Bjarki - 09.01.1903, Blaðsíða 1

V1I13 L
Eitt blað á viku. Verð árg. 3 kr.
borgist fyrír 1. júlí (erlendis 4 kr.
borgist fyrirfram).
Seyóísfirði, 9. jan
Uppsögn skrifl., ógild nema komin
sje til útg. fyrir 1. ókt. og kaupandi
sje þá skuldlaus við blaðið.
1903.
TiS augiýssnda.
Hr. David Östlund tekur á móti auglýsíngum í
Bjarka og semur um verð á þeim.
Borgun fyrir allar auglýsíngar r blaðinu á að greiða
til hr. Östlunds, en ekki til mín.
Þorsteinn Gíslason.
Jnnkö/lun.
Hjermeð er skorað á erfíngja Sigríðar sál.
Jónsdóttur, sem andaðist hjer á sjúkrahúsinu
13. f. m. að gefa sig fram við undirritaðan
skiptaráðanda áður en liðnir eru 6 mánuðir
frá síðustu birtingu þessarar innköllunar.
Bæjarfógetinn á Seyðisfirði 17. des. 1902
Jóh Jóhannesson
Jeg tilkynni hjenneð mínum heiðruðu viðskifta-
vinum, að jegfrá 1. jan. 1903 hætti aþ stjórna verslun
þeirri, sem jeg áður hef veitt forstöðu, og hef ráðið sem
forstöðumann fyrir sömu verslun herra Sigurð
Jónsson hjer í bænum, og eru því allir viðskiftavinír
mínir beðnir að snúa sjer til hans í öllum viðskifta-
erindum framvegis.
Um leið og jeg þakka viðskiftavinum mínum fyrir
góða samvinnu, ber jeg það traust til þeirra, að þeir
sýni hinum nýa verslunarstjóra þá sömu velvild og
traust, sem þeir hafa sýnt mjer hingað til,
Seyðisfirði 31. des. 1902.
Sig. Johansen.
Samkvæmt ofanritaðri auglýsíngu tilkynni jeg hjer-
með hinum heíðruðu skiftavinum Slg. Johansens
verslunar, að jeg frá 1. jan. 1903 tek við stjórn
tjeðrar verslunar, og leyfi jeg rnjer um leið að vonast
þess, að þeir sýni versluninni sömu velvild og traust,
og þeir hafa sýnt henni áður, og skal jeg gera mjer
allt far um, að reynast lipur og áreiðanlegur i Öllum
viðskiftum.
Frá nýári eru margar vörur með niðursettu verði
og seljast gegn 100/o afslætti gegn peníngum.
Nánari auglýsíng verður birt í næsta blaði.
Seyðisfirði 31. des, 1902.
S. Jónsson.
Fiskiskip tií sölu.
Kutter »Ruth«, sem liggur hjer í vetur, er
enn til sölu, en fer líklega til Noregs í Apríl
eða maímánuði næstk. ef hun ekki selst
áður
Seyðisfirði 12. des. 1902.
Sig Jóhansen.
BJÖRNSTJERNE BJÖRNSON.
70 ÁRA AFMÆLI-
—o—•
Björnson varð sjötugur 8. des. síðastl. og
var það afmæli haldið hátíðlegt í Kristjaníu
með mikilli viðhöfn, sömuleiðis í Khöfn.
Eins og kunnugt er, býr Björnson uppi í
sveit, á búgarði sínum, Aulestad, ekki lángt
frá Kristjaníu. En þennan dag var Björnson
og kona hans í Kristjaníu og tóku móti heim-
j sóknum og hamingjuóskum hjá syni sínum,
Birni, leikhússtjóra þjóðleikhússins.
Hamingjuóskir og ávörp streymdu að úr
öllum áttum, og dýrar afmæMsgjafir; þar á
meðal gríðarstór kanna frá Austurdölum og
3000 kr. silfurfat skrautbúið frá Bergen. Grieg
tónfræðingur var feinginn til að bera það fram
og afhenti hann það með þeim orðum, að ekk-
ert væri hægt að setja út á fatið annað en
það, að það væri ekki úr gulli. En Björnson
hefði tekið konu sína frá Bergen, og síðan
væri lítið um gull þar í bænum.
