Lögfræðingur - 01.01.1899, Page 26

56
Konrail Maurer.
með þann boðskap, nat bisknp ættí at ráða helgihöldum«,
og ennfremur sögðu þeir, að konungur »vildi þola, at Arni
biskup léti sækja þau öll mál at nýjum lögum á hjer-
aðsþingum, [sem stóðti] í fornum kristnum rjetti, en kall-
aði eigi rangt, þótt hinar fornu sektir sé á lagðar; þótti
þó betr at hinar linari sé. Hann bannaði ok, at hand-
gengnir menn sækti« ‘). pessi orð eru nokkuð óljós, en þó
liggur berlega í þeim, að konungur eigi að eins samþvkk-
ir, að Kristinnrjettur Árna biskups skuli gilda í sumum
greinum, heldur og telur það æskilegt. Sættargerðin í
Túnsbergi 1277 hlaut einnig að hafa nokkur áhrif á fram-
komu konungs gegn Árna biskupi, og með tilliti til henuar
virðist óhætt að segja, að það, sem konungur samþykkti
í Kristinnrjetti Árna biskups, muni vafalaust hafa verið
allar þær greinar, er voru um viðurkennd kirkjuleg
málefni.
Allt öðru máli gegnir um þau ákvæði í Kristinn-
rjetti Árna biskups, er eigi voru um viðurkennd kirkjuleg
málefni. Er þá fyrst að nefna þau ákvæði, er voru
gagnstæð liinum veraldlegu lögum í Jónsbók. pann-
ig má nefna ákvæði Kristinnrjettarins um okur (42. [35.]
kap.), að svo miklu leyti sem þau eru gagnstæð fyrir-
mælum Jónsbókar um leigu (Kb. 15. kap.), ákvæði Krist-
innrjettarins um testament (16.—17. [9—10.] kap.), að
svo miklu leyti sem þau eru gagnstæð fyrirmælum Jóns-
bókar um gjafir (Erfðat. 28. kap.), ákvæði Kristinnrjett-
arins um afgjöf af veiði á helgum dögum, að svo miklu
leyti sem þau eru gagnstæð fyrirmælum Jónsbókar um
fátækrahlut af slíkri veiði (Rekab. 10. kap.), ákvæði Krist-
1) Árna bps. s. kap. 20.. bls. 70(1 og kap. 22., bls. 709.