Ísland - 03.05.1898, Blaðsíða 4

72
ISLAND.
Frá fjallatindum
til fiskimiða.
„Austri" ílyrur þau tíðindi að fjelag eitt erlendt j
hafi í ráði að taka stærstu íossa hjer á íslándi á
leiga og eigi tveir vjelafræðingar að koma upp
hingað til að skoða þá.
Ekki er það nema einn maður íslenskur, hjeðan
heimanað, sem ráðist hefur í það svo vjer vitum,
að leita gæfu sinnar í gulllandin nýja, Klondyke.
Þessi maður er Sveinbjörn Guðjðhnsen, sonnr Guð-
jðhnsens verslunarstjðra á Húsavík. Hann silgdi
hjeðan á leið þangað síðast í mars.
Sjera Gísli Jðnsson prestur Meðailendinga hef-
ur legið mjög þungt haldinn Ieingi í vetur.
22. mars var fundnr haldinn á Seyðisfirði til &ð
ræða um frikirkjuhreifinguna þar í sókn. Eundinu
sðttu um 70 manns, þar á meðal sjera Björn Þor-
láksson, sóknarprestnrinnn. Annars virðist ekki
hafa kveðið mikið að fundinum, 22 atkv. voru með
fríkirku en 8 á mðti. 7 manna nefnd var kosinn
til að halda málinu vakandi.
Fiskigufuskipafjelag Seyðisfjarðar hefur hækkað
útgerðar stofnfje sitt úr 40,000 kr. í 110,000 kr.
og keyft gufnbátinn „Eiíuu“ og „Egeríu" af 0.
Watne.
Á Sýslufundi Eyfirðinga 10.—11. mars var með-
al annars samþ. að sýslan tæki 2000 kr. lán til
að styrkja spítalabygging á Akureyri. Samþ. að
verja 50 kr. af sýslusjóði til hjeraðshátiðar á Odd-
eyri ef á þyrfti að halda, á næsta sumri. í for-
stöðunefnd hátíðarhaldsins voru kosnir: Klemens
Jðnsson sýslumaður, Páll Briem amtmaður og Frið-
björn Steinsson bðksali. Samþ. að verja mætti 100
kr, af sýslufje til sundkenhslu, í von um svipaðan
styrk úr landssjóði. Upplýst var, að búið væri að
verja 14,000 kr. í tðvinnuvjelarnar þar í kaup-
staðnum og þó hvíldi á fyrirtækinu 2000 kr. skuld.
Samþ. að bæta við lánið 3000 kr. svo að alls yrði
settar i fyrirtækið 17,000 kr. Einnig samþykkt að
leytast fyrir um sölu vjelanna á næata sumri utan-
lands og iuaau. Upplýst að enn mundi vanta 4000
kr. til Hörgárbrúarinnar. Samþ. að taka það fje
að láni og Oddviti Stefán kennari á Möðruvöllum
kosinn til að standa’ fyrir framkvæmdum við brúar-
gerðina.
Fram kom brjef frá skólastjðra Jóni Hjaltalín
á Möðruvöllum,'þar Bem hann skýrir frá, að hann
muni skrifa landstjórninni og fara þess á leit að
lagt vorði fyrir næsta þing frv. um að Möðruvalla-
skólinn verði fiuttur til Akureyrar og þar byggt
nýtt skólahús; vill haun að Möðruvallaskólinn og
kvennaskóli Eyfirðinga verði sameinaðir og hafi þá
kounr og karlar jafnan aðgang að skólanum.
Skúli Thoroddsen fór utan seint i mars, og bjóst
við að koma aftur um miðjan maí; í fjarveru hans
annast sjera Sigurður í Vígur útgáíu Þjóðviljans.
Jakob Þorsteinsson verslunarmaður í Borgarnesi
drukknaði nýlega í Langá af hesti.
Hjeraðslæknir Þorsteinn Jónsson í Vestmanna-
eyjum var gerður að riddara af Dannebroge á af-
mæli konungs.
