Bergmálið - 19.11.1900, Blaðsíða 2

34
EEEGMÁLIÐ, MÁNUDAGINN 13. NOYEMBER 1900.
Pulalished by THE SVAVA PEINT-
ING & PUBLISHING CO., at
Gituli, Manitoba.
Eitstj óri (Edior): G. M, Thompson
Business Manager : G. ThobSteinsson
( 1 ár . $ 1,00
BERGMALIÐ kostar: ( 6 mán.... $0,50
(_ 3 rnán. $0,25
Borgist fyrirfram.
AUGLÝSINGAE: Smá auglýsingar
eitt skifti 25 cents fyrir 1 þuml. dálks-
engdar, 50 cents um naánuöinn A
tserri anglýsingar, eða auglýsingar um
0 ngri tíma, afsláttur ett .r samningi.
Viðvíkjandi pöntun, afgreiðslu og
borgun á blaðinu, snúi menn sér til
G. Thorsteinssonak, Gimli.
Utanáskrift til ritstjórans er:
Editor Bergmálið,
P. O. Box 3&,
Gimli, Mcm.
greind, talsverða mentun, og hcfir
haft tækifæri til að öðlast fullkomna
siðmenning, honum cr ómögulegt—
alveg ómögulogt að fyrirgefa; það væn
jafnvel ranglæti gegn honum sjáifum.
En hvernig hetði nú afleiðingln
orðið, ef þesair rnenn hefðu komið
vilja síuuní framí Það er al-viður-
kent, að sú maður, sem er í andstæð-
inga-flokki stjórnar á þing'i, eigi nær
ómögulegt roeð, að koroa nokkru
verulegu til leiðar, jafnvel þótt mik-
ilmenni væri; það hofði þn orðið
heldur ea ekki uppbyggilegt, að hafa
,,conservative“ víxlara-druslu á Ott-
awa þinginu eina og flokkaskipun er
þar háttað nú.
En um það hwgsa þessir menu
lítið.
Og svo að síðustu þetta: A íneðan
Conservative flokkurinn sat að völd
uro, voru Ný-Isl. i heildinni liberals,
en þegar Canada þjóðin or algerlega
húin að missa traust á þeirri stjórn,
og hristir hana með viðhjóð sem
duft af fótum sér, þá er stór flokk-
vu’ manna hér svo ú eftir tímanum,
að þeir eiu staddir þar nú, sem
þjóðarheildin var stödd fyrir 7 ávum.
En sú er bót í máli, að öll lík-
indi eru til, að liheral-stjórnin sitji
nú svo lengi að völdum, að hún
geti hinkrað við, þangað til þessii
menn eru búnir að ná samfeiða-
möunum sínum, að undan-
skildum þeim, sem hafa, eins og
karlinn,snúið hnaknum við, og halda
í þeytingskasti aftur á hak
aftui' í tímann en ekld áfram, en,
homingjunni sé lof, til slíkra óskapa
vitum vér nd eins eitt einasta dæmi.
Varist
fals-kennendur.
í tilefni af grein þeirri, sem vér
rituðum í 7. tölubl. ,,Bergmálsins“,
um fraiiikomu sumra afturhaldsmanna
ú fundinum, sem haldmu var hér á
Gimli '25 f. m. hefir það boi'ist til
eyi na vorra, að foringjar afturhalds-
flokksins hér á Giroli, hafi þótt í
nefndri grein, verið farið hörðuin
orðum um framkomu siua. á fund-
iuum. Vér viðurkennum að það
vai' satt, en skulum bæta því við,
að þeir ménn, sem verst létu á
fundinuui, og mestan þátt íóku í
skrílslátunum, áttu harðari refsing
skilda fyriv franikomu sína, en þá,
sem vér með áminstri grein gáfum.
Hofðu það verið einhverjir fáráðl-
ingar, sem kornu þar ókurteisast fram,
hefðu engir gefið ganm að því; en af
því að það voru þeir menn, sem væg-
ass sagt, vilja láta fólkið veita sér
athygli—vilja sýnast, það sem þeir
ekki eru—þá er eðlilegt þótt manni
verði á, að segja þeim beizkan sanu-
leikann.
Sá maður, seir, hvervetna vill troða
sér fram, sem hvervetna vill trana
sér fram í þeim málefnum, sem hann
hvorki hefir vit, þekking cða dóm-
greind til að leg'gja úrskurð á, hann
er ekki aumkunavverður fyrir fram-
hleypni síua, þótt hann verði sér
til opinberar skammar, því cf að nok-
kur snefill af sarnvizkuseroi væri til f
lionum þá gæti hugsust, að hann lærði
ögn af framhleypni siuni. liu hann
er brjóstum-keunanlegui' fyrir skort-
inn, sem Intnn sjúlir, á sjálfsvaldi og
kurteislegri framkomu.
Sá maður, sem hefir svo mikla
tilhueiging til skrílsháttar og ósæmi-
legrar framkomu, að hann getur
ekki setið á strák sínurn á opin-
herum fundi, er aumkunarverður.
En hafi hann öðlast vit og þekk-
ing, ætti hann að láta skynsemina
ráða meii'U en skríls-tilhneiginguna.
Geri hann það ekki, er það hann
sjálfur, sem fær refsivöndinn í
hendur i'éttsýninni til að hegaa sér
fyrir framkomu sína.
