Ísland


Ísland - 15.02.1898, Blaðsíða 4

Ísland - 15.02.1898, Blaðsíða 4
28 ISLAND. Hyar fáið þjer góða og jafnframt ódýra Ha,ncisápix ? Hana fáið þjer að eins lijá C. Zimseni Þar fást margar togundir, svo sem: Aseptirisápa, annáluð, þar eð hún fer svo vel með hörundið; Karbðl- sápa — hvit; Tjörusápa; Rosenolíusápa; Fjólusápa; Ladiea-3ápa; Möndlusápa og Rosenglycarin-sápa (með áskrift: C. Ziemsen Reykja- vík) og er hún bæði góð og ódýr. Þá eru 10 aura stykkin frægu. God-Morgen, fyrir 5 aura, og margar fleiri tegundir, sem of laugt yrði upp að telja; ekki má samt gleyma Grænsápunni ágætu. Iimvötn, góð og ódýr eru líka á boðstólum. Reyniö Hanasápu mina og Ilmvötn og þjer munuð komast að raun um. &ð þetta er ekkert skrum. Nýjar bækur. illa, að allir póstarnir skyldu ekki ná hingað áður „Laura“ fðr. Frjettir af Seyðisfirði ná til 8. jan., en af Akureyri til 22. jan. Annars eru tíðindi eingin markverð. Hval rak í vetur á Nesjum í Horna- firði og kvað hann vera eigu bændanna í Árnanesi. Hjer austnr á söndunum einhverstað- ar er og sagt, að hval hafi rekið nýlega með skutli í, en ekki er enn vist, hverj- ir hafa misst hann. Á Seyðisfirði hefur tíð verið ágæt og afli töluverður, en langsðttur. Á Eyja- firði hefur einnig verið góð tíð og tals- verður síldarafli í vetur. Þessi eru nýjustu mannalát: Guð- mnndur Helgason frá Látrum í Mjóa- firði vestra, d. í jan. — Herdís Sigurð- ardðttir, ekkja Kristjáns Matthíassonar skipstjóra á ísafirði, d. 28. jan. — Gunn- laugur Bjarnason á Skðgum í Áxarfirði, dð fir Ifingnabólgn 9. jan. — Jón Sigur- geirsson hóndi á Hvarfi í Bárðardal, sonur sjera Sigurgeirs, áður í Reykjahlíð, d. i jan. — Hallgrímur Einarsson Thor- lacius, sem áður bjó á Hálsi i Eyjafirði, dó 25. des. síðastl. — Sigurður Markfis- son, varð fiti milli Seyðisfjarðar og Mjóa- fjarðar 23. des.— Herdís Benediktsdótt- ir, verts á Eskifirði, d. 8. des. — A. Niel- sen, áður verslunarmaður á Vopnafirði, d. 14. des. — Móðir hans, Björg Magnfis- dóttir, d. 16. des. — Sigríður Einars- dóttir i Vestmannaeyjum, f. 30. des.1800, d. 6. des. Með „Laura“ sigldi, auk hinna áður- töldu, hr. Elleit Jóhannesson búfræðing- ur frá Ólafsdal; ætlaði að kynna sjer meðferð á tóvinnuvjelum, en þær á að setja upp i Ólafsdal næstkomandi sumar eftir ráðstöfun á amtsráðsfundinum i sumar er leið. Reykjavík. Nfi er snjór hjer svo mikill, að menn muna ekki i mörg ár jafnmikinn. Tíð stirð með hríðum öðru hvoru; frostlítið síðustu dagana. Grjóti heíur nfi verið ekið i ákafa nið- ur í bæinu síðan sleðafærið kom, enda hefur akfæri ekki feíngist áður í vetar. í síðustu „Dagskrá" er skýrt frá þvi, að ritstjóri „íslands" eigi land hjer í R- vík ofan frá Þingholtum og niður að bryggjusporðum. Væri nú svo, þá væri hann vafalaust einn með rikustu mönn- um landsins. En því miður er þetta til- hæfulaust og er bágt að skilja, hvernig fluga sfi muni inn komin í heila Einars. Af útliti hans og tilburðum hina síðustu daga, hefur ritstjóri „ísl.“ ráðið, að smá- lán mundi ekki koma sjer illa og stend- ur það ef til vill i sambandi við þessa DgBcr.-fregn, enda mundi það auðfeingið, ef fregnin væri sönn. En til að ala ekki falskar vonir í brjósti Einars í þessu efni, þá skal því lýst yfir, að rit- stj. „ísl.“ er ekki jarðeigandi enn sem komið er, hvorki hjer í Keykjavík nje annarstaðar. í sama „Dgskr.“-blaði er einhver vit- leysi um fitkomu „Sunnanfara“. Yfir- standandi árgangur hans á að byrja með nýári og er 1. hefti (jan.—apr.) enn ekkí komið fit. En fitgef. hans hefur hvergi lofað nje skuldbundið sig til að láta hvert fjórðungshefti koma út fyr en ein- hverntíma á ársfj. þeim, sem það tilheyr- ir, og er því ekki hægt að kvarta yfir fitkomu þessa heftis fyr en eftir 1. apríl næstkomandi. Útfir ummælunum um fitkomu „Snf.