Leiðrjetting. í ritgerð í „ísl.“ þ. á. 6. tbl.:
„Svar- til Hermanns Jónassonar", er ; prentvilla:
þykkna fyrir þyðna.
Proolama.
Sýslum. í Þingeyjarsýslu auglýsir 9. apríl skífta-
fund í dánarbúi Vigfúsar Sigurðssonar prests, áður
á Sauðanesi, og konu hans, Sigríðar Guttormsdótt-
ur. Skiftafundurinn fer fram á Húsavík 23. júni
næstkomandi, kl. 12 á hád. og er skorað á hlut-
aðeigendur að mæta þar eða láta aðra mæta þar
fyrir sína hönd.
Sýslumaðurinn í Dalasýslu auglýsir 14. f.m., að
samkv. ósk erfingja Guðbr. Surlaugssonar frá Hvíta-
dal verði haldin opinber uppboð á jarðeignum bús-
ins, Hvammsdal og Neðribrekku í Saurbæjarbreppi
og Sælingdalstungu í Hvammshreppi. Tvö fyrstu
uppboðin á skrifst. sýsl. föstudagana 13. og 20.
maí á hád., en þriðja uppboð á jörðunum sjálfum,
á Hvammsdal fimintud. 26. maí, kl. 2; á Neðri-
brekku föstud. 27. maí, kl. 1, og í Sælingsdals-
tnngu laugardag 28. maí, kl. 1.
Bæjarfógetinn í Kvík auglýsir 29. f.m., að eftir
| beiðni ekkjunnar Vilborgar Jónsdóttur á Gríms-
staðaholti verði opinbert uppboð haldið þar laugard.
7. þ.m., kl. ll1/^ f.h., og þar seld 1 kýr snemmbær,
1 eða 2 hross, reipi, veiðarfæri, húsáhöld o.fl.
Reykjavík.
Vikuna sem leið var sumarblíða með sól, hita
og sunnanátt. Það fór að grænka á túnunum
sunnan í móti, og yfir móum og mýrum titraði
loftið af lóukvaki. Á daginn skiftust á skúrir og
skin og næturnar voru frostalausar; menn hjeldu,
að sumarið væti alveg búið að ná yfirhöndinni.
Þetta stóð þangað til í gær. Þá steypti sjer grenj-
andi norðanstormur snður af heiðunum og suður á
flóann. Hann er vægari í dag og sólin skín eins
hlýtt og hún getur til að vinna á móti honum.
Einn af þeim mönnum, sem komu með „Laura"
um daginn, var Norðmaður, að uafni Kjeld Stub;
hann hefur áður mikið verið við riðinn bið kristi-
lega unglingafjelag í Kristjaníu og víðar og er
sendur upp hingað til nð koma íslendingum inn í
þann fjelagsskap. Sagt er, að hann ætli að boða
hjer til opinbers fundai til að skýra frá starfsemi
þessa fjelagsskapar erlendis.
„Laura" fór hjeðan á sunnudagsnótt. Með henni
fóru til Khafnar: Landshöfðingi og frú hans, frú
Þórunn Jónassen, fröken Soffia Jónassen, frú Helga-
son, kona sjera Jóns, frú Sigríður Heigadóttir,
kona sjera Skúla I Odda, leikfimiskennari Ólafur
Bósinkranz, og Guðmundur Sigurðsson skraddari.
Til Vestmannaeyja Magnús sýslumaður Jónsson.
Til Skotlands þýskir og franskir strandmenn.
Trúlofuð eru: Guðmundur Sigurðsson skraddari
og ungfrú Guðlaug Benediktsdóttir.
Nýdáin er hjer í bænum Anna Guðmundsdóttir
á Bjargi, teingdamóðir sjera Jónasar á Hrafnagili.
í vor kemur út hjer í Keyjkavík kvæðasafn eftir
Bjarna Jónsson cand. mag.
Líkskurður hefur nýskeð farið fram hjer í Rvík,
er mörgum þykir merkilegur og eftirtektaverður.
