Ísland - 26.04.1898, Side 3
ISLAND.
67
bergi svo illa, að hverjum manni, sem inni hefði
verið mundi bráður bani búinn. Hafði þverbiti
brotnað til beggja enda og reyndist grautfúinn.
Hús þetta byggði Páll amtmaður Briem fyrir fá-
um vetrum og vildi selt hafa Magnúsi sýslumanni
fyrir ærið fje. M.
Oddeyri, 12. apríl 1898: „Norðurland getur
nú eftir öllu útliti átt von á að fá að hýsa sinn
gamla ðvin, hafísinn, fyrst um sinn. Grímseyingar
komu hjer fyrir páskana og höfðu þeir orðið varir
við ísinn úti fyrir Byjafirði, en vegna þoku og
þraungsýnis var ekki hægt að segja, hvort hann
væri þjettur eða mikill um sig; nokkrir jakar hafa
sjest hjer inni i fjarðarmynni, en suðanstangolan
fældi þá frá aftur. Það þykir líka vita á ís, að
„Egill“, Bem átti að vera þann 4. þ.m. á Oddeyri,
er enn ðkominnn.
„Skjaldvör tröllkona“, sem ekki er sorgarleikur,
eins og getið var til í vetur í „íslandi11, hefur
verið sýnd hjer í leikhúsinu með gððum árangri 5
eða 6 sinnum; leikur þessi hefur verið aðal-umtals-
efni hjer i bænum um tíma og er það meira en
hann er verður að undan skildum vísunum og lög-
unum við þær, som hvortveggja er fremur laglegt
(— lögin öll eftir Magnús Einarsson organleik-
ara —), verst eru eintölin, sem svo að segja
gera leikinn ðleikandi og ðsjáandi og eru
bæði til leiðinda fyrir leikendur og áhorfendur.
Á annan i páskum átti að leika „Dalbæjar prests-
setrið" og „Hundrað og eitt er úti“, en fðrst fyrir
sökum bleytu og foræðis á strætunum?!.
Hornþeytarafjelagið fagnaði fæðingu Kristjáns IX.
með blæstri á föstudaginn langa og var það gðð
tilbreyting frá síldarveiði og skipasetning, sem
menn áttu að venjast hjer þessa bænadaga, en til
gleðispjalla má telja það, að fjelagið rak hornin í
helgidagalöggjöíina, svo lá við slisi og slíkt hefur
máske hent fleiri en H.fjel. um þessar nýafstöðnu
hátíðir.
Málfundafjelag Oddoyringa, sem stofnað var í
vetur og sem mest ræðir um bæjarmál, hefur sent
sýslunefndinni áskorun og tillögu um breyting á
flskiveiðasamþykkt Eyjafjarðar, og var áskorunin
strax tekin til greina á sýslufundi og tillaga mál-
fundafjelagsins samþykkt þar óbreytt; auk þess
hefur fjelagið sent áskornn til bæjarstjðrnarinnar
um vegagerð og bryggjubygging á Oddeyri, en
ekkert svar feingið enn þá úr þeirri átt; seinast
en ekki BÍst er að geta þess, að fjelagið samþykkti
að fara þess á leit við pðststjðrnina að fá setta
póstbrjefakassa á hentugum stöðum í bænum og
að fá pðstafgreiðslulaunin hækkuð svo, að hægt
sje að skylda afgreiðanda til að passa kassana og
senda út brjef og blöð um bæinu.
Good-Templarar halda tombðlu á sumardaginn
fyrsta.
Tvö ný íveruhús eru ný-reist á Oddeyri og fleiri
væntanleg, ef ísinn ekki hindrar aðflutning á viði.
ÞilBkipin eru nú að leggja til hafs að leita há-
karls og flskjar; 2 af þeim voru byggð hjer í vet-
ur, annað af C. Hoepfnersverslun og hitt af Jðni
bónda Antonssyni í Arnarnesi.
