Ísland - 20.07.1898, Blaðsíða 4

116
ISLAND.
Svalbarðspresíakall í Þistilsfirði er r«ú
laust, metið kr. 969,52. Ekkja er i brauð-
inu og nýtur náðarárs til fardaga 1899.
Umsóknarfrestur til 25. ágúst næstk.
„öwent“ (övendur), skip Zöilners og
VidaiÍDs fór héðan fyrra fimtudag uieð 600
hross íil Englauds, flest ung, og hafði ver-
ið gefið fyrir flest þeirra 65—60 kr. Ekki
gat skipið tekið í þetta sinn nær því öll
þau hross, er út átti að flytja.
Land úr landi.
Símrit frá Vardö til norskaDagblaðsius
í Kristjaníu segir að hinn alkunni norður-
hafsfari Sievert Brækmol, sem fyrir nokkr-
um árum síðan var einn vetur á Spits-
bergen, ætii að halda frá Vardö 4. júlí
norður í höf að leita Andre norðurfara.
í Uiuguay hafa verið óeyrðir í sum-
ar milli stjórnmálaflokka og í þeim fallið
400 manns.
Kona Dreyfus hefur sótt uin til justis-
ministerísins að dómur herréttarius yfir
manui sinum yrði ónýttur, vegaa þess að
herrétturinn hefði haft meðferðis leyaiskjöl,
sem duiin hafi verið bæði fyrir kærða sjálfum
og verjanda hans.
28. og 29. f. m. geisaði ákaflegt hagl-
veður í miklum hluta af Ungverjalandi
og gerði víða stórskemdir á ökruia.
Olmliápurnar
á g æ t u eru aftur komnar til
O. Zimsens.
Nýkomið með Laura:
Mikið úrval af alls konar
Soffia Hciimann.
Bergstaðastræti.
Nýútkomiu er:
BALDURSBRÁ.
Höfundur
Bjarni Jónsson
frá Vogi.
Ljóðmælasafn þetta er 136 síður í stórn
8 bl. broti, mæta-vel vandað að prentun
og á ágætan pappír. í því eru andlits-
myndir af höfundinum og af dr. Kiichler,
og einnig tvær landslagsmyndir frá Þýzka-
landi á heiiii síðu hyer.
Kostar £5 KrÓHUr og
fæst í Reykj&vík hjá höfundinum og bók-
sölunum.
3XT ýliomiö s
Byssur, afturhlaðnar, frá kr. 16.00—65.00
— framhlaðnar,-----8.00—14.00
Sammbyssur, marghleyptar
Skammbyssur, einhleyptar
Stofu-skammbyssur
Tígilknífar
Skothylki (patronur) hlaðin
Do. óhlaðin.
JoHs Hanson.
Hr. L. Lövenskjold Fossum, —
Fossum pr. Skien lætur kaupmönnum og kaup-
fjelög-um í tje alls konar timT-mf.
einnig tekur nefut fjelag að sjer að reisa hús,
t. d. kirkjur o.s.frv. Semja má við umhoðs-
mann þess:
Pjetur M. Bjarnason, ísafirði.
Ji.
Spegepölse
Cervelaipölse
Skinke
Margarine
Sveitser
Steppe
Hoilenzkur
Holsteins
Limborgar
Gouda
Mysu
Nögie
Meieri
Permason
Rochefort
Appetit
Norsk M
af ágætu geldneyti fæst hjá
_________C. Zimsen.
N ý k o m i ð:
V i n d 1 a r (mikið um að velja)
FLoylitóPcfls.,
enskt og franskt, holienzkt og danskt.
V i n d 1 i n g a r
Munntóbak:
Lady tvist
Gentleman tvist
Franskar reykjarpípur ágætar
og úr miklu að velja.
Johs Hansen.
stur
[ a t v æ 1 i niðursoðin.
Johs Hansen.
Meö ,Laura‘
komu eftirfylgjandi vörur til Verzl.
„EI3I]NrBOR.CJ
í vefnaðarvörudeildina:
Bi. og óbl. léreft — Twill
Lifstykki, margar teg.
Tvististauin brsíöu.
Tvíbreitt lakaléreft — Kommóðudúkar —
Rúmteppi o. fl.
í Nýlenduvörudeildina:
Kaffi — Kar.dís — Púðursykur
Skipskex — Margarine — Haframjöl
0 s t u r i n u ágæti á 0.55 — Chocolade
Skrsa — Roel — Royktóbak
Hveiti nr. 1 og nr. 2 — Þurkaðir ávextir
Soda — Kaffibrauð margar teg.
Borax — Gerpulver — Fartaric Acid
o. fl.
I Pakkhúsdeildina:
Þakjárnið þekta — galv. þakjárnsaumur
Rúgmjö! — Maismjöl
Baðlyfið bezta — o. fl.
ÁSGEIR SIGTJRÐSSON.
¥ erölauna-kappreiöar.
Á þjóðhátíð Reykjavíkur 2. ágúst næstk.
verða þreyttar ksppreiðar og Iiá verðlaun
getin bæði fyrir skeið og stökk.
Þeir sem viíja taka þátt í kappreiðinni,
verða að skrifa sig, hestinn, sem á að reyna,
og í hverju hlaupinu hann á að taka þátt,
hjá einhverjum af undirrituðum kappreiðar-
mönnum, ekki síðar en 31. júlí næstk.
Gunnar t»orbjörnsson.
Sighvatur Bjarnason. H. Andersen.
82
Þegar heim kom, fór ungi Towkins þegar á fund föður síus til að skýra
honum frá hvar komið var. Hér um bil fjórðung stundar áttu þeir feðgar
tal saman og mátti vel heyra á málrómi þeirra, að sínn veg sýndist hvorum.