“ nær Eínar i tækifæri til að flaðra upp um dr. Jón Þorkelsson í Khöfn og er hann að hrósa ritstjórn hans á „Snf.“ fyr meir. Þeim ummælam skal eingan veg- inn mótmælt hjer, en mjög eru þau gagn- stæð áliti því, sem ritstj. „íslands hefur oft átt kost á að heyra velnefndan Ein- ar láta í ljósi um sama eíni munnlega. Eru nfi ekki nógir menn til að Bmjaðra fyrír og fleða sig upp við hjer í Rvik? — Óþarfi að vera að teygja lappirnar til þess fit fyrir pollinn. Jarðræktafjelag Rvíkar hjelt aðalfund 29. f.m. FjelagBmenn eru nfi 95 að tölu og námu jarðabætur þær, sem þeir höfðu látið vinna, 1600 dagsverkum. Flest dagsverk höfðu unnið: Kaupm. W. Ó. Breiðfjörð (147), Þórhallur Bjarnarson lektor (141), Yilhj. Bjarnarson á Rauð- ará (87), Gísli Björnsson í Laugarnesi (73) og Halldór Bjarnarson málaflutn- ingsmaður (62). 500 kr. hafðí verið varið fir fjelagssjóði til styrktar jarða- bótum. Verkstjórar voru sömu og fyr: Gísli bfifr. Þorbjarnarson og Högni Finns- son. Stjórn endurkosin: Þórh. Bjarnar- son, Eiríkur Briem og Halldór Jónsson. Á fundinum var samþykkt að gera samn- ing við Einar vegfr. Finnsson um að halda 3 hesta til keyrslu og plæginga gegn 40 kr. styrk. Skyldu fjelagsmenn hafa forgangsrjett til að fá þá leígða. 30 au. styrk var heitið fyrir hverja vinnustund, þeim, sem vildu byrja að vinna með plógi og herfi, — og var það geit til að hvetja menn til að venja sig við það. Næstliðið haust var mjer dregið lamb með mínu marki. Hamrað h. og sýlt v. en þar eð jeg á ekki lambið, þá má eíg- andi vitja verðs fyrir það til mín undir- skrifaðrar. Hvarfi i Þorkelshólshr. 1. febr. 1898. Ragnheiður Sveinsdöttir. „Tusindaarsriget og dets forbindelse med Kristi gjenkomst, vor tidsalders af- sluting og hellighedsrigets oprettelse, fremstillet íGuds ords lys af D. 0stlund“. 48 sider. Smukt udstyret. Pris 25 öre. ,,Endurlcoma Jesú Krists“. 32 bls. 15 aur. Fæst hjá bóksala Sigurði Kristjánssyni. Reykjavík. Proclama. Sýslumaðurinn í Árnessýslu skorar 7. ‘þ.m. á þá, sem til skulda telja í þrota- bfii Jóns Vigffissonar, vinnumanns í Mið- dal i Laugardal, sem andaðist 2. seft. f. á., að lýsa kröfum sínum og sanna þær fyrir skiftaráðandanum í Árnessýslu áð- ur en 6 mánuðir eru liðnir frá síðustu birtingu þessarar auglýsingar. Taklð eftirl I fjœrveru minni stjórnar hr. Ólafur Arinbjarnarson verslun minni í Reykjavík, og eru því míuir heiðruðu skiptaviair beðair að si úi sjer tii haas og er allt sem haan gjörir versluu- inni áhrærandi sama og jeg sjálf- ur gjöit hefði. Rvik. 10. febr. 1898. E. Felixson. ÖLIÐ frá Slotsmöllens Fabr. í Kolding, Slotsbryg Pilsner Lager Hvítt Dobbelt öl sem er til heilsubótar, fæst hjá C. Zimsen. TAl SÖlll er nýlegt og vandað steinhfis við Laugaveg. Ágætir borgunarskilmálar. — Ritstjóri vísar á seljanda. 26 27 „En jeg var samt úlfur með úlfum", sagði Mowgli, „þangað til að sá tími kom, að hinir sögðu mjer að fara af því að jeg værí maður". „Hverjir sögðu þjer að fara? Þetta er ekki sennileg saga!“ „Dýrin sjálf. Þú trúir því nú líklega aldrei, yndið mitt, en það var nú samt. Dýrin í skóginum sögðu mjer að fara; en þessir fjórir fylgdu mjer, því að jeg var bróðir þeirra. Svo varð jeg sauðahirðir hjá mönnunum, þegar jeg var búinn að læra málið, sem þeir tala. Auðvitað tóku bræður mínir toll af hjörðinni þangað til kona, gömul kona, elskan mín, sá til mín einu sinni, þegar jeg var að leika mjer við bræður mína úti á mörkinni á næturþeli. Þeir sögðu, að jeg væri djöfulóður og ráku mig út úr þorpinu með grjótkasti. En úlfarnir fjórir fylgdu mjer enn leynilega, ekki opinber- lega, því að þá hafði jeg lært að borða soðinn mat og tala máli manna, og jeg fór frá þorpi