Þegar „Yaagen“ var hjer síðast, bar það til, að
stúlka, sem kom með skipinu frá Seyðisfirði og
ætlaði með því aftur til Seyðisfjarðar, flúði i land
hjer af höfninni, rjett áður en skipið fór af stað,
fyrir áreitni og óskammfeilni skipstjórans, Hougland;
mælt er, að hann verði látinn sæta málssókn fyrir
vikið og skaðabætur heimtaðar fyrir atvinnutjón
stúlkunnar.
13. apríl: „Austanpðstur kominn. „Egill“ hafði
snúið við þann 3. þ.m. við Melrakkasijettu og
komst með naumindum fyrir Langanes aftur vegna
hafiss.
„Yesta“ ðkomin enn þá og kaupmenn búa brjef
sin með pósti, því einginn treystir á „Yestu“, ef
ís er annars vegar“. Skúti.
Borgarnesi, 18. apríl 1898: „Ekki get jeg
annað sagt en að hinn útliðandi vetur hafi verið
fremur gðður; þð margir bændur hafl orðið hey-
tæpir, þá er það að eins þvi um að kenna, að bændur
hjer byggja svo mikið á útgangi, en ætla fje sinu
lítil hey og hrossum alls ekkert nema moðið. Al-
gert hagbann var hjer í nærsveitunum ekki nema
að eins i 7 vikur, og mundi það ekki þykja langt
á Yestur- og Norðurlandi. Þrem vikum fyrir páska
kom hjer mjög góð og hagstæð hláka, svo víðast
hvar náði til jarðar; svo gerði kuldakast, en þð
ekki með neinni úrkomu, en síðan nm bænadagana
má heita að hafl verið öndvegistið, og or vonandi,
að fje gangi vel undan í vor, ef ekki verða því
meiri vorkuldar, því allvíðast munu skepnur vera
í dágóðum holdum. — Lungnabðlga hefur víða verið
að stinga sjer niður og úr henni dáið nokkrir
menn, þar á meðal Sigurður bðndi Eiriksson á
Alftaá, nýtur bðndi og duglegur sjómaður. — Berkla-
sótt mun fara hjer vaxandi.
„Fjallkonan“ fræðir lesendur sina á því, að mat-
vörulaust sje að kalla hjá borgfirsku kaupmönnun-
um, en mjer er fullkunnugt um, að verslun Joh.
Langes i Borgarnesi hefur í allan vetur haft næga
matvöru og hefur enn, nema bvað rúgur er nú
farinn að minnka, og hefði því vorið ðþarfl fyrir
bændur úr Reykholtsdal að sækja matvöru tií Keykja-
víkur, helst, þar sem matvaran er hjer ðdýrari en
hún er sögð í Reykjavík.
Hjer er mikið rætt um að mynda kaupfjelag i
líkingu við kaupfjelag Rvíkur; kaupa nauðsynja-
vörur hjá þeim kanpmanni, er ðdýrast selur fyrir
peninga, en eflaust verður það fjelag í smáum stil,
því peningaekla er hjer almenn og lítil von um
að geta feingið peninga fyrir fje í haust.
Politikin er hjer steinsofandi og aldrei að kalla
á hana minnBt; og til að segja hvað hjer væri
þjððvilji þarf bæði kunnugri og skarpari mann en
mig“.
Eftir brjefum að vestan, sem komu nú með síð-
asta pósti, er ís sagðnr úti fyrir Horni og Strönd-
um. Sagt er að „Vesta“ hafl ekki komist fyrir
Horn um daginn, en snúið suður fyrir land. Eftir
veðráttunni að dæma hjer syðra er þð ðliklegt að
ís sje nú landíastur fyrir norðurlandi. Aðrar
frjettir að norðan segja „Yestu“ hafa komist á-
leiðis.
Reykjavík.
Tið er nú hin besta, sumarblíða á hverjum
degi.
Spítalaskipið „St. Paul“ er nú komið hingað á
höfnina, hefur verið hjer við land um tíma.
„Laura“ kom í morgun og með henni fjöldi far-
þega : Magnús Jðnsson, sýslumaður í Vestmanna-
eyjum, Ásgeir kaupm. Sigurðsson, Björn kaupm.
