Ísland - 26.04.1898, Side 4

68
ISLAND.
Skipalisti.
6. ap'ríl. Arthur, 81,71 skipstj. Guizen, franskt
fiski-skip. 8. Á. Ásgeirsson, 564,25, Gregersen. 9.
March, 53,31, Petrel, fiskiskip. 11. Skálholt. 806,
33, Aasberg, 12. Hólar 321,12, Jakobsen. Ferbía
60,00, Pranooi, fiskiskip. 18. He.gnheiður. 72,75
Bönnolykke, verslunarskip til W. Christensens
veralunar með vörur frá Khöfn. 18. apr. „Ragu-
heiður“, 72,75, Börnelykke, verslunarskip til W.
Christensens versiunar frá Khöfn. 20. „Ellida11,
163,49, H. Hansen, verslunarskip til W. Píschers-
verslunar frá Khöfn. 20. „Elin", 168,47, J.Coder-
quist, verslunarskip til H. Th. A. Thomsens versl-
unar. 20. „Marie Anne“, 45,19, franskt fiskiskip. 20.
„Binicaise, 98,10, franskt fiskiskip. 23. „Yalde-
mar“, 88,76, Albertsen, verslunarskip tilW.Fischers
verslunar, kom frá Dysart. 23. „Prince of Wales“,
68,93, fiskiveiðaskip. „Solid“, 81,51, H. Hansen,
með timburfrá Noregi. „Lotos“, 311,72, G.Peter-
sen, gufuskip með viðina til holdsveikiaspítalans
frá Khöfn.
Frá, 1. maí næstkomandi byrja jeg flntn-
ingaferðir bjer um Faxaflða og víðar, et
flatningur býðat, á „SLANGKN“ og fer á
hvern þann stað og höfn, sem eitthvað er
að flytja til ef veðar leyfir, og tek bæði
farþega og vörur.
Þeir, sem nota vilja þessar samgaungur,
geri svo vel að gera mjer viðvart um það
í tíma.
Afgreiðsla á „SLANÖEN“ er hjer í
Reykjavík hjá herra kaupm. Heiga Helga-
syni, dbrm., og verður auglýst á búð hans,
hvernig ferðunum verður háttað, allt eftir
því, sem flutningar faila.
Rcykjavík, 23. apríl 1898.
Markús Bjarnason.
lt QrtíÍfllir danskar, ágætar, komn-
Mllulllllj ar til verslunar
Eyþórs Felixsonar.
SCigr Reiðhjól (Cycler),
torúliiiö og ný,
komin í dag (20. apr.), með mismunandi
verði, til W. FISCHER’s vcrsluuar.
Fást með lanngum afborguiium.
Meðlimir „Hjólmannafjeiagsins" fá betri
kjör en aðrir.
Proolama.
Erfingjar Gríms Gislasonar frá Óseyrarnesi
sem andaðist 26. febr. þ. á., skora á alla þá er
til skulda telja í dánarbúinu að sanna kröfur sín-
ar innan 6 mánaða frá birtingu þessarar auglýs-
ar. Einnig skora þeir á þá, er eiga að greiða
búinu skuldir, að þeir hafi goldið þær innan 6
mánaða. Erfingjarnir eru: Bjarni Grímsson eldri,
Bjarni Grímsson yngri, Páll Grímsson, Dorkell
Þorkelsson, Gisli Gíslason og Guðm. Grímsson.
Sýslumaðurinn í Gullbr.- og Kjösarsýslu skorar
18. þ.m. á þá, sem telja til skulda í þrotabúi Ein-
ars Sigurðssonar útvegsbónda í Vörum í Rosm-
hvalanesshreppi að sanna kröfur sínar fyrir sjer
innan 6 mánaða frá síðustu birtingu þessarar aug-
lýsingar.
Einnig auglýsir hann uppboð á þrotabúinu 12.
n.m. Þar verður meðal annars selt: tíróið skip;
fjögramannafar, bátar, sexmannafar, allt með út-
reiðslu; 4 kýr, tvæveturt naut og 3 hross Upp-
boðið byrjar kl. 10 f.m.
Enn auglýsir hann 3 opinber uppboð á jörðinni
Vörum, föstudaginn 29. þ.m. og fimmtudaginn 5.
og 12. n.m. 2 fyrri uppboðin fara fram á skrif-
stofunni kl. 4 e.m., en hið 3. á jörðinni Bjálfri að
afloknu lausafjáruppboðinu sama st.
Sýslumaðurinn í Vestmannaeyjum anglýsir 13. þ.
m. opinbert uppboð þar í eyjunum til að selja
strandað frakkneskt fiskiskip Aime Emilie að nafni
og góss úr því, svo sem salt, saltfisk, matvæli,
vínfaung, kaðla, segl o.s.frv. Gjaldfrestur áreiðan-
legum kaupendum til ágústloka.
