Bergmálið - 19.11.1900, Qupperneq 1

,,Því feðraitna dúðleijsi' er barnam.a löl og lölvun í nútíð er framtíðarkvol.“
GIMLI, MAKITOBA, MÁisMJI)AGI.XX 19. NÓVEMBER.
III. 9, |
Haust IiiO inra.
(Eftii' Longfellow) .
-------:o:----
Haust er; Ijó hið ytra ei,
I méi' sjálfum kaldinn helst;
Vakir lífs í vöiinum þey
Vor og æska—ég hef elzt.
Leikur .fugl um loftið svalt,
Ljóðar dátt um hreiðrið sitt.
Líísius njóta nú nní alt,
Nema veslings hjartað mitt.
Dajjurt æ og dýrðavlaust,
Detta laufin bleik á slóð,
Engin þrosking liér í haust,
Héðan ekkert kvarnav-hljóð.
J. B.
Bretar og Búar.
Margiv gera sér nú þá hugmynd
að Búa-stríðinu sé nú ú enda, og
að Bvetar séu kúnir að lama svo þrek
og' ltráfta hins hrausta hændallokks,
að engav mótspyrnu sé frnmar að
óttast af hans háltu. En þ.ið er nú
ekki tilfellið. J\Ieð dogi hverjnm
verður útlitið með nlgerlegan sigur
stöðugt ískyggilegra fyrir Bretum.
Og nú ev útlitið fyrir þeim (Brettim)
miklu veVra-en í síðast liðnum júuí-
mánuði þegar þeir náðu Pretoria á
sitt vald. Bretar hafa síðan minkað
liðsaíla sinn þar syðra, og hafa
hugsað sér, að fyrst þeir vtferu bún-
ir *ð ná aðal borgum lýðveldisins
a sitt vald, þá væri sigarinn vís.
Ln síðan að Bretar fóru að fara
hægra, hafa Búar samoinað krafta
sín.'i, séin eftir voru. En þegar
Bvetar eiga nú í vök að verjast og
þurfa í mörg lioru að líta, er tví-
:ýni a, hvort þeim tekst að hera
ilgeran sigur úr býtum í viðureign
linni við bændaflokkiuu í Suður-
úfríkffi.
Búai eru enn þá einráðir í vestur-
hluta Tnmsvaal, kring um Vryburg;
þeir Itafit einnig lykilinn að Oraníu-
fiínkimt í vörzlum sínum; þeir haia
söntuleiðis, hvað eftií' annað, náð
tangarhaldi á járnbraufcinni milli
Pretoria og Cape Tovvn. Fyrir rúmri
viku síðan, tólcu þeir fjórar járnbrout-
arlestir, hverja eftir aðra, fyrirBret-
tun. Þeir liafa líka þvingitð setulið
Breta í Eeddersburg og Ventersburg
til að gefiist úpp. Búar tóku að
herfangi vopn og' vistir, en sleftu
mönnunum lausurn.
Þessar sigurforðir Búa, hafa greitt
gölu þeirra og gefið þeim nýja
krafta og nýtt fjör. Liðsafli herfor-
ingja þeirra, Botha, De Vet og
Delirey, er nú eitrs öflngur og'
hann vttr fyrir fjórum mánuðutn.
Þegar þá skortir vistir, heimsækja
þeir vistahúr Breta, birgja sig upp
en skilja Bretum eftir ávísun á
Transvaal eða Oraníu-stjórnina
Kvennþjóðin í Transvaal hefir held-
ur ckki talað kjark úr karltnönnun-
um til framsóknar gegrt Englending-
utn. Hún fær orð fyrir að vera
ósáttfús, og rnörg óhöpp síu eiga
Bretar að þakka kænskubrögðum
ltennar. Það var kvenDþjdðin, sem
hjalpaði Buum til að ná setu-
liði Breta í Jakobsdalnuiu og Phili-
polis. Hatur Breta fer líka stöð-
ugt, vaxandi. Námaéigeiidurnir í
Transvaal eru ekki ánægðir fyrir
þeim fiegnum, ;<ð hmn feykilegi
herkostnaðuf; sem Bretar hafa hakað
sér með styrjöld þessari, eigi að
greiðast.af Jýðloudunum.
Areiðtnlegat' fregnir segja, að Mr.
McOreary, hafi náð kosningu með
L> atkvæðum fram yfú' gagnsarkj-
tutda sinn, Haslam. Fregn sú hefir
glatt alla fvlgjendur Mr. McCrearys
hér, en ósigur víxlarans er harrn-
aður sárt í herhúðum ,,conservativa“.
Síöasti skrækur aft
urhaí dsmauna
a Gimli.