Ég skildi lítið af samtali þeirra, en komst þó að því, að stýrímaður var að
skýra gamla Towkins frá giftingu sinni. Altaf smá-hækkaði máitómurian hjá
báðum og að síðustu, er þeir nálguðust dyrnar til að fara út, drundi svo
ógurlega í skipstjóra, að mér fór eigi að verða um sel. Dyruuum var hrund-
ið upp og stýrimaður ruddist hamstola af reiði út, cg gamli Towkina á eftir
honum vitstola af bræði og hrópaði á eftir syni síaum í dyrunum.
„You wretch, you treacher“!“ (níðÍHgurinn þinn, svikarinn þinn) og
myndaði sig um leio til að bírja hann. Yngri Towkins nam þegar staðar,
saeri sér eins og ekkert væri um að vera, að föður sínum og horfði á hann
með því augnaráði, sem ég mun aidrei gleyma, það var svo æðislegt, dýrs-
legt, að ég get bezt hugsað mér það iíkt augnatilliti Iudiána, sem hafast við
á viilidýravoiðura í skógunum í Vesturheimi, eftir því sem því er lýst. Alt í
einu óð gamii Towkins að syai sínum og ætiaði að berja hann, en varð sök-
um eliihrumleika fótaskortur og datt endilangur meðvituudarlaus á gólíið.
„Hjálp! hjálp! komið með vatn“, hrópaði stýrimaður, „faðir minn hefur fengið
krarnpa; við þessu hefði ég mátt búast.
Með hinni mestu viðkvæmni og ástúð laut hana niður að föður sínum,
hóf höfuð hans npp meðau ég losaði um hálsmálið á skyrtu hans. Svo lögð-
um við hana svona alveg meðvitundariausann upp í rúm og reyndum með
öliu móti að vekja hann til lífsins aftur, en okkur tókst það ekki. Ég brá
mér þá í snatri til Meiers læknis, sem bjó skamt frá oss; hann brá skjótt við
með bíldinn sinn og er hann kom inn til sjúklingsins, mælti hann: „Donner-
vetter! Ég heid að hanD megi við því að missa nokkra dropa af blóði; hann
ætlar alveg að kafna“.
Meier læknir tók hoaum nú bióð, og er hann hafði iátið honum blæða
nóg, raknaði hann við aftur.
„Líður yður nú ekki betur eftir blóðtökuna?“ spurði Meier læknir á
þýzku.
Garnii Towkins hristi höfuðið, eu hvoit hann með því vildi gefa til
kynna, að hann skyldi eigi þýzku eða að sér liði eigi betur, verður eigi
sagt um.
83
Sjúkiingurinn var nú afklæddur og við fórum út. Stýrimaðurinn vék
sér þegar að mér og mælti:
„Þér munuð fara nærri um hvað okkur feðgum fór á milii áðau. Ég
skyrði houum frá hvar komið var með „Orinoco“, að vér yrðum að yfirgefa
skipið. Föður mínum þykir að vísu mjög vænt um það, en hann er stór-
auðugur og hefur því uóg efni á að vera sér úti um ann&ð skip enn þá
stærra og skrautlegra en Orinoco var; auk þeas var skipið vátrygt, svo skað-
inn verður því ekki mjög tilfiunanlegur. Hann lét sér því íátt um finnast
með strandið; en þegar ég svo fór að tala um heimferð vora kom annað
hljóð í strokkinn. Ég réði honum til að senda þegar með skipshöfnina til
Kaupmannahafnar, svo þeir þegar gætu ráðið sig á skip þaðan til Yestur-
heims og íéiist hann á það. Sömuleiðis féllst haiin á, að við báðir feðgar
skyldum fara tii Englauds og þaðan svo með flutningaskipi til Baltimore.
Svo fór ég að minnast á trúlofun míua og biðja hann um samþykki sitt tii
ráðahagsins, en það var eius og að berja í stein. Það var ekki nærri því
komandi. Hann reiddist mjög og ég eiunig. Þrætan smáharðnaði, þangaðtil
ég gat eigi framar stjórnað geðshræringum mínum og mælti af bræði mikilli:
„Faðir mian, ég er þegar giftur á Iaun við þig; ég er þegar knýttur
þeim hjúskaparböndum, sem eigi verða slitin. Þú gerir nú það sem þér sýn-
ist réttast og ég það sem ást mín til konu minnar og skyidan leggja mér á
á herðar. Þegar hér var komið stökk faðir minn upp sem hamslaus væri og
hljóp ég þá á dyr eins og þér sáuð.
„Hvað ætlið þér nú að gera, herra Towkins?“ spurði ég.
„Það er úr vöndu að ráða, herra S.“, svaraði hann. Fyrst er nú að sjá,
hvernig föður mínum heilsast; hanu hefur áður átt í þessu sama og var lengi
að ná sér aftur — en — þarna kemur þá konan mín. Hefurðu hoyrt, elsk-
an míu, að faðir minn fékk krampa áðan?“
„Já, því miður, hvernig iíður honum?"
„Mjög illa eins og stendur, en mér kom nú ráð í hug, elskan mín“.
„Hvað er það, hjart&ð mitt?“
„Þó faðir minn, sem ég vona, lifi þetta af, þá er mjög senni!egt að hann
eigi lengi í þvi. Það þarf að hjúkra honum vei og það getum vér látið hvern
gera, sem oss sýnist, og með því hann aldrei hefur séð þig, því ég held ekki að
hanu hafi tekið eftir þér morguninn sem þú komst hljóðandi undan svert-
ingjadrengnum ofan í káetuna og sízt að hann þekki þig í kvennbúuingi, þá