Kristjánsson, W. Ó. Breiðfjörð kaupm., Eyþðr
kaupm. Felixson, Jón kaupm. Þóiðarson, danskir
og færeyskir vinnumenn, sem vinna eiga við bygg-
ing holdsveikraspítans, bankahússins o. fl., 16
manns úr Yestmannaeyjum o. fl. Einnig kom H.
Andersen skraddari með 2 skraddara danska, og
Jðn Brynjðlfsson skósmiður.
Með „Laura“ kom frá Vestmannaeyjum lík frú
Kirstínar, konu Magnúsar sýslumanns, og verður
jarðsett hjer á morgun. Húskveðjan byrjar (bjá
L. Sveinbjörnsson háyfirdómara) 11V2 í. m.
Próf á stýrimannaskólanum fór fram 20.—22.þ.m.
í prófnefnd voru með skóíastjóra premierlautinant
S. V. HanBen, fyrirliði á „Heimdal" og presta-
skólakennari sjera Eiríkur Briem. 11 lærisveinar
geingu undir próflð og feingu þessar einkunnir:
Jón Árnason.................61 stig
Guðlaugur Ingimundarson. . 60 —
Jón Pjetursson................59 —
Magnús Jónsson.................59 —
Þorbergur Inggjaldsson . . 57 —
Þorsteinn Egilsson .... 56 —
Jón Steinason .................55 —
Pjetur Ólafsson................55 —
Þðrður Gíslason................62 —
Vilhjálmur Gislason .... 51 —
Helgi Gíslason.................32 —
Jðn Árnason, sá er hæsta fjekk einkunnina, hef-
ur ekki geingið í skðlann nema þennan eina vetur,
Hæsta einkunniu við þetta próf eru 63 stig, og
til að standast prófið þarf 18 stig.
Skólanum var sagt upp 22. þ.m., er próflnu var
lokið.
Skrautritað ávarp til konungs
verður lagt fram til undirskrifta aiðari
hluta dagsídag og næstu daga. Nánara á
götuhorn. Ávarpið er skrifað í nafni bæar-
búa. Undirskriftum verður að vera lokið á
föstudagskvöld.
Rvík, 27. | 4. — ’98.
Stjórn Rvíkurklubbs.
„Hið íslenska kvennfjelag“ heldur samkomu
föstudag 29. apríl, kl. 5 síðdegis í handiðnamanna-
húsinu. — Áriðandi að allir meðlimir mæti, þar eð
ræða á mikils varðandi málefni fyrir fjelagið. Auk
þess verður saungur og ýmlsleg önnur skemmtun.
Stjórnin.
60 57
af skýbólstrum huldi suðvesturloftið og dró sorta yflr mestan hluta þeirrar
dagsbirtu, sem enn var eftir á lofti. Upp úr honum gnæfðu haglkastalarnir
hátt við himin, og riðuðu þeir til og frá fyrir útsynuings ofveðrinu, sem
færðist í ásmegin í háskammdeginu. Fáeinar fölgráar stjörnur gægðust hing-
að og þangað fram úr rökkrinu, og grábleikur, stafnahvass urðarmáninn gaut
vinstra auganu lágt í hásuðri milli tveggja illúðlegra skýstróka. Snjónum
hafði kyngt uiður“dag eftir dag og vindurinn feykt honum í mannháar dyngj-
ur. Það var einginn höfuðstaðarbragur á Reykjavík kvöidið að tarna. Fá-
einnar mannaræður skruppu hingað og þangað millí húsanna, eftir brautun-
um, sem mokaðar höfðu verið eftir stjettunum. Kvennfólkið var að sjá líkt
brjáiuðum manni, sem vaflun hefur verið í brekáni, eða barni í reyfum, þar
sem það vafði sjölunum um höfuð og herðar og niður fyrir mitti og hjelt
þeim að sjer dauðahaldi með báðum höndunnm. Karlmennirnir geingu álútir
eða hallfleyttu móti veðrinu og hjeldn í hattbarðið, sem var áveðurs, en
gleymdist þeim það, urðu sumir nauðugir viljugir að renna á skeið þvert yfir
fannirnar, garðana og girðingarnar. Þar þrammar maðnr nokkur eftir göt-
