Bjarki - 05.12.1902, Blaðsíða 3

BJ ARKI.
3
(Salicylsýrusambland). Af þessu meðali er tekið
1 gram 3 sinnum á dag annaðhvort sem duft uppleyst
í vatni eða þá í smákökum. Oft batnar tannpínan
af þessu innan fárra mínútna. Meðal þetta ættu menn
að reyna við tannpínu, og fæst það víst í lyfjabúðum
receptalaust.
Ef ofmikil blóðsókn að tönninni veldur verknum,
eru kaldir vatnsbakstrar bestir.
B. S.
Hólar í hættu.
Þegar Hólar fóru hjeðan síðast suðurum
voru með þeim á 3. hundr. farþegar. Þeir
komu til Vestmannaeyja mánudagskvöldið 3.
f. m, í myrkri og var ekki hægt að koma far-
þegum og flutningi í land þótt gott veð-
ur væri þá. Um nóttina hvessti og komst
fólkið ekki í land fyr en um miðjan dag á
þriðjudag. Síðan flutti skipið sig vegna veð-
ursins vesturfyrir eyjarnar og lagðist þar á
vík við tvö akkeri. En kl. 8. um kvöldið var
veðrið orðið svo mikið, að akkerisstreingirnir
hrukku báðir sundur; var þó sjólítið þar sem
skipið lá. Nú var komið myrkur, en drángar
og sker útundan. Við ekkert varð ráðið fyr-
ir stormi. Skipið barst svo undan veðrinu út
á milli skerjanna og til hafs, og skilja kunn-
ugir menn naumast í, að það skyldi komast
klaklaust af. Þegar birti um morguninn var
skipið komið vestur undir Reykjanes. Þá fór
veðrinu að slota og komst skipið svo inn á
Rvíkurhöfn um kvöldið, 5. f. m.
A Breiðdalsvík höfðu Hólar í þessari sömu
ferð rekist á sker, en ekki skemmst á því
svo að vart yrði við. Þetta var á vanaleið
þeirra, en sökin var, að þeir voru meir hlaðn-
ír en venja er til og ristu dýpra.
Miófirska brennumálið
frá í fyrra var dæmt í yfirrjetti 6. okt. í
haust. Hjeraðsdómurinn var staðfestur, en
hann hljóðaði svo, að Guðmundur Arnason, sá
er hjálpaði Jóni heitnum Guðjónssyni á Reykj-
um til að kveikja í húsinu á Melum í fyrra-
haust, skal sæta 4 ára betrunarhúsvinnu og
gjalda málskostnað.
Innbrot.
Þeim heldur áfram í Reyjavík í allt haust
og vetur. Nú síðast var brotist inn í búð
Björns kaupm. Guðmundssonar, en ekkert gátu
þjófarnir haft þaðan burt með sjer. Haldið
er að það sjeu sömu mennirnir sem þátt eigi
í öllum innbrotunum. Hinar stærri verslanir
í Rvík halda nú næturverði til að gæta húsa
sinna.
PSntunarfielasr Fliótsdæla
segja menn að sje nú í þann veginn að
hætta viðskiftum við L. Zöllner. Boðað var
til fundar á Egilsstöðum á þriðjudaginn var
til þess að ræða þetta mál og ráða því til
lykta. Fundurinn mun.hafa staðið yfir þáng-
að til í gær. Þeir framkvæmdarstjóri Jón Jóns-
son og Jón pöntunarstjóri Stefánsson í Múla
fóru hjeðan á fundinn og eru enn ekki komn-
ir aftur, en væntanlegir í kvöld.
Albingiskostnaður 1902.
Hann hefur alls orðið 2 8 þús. kr. Þar
af er þingtíðindaútgáfa og þíngprentun um
5, þús. Skrifstofa alþíngis um 2 xl2 þús.
Endurskoðun 11 50 kr. Þingsetukostnaður þing-
manna 186 kr. á mann, eða alls rúmlega ð1/^
þús.
