Bjarki - 19.12.1902, Blaðsíða 4

\
4
BJARKi.
Tjónið allt er álitið að nemi 80-100 þús. kr.
Eldurinn hafði komið upp í skrifstofunni, en ekki
vita menn á hvern hátt, hvort heldur frá lömpum
ða ofni.
1489
voru bæjarbúar Akureyrar eftir fólkstali í nóvember
síðastl.
Veðrið
breyttist í gær; gekk í hríð með vestanstormi og
iitlu frosti.
Bæði póstur og Hjeraðsmenn með hesta iögðu þó
til fjails í gærmorgun. I dag er aftur góðviðri.
Qötuljós
er nú verið að se*-ja upp meðfram aðalgötu bæj-
arins, þar sem brýnust er nauðsyn á þeim, alls þrjú.
Siónleikirnir.
sem kvenfjelagið „Kvik" geingst fyrir, eiga að
byrja á annan í jólum, eins og auglýst er á öðrum
Stað hjer í blaðina. Leikið verður í Bindindishúsinu
á Fjaíðaröldu.
Fyrirlestur
Helga Valtýssonar á sunnudagskvöldið, um norskt
þjóðlíf, var vel sóttur, Ræðumaður lýsti bæði norskri
náttúru og ýmsu einkennilegu í siðum Norðmanna,
brúðkaupssiðutn o. fl. og sýndi, hve Norðmenn eru,
einkum upp til sveitanna, fastheldnir við margar
gamlar venjur. Heigi er mjög hrifinn af »mál«-strit-
inu, enda skrifar hann og talar »málið« eins og
væri það móðurmál hans. Þó sagði hann, að svo
roætti segja, að sitt málið væri talað í hverri sveit-
inni. Nýnorska bókmálið, sem er samsteypa úr
öllum þessum mállýskum, er því að líkindum hvergi
talað, eins og það kemur fram í bókum og blöðum
Norðmanna.
Fyrirlesturinn var fluttur með fjöri og skemmti-
legur.
Vatnagángur
var svo mikill í Fljótsdal í rigníngunum um dag-
ín að menn muna ekki annað eins: Keldá, sem renn-
ur rjett hjá Þorgerðarstöðum, óx svo, að hún flóði
upp á hlað og lá við sjálft að fólkið yrði að flýa
úr bænum. Skriða mikil fjeil niður á eingið á Víði-
völlum fremri og Arnaldsstöðum ogskemdiþaðstórlega.
Jólagjafir.
Nú með Agli fjekk jeg ýmsar vörur, þar á meðal: Mikið úrval af fallegum
lömpum, heingilömpum, borðlömpum, vegglömpum og náttlömpum — skílUÍa. ijómandi
fallega frá kr. 1,25 til kr. 7,50.
ÍO °i0 afsíáttur gegn peníngum.
Hvergi beíra að versla. Lángódýrasta verslunin i bœnum.
St. Th. Jónsson.
Fiskiskip til sölu.
Kutter »Ruth«, sem liggur hjer í vetur, er
enn til sölu, en fer líklega til Noregs í Apríl
eða maímánuði næstk. ef hún ekki selst
áður
Seyðisfirði 12. des. 1902.
Sig Jóhansen.
Lendið ekki í
Jólaköttinn I
Fataefni nýkomið til Eyj. Jónssonar
fallegra
ödýrara
betra
en áður hefur þekkst hjer — tíl dsemis
Tau sem eru 2^1^ alin á breidd ljómandi fall-
eg kosta aðeins 2—3 kr. alinin.
Komið og skoðið sem fyrst!
Tilbúin klæðnaður einnig til sölu.
Kvenfjelagið
leikur, með aðstoð nokkurra karlmanna, Æfin-
týri á gaunguför, eftir Hostrup, á annan í jól-
um, Leikurinn byrjar kl. 6 e. m.
!& runaábyrgðarfjelagiö
ojíye dcinske & randforSikringS
Selskab“
Sformgade 2, Xöbenhaon
Stofnað 1864 (Aktiekapital 4,000,000 og
Reservefond 800,000)
tefcur að sjer brunaábyrgð á húsum, bæjum,
gripum, verslunarvörum, innanhúsmunum o. fl.
fyrir fastákveðna litla borgun (Præmie) án þess
að reikna nokkra borgun fyrir brunaábyrgðar-
skjöl (Police) eða stimpilgjald.
Menn snúi sjer tíl umboðsmanns fjelagsins
á Seyðisfirði
Sf- Ch. Jónssonar.
