Bjarki - 05.12.1902, Blaðsíða 4

4
BJ ARKI.
Leikfimi.
í vetur hefur verið stofnað hjer leikfimisfjelag,
mest fyrir forgaungu Þórarins I*órarinssonar, og
eru í því um 30 úngir menn. Æfíngar hefur það
tvisvar á viku undir til°ögn A. Jörgensens bakara.
í öðru lagi hafa ýmsar úngar stúlkur í bænum
myndað leikfimisfjelag. Kennari er þar Helgi Val-
týsson.
Kvennfielag: Seyðisfjaröar
heitir fjelag, sem margar konur bæjarins hafa
nýlega stofnað. Tilgángurinn er einkum sá, að
styrkja fátækt fólk í bænum.
Brúkuð ísSenzk írímerki kaupir
Andr Rasmussen,
Seyöisfirði.
2 runaá byrgðarfjeíagið
„Jíye danske BrandforSikringS
3e/skab“
Stormgade 2, Xöbenhaun
Sjónieikir
eiga að byrja hjer nálægt hátíðunum; verið er að
æfa »Æfintýr á gaunguför.«
Stofnað 1864 (Aktiekapital 4,000,000 og
Reservefond 800,000)
Fyrirlesfur
heldur Helg'i VaitýsSOn í Bindindishúsinu
á Fjarðaröldu sunndaginn 14. des kl. 7 síðd.
um
norskt þjóðlíf.
Aðgángur 25 aurar. Væntanlegur ágóði
geingur til húsbyggingarsjóðs st. »Aldarhvöt«
no. 72,
KVITTANIR. Undir þessari fyrirsögn standa í
byrjun hvers mánaðar nöfn þeirra, sem borgað hafa
Bjarka. (4-) merkir vangoldir, (-)-) merkir ofborgað.
VI. og VII. ár: Andrjes Fjelsted, Hvítárvöllum.
VII. ár: Rolf Johansen, Sf. i’órarinn Guðmunds-
son Sf. V. T, Thostrup Khöfn, Chr. Havsteen Khöfn,
J. Havsteen Oddeyri.
Í^BÓKAVERSKUN B. SVEINSSONAR
Á BORGAREYRI í MJÓAFIRÐI
eru þessar bækur nýkomna>-: SMÁSÖGUR HANDA BÖRNUM 0.35
VASAKVER HANDA ALÞÝÐU 0,50
AXEL, skáldsaga í Ijóðum 1,00
STAFRÓFSKVER J. Ó. 0,50
LITLI BARNAVINURINN 0,50
HLÍN öll, hvert hefti 0,5°
Svo og fleztar aðrar íslenskar bækur, einkum
barnaslcólabækur og forskriftabækur.
tekur að sjer brunaábyrgð á húsum, bæjum,
gripum, verslunarvörum, innanhúsmunum o. fl.
fyrir fastákveðna litla borgun (Præmie) án þess
að reikna nokkra borgun fyrir brunaábyrgðar-
skjöl (Police) eða stimpilgjald.
Menn snúi sjer til umboðsmanns fjelagsins
á Seyðisfirði
Sf Ch. Jónssonar.
kEIR, sem eitthvað eiga geymt á frosthúsinu
á Hánefsstaðaeyri, aðvarast um að vitja
þess, því húsinu verður ekki haldið við
frá nýári 1903.
Þórarinsstaðaeyri 4. des. 1902.
STJÓRNARNEFNDIN.
Á 111 Seyðfirðíngar, sem skuida
JhsR I I I I við verslun mína, eru vinsam-
lega beðnir að finna mig og
semja við mig um skuldina fyrir nýár.
Seyðisfirði 4. des. 1902.
Sig Johansen
andi árg. Bjarka: 15,
beðnir að endursenda
Þeir, sem kynnu að
hafa feingið ofsend þessi
tölublöð af yfirstand-
16 og 41, eru vinsaml.
þau.
sem enn eiga óútleystan> skó-
fatnað (aðgjörðir) hjá Seydis-
fjords Skotöimagasin, verða að
gjörða eínhverjar ráðstafanir
því viðvíkjandi nú fyrir 15 des. þ. á.; að öðr-
um kosti verður allt selt á opinberu uppboði.
Seyðisfirði 18 nov. 1902.
L J Irasiand
JÓALAAUQLÝSÍNQ.
Eins og vant er selur undirskrifaður
allar vörur sínar með io°/0 afslætti og
sumar manufaktúrvörur o. fl. með 15
°lo afsíætti tíl ársloka gegn peníngum
út í hönd.
Hvergi betra að versla.
Lángódýrasta verslunin í bœnurn.
St. Th. Jónsson.
Aðvörunl
Hjermeð er skorað á alla þá, sem enn þá
eiga ógreiddar uppboðsskuldir til mín frá
uppboðinu í Liverpool 7 júlí í sumar, að borga
mjer þær innan næstkomandi nýárs, þar jeg
annar neyðist til að láta taka þær lögtaki.
