Bjarki - 21.11.1902, Side 3

BJ ARKI.
3
Húsbrunin
Á föstudagsnóttina í síðastl. viku kviknaði í
bænum á Úlfstöðum á Völlum, þar sem Stefán
læknir Gíslason býr. Eldurinn kom upp í eldhús-
inu og brann það og fleiri framhýsi, en fólkið vakn-
aði í baðstofunni við reikinn og fór út um glugga.
Auk húsanna brann eitthvað af matvælum og nokk-
uð af skinnum. Skaðinn er töluverður, því alt var
óvátryggt.
Aukaúísvðr í Seyðisflaröarhreppi
eru nú þessi hæst: Sigurðar á Brimnesi 200 kr.
sr. Björns á Dvergasteini 90, Jóns á Skálanesi 70,
Vigfúsar Eiríkssonar 35, Vilhjálms á Hánefsstöðum
20, Ólafs Pjeturssonar 20, Sigurðar á Þórarinsstöð-
um 20, Eiríks Vigfússonar 12, íngimundar á Sörla-
stöðum 11 kr.
Umferð.
Mjölnir kom híngað á föstudaginn var frá útlönd-
um, stóð hjer lítið við og hjelt norður. Með honum
kom aðventistatrúboði sænskur, Níls Andersson,
sem dvelur hjer um tíma hjá David Osflund og
lærir íslcnsku, en ætlar síðan að takast á hendur
trúboð hjer á landi. Hann prjedikaði hjer í bind-
indishúsinu í fyrrakvöld, en Östlund þýddi ræðu
hans jafnóðum fyrir áheyrendunum.
Rolf Johansen verslunarmaður t’ór alfarinn hjeðan
með Mjölni til Akureyrar. Er: konu sína og börn
varð hann að skilja hjer eftir í vetur vegna þess
að hann gat eklci feingið húsrúm á Akureyri. Kveðju-
samsæti var honum haldið af ýmsum bæjarmönnum
nokkru áður en hann fór.
Með Mjölni fóru einnig snögga ferð til Akureyrar
Stefán Steinholt kaupm. og Skafti Jósefsson cand.
phil. Guðjón Helgason frá Hrollaugsstöðum á Lánga-
nesi, sem verið hefur hjer um tíma, fór heimleiðis.
I. M. Hansen konsúl! fór tii Noregs með »Nord-
lyset«.
Kosningatösiin.
Með Mjölni kom sú fregn frá Khöfn, að víst
mætti telja að kosningalögin yrðu ekki staðfest.
Ástæðan kvað vera sú sem áður er um getið hjer
í blaðinu. En ílla er þessu tarið um einhver hin
vinsælustu lögin sem lcomið hafa frá þínginu nú
leingi.
Bœiarstjórnarfuudur
var hafdinn í gær. Samþykkt var að kalla hús-
eigendur sunnan Fjarðarár út að goodtemplarahúsi
á fur.d og fá að vita, hvort þeir æski eftir að
vatnsleiAs!an sje látin gánga alla leið út að good-
templarahúsi og, ef það er vilji þeirra, þá að slá
upp allri vatnsleiðslunni þángað og reyna að fá til-
boð í hana. Vilji húseigendur það ekki, þá skal
boðin upp vatnsleiðslan á öldunni.
Bæjarstjórnin gerði þann samning við St. Th.
Jónsson, sem afgreiðslumann Sameinaða gufuskipa-
fjelagsins, að leierja honum næsta ár hin sömu
vörugeymsluhús og kolarúm og hann hefur haft á
leigu í ár, og svo rjett fyrir þau skip fjelagsins,
sem eftir föstum áætlunum fara, til þess að leggj-
ast við hafnarbryggjuna og taka þar vatn, og
að nota vagna þá, sem bryggjunni fylgja og járn-
sporin — allt fyrir 1000 króna gjald um árið.
St. Fh. Jónssou kaupm. kosinn til þess að taka
þátt í tilbúníngi verðlagsskrár.
