Bergmálið - 22.10.1900, Blaðsíða 3

BERGMÁLIÐ, MÁNUDAGINN 22. OKTÓBER 1900.
23
þessa niöurfær.slu, mun liafa numið
síðastliðið ár $750,000 (| úr miljón).
Sömuleiðis var samið um, að félag-
ið skilaði aftui' stjóininni 50,000
ekrum af kolanámulandi, nálægt
Crow’s Kest Pass, og er land það
álitið $20,000,000 virði. Aðal til-
gangur stjórnarinnrr með þetta var
sá, að koma í veg fyrir að einokun-
arsala myndaðist á kolum, og að
styðja að því, að þessi nauðsynja
vara væri með þolanlegu verði.
Það er eðlilegt, að land eins og
Canada, sem er á framfaraskeiði og
íbúatala þess fer vaxandi, að slíkt
hafi það í för með sér, að útgjöldin
vaxi; en kjósendur ættu að athuga
það, að tekjurnar aukast líka. Á síð-
ast liðnu fjárhagsári, var tekjuafgang-
ur sambandsstjórnarinnar $7,940,392.
Með þeirri upphæð geturhún komið í
framkvæmd ýmsum umbótum og fyrir-
tækjuin, sem þjóðin krefst af henni,
án þess að, hún þurfi að bæta við
ríkisskuldirnar.
Tilloð vm leyfi iil að h'óggva
timhvr á stjórnarlandi
í Manitoba.
T OKUÐUM TÍLOÐUM, sendum
-iT til undirritaðs, og merkt ú um-
slaginu; ..Tender for Titnber Berth
91»,“ er opnuð verða fimta dag nóv-
embermúnaðar næstkomandi, verður
veitt mótfka á skrifstofu þessarar
stjóraardeildar þangað til á hádegi
á mánudaginn fimta dag nóvember-
mánaðar 1900, utn leyfi til nð höggva
timbur á landsptldu ur. 918. Laud-
spilda þessi er nð stíerð 14 ferhyrn-
ingsmílur og má ekki ná út t'yri.i
takmörk fjögra blakka, en lengd
hverrar blakkar séu þijár íihikknr-
breiddir; landspilda þessi sé vaiiu
á svæðinu á milli Fisher River og
Jack Head, í ofanitefndu fylki, en
Timber Borth No. 702, sem liggur
ú sama svæði, só undanþegui. Hlut-
ftðeigandi verður uð liafa valið sér
þessa lándspildu fyrir 1. l'ebvúiU
1901.
Reglugjörðir, sem þett.a leyfi
verður voitt undir, er luegt að fá
lijá þessari stjórnnidcild, cön á skrif-
stofu Cro'vu Timber-agentsins í
Winnipeg.
tíérhverjn tilboði verður að
fylgja viöurkeud ávísun ú löggiltan
bnnka, stíluð til „Doputy of tho
Minister of Intorior,“ íyrir uppliæð
þeirri, sem uinsækjnndí er teiðtthú-
inn til að borga fyrir leyfið.
Tilboðun, sendum m.eð titsímr,
verður enginn gaumur gefinu.
PERLEY G. KEYES,
Secretary.
Department of the Interior,
Ottawa, 27th Septomber, 1900.
Gáfur og göfgi.
(Þýtt úr dönsku.)
(Framh.)
Enginn uf fjölskyldunnl, gleymdi nokkru sinn
þessu kvoldi, því þá var ráðið til lykta forlögum
M7'alters.
þnrna var öll fjölskyldan saman komin. Hinn
virðingarverði bóndi, með sólbrenda andlit.ið og stælta
vöðva; hin viðkunnanlega eiginkona lians, moð fjörlegu
nugun, hin laglega og snotra Kate, hinn gáfaði ungl-
ingur, Waltei' og ístrubelgurinn hann Will.
Á meðan bændafólkið var að borða, kom Sir Raye
til þess. Það lvafði aldrei komið fyrir fyrri, að hann
kæroi til Frasers-fjölskyldunnar á rneðan hún sat að
máltíð. Bændafólkið varð hissa á þassari heimsóku og
hætti að borða.
,,Það er hún Kate mín sem hann ætlar að tal
við“, hugsaöi liin auðtrúa móðir, en þar fór hún vilt.
Sir Iíaye tók sér sæti á bekknum við hl ið bóndans
„Það er ánægjulegt að sjá alla fjölskylduna hér
saman koinna“, mælti hann. ,,Eg hef hugsað mér að
bora upp uppástungu, og er bezt að þið öll hejuið
hana“.
,,Þá getur það ekki verið nokknð sem snertir dót-t
ur mína“, andvarpaði móðirin með sjálfii sér.
„Skyldi liann hugsa séi', að telja mér hughvarf og
fá mig til uð kaupa gufuplóg, hunn þarf ekki að
ímynda sér, að ég geri þaS,“ hugsaði hóudinn.
En yngsti sonurinn skifti litum þegar Sir E-ay
settist á bekkinn, hann vissi einn hvað var á seiði.
,,Eg lief liugsað um það atriði í marga daga, sem
ég ætla nú að minnast á, og hveruig heppilogast vær
að hnga því,“ tók Sir Rayo til orða.
„Eg hef áður sngt ykkur frá því, að ég fari héð
au eftir vikn, hraustur og heilbrigður, og eiv ég mjög
þakklátur ykkuv fyrir umliyggju þá, sem þið hafið
auðsýnt. mér.