A þjóðleikhúsinu var leikið um kvöldið
»Over Evne« eftir Björnson. Þegar því var
Iokið geingu stúdentar í blysför til leikhúss-
ins. Oscar Jæger hafði orð fyrir þeim og
Björnson svaraði:
»Þegar jeg sje þessi blys og þennan eld,
þá vakna hjá mjer tvær hugrnyndir. Hin fyrri
er, að þannig skuli Noregur skína fyrir heims-
ins augum, hin síðari, að ykkur, sem Ijósin
berið, isje kalt. En þið erið ekki þeir fyrstu
sem kennið kuldans, meðan þið berið Ijós yfir
landið. Vinir rnínir, veifið nú kyndlunum með
þeirri ósk, að þeir sem framvegis bera Ijós
yfir landið, megi einnig finna Ijóssins yl.«
Kvöldið eftir var Björnson haldið fjölmennt
samsæti með ræðuhöldum. Ræðukaflinn, sem
prentaður er á öðrum stað hjer í blaðinu, er úr
ræðu, sem hann hjelt þar.
Skrautrit hefur verið gefið út til minningar
um þetta Björnsonsafmæli, sem ýmsir merkir
menn hafa ritað í.
Ðanskur maður, Henrik Cawling, er var við
hátíðahaldið i Kristjaníu tem fregnritari »Poli-
tiken«, lýkur frásgn sinni með þeim orðum, að
aldrei,. hvorlci fyr nje síðar, hafi heil þjóð með
jafnmikill ást og aðdáun heiðrað einstakan
mann eins og Norðmenn Björnson í þetta sinn.
Reykvíkingar sendu Björnson eftirfarandi
ávarp og kvæði skrautritað. Avarpið samdi
Jón Ólafsson, en Þorsteinn Erlingsson orti
kvæðið.
Mikli nieistari!
Á sjötíu-ára afniæli yðar finnum vjer, ætt-
brarður yðar i úthafi norður, hvöt til að flytja yður
þakklæti vort og árnaðaróskir.
Meir en 40 ár eru nú liðin síðan er nafn yðar varð
fyrst kunnugt almennníngi hjer á landi. Nú er varla
það mannsbarn á landinu, sem ekki elski það og
virði
En auk þess sem þýtt er á vort mál af ritum yðar
hefir hver og einn mentaður Islendíngur fylgst með
öllu, sem þjer hafið ritað.
Skáldrit yðar í bundnu máli og óbundnu eiga hjer
á landi óefað fleiri vini en nokkurs annars skálds,
er á útlenda túngu hefur ritað.
Barátta yðar fyrir sannleik og rjettvísi í heiminum
fyr og síðar hefir jafnan snortið viðkvæman streng í
hjörtum vorum.
Oss hefur og aldrei gleymst, hve gott þjer hafið
lagt til mála vorra, meðan stjórnarbarátta vor stóð
sem harðast.
Hið forna ættland forfeðra vorra er orðið oss enn
kærara fyrir það að þjer eruð sonur þess.
Þökk fyrir skáldskap yðar! Þökk fyrir Iíf yðar og
starf!
Guð styrki starfsþrek yðar og blessi ellidaga yðar.
Þín hirð þekkist, Norðmaður, hvar sem þú fer,
þar herja svo margir og snjallir;
þeir gánga nú færri með gildari her,
og gulhjálminn þekkjum vjer allir.
Vjer kendum þjer sönginn um srgur áStorð;
þú sjer að við kunnum að geyma. *
I sjálfum oss finnum vjer afl þitt og orð,
og ísland er seint til að gleyma.
Þú komst hjer svo fríður og kvaddir svo snjallt;
vjer kendum þig, sönginn og stálið;
oss fanst sem vjer værum í ætt við það allt
og eldgamla, norræna málið.
Þar fylgdi þjer sannleikans frækleiki og traust,
os s fanst, að hann kæmi þar sjálfur,
því hann getur einsamall haft þessa raust,
Sem heyrist um gjörvallar álfur.
Já, víst hafa brotist hjer vestur um sæ
þeir voldugu, glampandi hljómar.
Og kærst væri, að Norðurland ættu það æ,
sem öflugast brennur og hljómar.
Vjer orkum svo lítið að stækka þau sti£,
sem stórmennið öldunum ryður;
en heyrðum vjer Brandes og heyrðum vjer þig
og herópið: „Sannleiki’ og friður".
Og þú verður æ með þeim fremstur í för,
sem finna sjer aflið í höndum
og láta’ ekki stöðvast hinn leiftrandi’ hjör
uns Loki er höggvinn úr bönduin.
Sú orrustu-nótt verður háreyst og hörð,
en hvernig er líka sá dagur!
Úr æginum risin hin iðgræna jörð,
en óbygður himinn og fagur.