Ísland - 29.03.1898, Blaðsíða 4

52
ISLAND.
H. Tk A. Thomsens
"V or slun
h fur inikið úrval af tilbúaum karlœannsfötum, svo sem :
yfirhafnir, vetrarjakkis, £lIKl©ÐÖliaÖÍ,
drcingja-fermingarföt moleskinnsbnxur, piquevesti, prjónavesti,
ullarpeisur, alls konar aærfatnað, skinntreyjur, vatnshelda yfirfrakka,
regnliápur og margt fleira.
Atvinna.
Að bróðir minn, konsáll W.
Gr. Spence Paterson, liafi and-
ast í nótt eftir langan og þung-
an sjúkdóm, það tilkynnist hjer
með hinum mörgu viuum hans
nær og fjær hjer á landi.
Kvík, 28. mars 1898.
Th. 0. Paterson.
Piltur, 15—17 ára, getur feing-
ið atvinnu við verslun á Vestur-
landi nú þegar. Hann þarf helst
að vera góður í reikningi.
Nánari upplýsingar gefur versl-
un Björns KristjánsBonar í Rvík.
Pöntun upp á 10 krónur,
Þeir nienn út um land, sem
panta vefnað irvörur af einhverju
tagi fyrir minnst lO krónur
hjá mjer, fá þær sendar sjer
kostnaðarlaust með póstskipun-
um til ailra hafna, er þau koina
við á, ef þeír senda borgunina
með pöntununum. Sje eitthvað
ofborgað, verður það sent tii baka
með vörununa, sem pantaðar era.
Pöntuninni verður að fylgja sem
nákvæmast lýsing á því, sera ura
er beðið, og til hvers það á að
notast. Ef tilbúin viunuföt eru
pöntuð, verður að senda mál af
þeirn, sem þau á að nota, tekið
yfir raanninn efst undir höndnn-
um. Hlutir, sem ekki líka, eru
teknir til baka fyrir fuilt verð, ef
þeir eru sendir hingað nm hæl
mjer að kostnaðarlausu og ef þeir
eru í jafngóðu ásigkomulagi og
þeir voru, þegar þeir voru sendir
hjeðan. Lán veitist alls ekki. —
Jeg kem tii að hafa mikiu meiri
birgðir af alls konar þýskum og
frönskum vefnaðarvörum þetta ár
en að undanförnu og með mjög
lágu verði. Menn geta pautað
hvaða vefnaðarvörntegund, or
menn óska og sem vant er að
flytja hjer til Eeykjavíkur.
Reykjavík, 23, mars 1898.
Björn Kristjánsson.
Aursliór (galosche) tap-
aðist fyrir nokkru á leið trá Iðnaðar-
mannahftsinu til húss frú Sivertsen. Pinn-
andi skili honum þangað.
Heimsins ódýmstuogvönduðustu
OBGEL og FORTEPÍiNÓ
fást með verksm.-verði beina leið frá
Cornish & Co., Washington,
New Iersey, U. S. A.
Orgel úr hnottrje með 5 oktöv-
um, tvöföldu hljóði (122 fjöðrum).
10 hljóðbreytingum, 2 hnjespöðum,
með vönduðum orgelatól og skóla,
kostar í umbúðum c. 133 krónur.
Orgel úr haottrje með sama hljóð-
magni kostar hjá Brödrene Thor-
kildsen, Norg8, minnst c. 300 kr.,
og enn þá meira hjá Petorsen &
Steenstrup. Öll fullkomnari orgel
og fortepíanó tiitölulega jafn-ódýr
og öll með 25 ára ábyrgð. Flutn-
ingskostnaður á orgeli til Kaup-
maimahafnar c. 30 krónur.
Allir væntanlegir kaupendur
eiga að snúa sjer til mín, sem
sendi verðiista með myndum o.s.írv.
Jeg vil biðja a!la þá, sem hafa
feingið hljóðfæri írá Cornish & Co.
aðgera svo vel að gefa mjervott-
oið um, hvernig þau reynast.
Eiukafulltrúi fjelagsins lijer álandi:
Þorsteinn Arnijótsson,
Sauðanesi.
Nýjar bækur.
Yegurinn til Krists. Eftir B.G. Wiiite.