,,Þið verðið nú oð hlusta á það, sem ég ætla að
segja. Eyrst ætla ég að spyrja ykkur að, hvort þi ð
álítið róttlátt, að setja fagurt og ilmandi blóm í. myrk'
an afkeum, svo enginn gæti notið fegurðar þess og
ilms?“
„Slíkt væri ranglátt,“ svaraði bóndinn.
„Iiða maður lokaði inni í þröngu búri ftigran fugl,
sem skapaour er til að kljúfa loftið með vængjum sín-
um og njúta frelsisins, en í búrinu hefir hann ekker
tækifæri til að reyna flug sitt?“
„Slíkt væri reglulog grimd,“ mælti móðirin hugs-
andi.
,,Já,“ mælti Sir Iíaye, ,,en ef gáíaður unglingur,
sotn hefir listavit, og þyrstir eftir að geta svalað þorsta
sínum með þckkingu og lærdómi, hefir marg breytileg
hæfileika, sem þiáiv að geta notið sfn, og vilja og þrek
til að lypta sév hærra on samvislarmenn hans; synist
ykkur þá ekki, að slíkt væri ranglátt og sorgiegt,
að þvínga hann iiL að strita vid dtglegi hændavinnu?
Sir Raye athugaði nákvæmlega hvaða áhrif þess
orð sín hefðu á foreldrana. Á andliti móðurinnar las
haun fyrst út ótt.a, þar næst sá hann bregða fyrir metu-
aði. Fraser bónda líkaði ekki þessi úlyktun sín. Iljón-
in rendu bæði grun í hvað bak við þetta lá
„Hugmynd mín er,“ hélc Sir Raye áfram, „og ég
er viss um að mér skjátlast ekki, að sonur ykkar hefir
mikla hæfileika til að bera. Það væri þess vegna, ef
ég mætti svo að orði kveða, stór synd að þvinga liann
til að offra æfi sinni jarðyrkjunni, hún er honurn
ógeðfeld og liann getur aldrei sætt sig við hana. Veit-
ið honum tækifæri til að sýna, til hvers lrann sé bezt
kjörinn; leyfið honum að nota vængina og beina flug;
sínu frá heimilinu, til að leita að gæfu sinni; þá mun
liwm áreiðanlega verða frægur maður. Af því að ég
á engan erfingja til að erfu mitt fræga nafn og egnir,
ætla ég að gera sv7o liljóðandi tilboð:
ÁsetDÍngur m.inn er sá, að taka Walter mér í son-
ar stað. Ég er viss um að hann hefir mikið hugvit
til að bera, og verður mikill hugvitsmaður ef hann fær
að aila sér þekkingar. Ég á ekkert barn, þess vegna
vil ég taka hann í sonarstað. Ég vil taka hann með
ruér og sjá um, að hann geti fengið allar þæc upplýs-
ingar og leiðbeiningar sem útheimtist í þeim greinum
vísindanna, sem hugur hans stefnir að. Sjálfur mun
ég kenna lionum liúsgerðarlist, sem hann sýnist hafu
miklá löngun íil að nerna.
En áður en ég tek mér hann í sonarstað, verð
ég að setja skilyrði sem þið foreldrar hans verðið að
samþykkja.“
Meðau Sir Eaye talaði, sat móðir Walters hugsandi
og lót liugan livarfla langt fram í ókomna tímann, en
Fraser bor nú loks upp að vörum sér glasið með epla-
ínjöðinni í, sem Jiann liafði haldið á.í hondinni síðan
Sir Raye settist við hlið lians.
„Skilyrði þau, sem ég set,“ hélt Sir Raye áfram—
,.°g þau verðið þið vel að athuga úður en þið ályktið
nokkuð— að ef souur ykkar, með leyfi ykkar, flytur á
burt frá heimili síuu, þá flytur hann aldrei til ykkar
aftur. Efcir að ég hefði tekið lumn að mór og geng-
ið liouum í fcðuistað, væii mér óþolandi að liann yfir.
gæfi mig, þ ’gav ég væri búinn að koma honum áfram
Þess vegua verður hann, ef liann fer með mér, að af
sala sér heimili sínu.“'
Skilyrði þett.a finst mér vera rojög svo erfitt að uppfylla,
nrælti bóndi, en móðirjn hristi höfuðið.
„Já, þið kaun nú að sýnast svo,“ svaraði Sir Rayo
en ég gat ekki anmð séð, en að þið sé sanngjarut.
Taki ég mér hann í souarstað og breyti við hann sem
faðir, get ég ekki hugsað til þess, að sa dagur kom
yfir mig, sem hanu eigi að yfirgeía mig og snúa heim
til yklcar. Ilann verður að afsala sér lieimili þessu
ef ég tek hann að raér."
Walter var náfölur. Hann sagði ekkert, en hafð
augnn stöðugt á móðui’ sinni.
„Honum skal líða oins vel sem hann væri ininu
sonur. Ég vildi helzt nð hann bæri nafn mitt. Að
hann kallaði sig Walter Fraser Yibart. Skiljið mig
nú rétt. Ég segi þar með ekki, að þið skulið aldrei
fá að frjetta af honum. Honum er velkonnð að skrifa
ykkur til, þegar honum þóknast, og sömuleiðis að
heimsækja ykkur þegar hann vill. En þið verið að
sleppa öllu tilkalli til hans, og ekki skifta ykkur af
(Framh.)