Bjarki - 19.12.1902, Síða 1

VI 1,50.
Eítt blao >i vi.vu. Vefó • k...
borgist fyrir i. júlí, (erienrlí«i tr
borgist f'vrirfram.
Seyóisfirði, 19. des.
Uppsögn skrifleg, ógild nema komin
sje til útg. fyrir i. okt. og kaupandí
sje þá skuldlaus við blaðið.
1902
Jnnköllun.
Hjermeð er skorað á erfíngja Sigríðar sál.
Jónsdóttur, sem andaðist hjer á sjúkrahúsinu
13. f. m. að gefa sig fram við undirritaðan
skiptaráðanda áður en liðnir eru 6 mánuðir
frá síðustu birtingu þessarar innköllunar.
Bæjarfógetinn á Seyðisfirði 17. des. 1902
Jóh Jóhannesson
S
PARISJÓÐURINN
Á SEYÐISFIRÐI
verður opinn í síðasta sinn á árinu þriðjudagínn
30. þ. m. kl. 11 f. h.
Seyðisfirði 17. des. 1902
Stjórn Sparisjóðsins.
Alþingiskosningarnar 1903
Eftir — s — n.
—o— Frh.
Þíngmennirnir verða að vera framfara-
menn. Það sem oss hefur þótt að stjórn-
arfarinu að undanförnu er það, að stjórnin hef-
ur verið ókunnug, aðgjörðalítil og íhaldssöm.
Stjórnarskrárbreytingin bætir nú væntanlega
úr ókunnugleikanum, og ef til vill úr aðgjörða-
leysinu. Þó er það nú að miklu leyti undir
því komið, hvort ráðgjafinn okkar verður af-
kastamaður, því ærið kemur hann til með
að hafa að gera, þar sem honum verður falið
það sem ráðaneytið, landshöfðingi og ef til
vill nokkuð af því, sem amtmennirnir hafa nú
á hendi, auk ferðalaganna til Kaupmannahafnar.
En eitt er víst, og það er, að það er alveg
undir hælinn lagt, hvorthinnýa stjórn
verður eigi eins íhaldssöm og hinar
fyrri, ef íhaldsmenn verða kosnir á
þ í n g í v o r.
Vjer vitum það allir, að til eru þeir menn
hjer á landi, og þeir eigi fáir eða lítilsmegnandi,
sem ekkert hefur þótt að stjórnarfarinu að
undanförnu, hafa barist á móti öllum breyt-
ingurn á stjórnarskránni meðan þess var nokk-
ur von, að það tækist að halda henni óbreyttri,
og þótt þeir gángi með breytingnnum nú, er
þeim mjög hughaldið um að þær verði í reynd-
inni sem minnstar. Þessum flokki rnanna hef-
ur vaxið mjög fiskur um hrygg hin síðustu
árin við það, að þeir menn, sem áður voru
hinir megnustu andstæðingar þeirra og vildu
eigi aðeins breytingar á stjórnarskránni, held-
ur gjörðu sig eigi ánægða með minna en hina
svonefnduBetiediktsku eða þáð,sem ófáanlegt var,
geingu í lið með honum til þess að hindra að
sú stjórnarbót, sem fáanleg var, kæmist á.
Þessi kynlega flokkasamsteypa hjelst, þótt und-
arlegt megi heita, á síðasta þingi eftir að allir
framfaramennirnir voru þó berlega orðnir sam-
mála í stjórnarskrámálinu. Enþaðer trúa min,
að ástæðan til þess, að þeir framfaramenn,
sem voru í minnibluta í meirihlutaflokknum
á síðasta þingi, hafi þá eigi viljað slíta fje-
lagsskapnum við meirihluta flokksins, íhalds-
mennina, af því, að þeir litu svo á að þeir
I væru kosnir tii þess að fyglja sömu stefnu
j í stjórnarskrármálinu og hinir og höfðu fylgst
| með þeim á þingunum á undan. Nú ætti að
vori að kjósa um framfaramenn og íhalds-
menn, og er þá sennilegt, að framfaramenn
þeir, sem fyllt hafa flokk íhaldsmanna, gángi
í framsóknarflokkinn. en þar sem þeir þó í
þinglok skrifuðu undir stefnuskrá með íhalds-
mönnunum, er full ástæða fyrir kjósendurna
til þess, að kryfja þá til sagna um það, hvern
flokkinn þeir muni fylla á þíngi ‘næst, og end-
urkjósa þá því aðeins, að þeir lofi að slíta
fjelagsskapnum við íhaldsmennina. Því verði
thaldsmennirnir eins sterkir á þíngi eftirleiðis
og síðast, þá er það viðbúið, að ráðgjafinn nýi
verði íhaldsmaður og þá verður bitamunur en
ekki fjár á stjórnarfyrirkomulaginu fyrir og
eftir stjórnarskrárbreytinguna..— Nú eru kjós-
endurnir búnir sð margsýna það áður, að þeir
eru harðóánægðir með íhaldsstjórn og eingin
ástæða er til þess að ætla, að þeir vilji kjósa
aðra en þá menn til þíngs, sem þeir fulltreysta
að sjeu sannir framfaramenn og muni þegar
beita sjer gegn hinum nýa ráðgjafa, ef það
ólán skyldi henda, að hann yrði íhaldsmaður
— en þeir verða vel að gæta þess, að Iáta
ekki blekkjast í þessu efni.
