Ísland - 22.11.1898, Qupperneq 1
ISLAND.
t .... "' ‘
Reykjavík, 22. nóv. 1898.
II. ár, 4. ársfj.
Tvisvar í viku kemur
,lsland‘ út framvegis,
þriöjudaga og föstudaga.
3ES I5L 3?
PAK.KAL.ITIII
Oft
IKTDIG-O (Blákkusteinu)
fæht hj A
O. ZiIBÆSESlNr.
Hr. L. Lövenskjold Fossum, —
Fossues pr. Skien lætur kaupmönnum í
té alls konar t i m b u r; einnig tekur nefnt
féiág að sér að reisa hús, t. d. kirkjur o.
s.frv. Somja má við uriiboðsmann þess:
Pétur M. Bjarnason, ísafirði.
Takiö eftir!
Nú er aftur komiun hinn ágæti skó-
og v&tnsstígvélaáburður, sem
hvergi fæst betri í bænum en hjá Jöhan-
nesi Jenssyni skósmið í Kirkjustræti.
Minnisspj ald.
LandsbanMim opinn dagl. kl. 11 árd. til 2 siðd. — Banka-
stjóri við kl. 117i—lVa — Annar gœzlustjóri yið kl.
12-1.
Söfnunarsjóðurinn opinn i barnaskólanum kl. 5—6 síðd.
1. mánudag i kverjum mánnði,
Landsbókasafnið: Lestrasalur opinn daglega frá kl. 12—
2 siðd.; á mánud., mvkd. og ld. til kl. 3 sd. — Útlán
sömu daga.
Forngripasafnið opið mvkd. og ld. kl. 11—12 árd.
Bæjarstjórnar-fundir 1. og 3. flmtud. í mán., kl. 6 siðd.
Fátækranefndar-fundir 2. og 4. flmtd. í mán., kl. 5 síðd.
Náttúrugripasafnið (1 Glasgow) opið hvern sunnudag kl.
2—3 síðd.
Ókeypis lækning á spitalanum á þriðjud. og föstud. kl.
11—1.
129
grein, bvað þeirri skoðun voldur.
Ótal konur inna mér:
Alt of lítil kirkjan er.
Þessi mörgu kvenna köll
kalla: Þii skalt reisa höll!
Heyrðu, Agnes, heims um stig
herrann sjálfur valdi þig.
Lífs míns engill, leiddu mig!
Þð að sjálf þú sjáir eigi
sífelt ertu’ á réttum vegi;
hræfareldur aldrei viliti
anda þinn, né hjarta spilti.
Fyrsta dag sem fann ég þig,
fanstu mér hinn sanna stig,
ofan drógst mitt alheimsflug,
opnaðir mér sjálfs míns hug,
sjálfs mín8 vilja dáð og dug.
Agnos, þú hefur aftur sagt
oið, sem slær með Ijóssina makt,
vísað braut þar vilt jeg fór;
glökt ég sré hvar á að yrkja,
oflitil er Drottins kirkja; —
vel og gott; hún verður stór!
Aldrei þekkti’ eg eins og nú
ástgjöf Guðs, sem stendur hjá mér;
6, því bið ég eins og þú:
Agnes, vík ei frá mér — frá mér!
Agnes
Hrakin burt skal hjartasorgin,
hætta skulu tára köf,
læst skal minnis bráðum borgin,
Ókeypis tmnlækning hjá tannlækni V. Bernhöft (Hótel
Alexandra) 1. og 3. mánudag í mánuði hverjum.
Holdsveikra-spítalinu. Heimsóknartimi til sjúklinga dagl.
kl. 2—3Vz.
Fiskisýniiigin í Bergen
1898.
Eftir
Bjarna Sœmundsson.