Sýslumaðurinn í Rangárvallasýslu auglýsir 12.
þ.m. opinb. uppboð 30. þ.m., 14. og 28. n.m., til
að selja jörðina Sujallsteinshöfðahjáleigu í Land-
mannahreppi, 10,64 hndr. n.m., eign Iugvars bónda
Ingvarssonar á Kalmannstjöm, til lúkningar veð-
skuld landsbankans. 2 fyrri uppb. fara fram á
skrifstofu sýslunnar, hið síðasta á jörðinni sjálfri.
Stór aðal-
útsala.
Frá í dag sel jeg undirskrifaður allar
þær birgðir af alls konar
Vefnaðarvöru
sem jeg hef óseldar, með mikið iækkuðu
verði. Sje keyft fyrir 5 krónur gefst
20 °/o afsláttur, og meira, eins og
um semur.
Reykjavík, 26. apríl 1898.
Holger Clausen.
H.TII.A. Thoiíisens verslnn
Nýkomið:
KarJmannafataefni alls konar, á annað
liundrað tegundir (Moderne Stoffer).
Auk þess, sem auglýst var fyrir skemstu,
hefur bætst við ýmis konar álnavara.
Meira úrval af regnhlífum, sólhlífum,
gölfábreiðum ( Brússeltæpper), r ú m-
ábreiðum og hálslíni en nokkru sinni
áður.
Enn fremur er von á ýmis konar vefn-
aðarvöru með póstskipinu. Par á meðal
Kjólatauum og Gtólfvaxdúk. — Nánari
auglýsing síðar.
Þeir menn út um land, sem panta
vefnaðarvörur af einhverju tagi fyrir
minnst ÍO krúnur hjá mjer, fá þær
sendar sjer kostnaðarlaust með póst-
skipunum til allra hafna, er þau koma
við á, ef þeír senda borgunina með pönt-
ununum. Sje eitthvað ofborgað verður það
sent til baka með vörunum, sem pantaðar
eru. Pöntuninni verður að fylgja sem ná-
kvæmust lýsing á því, sem nm er beðið,
og til hvers það á að notast. Ef til-
búin vinnuföt erupöntuð, verður að senda
mál af þeim, sem þau á að nota, tekið
yfir manniun efst undir hönduuum. Hlut-
ir, sem ekki líkaj eru teknir til baka
fyrir fullt verð, ef þeir eru sendir hingað
um hæl mjer að kostnaðarlausu og ef þeir
eru í jafngóðu ásigkomulagi og þeir voru,
þegar þeir voru sendir hjeðan. Lán veit-
ist alls ekki.— Jeg kem til að hafa miklu
meiri birgðir af alls konar þýskum og
frönskum vefnaðarvörum þetta ár en að
undanförnu og með mjög lágu verði. Menn
geta pantað hvaða vefnaðarvörutegund,
er menn óska og sem vant er að flytja
hjer til Reykjavíkur.
Reykjavfk, 23. mars 1898.
Björn Kristjánsson.
nfnVnl moð verði,
Ulliyij Dýkomin til
W. Fischer’s verslunar.
58
Vatnsberinn.
Eftir Hjálmar Sigrurðsson.
1. Morguninn. Sólin var að koma upp að fjallabaki. Hún dreifði geisla-
vendi sínum út yfir láglendið, út yfir nesið, út á fjörðinn, — leingst út á haf.
Jörðin sneri sjer í stöðugt í sífellu, svo sem hún hefur gert um miljónir ára
og breiddi út faðminn móti ástaratlotum sóiarinnar, og það var eins og blóm-
in, mölin, björgin, ailt segði einum rómi: „kysstu mig! kysstu mig!“ En
yfirborð hins ómælilega hafs iðaði og titraði, er hinir fyrstu sólargeislar snertu
það, tært eins og sakleysið, djúpt sem elskan, iðandi líkt óróafullri sál, dimmt
og hulið nema á yfirborðinu, líkt og mannshjartað, sem einginn ræður, eing-
inn botnar til fulls í; mannshjartað, sem ekki ræður einu sinni sínar eigin
rúnir.
Upp á kletti við fjarðarbotninn stendur maður, ungur, þrekmikill, gervi-
legur. Hann skyggir hendinni fyrir augað og skygguist um efdr sílferðinni
og súlugerinu handan megin við fjarðaroddann. Báturinn hans bíður niðri í
fjörunni, og það er gert á svipstundu að hrinda honum fram. Hann er ekk-
ert barn að vexti eða burðum, drengurinn sá arna og er þó ekki nema átján
vetra. Reyndar er hann ekki nema í meðallagi hár. En lítið á, hve brjóstið
er breitt og hvelft og herðarnar að því skapi. Lítið á vöðvana þá arna!
