið íil
pósthússins núna fyrst; þjer fáið sjálfsagt að vera þar
í nótt," sögðu þeir þegar þeir komu aftur og ráða-
bruggið var á enda. „Við skulum fylgja yður." Þeir
námu svo staðar við hvítt hús lítið, sem byggt var
éins og Amerískar sölubúðir, með stóru auglýsinga-
spjaldi, sem náði nær því yfir alla framhliðina. Á
spjaldinu stóð: M. R. Wilkens. Vörubúð og póst-
8
stofa. Kveljandi svælu af skemmdum fiski og rotnuðu
káli lagöi út um dyrnar. Póststofan var lítill afþilj-
aður kimi í éinu búðarhorninu. Tvö 'veitingahús og
þrjú önnur smáhús stóðu skammt frá þessari höfuð-
byggingu; það var bærinn, sem talað var um í köll-
unarbrjefi prestsins.
Eftir lánga ráðagerð milli húseiganda og' bænd-
anna var ákveðið að presturinn feingi að búa þarna
fyrst um sinn. Á meðan hafði hann setið úti á vagn-
trjónunni, en prestkonan legið skjálfandi í vagninum.
Mr. Wilkens kom út, lángur og magur Ameríkumað-
ur með geitarskegg. Hann heilsaði prestinum kurteis-
lega og talaði margt, sem prestur ekki skildi. Svo
kallaði hann á búðarpilt sinn og þeir fóru að bera
flutning prests inn úr vagninum. Þeim presti ög
prestskonu var loks vísað til herbergis í óvistlegu,
köldu herbergi, með þrem stólum og einum sófa,
sem taka mátti upp og jafnframt átti að notast sem
rúm. Stúlka var eingin í húsinu sem gæti hjálpað
þeim til að búa um sig; þau gátu ekki snúið sjer til
annara en búðardreingsins og hann skildu þau ekki.
Upp til þeirra lagði sýldarfýlu úr búðinni- Og eing-
in huggun var að líta út um gluggann, landið var