I. Ferðin til Noregs.
Það er ;kki áform mitt, að fara að
segja hér langa sögu af ferðinni, því á
henni bar fátt það við, er tíðindi megi
kalla. — Ég lagði af stað frá Reykjavík
með „Thyra“ 3. júií að kveldi. Þegar ég
kom á fætur næsta morgun vorum vér
komnir út undan Tálknafirði og komum
um hádegisbil inn á Önundarfjörð og
seint um kveidið á ísafjörð. Þaðan fór-
um vér morguninn eftir og héldum við-
stöðulaust til Blöndaóss. Veðrið var á-
gætt og gott sýni, þangað til komið var
inn á Strandaflóann, þá skali yfir dimm
þoka, svo lítið sást út fyrir borðstokkinn;
í þessari þoku sigldum vér 4—5 tíma
með fullri ferð. Ég hafði búist við að
sjá mörg af fiskiskipum vorum úti fyrir
Vestfjörðum, en það brást, því nokkrar
skútur á stangli út af Hornströndum var
alt og sumt; cf til vill hafa nokkrar
leyn8t í þokunni á Strandaflóanum. Aft-
ur á móti fórum vér, þegar komið var
austur fyrir Hornbjarg, í gegnum feikna-
breiðu af hinum alþektu brenni-margiytt-
um, er sumir Sunniendingar nefna „Kjósar-
osta“. Breiðan var nokkrar mílur að þver-
máli, og við Kristján Jónas&rson reiknuð-
130
byrgð, sem kyr og þögul gröf;
grafa skal jeg gleymsku höf
síðan hennar milli’ og mín;
hverja rós í muna og minni
mái ég, sem finst þar inni,
lifi öll og að eins þíu!
Brandur
En hið stærsta þarf að þora.
Agnes
Darftu hvassa strangleiks spora?
Brandur
Annar stærri hug minn hvetnr.
Agnes
Hann! Dú manst þú sagðir mér,
að hann vilja mannsins metur
megnið þegar bila fer.
(ætlar að fara).
Brandur
Hvert þá, Agnes?
Agnes
Hússins starfa
hentar sízt að gleyma’ í nótt.
En í fyrra fékk ég ljótt
orð, að hafa eytt án þarfa.
Þá var nóg af krönBum, kökum,
kveykt á öllum ljósastjökum,
jólatréð í gulli glóði,
gleðisöngur dundi, flóði.
Brandur, ég vil jólin halda
jafnt sem fyr, og öllu tjalda,
fara að kveykja, fága, prýða
um út (reyndar nokkuð lauslega), að þar
mundi vera fuil miljóa af þeim á hverri
ferhyrningsmílu. Undir þessum marglytt-
um er ekki ólíklegt að leynst hafi margar
miljónir af uiiguœ þorskum og ýsum (ung-
ar þessara flska leita um hríð hæiís undir
ýœsum margiyttum).
Það var kuldalegur svipur á landinu
ailli Kögursins og Hornbjargs, því stórir,
gsmlir snjóskaflar voru aiveg niðri við
sjávarm.ál; jafnvel túnið í Heljarvík var
orðið grænt, þótt. skaflar væru fyrir neðan
það, milli þess og sjávar. Hærra uppi í
fjöllunum var mikil snjókyngi. Vér mætt-
um á þessu svæði 2 hvaiabátum með
hvali í eftirdragi. Voru sumir hvalirnir
nærri í kafi, en aðrir voru uppþembdir
og flutu hátt í sjónuro. Á þessum hvöl-
um hafði flokkur sjófugla fengið sér ó-
keypis far og fæði. Inni í Hornvíkinni
lágu 4 hvalabát&r og margir hvaíir stjór-
aðir niður.
Vér sigldum snemma dags inn á Eyja-
fjörð. Úti í mynni hans var veður hrá-
slagalegt og iilúðleg fjöll til beggja handa,
eu eftir því sem lengra kom inn eftir
varð blíðara veðrið og útsýnið fegurra,
og úr því komið var inn fyrir Hrísey fór
ég að finna það, að Eyjafjörður er einn
fegursti fjörðurinn á landinu. En Hval-
fjörður getur einnig verið mjög fagur,
jafnvel eins fagur.
Alla leið frá Eyjaflrði til Langanoss
var logn og sólskin og ákaflega miklar
hillingar. Gtrímsey var altaf tvöföid og
stundum þreföld, og sú í miðið stóð á
höfði ofan á hinni neðstu. Mánáreyjar út
af Tjörnesi tóku á sig allskonar myndir
og fjöilin upp af Skjálfanda og Axaríirði
131
fyrir móður allra tíða.
