Lögfræðingur - 01.01.1899, Side 81

Ágangur búfjár.
81
um uslagjöldum ágangsþolis, en fjáreigandi verður þá og
að sækja fjenaðinn hinum að kostnaðarlausu. |>á er og
skilyrði fyrir innsetningunni, að ágangsþolir geti gjört
eigandanum boð samdægris. Af þessu leiðir fyrst og
fremst, að ágangsþolir má eigi setja inn búfje, er hann
þekkir eigi eiganda að, enda er búfjeð þá óskilafje, og enn-
fremur má liann eigi setja inn búfje annars, þótt hann
þekki hann, ef hann er lengra burtu en svo, að hann geti
gjört honum boð samdægris. Að vísu er þetta vafasamt,
en það sýnist eðlilegt, að skoða fjenað, sem kominn er
svo langt frá heimkynnum sínum, fremur sem strokufjenað
eða flækingsfjenað, en sem ágangsfjenað.
þ>ví næst viijum vjer athuga, hvernig innsetjandi á
að fara með fjenað þann, er hann setur inn.
Fyrirmæli um innsetninguna eru þau, að innsetjandi
skal reka fjenaðinn lausan í hús inn eða tröð, án þess að
leggja band á hann. Innsetjandi skal ábyrgjast, ef fjeð
treðst undir af húsþröng, eður hús fellur á fjenaðinn eða
garður, nema því að eins að fjenaðurinn felli sjálfur ofan
á sig. Innsetjandi hefur enga ábyrgð á því, þó að fjeð
stangi hvert annað til bana. Af þessum fyrirmælum virð-
ist mega leiða þá almennu reglu, að innsetjandi skuli fara
svo að, sem góður maður og skynsamur myndi gjöra.
Fyrst og fremst á innsetjandi að gjöra fjáreiganda boð um
innsetninguna sem allra fyrst, og eptir orðum Jónsbókar
(Llb. 33. kap.) má þetta alls eigi dragast lengur en svo,
að boðin komi samdægris til eiganda. Ennfremur ber
innsetjanda að láta fara vel um fjenaðinn, svo að eiganda
verði sem minnstur skaði að. Innsetjandi ber eigi ábyrgð
á ófyrirsjáanlegum atvikum, svo sem ef fje stangar hvert
annað til bana eða fellir á sig hús eða garð, en ef hann
Lögfræðingur III. 1899. (1