Bjarki - 21.11.1902, Blaðsíða 4

4
BJ ARKI.
Aðvörunl
Hjermeð er skorað á alla þá, sem enn þá
eiga ógreiddar uppboðsskuldir til mín frá
uppboðinu í Liverpool 7 júlí í sumar, að borga
mjer þær innan næstkomandi nýars, þar jeg
annar neyðist til að láta taka þær lögtaki.
Seyðisfirði 19/xl '02
Sig. Jóhansen.
sem enn eiga óútleystan skó-
fatnað (aðgjörðir) hjá Seydis-
fjords Skotöimagasin, verða að
gjörða eínhverjar ráðstafanir
því viðvíkjandi nú fyrir 15 des. þ. á.; að öðr-
um kosti verður allt seit á opinberu uppboði.
Seyðisfirði 18 nov. 1902.
L J. Imsland
Skiffafundur
í þrotabúi Jóns Vestmanns frá Melstað verður
haldinn hjer á skrifstofunni laugardaginn 13.
desember næstkomandi kl. 12 áhádegi; verð-
ur þá tekinn ákvörðun um sölu á húseign
búsins.
Skrifst. Norður-Múlasýslu 20 nov. '02
Jóh Jóhannesson
Auglýsing.
Allir sem skulda mjer eru vinsamlega beðnir
að borga skuldir sína hið allra fyrsta, í síðasta
lagi fyrir nýár næstkomandi. Eftir þann tíma
verða þær innheimtar með lögsókn án frekari
aðvörunar. Þessutan legg jeg 6 °/0 rentu á
allar útistandandi skuldir við áramótin, jafnt
hvort upphæðin hefur staðið leingur eða skemur.
Eyj. Jónsson.
Kaupið eingan hlut hjá nokkr-
um fyrir peninga fyr en þið eruð bún-
ir að spyrjast fyrir um það hjá St. Th. Jóns-
syni á Seyðisfirði, hvað hægt sje að fá hlut-
inn fyrir.
0P ARISJÓÐURINN
Á SEYÐISFIRÐI
tekur við innlögum; ársvextir 4°/0. Vextir
fyrir yfirstandandi ár af skuidum við spari-
sjóðinn eiga að greiðast innan ársloka, að
öðrum kosti eru skuldirnar fallnar í gjalddaga
án uppsagnar.
Sparisjóðurinn er opinn á miðvikudögum
kl. 4—6 e. h.
Bindindisfjelag Seyðisfjarðar
heldur fund næsta sunnudag kl. 4 e. h. Um-
ræðu efni meðal annars : Er æskilegt að bæj-
arfjelagið taki að sjer áfeingissöluna fram-
vegis? Allir meðlimir fjelagsins eru beðnirað
mœta.
Seyðisfirði 20 nóv. 1902
Á. Jóhannsson.
Brúkuð íslenzk írímerki kaupir
Andr. Rasmussen,
Seyðlsflrði.
2 runa á byrgðarfjelagið
„Jfye danske 2 randforSikringS
Se/skab“
Sformgade 2, Xöbenhaon
Stofnað 1864 (Aktiekapital 4,000,000 og
Reservefond 800,000)
tekur að sjer brunaábyrgð á húsum, bæjum,
gripum, verslunarvörum, innanhúsmunum o. fl.
fyrir fastákveðna litla borgun (Præmie) ánþess
að reikna nokkra borgun fyrir brunaábyrgðar-
skjöl (Police) eða stimpilgjald.
Menn snúi sjer til umboðsmanns fjelagsins
á Seyðisfirði
Sf- Ch. Jónssonar.
í verslun St Th. Jónssonar komu
með Vestu og Agli ýmsar vörur, svo sem:
rúgmjöl, kartöflur, kaffi, sykur og flest önnur
nauðsynjavara.
Allt selt svo ódýrt sem frekast er unt og
IO°/0 afsláttur þegar borgað er strax í pen-
ingum,
St, Th Jónsson
sem ekki hafa borgað mjer
skuldir sínar í haust, eru
j vinsamlega beðnir að borga
þær sem allra fyrst, því jeg
er fastlega ráðinn í því, að ná þeim skuldum
með lögsókn fyrir nýar, sem jeg fæ ekki góð-
fúslega borgaðar.
Seyðisfirði 6. nóv, 1902
St. Th. Jónsson
Sjómennl
Þeir sjómenn, sem hafa
orðað við mig að verða
á fiskiskipi ftiínu Loch Fyne næsta ár, eru
beðnir að fullgera ráðning sína fyrir 20. des.
næstkomandi, því jeg verð sjálfur ekki heima
í janúar, en gert er ráð fyrir að skipið leggi
út hjeðan eftir miðjan febrúar.
Seyðisfirði 21. nóv. 1902.
St Th Jónsson.
J. 6. S. C. Stúkan -Aldarhvöt no. 72«
heldut fund í nýa húsinu
sínu d Búðareyri d sunnudaginn kemur
klukkan 3 síðdegis. — Meðlimir mœti. Nýir
meðlimir velkomnir.
Cil kaupenda 2jarka.