unni, óiíkur öllum öðrum. Tilsýndar lítur hann út fyrir að vera skuggi ein-
hvers ferlíkis, en sje komið nær sjest, að þetta er maður, ef mann skyldi
kalla, eigi að dæma mahninn eftir búningi hans. Hann hefur síðan hött á
höfði. Hárið hangir í flókaberði dökkjarpt niður um herðarnar og skeggið
niður á bringu, allt í eintómum flyksura. Hann er í þremur eða fjórum vest-
um, jafn mörgum brókum, jökkum, frökkum,eða úlpum, með fyrniu öll af
skóm á fótunnm, sem allt er margslitið, margötótt og margstagað, og hanga
druslurnar allstaðar niður úr flíkum þessum. Ura mjóalegginn eru brækurn-
ar margvafðar að fótunum með samanhnýttum snærisspottum. Vatnsbera hef-
ur hann á herðunum og ber tvær vatnsfötur fleytifullar. Og þó geingur
hann furðubeinn undir öliu þessu fargi. Það er auðsjeð, að hann er ekki í
fyrsta sinni á þessum einkennisbúningi. Hver er sá kraftur, sem styðurhann?
öetur það verið, að hann hafi verið aumingi frá blautu barnsbeini, því enn
þá er hann nærri þráðbeinn, nema hvað hann er dálítið farinn að kikna í
herðunum ? Og þó hefur hann geingið þannig síberandi dag eftir dag í mörg
ár. Hann býður góðu börnunum gott kvöld og þeim, sem ganga rólega
fram hjá honum. Annars er hann ekki vanur að yrða á fólk. Veitirðu því
athygli, furðarðu þig á því, hve rödd hans or djúp en þó þýð, og það getur
naumast hjá því farið, að ávarp þessa tötralega manns snerti dýpri streing-
Lórenz sneri sjer við i stólnum og las kvæðið upp.
• En gamla konan sat allt af í sömu stellingunum og tárin ultu niður
eftir kinnum hennar, en þó skein ánægjan og gleðin út úr hverjum einasta
drætti í andlitinu.
Hann rjetti henni blaðið.
Hún tók á móti því með skjálfandi hendi, stakk því niður í Ieðurtösk-
una og reyndi um leið að láta sem minnst bera á 5 krónunum, sem lágu á
töskubotninum.
„Þjer hljótið að hafa átt góða móður; annars gætuð þjer ekkí lýst
svona vel innstu tilfinningum móðurinnar.
Hún stóð upp og tók í hönd honum.
„Jeg þakka yður nú kærlega fyrir allt saman. Jeg get ekki launað
yður kvæðið, sem skyldi; hin einu iaun, sem þjer fáið, er vitundin um það
að bafa gert gamla, mædda konu miklu ánægðari, en hún hefur verið leingi.
Hún tók um höfuð honum með höndum sínum, mögrum og skjálfandi
og kyssti hann á ennið.
„Guð blessi yður og varðveiti! Hinum megin eigið þjer móður, sem
biður fyrir yður og það mun jeg líka gera oft!“
Hún vafði bumbustóru rjómakönnuna aftur innan í pappírinn, þakkaði
enn þá einu sinni fyrir sig og kvaddi hann síðan.
Lórenz var aftur aleinn í herberginu. Hann studdi hönd undir kinn og
grjet, en þau tár voru ekki beisk.
Þau voru hressandi bað fyrir hans þurru augu.
Svo Iyfti hann upp höfðinu.
Kvöldsóíin sendi geisla sína inn á miíli blómraðanna fyiir utan glugg-
ann og kertahjálmurinn Ijómaði í öilum Iitum regnbogans.
Friður og dýrð hvíldi yfir öllu, sem var í kringum hann og honum var
Ijett um hjartaræturnar.
Allt til þessa tíma hafði hann að eins vorið rímari; en í kvöld fann
hann til þess, að haun var skáld og að skáldskapargáfan er hin besta gáfa,
sem guð hefur gefið dauðlegum mönnum. Á. P. þýddi.