Það er nú sannarlega mál komið til þess,
að farið verði að vinna af alvöru að því, að
bæta atvinnuvegina, bæta kjör alþýðu, svo
hjer verði svo Iífvænlegt, að fólkið hætti að
streyma út úr landinu. Og hjer dugar ekkert
! kák. En standi íhaldið við stýrið, er hætt
! \ ið að breytingarnar og framfarirnar verði svo
hægfara, að allur þorri manna missi trúna á
framtíð landsins og þeir, sem með nokkru
! möglegu móti geta losnað, fari af landi burt,
j þángað, sem eigi er eins lífvænlegt og hjer,
ef rjett er að farið. Það verður að kjósa þá
menn eina, sem hafa trú á framtíð þessa lands,
sem eru óánægðir með ástandið eins og það
er nú, sem þekkja og virða óskir þióðarinnar
og vita hvar skórinn kreppir að, sem vilja
bæta úr þeim misfellum, sem á eru. og Iiafa
þor til þess að vjer færumst það í fáng, sem
álitið verður nauðsynlegt til þess að framfar-
irnir verði sem víðtækastar og fari sem fyrst
að láta á sjer bera.
Það kann nú að verða sagt, að nauðsynlegt
sje að nokkrir íhaldsmenn að minnsta kosti
verði á þíngi til þess að hindra það, að breyt-
ingarnar verði of gífurlegar, að þíngið og
stjórnin fari í gönur, og sjá um, að rás við-
burðanna verði eðlileg og hagkvæm.
Því skal nú fúslega játað, að ef nokkur
hætta væri á því að þingið mundi fara þannig
að ráði sínu, væri brýnasta þörf á því, að
koma í veg fyrir það, og eins hinu, að það
er mjög heppilegt, að nokkrir íhaldsmeun sitji
á þingi og taki þátt í meðferð málanna. En
þess ber fyrst og fremst að gæta, að hjer hefur
eigi bólað á neinni byltingafýsn eða hvatvísi
í stjórnmálum, sem nokkur ástæða sjé til að
óttast að fái byr hjá fulltrúum þjóðarinnar, og
í öðru lagi höfum yið konúngkjörnu þing-
mennina, sem eru helmingur annarar deildar-
innar, og sannarlega er trúandi fyrir því
að gæta þess, að eigi verði of hart riðið úr
hlaði.
Það er því hreinasti óþarfi fyrir þjóðina að
senda íhaldsmenn á þíng, til þess að standa
þar á verði; það er óhætt að láta hina kon-
úngkjörnu um það. Hinsvegar er það athuga-
vert, hve íhaldsliðið er sterkt í efri deild
og má það ekki aukast að mun án hættu
á að framfaramálin eigi þar erfitt upp-
dráttar.
Það verðúf þvi að kjósa framfaramenn við
kosningarnar að vori. .
. Niðurlag.
Opið brjef
tii
velb. herra sýslumanns oa: bæjarfógeta
Klemens Jónssonar
á Akureyri.
1 grein yðar í »Norðurlandi«, um *Síldar-
veiðar Norðmanna«, hafið þjér beint því að
mjer, að jeg hafi á miður sæmilegan hátt stutt
að samningum milli hjerlends »strámanns«
og »erlendra lögbrotsmanna«, er þjer svo
nefnið.
Þennan áfellisdóm yðar byggið þjer á því
einu, að eftirrit af veðbrjefi, litgefnu af
konsúl I. M. Hansen hjer ’á Seyðisfirði til B.
Stolt Nielsen í Haugasundi'— sem yður hafði
borist í hendur — e r ritað með minni
h e n d i.
En þegar jeg svo krefst yfirlýsingar yðar
um það, að jeg hafi hjer verið hafður fyrir
rángri sök og sendí yður í því skyni frum-
rit veðbrjefsins, ritað af samnings-
aðila sjálfum, en ekki af mjer, þá segið
þjer (í »Norðurlandi« II. 4), að »þetta út af
fyrir sig sje eingin sönnun«.
En sje það nú svo, þá var rithönd mín á
eftirritinu enn síður sönnun fyrir því, að jeg
hefði samið skjalið.