Kaupendut Bjarka nœr og fjœr áminnast
vinsamlega um að borga blaðið.
Sjerstaklega skal hjermeð skorað á þá, sem
einga grein hafa gert fyrir andvirði blaðsins,
eða útsölu á því, síðan eigendaskifti urðu að
því, um nýár 1901, að gera þetta eigi síðar en
um nœstu áramót.
Brjef þessu viðvíkjandi sendist til eiganda og
ritstjóra blaðsins,
ÞORST. GfSLASONAR.
RITSTJÓRI: ÞQRSTEINN QISLASON.
Prentsra. Seyðisfj.
63
Bóndinn vísaði honum á veg, sem reyndar lá yfir
mýrardrög, en var þó ekki hættulegur umferðar í björtu,
því þurkar höfðu geingið undanfarandi. Prestur hjelt
-síðan á stað heimleiðis eftir vegvísun bónda. En hann
sá skjótt eftir að hafa valið þennan veg, því hestur
hans reyndist þúngstígur í mýrinni og prestur varð
að fara marga króka til þess að sneiða hjá vestu tor-
færunum. Það dimmdi nú óðum. Hann sá eingan
bæ nærri veginum og gat því ekkert spurst fyrir; en
hann grunaði, að hann væri kominn á villigötur.
Samt var ekki um annað að gera en halda áfram í
guðs nafni. En því leingra sem hann hjelt áfram,
því ókunnuglegrá virtist honum landið umhverfis;
það gat ekki hjá því farið, að hann væri á rángri
leið. Hann var kominn fast út að skógarröndinni og
það var orðið svo dimmt, að hann sá ekkí til
vegarins. Hann tók það þá til bragðs að láta hesí-
inn ráða, í von um að hann mundi finna eitthvert
húsaskjól Hann lagði taumana lausa á hrygg hans
og skimaði í sífellu allt í kríng til þess að vita, hvort
hann sæi hvergi ljós í glugga. Ef hesturinn nam
. staðar sló hann hægt í hann til að koma honum á
tað aftur. Svona gekk æði stund. Hesturinn lötraði
64
hægasta seinagáng. En allt í einu rykkti hann í hvað
eftir annað; hann hafði sokkið niður í fen, og því
meir sem hann braust um, þess dýpra sökk hann.
Prestur þreif í taumana og reis á fætur í kerrunni.
Hann sá aðeins óglöggt fram fyrir vagninn. Hest-
urinn stundi og másaði og reyndi árángurslaust að
losna. Annar vagnarmurinn brotnaði og vagninn
var nærri oltinn á hliðina. Prestur þreif í flýti setu-
bekkinn, fleýgði honum út'og stökk síðan niður á
hann. Hann reyndi að losa hestinn frá vagninum,
en það gekk ekki greitt. Ýmist lagðist hesturinn á
hliðina og lá eins og dauður, eða hann tók harða
kippi og braust uin. Prestur gat með eingu móti
losað um gjarðirnar. Hann ætlaði að ná í vasahníf
sinn, en til hans var ekki greiður gángur, því jrrest-
ur var í hempunni. Hann hafði ekki gefið sjer tíma
til að fara úr henni eftir síðustu sjúkraheimsóknina.
Prestur sveittist ángistarinnar svita; hann þorði ekki
að stíga út af setubekknum, því hann vissi ekki
nema hrínginn í kringum sig væri sökkvandi fen.
Hann kallaði á hjálp, en einginn svaraði. Svo stóð
hann stundarkorn aðgerðarlaus og þurkaði svitann af
enni sjer með hempuerminni. Síðan bað hann til
65
guðs, stökk út í fenið og bjóst til að forða sjer á þurt
land. Hann stökk djúpt í Ieðjuna, en þó ekki dýpra
en svo, að hann varð ekki fastur, og brátt fannhann,
að hann hafði fasta jörð undir fæti. Hann sjálfur
var þá úr hættunni — en hesturinn? Prestur sá, að
hann yrði á einhvern hátt að ná í mannhjálp. Hann
var rjett í röndinni á timburkaupmannaskógínum,
þar sem viðnum var stolið til kirkjubyggíngarinnar.
Honum flaug í hug, hvort þetta væri nú hefnd fyrir
það að hann hafði ekki breytt alskostar rjett í það
sinn. Prestur skreið á fjórum fótum til að vita, hvort
hann sæi hvergi merki til vegar. Loks fanri hann
veg og þræddi hann í blindni. Þetta var sú erfiðasta
gánga sem hann hafði nokkru sinni geingið. Hann
varð að halda hempunni upp um sig, því lággróð-
urinn í skóginum var svo mikill, að nær því var ó-
gerningur að kljúfa fram úr honum. Hanri hafði oft
með aðdáun litið á gróðrarmagnið í þessum undir-
skógi; þar klifraði ein fljettijurtin yfir aðra og svo
undu þær sig og tvinnuðu saman í óendanlegum
faðmlögum og þöktu allan skógarbotninn milli trjá-
stofnanna. En nú lá honum við að bölva öllu þessu.
Hann var hálfhræddnr við hvert spor sem hann stje