Mikiunt stakkaskiftum hafa aftur-
haldsmenn á Giiuli tekið frá því að
kveldi hins 7. þ. m. Eins og kunn-
ugt er fóru kosningnr hér þannig,
að afturhaldsfiekkurinn fékk 5 at-
kvæði fram yfir frjálslynda flolckinn.
En svo var mál vaxið, að 6 fijáls-
lyndir menn héðan náðu ekki í
kosningu; þeir voru á leið milli Sel-
kirk og Gimli og var búist við
þeim hingað á hveni stundu allan
daginn, og ef þeii' hefðu konrið í
tíirra, lrefði vitanlega þessi dverga-
signr Conservtiva snúist úpp í ósigur
En þeim hlotnaðist nú einu sinni
þessi stundarfró. En hún nægði til
þéss, að þeir urðu heldur en ekki
upp með sér.
Þeir höfðu útt eftir dálítiirn slatta
af ,,Heiðrúnai'dropunr“; áttu þeir
því fund með sér þegar unr kvöldið,
og var þá freniur glatt á Iljalla.
Fyrst heyrðust óhljóð svo frámuna-
leg', að Kkara þótti athæfi villimanua
en siðaðra þjóða, eu svo var gengið ^
til alvarlegri starfa, er mesta siguv- j
fögnuðinum létti af nrönnum, nefui- |
lega að skipa í embætti, því þessi 5 |
manna (ó)sigur þeina var í þotrra i
augttrtr ahjerður sigur frá hafi til \
liafs. Hér skal talið það, sem vér i
höfum heyrt af emhættisskipan þess- i
arar nýju, en skamlífu Nýja Islands
stjórnar:
1. Póstineistari: svarti dómarinn. i
2. Sveitarráðsniaður: gamli |
Klukkuhrafninu.
3. Heilbrigðisumajónarmaður:
Einar - tneð apóteki ð.
4. Friðdómari: Jón á Strympu, i
og var sú kosning rökstudd
þannig, að þar sem hann væri við-
tirkendur hinn mesti fullhugi í
svardögum, er nú væri uppi,
þá nrundi hann manna hezt
|1900.
kjörinn til, að íétfca ,,hókina“
að náunganum.
Hver átti að verða sveitar-oddviti,
i höfttm. vér ekki heyrt með vissu; sum-
i ir segja: Jón á Strynipu, suniir
i Haslams-iigentinn, og en aðrir
i Benodikt, en slíkt stendur nú á
i litlu. En hið s&nia einkenni hefir
i þessi kosning þó, og aðrar enrbætta-
i veitingar afturhaldsmaima, nefoil. að
óhæfustu mennimir í liði þeirra eru
tilnefndir, eti gengið fram hjá þeim,
sem líklegftstii' væru, og' sem óneit-
anlegn. eru til í þeim hóp, en til þess
liggur emi sama ástæðan: brauðbiti
í svanga maga. En sú makalausa
fyrirhyggja fyrir heill almeunings!
Makalausa óhlutdrægni! Makalausu
vitsmunir! Makalausi heiðarleiki!
I einu orði: makalausa—svínapólitík!
Yér getum nú ve) húist við, að flokk-
uiinn grípi til sinua yanalegu ein-
kunnar orða gegn oss og sögu þess-
ari; þau eru, eins og kunnugt er:
svik. lygi, lygi, svik, í öllu falli í
þessu kjördæmi alt ofan frá fylkis-
þiugmanninum og niður—niður—
niður—niður til Jóns á Strympu —
,,......og þar undir er helvíti“, seg-
ir í Heljarslóðaroi'i'ustu
Þó vér á öði'um stað í blaði voru
mirnunist á framkemu Consewativa
hér við þessar kosningar, skulum
vér þó hæta hét' við, nefnil. því,
að þar má ekki dænra alla eftir
santa rcælikvarða, t. d. strákabjálfa,
sem aldrei hafa á mannamót komið,
og sem Þorsteinn ErlingssoTt lýsir
svo nákvætnlega með þessum orðum:
„senr hálfvitar fæðast, sem skipting-
ar deyja“. A þeim tokur enginu
rnai'k; þeir eru að eins aunikunar-
verðir og—dáltið káthroslegir.
En þá er að athuga forgangsnienn
skrílsháttarins: Manni, sem er eins
sárgrætilega illa úr garði gerður með
heilhrigða skynsemi og „Svarti-dóm-
arinn“, og þar að auki þrotabúsmtið-
ur að mentun, houum er mögulegt
að virða slíkt til vovkunnar og—
fyrirgefa; en manni, sem hefir góða