Það er pólitiskur iíkskurður. Stjórnarskrárfrumvarp-
ið frá ’85, sem sálaðist í fyrra sumar, þegar val-
tískan gekk, en sem eiustöka maður hefur gert sjer
í hugarlund, að mundi upp aftur risa, hefur nú
Jón Ólafsson kruíið í „Nýju Öídinni“ á laugard.
var. Menn vissu þar áður af mörgum meinsemd-
um, en það hafði ekki verið sýnt, að þar leyndist
jafn hættulegur kvilli og nú h6Íur fram komið.
Frv. hefði lögfest sjermál íslands undir riúisráðið
og undir hina einstöku dönsku ráðgjafa konungs,
segir „Nýja Öldin“.
1 búð hr. H. Clausens segir kvennfólkið að nú
sje gott að koma. Því gróði er það, að kaupa það
sem maður þarf með fyrir lágt verð. Og þar eru
nú vefnaðarvörurnar seldar með 20 % afslætti. Best
fyrir sem flesta að nota það, meðan það stendur
til boða.
Nýkomið með „Laiira44:
Rflikið úrval af
Ljtaaii fallegn Snmar-fataefni
i
1T íir±ralí_líc.a,
AlfatnaQi og Bnxur.
Allt eftir mstB tísk
Koœið og lítið inn tii mín áður eu þjer
kaapið aanarstaðar.
_ P 1 ''ii geí?Ð borgun út í
o afslattur ™
getur feingið nijög ódýrt
þaö, sem til fatanna þarf.
liMriít tBlin
inn afsláttur gefinn.
R. Anderson,
Sl5Ll*ocÍcacil“Í. CLASGOW.
Trje og ru.nn.ar
fást hjá
Einari Helgasyni í Vinaminni.
62
hann safnað, utan á hana eina ætlar hann að hlaða öllum þessum gersemum,
haua, sem gleymdi eiðunum, sem hún hafði syarið honum, en gat ekki skilað
honum aftur hjartanu, sem hann hafði geflð henni. í Hana hafði hann þráð
um öll þessi ár, og leitað npp öll hugsanleg ráð til að draga hana að sjer á
ný. Vegna hennar hafði honum ekki komið dúr á auga um langan tíraa, þar
til um aftureidingu, en þá sá hann hana líka ávallt koma í draumnum, bros-
andi móti sjer. Og svo breiddi hann út hendurnar til þess að faðma hana
að sjer, vefja hana upp að brjósti sjer svo fast og leingi, og með slíku afli,
að einginn kraftar. hvorki á himni nje jörðu skyldi geta skilið þau í sundur
framar, því hið innsta og dýpsta, helgasta og besta í eðli þeirra skyldi renna
sgmrra í eittt.
En svo hrökk hann upp. Hún var horfin. Þetta hafði allt verið draumur.
Og svo Vdkti hann og vakti hann, þráði hann og þráði hann, dreymdi
hann og dreymdi hann, uns allt líf hans var orðið — einber draumur.
Enn er einn áratugur liðinn. Höllin hans er rifin niður. Það var gam-
alt, kalt og hrörlegt úthýsi. Kjörgripahaugurinn er rofinn, — lítt nýtur sorp-
köstur. Nú er bústaður haus klæddur grænum grassverði. En er þá ekki
þessi langi draumur haneáenda? Hefurekki dagsbrúnin orðið að bjartari degi ?
Þögult vitni um skipbrot.
Eltir H. Drachmanu.