Sá maðui’ sem hvervetna þykist
sjá og finna ófyrirgefanlega galla
á náunganum, sem hann með sín-
um réttsýnis-augum geti ómögulega
liðið, hann ætti sjálfur að vera
fyrirmynd'j aunara, eða að minsta
kisti, að haga sér skynsamlega,
svo tekið yrði meiru tillit til orða
bans og dóma.
Sá m aður, sem þykist vera því
vaxinn, að skipa dómarasæti, ætti
ekki að kasta réttsýninni frá sér
uppá hilluna og ætla sér að fella
dóm yfir öðrum án hennar, því
hætt er við, að honum kunni ein-
hvern tírna, að skriðna fótur, ef
hann af eintómum sjálfhyrgingsskap
flanav út á þá hálku.
*
Því verður varla með rökum aeit-
að, að sú tilhnoiging kemur í ljós
hjá mörgum aftui'halds-postula, að
reyna að æsa tilheyrendur með ógöf-
ugum meðölum í pólitiskum málum.
Slík framkoma hor þann vott, að
anriaðhvort vantar Jnnn hinn sama
ulla þekkingu á málinu, og getur
þar af leiðandi ekkert sagt um það,
nn tillmeigingin til að mótmæla því,
sern aðrir segja, er svo rík, að hann
í fáfræði sinni grípur til þeirra
vopna, sem em andstyggileg í aug—
um allra skynberandf manna, e ðu þú
af því, að að hann bofir ekki nnnað
að bjóða. Upplag hans er að niður-
brjóta alla röksemdaleiðslu með skrípa
látum. Að þir sem hanu sjálfur geti
okki léð því eyru, sem hygt sé á
sönnum grundvelli, þá vilji hann
ekki heldur leyfa öðruru að veita
því áheym.
Það reka víst marga. minni til
þess, að þenna ámiusta fundardag,
báru sumir af ungu piltunum þær
menjai’ með sér, að þeir hefðu
bergt á óminnis-elfu Bakkusar.
Hver tilgangui' afturhaldsananua hafi
verið, að veita þeim ríu, látum
vér ósagt, en sjálfsigt hefði miniia
fóta-barsmíð, köll og háreysti vcrið
uin hönd haft í fundarhúsinu þetta
kvöld, og sjálfsagt liefði „Skjald-
breið“ fengið færri höggin í kvöld-
húminu, ef piltar þessir hefðu ekki
ueytt áfengis.
Það er siðferðislegn hliðin á
þessu athæfi, sem krefst léttsýni.
Það varpaði ekki minsta skugga
á tölumennina, og ekki heldur
bav á þyí, að ,,Skjaldbreið“ kveink-
aði sér við höggin, sem piltar þess-
ir greiddu henni, en, slfkt bar vott
um menningarleysi og skrílsháttar-
tilhneiging. En hverjir voru frum-
kvöðlar að Éþessuí Hverjir eru
þeir, sem höfundar eru að þessu
athæfi? Ætli það séu ekki sumu
mennimir, sem þykjast sjd flísina
í síns hróðurs auga, en gnta ekki
litið bjálkann í sínu eigtn? —Væri
svo, þá ættu þessir prúðbúnu herr-
ar, að mæla færra niðrandi í garð
náungans, á meðan þeir sjálfjr þekkja
ekki nekt sína.
Vér látum her stiðar numið að
þessu sinni, en viljum jafnframt vekja
athygli allra hugsandi roanna á því
að líta eftir, að þessurn aðkomnu
skrílsfoi'ingjum, sein tekið hafa séð
bóifestu á meðal vor, takist ekki að
,knða syni þeirra svo langt, að þeir
(feðurnir) missi sjónav á þeim, og að
hringiða skrílsháttar og menningar-
leysis sogi þá niður í hyldýpi sitt,
fyrir angum þeirra, —Þér feðui! Gef-
ið þessu mikilvæga atriði einnar
stundsr umhugsun.—
-------o-------
Tilbtð inn Jeyfi til að Jiöggvei
timbvr á stjórnarlandi
i Munitóla
í OKUÐUM TILBOÐUM, senduro.
til undii'i'itaðs. og merkt á um-
slaginu: „Tender for Tirwbor Bértli
924“', er opnuð veiða 19. dag nóv-
embermánaðar næstkoroaudi, verð-
ur veitt móttaka á. skrifstofu þessar-
ai stjórufti'deildai' þangað' til á há-
degi á: mánudaginn 19. dag nóvem-
be-rmáuaðar 1900, um leyfi til nð
hcggva timbur á landspildu nr. 924.
Lnndspilda þessi liggur í section 3',
5, 9, 15, 17, 21, 23 og 27, town-
ship 19, 2. röð aosturfrá aðal-hádeg-
isbaugi, og er að slærð átta fer-
hyrnirgsmílur, nieira eða niinna, í
ofannefndu fylki.
Reglugjörðii', sem þetta leyfi.
verður veitt undir, er hægt að fá,
hjá þessari stjórnindeild eða á skrif
stofu Crown Timber—aguntsins í
Winnipeg.
Sérhvorj u tilboði vovður að>
fylgja viðurkend ávísun á löggiltaa
banka, stíluð til ,,I)eputy of the Sfin-
ister Otf Interior,*' fyrir upphæð
þeirri, som um sækjandi er reiðubú
inn til að hoiga fyrir leyfið.
Tilboðum, setidiini með ritsíma verð-
nr enginn gauinur gefmn.
PEELEY G. KEYES,
Secrotary.
Departinont of the IntorÍQr,
Ottawa, 19th October, 1900.