til þorps, gætti fjenaðar fyrir merm og leitaði uppi villidýr — og einginn maður þorði tvisvar að Iyfta hendi móti mjer“. Hann laut áfram og klappaði einum úlfinum á höfuðið. „Þú verður að láta þjer þykja vænt um þá“, sagði hann. Það stendur hvorki hætta nje tröllskapur af þeim Líttu á, þeir þekkja þig“. „Skógarnir eru fuliir af alls konar illum öndum“, sagði stúlkan og fór hrollur um hana. „Það eru ósannindi. Barnagrílur og aunað ekki“, sagði Mowgli „Jeg hef iegið úti í dögginni bæði um stjörnubjartar og dimmar nætur og jeg veit það. Skógurinn er húsið mitt. Á nokkur maður að vera hræddur við grind- ina í sína eigín húsi eða nokkur kona að óttast arinn mannsins síns? Beygðu þig og klappaðu þeim“. „Þelr eru hundar og eru óhreinir* 1", sagði hún og laut þó áfram um leið til að klappa þeim, en andlitinu sneri hún undan. '„Þegar Eva var búin með eplið mundi hún líka eftir lögmálinu“, sagði Abdui Gafur með gremjulegum róm. „Eftir hverju eruð þjer annars að bíða sahib? Drepið þjer hann“. „Þey, þey! Fyrst skulum við heyra hvað gerst hefur“, sagði Gisborne. „Laglega gert“, sagði „Mowgli og vafði handleggnum um meyna. „Hvort sem þeir eru hundar eða ekki, þá hafa þeir fylgt mjer trúfastlega um þúsundir þorpa“. ’) d: yanheilagir, svo að menn saurgast af að snerta þá, sbr. ýmsa staði í Mósesbók- um og víðar í ritningunni. „0g hvar var hjarta þitt þá? Um þúsundir þorpa! Þú hefur þá sjeð þúsundum saman af ungum stúlkum. — Jeg, sem er ekki — jeg, som er ekki leingur ung, á jeg hjarta þitt?“ „Við hvað á jeg að sverja? Við All&h, sem þú talar um?“ „Nei, við líf þitt áttu að sverja, þá skal jeg verða ánægð. Hvar var hjarta þitt á þeim dögum?“ Mowgli kímdi. „Það var í maganum, því að jeg var ungur og sísvang- ur. Jeg lærði að rekja spor og reka dýrin eftir vild og senda bræður mína burtu eða kalla þá til mín og stjórna þeim, eins og konungur stýrir her- sveitum sínum. Þess vegna rak jeg bláuxann fyrir hinn unga vantrúaða sa- hib og hryssuna fyrir stóra og digra sahibinn, þegar þeir vildu fá að sjá, hvers jeg væri megnugur. Það hefði verið jafnauðvelt fyrir mig að reka þá sjálfa. Og nú“ — um leið og hann sagði það brýndi hann raustina, — nú veit jeg, að faðir þinn og Gisborne sahib eru fyrir aftan mig. Nei, þú þarft ekki að stökkva burtu, það er eigin hætta á ferðum; því að einginn skal dirfast að snerta mig. Þegar jeg minuist þess, að faðir þinn hefur oftar en einu sinni barið þig, langar mig til að reka hann um skóginn aftur — viltu sjá?“ Einn úlfurinn stóð upp og fitjaði upp á. Gisborne fann, að Abdul Gafur fór að titra og skjálfa við hliðinaá hon- um. Á næsta augnabliki var hann kominn á harða sprett niður eftir stígnum. „Nú er Gisborne sahib einn eftir“, sagði Mowgli og sneri sjer þó ekki við; „en jeg hef etið hans brauð og ætla bráðum að ganga í hans þjónustu og mínir bræður skulu vera lians bræður, reka dýrin fyrir hann og færa hon- um frjettir. Feldu þig í grasinu“. Mærin hljóp burtu, og hún og úlfurinn, sem fylgdi heuni til að vernda hana, hurfu í hinu háa grasi, en Mowgli og úlfarnir þrír, sem eftir voru, sneru sjer við á móti Gisborne, er nú gekk til móts við þá. „Þetta eru uú allír töfrarnir“,-sagði hann og benti á úlfana. „Feiti sa- hibinn vissi að við, sem með úlfum eru aldir, gaungum um tíma á olbogun- um og hnjánum. Þegar hann þreifaði á handleggjum mínum og fótum skildi hann hvernig á öllu stóð, en það skildir þú ekki. Er þetta nú sjerlega merkilegt, sahíb?“ „Já, merkilegt er það, merkilegra en nokkrir töfrar. Það voru þá þessir karlar, sem ráku bláuxann?“

x

Ísland

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ísland
https://timarit.is/publication/30

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.