Ferðareikningar þíngmanna eru nú þessir:
Ari Brynjólfsson 655 kr., Guttormur Vig-
fússon 634, Olafur Davíðsson 575 kr. 50 a ,
Jón Jónsson frá Sleðbrjót 575 kr. 50 a., Þor-
grímur Þórðarson 552 kr., Guðl. Guðmunds-
son 452, Stefán Stefánsson á Möðruvöllum
413, sr. Árni Jónsson 391, Pjetur Jónsson
391, Stefán Stefánsson í Fagraskógi 377>
Klemens Jónsson 359, Jósafat Jónatansson 271
Ólafur Briem 270, Iiermann Jónasson 257,
Guðjón Guðlaugsson 235 ltr. 50 a., Björn Bjarn-
arson 230, sr. Sigu'rður Stelánsson 212 kr.
80 a., sr. Sigurður Jensson 152, sr. Eggert
Pálsson 146, sr. Magnús Andrjesson 144, Lár-
us Bjarnason 120, Eggert Benediktsson 74,
Skúli Thoroddsen 38, Þórður Thoroddsen 38.
Leiðarþínx
hjeldu þíngmenn okkar I. f. m. á Vopna-
firði, eftir því sem ,»Norðurland« skýrir frá.
Þar hafði sr. Sigurður P. Sivertsen á Hofi
borið upp svohljóðandi fandarsamþykkt:
»Með því að fundurinn er sannfærður um,
að eindrægni og samheldni sjeu nauðsynleg
fyrir þjóð vora í framfarabaráttu komandi tíma
og að brýna nauðsyn beri til að landsmál sjeu
rædd með stillingu og gætni með sannleikann
fyrir augum,
þá skorar hann á íslensku blöðin að hætta
að vekja tortryggni og kala á milli hinna poli-
tísku flokka í landinu, sleppa öllum getsökum
í garð einstakra manna, en láta bæði flokkana
og einstaka menn úr þeim njóta sannmælis,
um leið og þau láta niður falla allar deilur
út af þeim málum sem alþíngi þegar hefur
ráðið til lykta.«
»Norðurland« getur þess, að annar þíng-
maðurinn, Ólafur Davíðsson, hafi mælt móti
tillögunni, en hinn, Jón Jónsson, greitt atkvæði
með henni. Tillagan var samþykkt með öll-
um greiddum atkvæðum gegn þremur.
Ólafur mun hafa fundið, að kjassmæli þeirra
»Stefnis« og »Austra« um þingmennsku hans
eru allt annað en sannmæli og því litið á
þetta sem einskonar mótmæli gegn þeim. Því
oflof er gagnstætt sannmælum eingu siður en
oflast. Og ef Ólafur á að njóta sannmælis
fyrir þingmennsku sína, þá hlýtur dómurinn að
verða sá, að hann var aðgerðalítill maður á
þíngi. Nú kvað hann ekki ætla að bjóða sig
fram aftur. En vera má, að þeirri ætlun hans
hafi stjórnað sú trú, að nýu kosningalögin
kæmu í gildi fyrir næstu kosningar, en að
aftur glæðist hjá honum laungun til þíng-
mennsku, er hann frjettir um afdrif þeirra.
Póstur
kom að norðan í fyrrakvöld. Merkilegt er
það, að hann kom ekki með" nokkur blöð af
Suðurlandi. Alauða og þýða jörð sagði hann
alla leið norður á Fjöll.
Rlxnlngrar
óvenjulega miklar hafa geingið hjer um tíma; hiti
hefur verið alt að 10 st. R. og stöðug sunnanátt,
stundum hvasst. Snjór er aðeins efst í fjallatindum
og vatnagángur eins og í leysíngum á vorin. Lag-
arfljót kvað vera eins mikið og í vorvöxtum.

78
klappaði honum og kjassaði hann. Svo hellti hann
Whiskýblöndu í skál, sem hann hafði með sjer, og
gaf hestinum að drekka. Lífskraftarnir vöknuðu nú
smátt og smátt aftur og hann fór að brjótast um.
