Ísland - 18.04.1898, Blaðsíða 4

64
ISLATíD.
H. TH. A. THOMSENS verslun.
Með gufuskipinu „Á. Ásgeirsson" hefur komið mikið úrval af "Vefnaöai^vörillll:
Slimtau, avört og mialit. Flöjel af ýmsum litum.
Sills.i- osf Ullar-Plyds. K.læöl svart. ísanmsKlæöi miaiit.
E3xi.sls.-t vaömál. H^lfls.l©Ðöi, svart og mislitt. ESLamgarn, CJlieTÍot blátt og svart.
K /ryl m a.r> n s-Fataefr> i T fleiri teguudir. ZEtÆoleskin í erflðisföt.
Svunta- og XS.jólatau. i-sdniiiliar kjólatau i sumarkjóla. HVLillipilsatau. Floael — Hálfflonel — Tvisttau — Sirts
Lakaljereft — Fiðurhelt ljereft — Skyrtuijereft bl. og óbl. — Twíel — Pique hvítt og mislitt — LenoDg-Cambric
Namsook — Slörtull — Gardínutau hvít og mislit — Möbelsirts (cretonne). — Möbelbetræk
Sængurdúkur — hvítt Nankin — Alls konar fóðurdúkar.
XJllarsjöl, mjög smekklega valin.
Casoliemire-sjöl, svöit og misiit með siiki-ísaum. Kennslipsi.
Kvennyfirhafnir (Jaquets). Sumarheröaskýlur.
Barna-yfirhafnir og herðaskýlur. K.a,rlmanna,l5.ápiir.
Kragar — Manchettur — Fiibbar — Dreingja- og kvenn-flibbar.
I51,arlmanns—SlÍX>£»Í og HíXXXLTD1J1.S, meira úrval en nokkru sinni áður og miklu ódýrari, og m. ro. fl.
Áminnstir munir eru mjög þarflegir og mjög hentugir í sumargjafir, og ódýrir eftir gæðum.
y seg*8^iPb 8em von eT & * þessum mánuði koma enn fremur miklar vörubirgðir.
26. dagur apríl-
mánsðar nálgist. Enn þá er töluverteft-
ir af Fataefnum, sem
seljast enn með hinu afarlága verði.
Dönsk, þýsk og ensk tau er um að velja.
Komið og slioSiö
og sannfærist um, að ©ÍHgÍXl
verslun hjer hefur jafn-góð og ódýr fatatau.
Sömuieiðis Uansliar af
öllum gerðum, bæði úr skinni, eilki og
bómull, seijast ákaflega ódýrt.
Allt XXiá,lS"t^"UL, hattar og húf-
ur, regnlLlifar og göngu-
stafir seljast með niðursettu verði. Einnig
mjög mikið af
tilbúnum karlmannafatnaði
af ölium stærðum, vel vönduðnm, er eelst
mjög ódýrt.
Munið eftir, að þetta tækifæri er að eins
tii 20. aprll.
Einnig nýkomnar með „SKÁLHOLTlu
BarnaHúftir af ýmsum
gerðum og húfur fyrir sjómenn.
H. Andersens
skraddaraverslun.
Yerslun H.TÍÁ. Thoinsens w. Christensens verslun:
á von á stóru seglskipi í þessum mánuði
með alls konar
3NT anösynj avöru;
SKÍplÖ „Ragnheiður“ ©X* lAOmÍÖ
meö alls konar vörur:
auk þess marga nýja góða og fásjeða
muni, sem síðar verða nánar auglýstir.
Rúgmjöl — Jarðepli — Kalk — Cement.
Og margt floira.
Möimutn þeim, er ieita sjer
atvinnn á Austfjörðum
í sumar, gefst til kyana, að ávísanir frá
verslunum Örum & Wulfís á Vopaafirði,
Fáskrúðbíi; öi og Berufirði verða borgaðar
með peningum í
Verslun H. Th. A. Thomsens.
64
Hún þaut upp eins og einhver af útskornu höggormunum á stólbakinu
hefðu bitið í hrygg henni.
„Fyrirgefið þjer — og misvirðið það ekki við mig, að jeg hef tafið yð-
ur svona leingi; en þetta er allt henni jómfrú Jespersen að kenna, þvi að
það er hún, sem hefur gab'oað mig svoaa smánarlega.
„Hver er þessi jómfrú Jespersen?"