Scvöiffirði 19/n '02
Sig. Jóhansen.
J. ö . 2. C Stúkan y>Aldarhvöt no. 72«
heldur fund í nýa húsinu
sínu á Búðareyri á sunnudaginn kemur
klukkan 4 síðdegis. —■ Meðlimir mæti. Nýir
meðlimir velkomnir.
á hentugasta stað í bœnum
er til sölu.
Borgunarskilmálar ágætir.
Lysthafendur semji sem fyrst við
Jírna Jðhannsson
Seyðisfirði.
RITSTJÖRI: ÞQRSTEINN OÍSLASON.
Prentsra. Seyðisfj.
81
X.
Þetta var eini viðburðurinn í lífi prestskonunnar,
síðan hún kom vestur, sem hún gat fest hugann við.
Hún hafði smátt og smátt vanist við lífið þarna úti.
Dagarnir voru hver öðrum líkir og tíminn leið í til-
breytíngarleysinu án þess hún vissi hvað af honum
varð. Tímarnir sem prestur útskýrði fyrir henni guð-
guðfræðir.a voru eina tilbreytíngin í einverunni, en
ef satt skal segja, þótti henni þeir tímar allt annað
en skemmtilegir. Það þorði hún þó aldrei að Iáta á
sjer heyra. Þegar hann sat við ofninn, las og skýrði
efnið fyrir henni, játaði hún hugsunarlanst við og
við til þess að sýna, að hún tæki eftir. En sjaldnast
veitti hún eftirtekt helmíngnum af því sem hann
sagði, og presturinn kunni líka best við að tala sjálf-
ur. Einkum var henni þó iila við prestafundina og
hjeraðsfundina; því þegar prestur kom heim af þeim
varð hún að hlusta á skýrslu um allt sem þar hafði
gerst. Eina andlega nautnin var að lesa brjefin að
ekkert er ónáttúrlegt í Ameríku, og bæti því við, að lýsingin á
manni þessum hefur fullkominn virkileika við að styðjast.
Aths. höf.
82
heíman; þó voru þau leingi á leiðinni ogorðin göm-
ul þegar vestur kom. En nær því hvert þeirra kost-
aði hana tár þegar þau komu og tár þegar hún svar-
aði þeim aftur. Því þá kom heimþráin og söknuð-
urinn, laungunin eftir vinstúlkunum heima. Hún
grjet þá oft hástöfum og margir dagar liðu áður en
hún komst í samt lag aftur. Allur hugur hennar
var heima; henni fannst hún aldrei .mundi geta fest
yndi í þessu ókunna landi. Maður hennar hafði
hugsað, að hún mundi geta verið sjer til hjálpar í
þvi sem hann kallaði „sálusorgun einstaklínganna,"
en það var að heimsækja sjúka og tala til þeirra
huggunarorð. En hún var með öllu óhæf til þeirra
hluta. Þar að auki þoldi hún illa hristínginn í vagn-
initm og þó enn ver svækjuloftið í bændabýlunum.
Hugurinn leitaði allaf heim á leið. — Þetta var í
fyrsta sinn sem hugur hennar hafði dregist að nokkru
þar í nýbygðinni. Þessi skógarmaður — og Indíána-
stúlkan — og hann hafði þekkt móður hennar. Heim-
þráin blandaðist saman við umhugsunina um þenn-
an leyndardómsfulla mann; og eftir þetta hvarflaði
hugur hennar stöðngt út í skóginn. Frá glugganum
83
sínum sá hún dökka rönd úti í sjóndeildarhríngnum;
það var brúnin á skóginum.
Morguninn eftir að prestur kom heim eftir gistíng-
una í skóginum, stóð hún við gluggann og starði út.
Hún hafði lítið sofið um nóttina, en legið vakandi
og hugsað um það sem hún hafði heyrt um daginn.
Prestur var kominn á fætur, hafði tekið bók og var
að fletta þar einhverju upp. Hann heyrði ekkert til
hennar við kaffiborðið eins og vant var á morgnana
og leit við. Þarna stóð hún við gluggann og starði
út. „Eftir hverju ertu að horfa, Gína?" sagði hann.
„Er það í skóginum þarna sem skógarmaðurinn
þinn býr?" sagði hún og benti út.
„Ertu enn að hugsa um hann?" sagði prestur og
kom hlæjandi til hennar. „Sjerðu bugðuna sem þarna
er á skóginum, eins og þar gángi nes út úr honum?"
„Já."
„Það er þar rjett á bak við. Vegurinn liggur til
vinstri handar upp úr mýrinni, og í björtu er ekkert
hættulegt að fara þar um, þó jeg reyndar vilji ekki
eggja þig á að reyna það. Þú mundir að Iíkindum
brjóta báða vagnarmana og þar að auki sitja sjálf
föst í mýrinni."