Ef vonleysið hefði nokkurn tíma keypt sjor borgarabrjef, til þess að
mega reka atvinnn sína í einhverjum hreppi, þá hefði það hlotið að setjast að
í þessari sjávarsveit. Eyðilegir sandkestir, aflangir og tilbreytingarlausir eins
og sorgin sjálf; niður við hafið roksandshólar, sem vindurinn haíði sópaðhelm-
ingnum ofan af; skipsflök eru merkjavörður, þar sem einginn vegur er; ekk-
ert sem getur fjörgað, nema hinar sífelldu órólegu sveifiur mávsins; stöðugar
húðardemdar úr hinum vanstillta himni, sein grætur á hverjum degi eins og
sjúkt barn; hjer og þar milli sandhólanna einstaka hús og kofar, allir vesald-
arlegir og dapurlegir á svipiun; á einstaka stað dálítil eingjabrot og á þeim
lifandi beinagrindur af einni og einni kú á stangli eða tveimur, þrernur sauð-
63
kindum; súrkenndur eða gailsúr þefur af stífluðu vatni inni á milti sandhól-
anna, — og ef maðnr svo beygði við, yfir hólana og niður að ströndinni, þá
gein við hrimgarðurinn, sem alltaf var á þotum yfir rifin og ídu að ströndinni,
sem drnndi og tók andköf eins og maður, sem hefur hlaupið of hart og vill
segja frá einhverjum atburði, einhverjum alvarlegum atburði, einhverri
hryggilegri fregn; en hann getur eingu orði upp komið; það er eitthvað, sem
tekur fyvir kverkar honum. Og hann ranghvolfir augunum í höfðinn og
stynur og kjökrar þessu fram: Æ! ... Æ, guð hjáipi mjer! ... Æ, guð
hjálpi mjer!
Auðvitað var einginn fjaðrasess í vagninnm. En rólustóllinn, sem hjekk
á leðurreimunum, var breiður og rúmgóður, svo að víð gátum vel komist þar
fyrir báðir, læknirinn og jeg. Það var jafnve! of rúmt um okkur, og við
komum oft miklu riær herðum og húfuskyggDum hvors annars, heidur en
venjnlega gerist á akferðum. — „Fyrirgefið þjer!“ ... „Æ! fyrirgefið þjer!“ ...
„nú hvaða böivað!“ ... Og svo brostum við, en urðum undir eins alvarlegir
aftur. Og svo var aftur kveikt í pípunum. Við beygðum við niður að strönd-
inni; jeg gleymdí að kveikja í pípu minni, en læknirinn hjeit áfram að reykja.
— „Þjer hafið víst ekki vanist svonavegi!“ sagði hann og smellti pípulokinu
aftur. „Jeg verð líka að játa, að hjer er dapurlegt, hræðilega eyðilogt, eink-
um á haustdegi. En þegar maður er hjer næstam því á hverjum degi — og
á nóttunni líka — þá.— þar slokknaði aftur í henni — bibb, bibb, bibb, —
þá — þjer skiljið mig — vaninn getur öllu komið til leiðar — og þar að auki —
tíminn kennir manni að una viö allan fjárann!“ — „Hafið þjer nokkurn tíma
sjeð skipbrot iueð eigin augum?“ spurði jeg. „Fjöldamörg! Það er að segja
— í rauninni hef jeg aldrei komið fyr en allt var um garð geingið — til
þess að skoða líkin og þesa konar!“ „Sama get jeg sagt!“ sagði jeg. — Við
hjeldum áfram þegjandi. Veslings hestaruir díógu vagninn þunglamalega yfir
sandinn; aksveinninn sló í þá hvað eftir annað, steinþegjandi; mjer datt i hug,
að það væri fullkomlega óþarft, að hann hefði alltaf ovipuna á iofti; því að
hestarnir hertu ekki ögn á sjer fyrir það, en jeg sagði ekkert; jeg vardapur,
hryggur, órólegur, sorgbitinn, en þögull, þöglari en steiuuinn, sagði ekki eitt
einasta orð. Og allt af dundi þetta sama, andstutta hljóð í brimgnýnum, og
dó síðan út milli hinna grafarþöglu sandhóla. Það var eins og ieið okkar
lægi með fram hálfhrundum kirkjugarðsrústum; og beint á móti okkur hafið,
sem sífellt kjökraði þetta sama gráthljóð: Æ! guð hjálpi mjer ...!