Bergmálið - 05.11.1900, Síða 1

III. 8,
Vonleysis-strit aftur-
haídsmanna.
----o---
Jj.ið fci' fckki djuft tekið í áiinni,
þótt nmðui' segí, að þessi yfirstand-
4indi ko.-n ugav-baiútta afturlialds-
iinm'ua, sé vonleysis-strit. Þeir vi'.a
það vel, að þeiiu tekst fckki að
liriuda Laiii'ier-stjóminni fiá völdum
á niiðvikudnginn er keniur, hvað
.glæsilegar vonir, sem áftui'hulds-inál-
gögnin og aftuihalds-po&tulai'uir
pj.vdika fyi'ir fáfiáðmn kjóseuduin,
sem ekki fylgjast tueð i þessari
pólitisku baiáttu. Þótt þessii' aftur-
halds-leiðtogar telji það víst, þegur
þeir eru að biðja kjosendur utn at-
kvæði, að Sir Gharles Tupper verði
f'orsæ.tisráðhei'ra Canadia næstu 4 ár,
eða nieð öðruin orðum, að aftuihalds
iiokkurinn beri sigur úr býtum þann
7. þ. nu, þá vita -'þeir það vei, að
þeir oru að fara rneð ósaunindi.
Þeir vita það sjálfir, að þoir standa
á völtuin fæti, að kjósendur eru
ckki enn búnir að gleynia cyðslusemi
iig óknýttum aftm'halds-stjórnai'innar
sálugu, «em i’ekin var frá vökluin
1896.
Þuð hafii eltki 'verið fiægar sig-
nrfei'ðii', sem Sir Chnrles Tupper
liefir stanlast að undanföruu. Þegar
baun fyrii' nokkrum vikum ferðuð-
ist til Ontario-fylki'3, til að biðj>.
kjósendur um fylgi, þá mætti hon-
Um onginn leit.ogi þiv, ineð öðrnm
orðuin, afturhaldsfiokkurinn átti eng-
a\i leiðtoga þ.u til. Ferð Sir Charles
Tuppefs um Ontario fylki, var sönn-
uu fyi'ir því,að flokkur hans í því fylki
viii' suudraður, og' að afturháldsfloku,-
urinn ítæði þ.iv illa að v*ígi. Þeg-
ar Sir Tupper koni til Belleviile,
aðsetursstað Sir Mackenzie Bovvolls,
neitaði þessi forui sanibekkiiigur Sir
John Macdonalds, nð styðjaSir Ghar-
les Tupper í aftuihalds-baráttu hans.
Sir Tupper let líka sjá sig í umdæmi
IIou. Jolni Haggarts — fyrverandi
j.áðliei'1'a haiis — cu Mr. Haggart vildi
GIMLI, MA.NTTOBA, MANUDAGINN 5. NÓYEMBIÍR.
ekk<ert við h inn eiga, wg kom ekki
til tals við höfðingjann. Það fór á
sömuleið fyrir Siv Charles Tupper í
vesturhluta Ontniio. Leiðtogar flokks-
ins, seiii álitnir voru að vera bæði
nð fprnu og nyju, fnættu ekki kai'l-
inum. Þuð fci' sannleikui', að aftur-
haldsflokkurinn í Outario-fylki er
foringjalaus, hann er iufibyrðis
sumlulþykkur og ekki Suægður yfir
stefuu Sir Tupp’prs. Það er því
engin von til þoss, að Sir Charles
Tupper beri hæni hluta í OntiU'i'o-
fyiki, oftir útlitinu að ráða. Neraa
hann geti snmeirinð íloklc sinn betur,
nema hann geti biotið á bak aftur
ói'insæld Quebec-fylkis gaguvart sór,
og' neraa hafm beri hærri hluta í
sórhverju kjördæmi fyrir vestan Lake
Supei'ior, þá hefir Iiudii enga von,
að honum auðuist að yfw'vinna Sir
Wilfrid Lauriei' vtð þtssar kosning-
um. En mundi nokkur heiðvSrtur
ogskynsamur ninður, hugsa sig lengi
uin að svara því, að til þess væri
enginn von, að Sir Tupper hefði
vneiri hluta í Ontario og fyrir vest-
aii Lake Superior.
Hér í Manitoba hefir flokkur lians
haklið fundi í fjórum kjördæmum
af sjö. I Winnipeg hefir afturhalds-
flokkurinn engiui umsækjanda á móti
þeim nranni) sem málgöga hans þó
segja. að muui styðja Lanrier-stjórn-
ina. Austui' í Mai'itime Provinces,
hafa afturhaldsmenn lýst því yfir,
að þeir gætu ekki verið þektir fyrir,
að styðja Sir Charle3 Tupper Við
þessar kosningar. Margii' af þessum
mönnum rnega sih mikils, sumir hafa
verið og sumii' eru nú meðlim'i' í
fylkisþinginu, en veita nú Sir
Wilfrid Laurier og flokki lians,
örug't fylgi.