Þeir ljettu undir með reipunum, og loks kom hann
framfótunum upp á staurabrúna, sem þeir höfðu lagt
fyrir framan hann. Enn ver gekk að ná afturhlut-
anum upp, en þó tókst það einnig og hesturinn stóð
aftur á fastri jörð. Þegar hann sá að hann var úr
hættunni lagðist hann niður aftur og sleikti hendur
þeirra sem höfðu bjargað houum. Maðurinn úr
skógnum batt hafrapoka um háls honum, þvoði af
honum leirinn og neri liðamótin á fótum hans í
brennivíni.
„Það er rjettast að þú flytjir prestinn heim á þín-
um hesti, Hallvarður," sagði hann við annan mann-
inn, sem með honum var. „Þessi hestur getur verið
hjá mjer meðan hann er að ná sjer; jeg skal fara ,vel
með hann, þó það sje prestur sem á hann," bætti
hann við og leit til prests.
Prestur þakkaði honum fyrir hjálpina. Hallvarður
sótti hest sinn, en á meðan gerðu þeir við vagnarm-
inn, sem brotinn var. Svo lagði prestur heim á leið
79
aftur með kunnugum ökumanni. Að skilnaði sagði
maðurinn úr skóginum: „Heilsið þjer konu yðar frá
mjer; jeg hefði haft gaman af að sjá hana."
Prestkonan hafði verið orðin dauðhrædd um mann
sinn, og þegar hann koin heim, þóttist hún hafa
heimt hann úr helju. Hún hljóp á móti honum og
fleygði sjer um háls hans. „Guði sje lof fyrir að þú
ert kominn," sagði hún, en bætti strax við: „En,
Kristinn, hvernig stendurá því, að þú litursvona út?“
„Já, nú skaltu heyra, að jeg hef komist í æfintýri,"
sagði prestur á meðan þau leiddust inn. Svo fór
hann að segja ferðasögu sína. Hann hljóp skjótt yfir
andlát Pjeturs í Haga og það sem þar hafði borið
við, en aðalatriði sögunnar varð gistíng hans í skóg-
inum.
Nú fann hann að kona hans gat tekið eftir. Þegar
hann var að útskýra trúarmál fyrir henni, þá játaði
hún reyndar, en var annars eins og úti á þekju. En
nú hlustaði hún eftir með stórum augum og hálfopn-
um munni eins og hún gleipti hvert orð.
„Indiánastúlka, segir þú - oghann frá Kristjaníu —
og hefur þekkt móður mína. Kristinn, þángað verð-
um við að koma bráðlega."
80
„Getur verið," svaraði presturhægt; „jeg vildi að
minnsta kosti ekki að þú færir þángað ein. Jeg hugsa
að hann komi einhvern af næstu dögum með hestinn,
og þá færðu að sjá hann."
„En því eigum við ekki að heimsækja hann?"
„Jeg skal segja þjer eitt," svaraði prestur; „hann er
einn af þessum trúleysíngjum sem neita öllu og sjer
ekki að hann er á barmi glötunarinnar. Það var
hryllilegt að heyra hvernig hann guðlastaði; jeg vil
helst hlífa þjer við því."
„Við þurfum þá ekki endilega að tala um guðfræði,"
skaut prestskonan inní.
„En menn eins og hann blanda lífsskoðun sinni í
allt sem þeir tala um. Hann er svo fullur af hatri tif
kristindómsins, að hann getur alls ekki þagað yfir
því."
„Hann er þá allt annarar trúar en þú?"
„Hann er guðsneitari, trúleysíngi af versta tægi."
„Og hefur verið vinur móður minnar.,,
„Um vináttu þeirra veit jeg ekki, en jeg veit að
hann hefur þekkt hana"*
* Ef einhver kynni að finna upp á að segja, að þessi trúlausi
guðfræðingur í Indiinaskóginum sje ónáttúrlegur, þá svara jeg, a5