160 bls. á stærð. Innb.ískr.b. VerðlðO.
Eudurkoma Jesú Krists. Eftir James
White. 32 bls. á 15 au.
Fást hjá U. Östlund. Rvík.
Hið allra nýjasta nýtt í versl-
uninni er norskt kait gufubrætt
þorskalýsi, 3 pelar í eíaa á að
eins 3. kr. 25 au. Hjerað:-
læknirinn í Reykjavík hefur
ranusakað lýsið og vottar, að það
fullnægi öllum þeim kröfum, sem
heimtaðar verða.
B. H. Bjarnason.
Nýkomið beina leið frá Berlín.
Oturskinnshúfur á 2 kr. 50 til
3 kr. (sömu teg. hjá öðrum kosta
3 og 4 kr.). Dömu-Múfiur á 2—
3 kr. Linir og harðir hattar af
mismunandi gæðum og litum.
Brjósthlífar(„SportkraverM). Ax!a-
bönd. Tvinni af öllum nr. og fl.
þess konar.
B. H. Bjarnason.
Nýkomið
mikið af alls konar vörum til versl.
W. FISCHER’s 1 Reykjavilí
meðal annars:
Sjöl, stór og smá.
Hðfuðfðt, mikið úrvai.
Cólfvaxdúkur. Hvítgardínutau.
Saumavjelar.
Nauðsynjavörur, al!s konar.
o. s. frv.
H. Tl. A. Tlisens verslim
k a u p i r
»rona sjóvetllnga
h á u v e r ði.
Verslun H. Th. A. Thomsens
hefur feingið með „Lanr&“:
Gardínntail hvítt, af ýmsum tegundum.
TS.JÓ1SL- og svuntutau, úr nll og silki.
Bómullar s n m a r-lsj ólatan,
blátt siiz í dagtreyjur og sruntur, svart dagtreyjutau (Cheviott),
nátttreyjutau (Pique), millipilsatau, birnahúíur.
Snmarsjöl ineð sllllLl-ísaara o. ro. fl.
H. TH. 1 THOMSENs verslun
hefur feingið með póstskipinu:
Vaxkápur — buxur — svuntur — ermar — sjóhatta.
Trjeskóstígvjei og Klossa.
Matar- og útsáösKartöflnr.
Mikið úrval af "VÍUfllllm. — Gtuitara og streingi.
Þakpappa, llúmskrúfur, Aunglastál, o. m. fl.
46
bringu, jókst við mjög ómarkilagan heilaspuna, sem;! erfltt er að gera sjer
grein fyrir.
Konan mín hafði oftar en einu sinai vakið eftirtekt raína á hvíta blett-
inum, sam jeg minastist á og sem var það eina verulega atriði, sem greindi
þennan kött írá hinum, sem jeg hafði drepið. Eins og lesarinn minnist var
þeasi blettur í fyrstuani lítiií, en hann hafði yaxið smátt og smátt og var nú
orðinn all stór með sinni þverrák til hverrar iiliðar. Nú leit bletturinn út
eins og hlutur, sem jeg kvíði fyrir að nefna á nafn — og sjerstaklega af
þessari ástæðu forðaðist jeg dýrið og óttaðist það, og feginn hefði jeg viljað
koma skrímslinu fyrir kattarnef hefði jeg þorað það. — Nú líktist bletturinn
viðbjóðsíegri og draugslegri mynd — hann líktist galga — þessu hryggilega
grimdarfulla vopni, sem tekst á við ótta og afbrot, kvalir og dauða. Nú varð
jeg óhamingjasamastur allra manaa. En að akyalaus skepna skyldi geta leik-
ið mig svona grátt, mig, manainn, skapaðana eftir guðs mynd, en svona var því
nú samt varið, því miður. Jeg naut mín hvorki dag nje nótt, því á daginn
skildi kötturina aldrei við mig og á nóttunni vakaaði jeg á hverjum
klukkutíma við vondan draum; þá jeg fann, að hana andaði framan í mig og
lá með öllum sínum þunga á brjósti mjer; það var sannarleg martröð, sem
jeg ekki orkaði að hrista af mjer. Við þær þjáningar sem þessi óttalegu
augnablik ollu mjer hvarf að fullu og öllu sá mannúðarneisti, sem jeg enn
hafði til að bera. Iliar, saurugar hugsanir voru mínir einustu förunautar.