Brúkuö ísíenzk irímerki kaupir
Andr Rasmussen,
Seyðisfirði.
f Q Q q Stúkan »Aldarhvöt no. 72«
heldíu fund í nýa húsinn
sínu á Búðareyri á h 0 erj uirl sunnudegi
klukkan 4 síðdegis. — Meðlimir mœti. Nýir
meðlimir velkomnir.
RITSTJÓKI: ÞORSTEINN QÍSLASON.
Prentsm. Seyðisfj.
111
kristindómi, hvernighún lamaði menn andlega og gerði
þá heimska í stað þess að efla sjálfstæði þeirra og
manndáð, og glæða hjá þeim meðvitundina um sið-
ferðislega ábyrgð hvers einstaks manns. Hún var
utanvið sig' þegar hann fór. Þetta hafði haft mikil
áhrif á hana. Það var líkt ástatt fyrir henni og í
fyrsta þrumuveðrinu; hún vildi flýa, en vissi ekki
hvað hún ætti af sjer að gera. Hún kastaði sjer
grátandi í rúmið. Hún ásetti sjer að kasta öllum
þessum nýu hugsunum fyrir borð, gleyma þeim. En
hún gat það ekki. Þær komu aftur og börðu að
dyrum bæði dag og íiólt, bæði þegar hún var við
vinnu sína og í hvíldartímunum. Og alltaf fygldi
þeim hugstmin um þennan frjálsa, djarfa mann,
með fallegu augun og á fríska hestinum. Og efsatt
skyldi segja, hvað hafði hinn svokallaði kristindóm-
ur hennar verið? Hún var alin upp í honum,
hafði lært hann í skólanum, gat ekki hugsað sjer
annað i hans stað, fannst allt annað hræðilegt, ljótt,
guðlast. Bæði presturinn og kennararnir höfðu líka
sagt, að lútherskan væri einu rjettu trúarbrögðin.
Henni hafði aldrei dottið í hug að efast um þetta.
Samt fann hún, að hún hafði aldrei verið inn-
112
lífuð kristindóminum eins og t. d. maður hennar
hlaut að vera. Hún hafði aldrei fórnað honum
hjarta sínu. Hún hafði farið til kirkju og altaris og
hlustað á biblíuskýríngar manns síns af því að það
var óhjákvæmilegt og hlaut svo að vera. Henni
hafði leiðst þetta, en hún hafði naumast þorað að
játa það fyrir sjálfri sjer. En nú gat hún játað það,
af því að hún hafði nú feingið önnur andleg við-
fángsefni, sem löðuðu hugann til sín með miklu
meiri krafti. Henni fannst eins og hún hefði verið
í fángelsi, en dyrnar allt í einu verið rifnar upp og
eiuhver benda sjer útifyrir, að koma út í frelsið og
sólskinið. Hverskonar líf var það líka sem hún lifði!
Kreppt inni í skemmunni á Haugum til þess að búa
um rúm, javo gólf, búa til mat og hlusta á biblíu-
skýríngar manns síns - en úti var nóg að vinna,
nóg verkefni, sem biðu hennar óunnin og þörfnuð-
ust krafta hennar. Henni fannst eins og hún hefði
sofið þángað til nú, en væri allt í einu vöknuð. Líf
hennar í Kristjaníu fannst henni nú svo lítilfjörlegt
og einskisvert, að hún skyldi ekki hvernig hún hefði
getað unað því. Nú fann hún, að hún var dóttir
móður sinnar; það var að vakna í henni uppreisn-
113
arandi, laungun til mótþróa. En hvað gat hún gert,
jafnbundin og hún var.
Presturinn var órólegur yfir breytíngunni, sem á
henni var orðin. Hún var að verða mögur og
fölleit.
„Geingur nokkuð að þjer, Gína, ?" sagði hann einu
sinui; „þú lítur út íyrir að vera veik."
„Jeg hef ekki verið vel frísk síðustu vikurnar
Það er líklega hitanum að kenna. Það batnar aftur
þegar kólnar í veðrinu", svaraði hún. En það batn-
aði ekki. Um haustið notaði hún hvert tækifæri
setn bauðst til þess að ná tali mannsins í skóginum.
Kærni hann ekki til hennar, þá heimsótti hún hann.
Alltaf þurfti hún að spyrja hann að einhverju nýu,
eða þá að fá nánari skýringu á einhverju af því
sem þau .höfðu áður talað um. Og í hvert sinn sem
þau höfðu talað saman fannst henni hún hafa feingið
nýan og meiri þroska. Og í hvert sinn fannst henni
þá líka ósæmilegt af sjer að halda áfram sama lífinu
og áður. Nú var henni ljóst, að hún var annarar
trúar en maður hennar og að það væri rángt að leyna
hann því. En hvernig átti hún að fara að því að
að segja honum þetta jrannig, að hún mildaði sem