í Manitobafylki og í Ncuðvestur-
landinu, hafa fjölinargir lciðandi
menn, sem studdu Mr. Macdonald
við síðustu fylkiskosningar, iýst því
yfir, að þeiv gætu ekki veitt honum
fylgi sitt nú, því sannfæiing' þeirra
knúi þá til að fylgja stefnu Laur-
iei'stjórnai'innai’.
Menn sjá þvl, að aftuvhaldsflokk-
urinn hefir enga vou uni að bera
sigui' úr býtuiu Við þéssar kosuing-
ar. Kjósendur em búnir að tapa
öllu trausti á -Sir Charles Tupper
og flokk liftiis, og hvað mikið sem
hann raupar af sór og stefnu sinni,
þá trúa lionuni fáií; on hann er
einhver sá mesti sknmiari, sera
aftui'haldsmenn eiga til, og þessvegna
tekst h-onum niörgum raanni fremur,
að vekja vonir hjá flokki sínum,
sem þó reynast aðeius tálvonir.
Suma reka víst minni til þess, að
hann sngði 1896 í Winnipeg, að
hatan mundi hafa raeiri hluta í
kosningunum. Hann sagðist ekki
hyggja þa staðhæfing sína á spá-
dómi einum, holdur væri hún bygð
á skýlausri þekking og kunnugleik
sinum. En hvernig Scir fyrir karli?
Það íftuna allir. Hann er stöðugt
að reynti að koma- sér í mjúkinn
hjá hinuni fornu stuðiiingsniönnum
Sir John Maevlonalds sál., en honum
hefir algeríega mishepnast að ná
hyl li þeirra. Þúsundir manna, seni
veittu hinni látnu hetju fylgi sitt,
snúa baki við Sir Charles Tupper,
af því þfcir hafa VantraUst á honuni
og stefnu .hans.
Þótt að afturhaldsfiokkurinn os
máigögn lians, sé að reyna að ófrægja
Laurier-stjóniiua í augurn kjósenda,
þá er það sannleikur, að þjóðin er
| ánægð með stjórn Sir Wilfrid
Lauriers, og er fús á að greiða
honutn atkvæði við þessar kosningar
Og hvað mikið seni itfturhalds-loið-
togarnii' hamaat, og reyua að fá
kjósendur til að trúa því, að Laur-
ier-stjórnin sé á fullanda fæti, þá
œtti enginn kjósandi að liafa sVo
ósjálfstœða skoðun að kasta atkvæði
sínu fyrii’ stcfnulaust g'lamur.
1900.
Mikilvæg- atriöi
fyrir boiidaiin*
Það er iujög vafasamt, hvert
sórhvei' bóncli hafi gert sér fulla
gt'ein íyrir, hvers vegna afurðir lians
evu nú mcð liærra verði á markað-
inurn en fyrir 4 áruta. Hvers vegna
verzlun, á afurðum hans, hafi
svo stóvkostlega farið vsxandi á
þessu tírnabili.
Afturhalds-lnálgögnin segja, að
bóndinn standi miklu ver að vía-i
o
nú, hvað velmegun hans snert'ir, en
fjrit 4 ái’um. Slíkt ern tilhæfulaus
ósannindi, sem engin rök eru leidd
nð. Þnð veit hver nia'ður, að mark-
aðurinn fyrir afurðir bóndana, er
margfalt betri nú en 1896. Bónd-
inn getur selt meir á markaðinuo
nú en þá, og þar af leiðandi ankið
framleiðslu sína, nwð tilliti til
markaðsins.
Þið væri ranglátt að segja, að
bóndinn h'eíði ekkí öðlast betri
rnavkað fyrir afuiðir sínar á síðustu
fjórum árum en fyrir j)ann tíma-.
Og það vævi líka ranglátt, að láta
ekki sambandsstjórnina njóta þess
sannmælis, að húu hefði stutt að þviý
að auka og efla framleiðsu bænda,
ogjnfu framt að Ut\*eg'a þeim mark-
að fyrir vörU sína. í þessu hefir
Laui'ier-stjólnin hjálpað bóndanum
meir en afturhaldsstjórnin liðna.
Að salan á bændavörunni á erlenda
markaéinum hafi svo stórlega vaxið
síðan árið 1896, er mikið að
þakka Laurierstjórninni. Til þesí
að geta komið vörunni óskemdrij
svo sem smjöri, eggjum, osti o.s. frv,
til hins útlendu inarkaðar,- útheimt*-
ist að húu sé geymd á leiðiuui í
þar til útbúnutn köldum hcrbergum
(cold storage). SlÍkur útbúnaður
hefii' eölilega töluverð.iii kostnað í
Fór með sér, ca ef að stjórn, livaða
lands sem er, vill styðja að því,
að bændur fdi góðan ruarkað fyrir
afuiéir sínar, og að varan komist
óskchid til markaðar, þá er það