Jeg varð afar þunglyndur og hataði alla hluti og alla menn; eu kona mín
bar öll mín skyndilegu og tíðu reiðiköst að jafnaði með þögn og
þolinmæði.
£>að var einn dag, að hún fór raeð mjer til einhverra bústarfa niður í
kjallarann undir gamla húsiuu, sem við sökum fátæktar vorum neydd til að
búa í. Kötturinn elti míg niður stigann, sem var mjög brattur, og flæktist
svo fyrir íótum mjer, að n:jer lá við falli og rjeði jeg mjer því eigi fyrir
reiði. Jeg þreif exi mikla, og gleymdi nú í bræði minni þeim barnslega ótta,
sem hingað til hafði haldið mjer í skefjum, reiddi til höggsog hefði auðvitað
steindrepið skepnuna á einu augnabliki, ef jeg hefði hitt að ósk minni.
En konan mín hindraði höggið.
Við þessi afskifti honnar varð jeg sem djofulóður maður, reíf mig af
henni og keyrði öxina á kaf í höfuðið á heuni, svo húu fjell dauð til jarðar
án þess að gefa hljóð frá sjer.
47
Þáerjeg hafði drýgt þetta svívirðiiega morð, fór jeg að hugsa um með
mestu styllingu, hvernig jeg skyldi koma líkinu undan. Jeg vissi að jeg gat
hvorki nótt nje dag flutt líkið út úr húsinu án þess að nábúar mínir gætu
orðið þess varir.
Mörg ráð duttu mjer í hug, t.d. að brytja líkið í smáa parta og brenna
þá svo eða grafa holu í kjillaragólfið og dysja það þar. Einnig datt rajer í
hug að kasta því í brunninn i garðinum eða setja það í kassa eius og það
væri verslunarvara og fá svo einhvern undir því yfirskini til þess að bera
það burt.
En ioks fjekk jeg hugmynd, sem mjer virtist taka hinum öllum fram.
Jeg ákvað að raúra það ina í kjallaravegginn, eius og sagt er að miinkarnir
á raiðöldunum hafi gert við þá, sem þeir rjeðu af dögum. Kjallarinn var vel
til þess fallinn. Steinarnir í veggjunuai voru ekki mjög fastir og kalki hafði
nýlega verið klínt á þá, en sökum rakans hafði það ekki harðnað. Jeg var
viss um, að jeg gæti náð út nokkrum múrsteinum, látið líkið inn í veggiuu
og komið öllu í samt lag aítur, svo einginn gæti sjeð neitt grunsamlegt. Og
þessi von ljet sjer ekki til skammar verða. Með járnkarli gat jeg hæglega
losað múrsteinana, reisti svo líkið upp við inuri vegginu og studdi það meðan
jeg kom steinunum í samt lag aftur án mikillar fyrirhafnar; því næst sótti
jeg með mestu varkárni Ieir og sand, bjó til leðju og klíadi heuni á vegginn
svo ekki var hægt að sjá nein missmíði.
Þegar þessu verki var lokið, fullvissaði jeg sjálfan mig um, að því væri
í eingu ábótavant; veggurinu var eins heillegur og áður og steiumolana tíndi
jeg upp með mestu nákvæmni. Jeg leit aigri hrósandi í kring um mig og
sagði við sjálfan mig: „Að miunsta kosti hefur þetta starf mitt ekki verið
árangurslaust". Nú fór jeg að líta í kring um míg eftir kettinum, sem var
orsök til allrar þessarar ógæfu, því nú hafði jeg fastákveðið að drepa hann.
Hefði jeg komið auga á hann í þessari svipan, þá mundi það án efa hafa
orðið hans bani, en nú leit út fyrir, að þessi grimmdarreiði mín hefði skotið
honum skelk í bringu, svo honum ekki þætti álitlegt að koma nærri mjer fyr
én mjer rynni reiðin.
Jeg get ekki lýst þyí, hve inniiega það giaddi mig og hve þungum steini
það velti frá brjósti mjer, að þetta dýr, sem jeg hataði af lífi og sál, var
horfið úr návist miani.