Bæjarstjórnin mælti með því, að Ingunn Gísla-
dóttir, ekkja Einars Björns pósts, fái að halda
póstferðunum milli S°yðisfjarðar og Grímsstaða svo
leingi sem kostur er á, og heitir því að styrkja
hana með ráðum og dáð til þess að hún geti leyst
póstferðirnar þanr.ig af hendi að í góðu Iagi sje og
fulltryggjandi fyrir póststjórnina.
Bæjarfulltrúarnír Jón Jónsson og Tryggvi Guð-
mundsson kosnir ásamt oddvita til þess að semja
skrá yfir kjósendur í bænum til afnota við kosn-
ingar í bæjarstjórn eftir nýárið.
Vínsalan.
Frækornin flytja í ga;rkvöld svar til Bjarka upp
á greinar þær sem hann hefur flutt um fyrirkom"-
lagið á vínsölunni hjer í bænum. Þau hrósa fyrst
og fremst happi yfir því, að Bjarki sje nú orðinn
»hlynntari bindindi en áður.« En Bjarki hefur aldrei
móti bindindi ritað, heldur móti ofstækiskenningum
bannlagamannanna innan bindindisfylkingarinnar.
í greinum Bjarka um vínsölufyrirkomulag bæjar-
ins hefur ekki með einu orði verið á bindindi
minnst. Tillögur Bjarka eru: »Annaðhvort ættu
verslanirnar að sækja aftur um vfnsöluleyfi og fá
það, eða þá bærinn að taka að sjer vínsöluna«.
Þessi athugasemd Frækornanna er því fuflkomlega
vínhugsuð, hvernig sem á hana er litið.
Afstaða Bjarka í þessu máli er skýrt tekin fram:
Hann vill hafa vínsölu í bænum, opinbera og lög-
lega vínsölu. Ekki ólöglega sölu og leynisölu. ek'ki
vínsölu eins og þá, sem átt hefur sjer stað þetta
ár sem nú er að líða.
Erækornin hafa það einkum á móti tillögu Bjarka
um að bærinn taki að sjer vínsöluna, að bannlög
gegn víni mundu eiga erfiðara að ryðjasjertil rúms
eftir en áður, ef þetta kæmist á. En bannlaga-
kröfur bindindismannanna eru siðferðislega rángar;
það eru grillur, sem kviknað hafa í heilum ofstækis-
60
„iðrast þú þvermóðsku þinnar, þar sem þú hefur
svo leingi hafnað þeim náðanneðulum, sem drottinn
,hefur boðið þjer í kirkju sinni?"
„Já, já", svaraði Pjetur.
„Og þekkir þú ekkert, sem geti hjálpað þjer annað
en Jesús Krist hinn krossfesta?"
„Já, já," kallaði Pjetur.
Prestur nam lítið eitt staðar. - „Þú hefur víst
ætlað að segja nei," sagði hann hægt.
„Fyrirgefðu, jeg heyrði ekki — jeg er satnmála þjer
í öllu, prestur," sagði Pjetur; augun luktust aftur og
hann fjell í dvala og lá eins og meðvitundarlaus. En
að lítilli stund liðinni fóru varirnar að bærast og
hann þuldi upp:
„Svo áttu að segja við skriftaföðurinn: Æruverði,
kæri herra! Jeg bið yður að heyra skriftaniál mitt
og boða mjer fyrirgefníngu syndanna fyrir guðs
skuld.
Mæltu fram:
Jeg vesæll syndari játa mig frammi fyrir guði sek-
an í öllum syndum. Sjerstaklega skrifta jeg fyrir
yður, að jeg er þjónn, þjónustustúlku 0. s. frv."
Prestur greip tneðalaflösku, sem stóð á borðinu,
61
las á miðann og lyktaði úr stútnum — jú rjett, það
var nafta. Hann hjelt glasintt við nasir sjúklingsins.
En hann vaknaði ekki. Hann hjelt áfram óráðstalinu:
„Ætlarðu, prestnr, að loka veginum fyrir manni, sem
leitar fyrirgefníngar syndanna?" kallaði hann. „Þetta
er minn bekkur, mín lögleg eign, og jeg sit hjersvo
leingi sem mjer líst. — Hjerna eru fimm dalir, prest-
ur, ef þú villt skira barnið. Hvað segirðu, fæ jeg
ekki rúm í kirkjugarðinum? Hvar er presturinn?
