Bjarki - 12.12.1902, Blaðsíða 7

B J A R K I,
7
munur á flokkunum, því öll þau málin sem
verulegar umbætur eru í fólgnar, og nokkru
skifta, svo sem kosníngalagamálið og bruna-
bótafjelagsstofnunin, eru borin fram af Fram-
faraflokknum.
Framsóknarflokkurinn bar fram:
1. Frv, um leynilega atkvæðagreiðslu við
þíngkosningar með kjörstað í hverjum hieppi.
2, Frv. um stofnun innlends brunabótafje-
lags.
3- Frv. um kjörgeingi kvenna í sveita- og
safnaða-málum, (Nú staðf.).
4. Frv. um að selja salt eingaungu eftir
vikt.
5- Frv. um endurbyggingu Möðruvallaskól-
ans á Akureyri.
6. Frv. um löggilding verslunarstaðar við
Járngerðarstaði í Grindavík.
X-flokkurinn bar fram:
1. Frv. um löggilding verslunarstaðar á
Óshöfn við Hjeraðsflóa.
2. Frv. um lögg. verslunarstaðar við Flat-
ey á Skjálfanda.
3. Frv. um helmingsuppgjöf á láni til Ölfus-
árbrúarinnar.
4. Frumvarp um brúargerð á Jökulsá í
Axarfirði einhverntíma.
5. Frv. um tilbúning kjördæmis handa
Hannesi Havstein.
6. Viðauki við lög um hagfræðisskýrslur.
7. Frv. um heimild til að selja hluta af
Arnarhólslóð.
SMÁVEGIS.
Þrir stærstu bláu demantarnir sem til eru
voru nýlega seldir, einn fyrir 900.000 kr.,
annar fyrir 720,000 kr., en hinn þriðji fyrir
450,000.
cisko í sumar fyrir hund, sem hann keyfti á
Einglandi. Það var auðvitað frægur veiði-
hundur.
Á ljóslækningaspítala N. Finsens í Khöfn
hafa verið lagðir inn 640 sjúklingar. Aðeins
11 af þeim hafa einga bót feingið á heilsu
sinni. 130 hafa algerlega læknast, en hinir
eru enn undir læknishendi meir og minna á
batavegi.
í nóvember í fyrra settist grátitlingur á skip
sem var á ferð mitt á milli Ameríku og Ir-
lands. Hann leit ekki þreytulega út og þegar
hann hafði hvílt sig á skipinu 1 5 mínútur fór
hann aftur á stað og flaug til austurs. Hann
átti þá eftir að fljúga 720 sæmílur til hess að
ná til lands þar sem skemmst var til þess.
SUMARNÓTT.
Fagran heyri1 eg fossanið,
fallega brosir loftið við,
roða slær á stilltan sjá,
straumar líða til og frá.
Allt er hljótt,
hlýtt og rótt,
hvílir fögur sumarnótt
yfir landi1 og legi blám
læðist þoka‘ á fjöllum hám.
Ben. Þ. Gröndal.
Fyrirlestur
heldur Helgi Valtýsson kennari, eins og
auglýst er á öðrum stað fijer í blaðinu, á sunnu-
agskvöldið í Bindindishúsinu á Öldunni.
Hann talar um efni, seiTi margir hafa án efa
gaman að fræðast um og a;tti fyrirletsurinn að
verða vel sóttur.
Oskuryk
segja Hjeraðsmenn að sjest hafi undan far-
andi í ull á fje og geta sumir til að eldur
muni vera uppi einhverstaðar inni á öræfum.
En eingar fregnir segja póstar um það, sem
nú eru þó nýkomnir.
Mannalát
Dáinn er Jón Gvnnlaugsson vitavörður við Reykj-
anesvitann.
Sömuleiðis er nýlega dáinn Einar Einarsson bóndi
á Strönd í Meðallandi.
Nýr siónleikur
er kominn út eftir Indriða Einarsson og heitir
.Skipið sekkur,« Efnið er úr nútímalífinu hjer á
landi.
Þínsrmannaefni.
Blaðið «Reykjavík« skýrir frá því að lands-
höfðingi ætli að bjóða sig fram til þingmennsku
í vor í Rángárvallasýslu í stað Sighvats
gamla Arnasonar, Hannes Havstein kvað eiga
að verða þíngmaður Strandamanna, en Guðjón
Guðlaugsson á að herja á Dalamenn. Hannesi
lýst ekki á nýja kjördæmið, og svo víkur
Guðjón sæti fyrir honum á tvær hættur, því
ekki getur hann haft sama fylgi > Dalasýslu
og Strandasýslu.
Hlutafieiagsbánkinn
5. f. m. hefur íslandsráðgjafinn veitt þeim
hæstarjettarmálafærslumanni Ludvig Arntzen
og stórkaupmanni Alexander Warburg heim-
ild til stofnunar hlutafjelagsbánka hjer á
landi samkv. frumv. alþíngis.