Pað er auðsjeð, að hann hefur krafta í kögglum, og hefur beitt þeim og æft
þá oftar en einu sinni. Og þó er höndin smáger og bein. Eða sjáðu þetta
höfuð! þessa dökkjörpu hárlokka, sem liðast svofailega niður með eyrunum,
þetta háa, beina og sljetta enni. þessi bláu, djúpu, rólegu augu, þetta beina,
háa nef. Það er eins og náttúran hafi haft eitthvert listaverk þeirra Fidias-
ar eða Praxitelesar að fyrirmyud.
Auðsjeð er, að hann hugsar um fleira en sjóiun. Ánægjubros Ieikur um
varir hans. Brjóstið geingur upp og niður öðru hvoru. Svo er sem dáleiðslu
dragi yfir haDn. Augun dofna. Höndin hnígur niður hægt og hægt, og augna-
lokin síga fyrir ofbirtu sólarinnar. Hver er sá kyngikraftur, sem gjörtekur
ungling þenna? — Hvert er það segulafl, er snertir hverja taug hans, hvern
blóðdropa, svo hann verður að beygja sig nauðugur, viljugur og gefa upp alla
vörn? Hugsaðu þig dálítið um, þú þekkir þetta almáttka afl, þyngdaraflið í
59
andans ríki, aflið, sem teingir saman andann og Iíkamann, lífið og dauðann,
með ósýnilegum, órjúfandi fjötrum.
Allt í einu snýr unglingurinn sjer við. Dálítill, snotur bóndabær blasir
þarna við honum upp í hrauninu. Fjögra rúða gluggi er á baðstofugaflinum,
og dálítill brestur í annari neðri rúðunni.
Fast horfir hann, ósjálfrátt starir hann á gluggann, dreginn af
aflinu ómótstæðilega. Hefðu augun haft nægilegan mátt, mundi dáiítið rjótt,
kringluleitt meyjarandlit hafa sjest í glugganum, hálfhulið af ljósgulum lokk-
um. En einginn veit bvað meyna dreymdi á augnablikinu því, þar sem hún
svaf sætt og vært hinum megin við gluggann. Roð t sló yfir andlit hennar,
bros Ijek á vörunnm og vinstra augnalokið kipptist snöggt og örlítið við, líkt
og þegar fiðrildi snertir sóldaggarblað. Þarna sefur hún, heimurinn hans,
himininn haus, sú eina, sem dregið getur gleymskunnar dulblæju fyrir það,
sem andi hans beygir sig í lotningu fyrir, en jafnframt besti leiðarinn milli
hans og hins ósýnilega,1, hún, sú eina, sem hafði hallað sjer upp að honum,
sem hafði hvíslað undur lágt að honum fegurstu setningunni, sem tungan
getur talað, setningunni, sem er jafn-viðkvæm á öllum heimsins tungum:
„jeg elska þig“. Aftur og aftur hefur hún heitið honum því sama: „&ð ekk-
ert, ekkert skuli aðskilja þau“. Og þó hún hefði verið fær um að fljúga svo
hátt og langt, sem mannsandinn getur komist leingst, og sökkva sjer dýpst
í myrkur efans og sjá þar allar hugsanlegar tálmanir, mundi hún að eins
hafa endurtekið sömu orðin: „Ekkert skal, ekkert getur aðskilið okkur, því
jeg elska þig, heyrirðu ekki? Jeg elska þig“. Hann trúir öllum hennar
eiðum. Hann er jafn viss um, að hún muni efna þá, og sólaruppkoman fylgi
á eftir aftureldingunni. Fyrir hana færi hann gl&ður fótgangandi á ytsta enda
heimsins, út í æðandi illviðri, út í óslökkvandi bál, út í opinn dauðann.
Handa henni ætlar hann að safna öllu, öllu. Henni á að líða svo undur,
undur vel. Hann óttast ekki stritið, örðugleikana, áreynsluna. Hann er viss
um, að hann muni sigra það alit. En vonarinnar heimur er líka opt víðáttu-
mikill hjá þeim, sem ekki er nema átján vetra.
Hann áttar sig, hleypur ofan af klettinum og hryndir fram bátnum.
2. Kvöldlð. Nokkrir áratugir voru liðnir. Morguninn var á enda,
dagurinn liðinn hjá, kvöldið komið. Nálægt þrír fjórðungar himinsins voru
vafðir hinni helbláu ábreiðu næturinnar. Skoldimmur, koldimmur múrveggur