Sendið þið eftir prestinum; segið þið að jeg iðrist,
segið þið —". Hantt opnaði allt í einu augun og leit
flóttalega í kríngum sig. Presturinn stóð við rúmið
með brauðið og vínið í höndunum og rjetti að hon-
um; sólargeislinn fjell inn um gluggann og á prest-
inn. „Guði sje lof," andvarpaði Pjetur, rjetti hend-
urnar móti prestinum og - dó.
Presturinn stóð leingi og horfði á hann, gætti að,
hvort eingin hreifíng kænti frantar í andlitið; hann
tók á honum til þess að vita, hvort hann kólnaði.
Loks sneri hann sjer til móðttr Pjeturs og kontt.
„Hann er sálaðar", sagði hann; „hann fjekk ekki
sakramentið, ett þið heyrðuð játníngu hans og getið
fullra manna, grillur, sem einginn skynsamur lög-»
gjafi ætti nokkurntíma að taka hið minnsta tillit
til.
Og fyrir hugmynd, sem einginn veit, hvort nokk-
urntíma verður að virkileika, hugmund, sem aldrei
ætti að verða að virkileika, af því að hún er sið-
ferðislega raung, ættu þá bmdindismennirnir, eftir
kenningum Frækorna, að verða á móti mikilsverðri
umbót á vínsölunni í bænum, sem þeir annars játa
að sje góð.
Tíöin
er stöðugt hin besta, en hvasst útifyrir svo að
sjaldan gefur á sjó.
Eldgos.
Rjett fyrir síðustu mánaðamót gaus fjallið
Santa María 1' Guatemala. Ibúar bæjarins
Quesaltenango urðu að flýja bæinn vegna
öskufalls.
Búaforínsiarnir
hafa í haust verið á ferð um Þýskaland og
Frakkland. Hefur þeim alstaðar verið vel
tekið. I’ó vildi Þýskalandskeisari ekki taka
móti þeim til viðtals nema með milligaungu
sendiherra Breta, Dewet heldur nú í haust
heimleiðis til Suður-Afríku, en þeir Botha og
Delarey til Ameríku.
Chamberlain,
nýlendumálaráðherra Breta, ætlar að takast ferð
á hendur til Suður-Afríku til þess að sjá með
eigin augum ástandið þar. För hans er mjög
þýðingarmikil fyrir öll afdrif málanna þar.
Islensk frímerki brúkuð kaupir hæsta
verði
Sigurðar Jónsson verslunarm., Búðareyri.
Undirritaður óskar eftir að fá lag’hendt-
an Úngling til að læra skósmíði nú
strax.
Hermann t>orsteinsson
Rjúpur
keyptar háu verði í allt haust.
Sf- Ch. Jónsson■
62
verið vissar um að hann finnur náð hjá guði, þvf
hann leitaði iðrandi til hans á banadægri sínu."
Presturinn horfði á líkið. Hann grunaði ekki, að
hann hafði í raun og véru drepið þennan mann; en
honum flaug í hug, að hjer lægi versti mótstöðu-
maður sinn í valnum; nú væri eingan mótþróa að
óttast þar í söfnuðinttm framar.
VIII.
Prestur hafði tekið sinn eigin hest og ,vagn til ferð-
arinnar og ætlaði að flýta sjer; líka ætlaði hann að
vitja annara sjúklínga í sömu ferðinni. Honum hafði
dvalist leingur hjá Pjetri en hann gerði ráð fyrir, og
þegar hann kom út á túnið aftur, leit hann allt í
kríng og var í efa um, hvort hann ætti að leggja út
í að fara leingra, því það var liðið undirkvöld. Hann
rjeð þó af að hætta á það, settist upp í vagninn og
ók á stað.
Þegar hann hafði lokið sjúkraheimsóknunum, var
farið að rökkva. Hann spurði bóndann, sem hann
var seinast hjá, hvort hann gæti ekki vísað sjer á
beinni veg heim en þann setn hann hefði komið.