Það er gleðilegt að fyrirtækið strandar ekki,
eins og ýmsir spáðu, á bánkamannakosningum
síðasta þings.
Nokkur munur,
»Þjóðviljinn« telur upp þau mál sem þíng-
flokkarnir hvor um sig báru fram á síðasta
þíngi, Þar kemur óneitanlega fram ekki lítill
99
be.kkjunum og hlusta á skýringar Dietrichsons á Nýa-
testanientinu, eða að standa með hattinn undir hend-
inni í veislusölunutn í Kristjaníu og segja vitleysur
við kvennfólkið. En, sjáið þjer, nú fer maður að
verða gamall og stirður — og svo koma þessir
bölvaðir nýbyggjarar og reka bæði uxana og Indíán-
ana burtu. Þessi andstyggilega svokallaða menning
drepur og deyðir hið fjörmikla náttúrulíf og sljettan
breytist í norska sveit með sýnóduskirkju og sýnódu-
presti. Þetta ætti drottinn ekki að líða." Maður-
greip stól og settist þvers um á hann meö hand-
leggin út af bakfjölinni.
„Hvað má jeg bjóða yður? Einn bolla af súkku-
ladi eða kaffi?" spurði prestskonan og setti bolla á
borðið.
„Einn bolla af súkkulaði, eða kaffi? Það er
Kristjaníukeimur að því arna. En að þjer skuluð
ekki líka bjóða vanillu-ís."
„Nei, hjer úti á sljettunni höfum við vanillulaus-
an ís", sagði prestskonan; ,,en jeg fjekk ekki að vita,
hvað yður þóknaðist að þiggja."
„Þóknaðist að þiggja; en sú kurteisi, frú. Það er
14 menn í Berlín hafa hver um sig yfir 1
millj. í árstekjur.
36,000 kr, gaf veiðimaður frá San Fran-
100
víst fínast að drekka súkkuladi, og svo skulum við
hugsa okkur, að við sitjum á Gynters kaffihúsi."
„Já, já!" sagði prestskonan kát; „munið þjer eftir
Gynters kaffihúsi ?"
„Ekki mikið, frú; jeg kom þar sjaldan. Móðir
yðar kærði sig lítið um að koma á kaffihúsin.1'
„Svo — þá er eg ekki lík henni í því?"
„Hver niundi trúa því, frú, að jeg sæti hjer í
heiðarlegu prestshúsi, og við súkkuladidrykkju?"
sagði hann og tæmdi bollann í tveimur sopurn.
„Og hjer við þetta borð sitjið þjer og maður yðar,
gerið líklega bæn ykkar og sýngið: Hver veit hvað
fjarri er æfi enda?"
„Svei, nú eruð þjer vondur."
„Nei, nei, jeg skal vera góður. En jeg hugsaði
mjcr, að í svona prestastofum væri einkennilega
þúngt loft með lykt af gömlum biblíum og ofnrós-
um. En svo finn jeg ekki aðra lykt en af skinnbux-
unurn mínum, - Jú, sjáum til,“ sagði hann, .þegar
hann fjekk auga á bókaskapnum, „þarna er andlega
fæðan." Hann gekk að skápnum, leit á kjöltitlana,
dró við og við ’oók úr röðunum og blaðaði í henni.
„Friðþægingarkenning Sartoriusar — sú er víst djúp-
Auglýsing
um tilboð til að takast á hendur vatnsleiðslu-
lagning um bæinn er nú fest upp á auglýs-
íngaspjaldi bæjarins á barnaskólanum.
101
vitur! Hvað haldið þjer að þjer segðuð, frú, ef jeg
færi til og dræpi einhvern manninn hjer í nýbygð-
inni, en svo kæmi dómarinn og segði: Víst verð-
skuklar þessi glæpur dauðahegningu, og nú skulum
við taka prestinn og heingja hann, því það er sama,
hver fyrir því verður, ef að eins er hegnt fyrir
drápið."
„Svei, en hvernig þjer talið, maður! Hvað á
þetta við friðþægingarkenning Sartórlusar?" svaraði
prestskonan.
„Hvað á það við hana? Mikið, frú, því það er
einmitt þetta, sem bókinn kennir og lofar það í háum
tónum eins og það væri helgur leyndardómur. Guð,
hinn rjettláti og heilagi dómari, segir um mennina,
sern hann hefur sjálfur skapað: Þið eruð allir saman
i heild ekkert annað en þverbrotinn þorparalýður
- og i því hefur guð víst reyndar rjett fyrir sjer —
og eigið ekkert atinað skilið en dauðann; en nú ætla
jeg að lífláta Jesús fyrir ykkur, því hann er saklaus,
og svo er þá bætt fyrir þetta."
„Svei, svei; jeg þoli ekki að þjer talið svona,"
sagði prestskonan og reyndi að vera alvarleg. „Mað-