Líti Guð til okkar inu
auðmjúkan hann finnur sinn
hírta son og hrelldu dóttur
helga saman Drottins nóttu
glöð, en ekki afundin,
eins og börn við föður sinn.
Burt svo tár og trega spor!
Brandur
(faðmar hana).
Tendra ljós. Gæt þinnar yrkju.
Agnes
Byggðu svo þá björtu kirkju,
Brandur! strax — og fyrir vor!
(fer).
Brandur
Mitt í raunum reiðubúin,
reiðubúin fram í deyð,
bresti þrekið, bilist trúin
beina stefnir viljinn leið.
Drottinn, hennar götu greið;
Drottinn, þinum þræli vægðu,
þína heiptarreiði lægðu,
lát ei svo þitt lögmál hræða,
lát ei mig sem haukinn skæða
þurfa að heimta hennar blóð.
Ég á krapt og mikinn móð;
brenn þú mér á brjóst og enni
beggja sök, en vægðu henni!
(Það er klappað á dyr. Fógetinn kemur inn).
Fógetinn
Hér kemur sigri sviptur einn.
9*
43. tölublað.
bteyitust í sifellu, svo mér var ómögulegt
að sjá hvernig þau litu út í raun og veru.
Skip eitt langt b'urtu var oft þrefalt.
Á leiðinni fyrir Melrakkasléttu er tvisvar
farið yfir heimskautsbauginn, og þó Slétt-
an sé nyrzti hluti landsins, þá lítur hún
þó blíðlegar út en Hornstrendurnar. Af
sjó er fallegt að sjá inn yfir hana.
Úti fyrir Norðurlar.di sáust að eins sár-
fá fiskiskip, og eins var það þegar kom
austur fyrir Langares. Þar hafði ég bú-
ist við Frökkum í stórhópum, en sá að
eins fáeina undan Bakkafirði og enga
lengra suðnr með. Seinna fékk ég að
vita, að þeir hefðu oftaat í sumar verið
um 20 sjómílur uorðnr og vestur af
Langanesi, því þar fengu þeir helzt fisk.
Strax sem vér lögðum í haf frá Reyð-
arfirði, lentum vér í hinni illræmdu Aust-
fjarðaþoku og sigldnm í henni hálfan sól-
arhring. Ég sá ekkert merkilegt alla leið
til Orkneyja, varla Færeyjar einu sinni,
því „Thyra“ kom þar ekki við, sigldi að
eins — Færeyingum til mikillar skap-
raunar, en mér til mikillar ánægju — í
gegnum eyjarnar.
Þegar vér náignðumst Fr&serburgh á
Skotlandi (yzt við Moray-flóann snnnan-
verðan) tók að lifna við á sjónum, því
þaðan, og alla leið suður á móts við Aber-
deen, sigldum vér gegnum mikla breiðu af
skozkum síldarveiðasbipum — ég taldi
einu sinni á aðra hlið Thyru 100 skip —
er voru þar við reknetaveiðar; mörg voru
langt úti i hafl, éa önnur vorn nær landi.
Það var snemma morguns og voru sum
skipin þegar á uppsiglingu, en önnur voru
að draga inn netin, eða ráku enn með
netatrossu sínu. Skip þessi sigla ágæt-
132
Brandur
Hvað ? Sigri ?
Fógetinn
Því er ei að leyna.
Ég komst of skamt er skyldi reyna
að skilja yður og söfnuðinn.
Ég yður spáði ei því bezta
i okkar skiptum — munið þér?
Brandur
Já.
Fógetinn
Enn þó fylgi margur mér,
við mótstöðuna ég hættur er.
Brandur
Hvers vegna?
Ég?
Fógetinn
Þvi þér fenguð flesta.
Brandur
Fógetinn
Já, þér sjálfsagt sjáið það,
svo sækir fólkið yður að.
Sá andi dregst hér drjúgum inn,
sem Drottinn veit að ei er minn;
hann kemur einmitt yður frá,
það er ég viss um. Sættumst þá,
og höfum handsal hér npp á!
Brandur
Ei endar stríð, sem okkar tveggja,
þðtt annar vilji’ á flótta ieggja.
9