„Við leigjum saman og hún sagði, að hægt væri að fá prýðisgóð kvæði
fyrir 3 krónur, ekki um að tala, að ef boðnar væru 5 krónur, mætti fá bara
afbragðs kvæði og þau svo laung, að þau væru að minnsta kosti 4 vísur, ef
ekki leingri. En þetta datt mjer í hug undir eins og jeg kom inn, að það
mundi ekki vera til mikils að bjóða svona prúðbúnum manni eiuar 5 krónur“.
Og andlitið hrukkótta varð svo armæðulegt og sneypulegt, að Lórenz
komst við og stóð upp.
„Jeg sá í blaðinu svo dæmalaust fallegar vísur, sem þjer höfðuð ort
til kouungains. Þess vegna kom jeg hingað. Eu jeg hefði þó átt að vita,
að það er dálítill muuur á Salómon konungi og Jóni hattara“.
Hún greip með mögru höndunum um litla hlutinn, sem hún hafði vafið
inn&n í pappír og ætlaði að fara að kveðja.
„Til hvers átti kvæðið að vera?“
„Til sonar míns. Það er besta eignin, sem móðirin á“.
Hann beit á vörina og andvarpaði.
„Jeg veit það“.
„Þjer eigið sjálfsagt móður, sem elskar yður“.
„Hún var jörðuð í dag“.
„Og svo bætist það við, að jeg kem bingað með þetta kvabb og trufla
yður, í staðinn fyrir að lofa yður að vera einum og gráta út í næði. Guð
blessi og styrki yður. Nú skal jeg fara“.
„Bíðið þjer dálítið við; jeg skal yrkja kvæðið fyrir yður“.
„En þjer þyrftuð að hafa iokið því í kvöid og svo er jeg svo fátæk“.
„Þjer lofuðuð mjer ekki að tala út áðan. Jeg ætlaði að segja: annað-
hvort tek jeg 50 krónur eða þá alls ekki neitt“.
„En hvernig get jeg búist við að þjer, sem eruð svo ókunnugur“. —
„Við erum nú þegar orðin bestu kunningjar. Fáið þjer yður sæti og
esgið þjer mjer eitthvað um son yðar. í hvaða stöðu er hann?“
66
„Hann er bókbindari og á blað, sem kemur út í einni af smáborgunum.
Nú ætlar hann að fara að halda siifurbrúðk\ap sitt og þess vegna datt mjer
í hug, að það væri nógu gaman að geta sent honum kvæði, regiulega fallegt
kvæði, sem væri þess vert, að það væri prentað í blaðinu á eftir. Jeg er viss
um að hann hefði gaman af því“.
„Hversu gamall er hann?“
„Tæplega fimmtugur. Sjálf stend jeg nú á sjötugu; jeg giftist ung og
varð ung ekkja“.
„í hvaða stöðu var maðurinn yðar?“
„Hanu var kennari; kenndi tungumál. Og hann var allt af góður og
elskulegur, þegar hanu var ódrukkinn; en það kom nú svo sjaldan f'yrir, að
hann væri það upp á síðkastið. Hann dó þegar dreinguriun var 12 ára, og
eftir það hafðist jeg við á saumaskap og þess konar, eius og allar ekkjur
verða að gera, þangað til jeg hafði komið honum til manns og hanu gat
farið að vinna fyrir sjer sjálfur".
„Þá hefur hann auðvitað hjálpað yður?“
„Nei, hann gifti sig og þjer vitið, að þegar þarf að sjá fyrir konu og
börnum. —“
„Þá er sjálfsagt að láta örvasa móður sína sjá fyrir sjer sjálfa?“
„Jeg þarf nú ekki mikiis við. Jeg þarf litla húsaleigu að borga og
svo er guði fyrir að þakka, að jeg hef enn þá heiisu til að sauma og prjóna
fyrir fólk, svo að jeg með sparnaði get vel klofið fram úr því. Sonur minn
vildi víst gjarnan hjálpa mjer; eu konan hans, sjáið þjer til, hún var rík og
þá er nú verra við það að eiga“.
„Já, en við ætluðum nú að fara að tala um kvæðið“.
„Já, það er satt. Jeg vildi ekki til þess vita, að hanu hefði neina
skömm af kerlingunni henni móður sinni við svona hátíðlegt tækifæri, og þess
vegna hef jeg keyft lítinn hlut, sem jeg ætla að senda honum“.
Og nú fletti hún pappírnum utan af litla hlutnum, sem hún hafði allt
af haldið á í hendinni.
Það var bumbustór rjómakanna úr argentín og utan á hana var skrif-
að nafn sonar hennar og konu hans.
Hún setti hana á borðið fyrir framan sig og starði á hana; það var
auðsjeð, að hún dáðist að henni.
„Er hún ekki afbragðs falleg?“