Lögfræðingur - 01.01.1899, Page 146

14(5
Páll Briera.
sjeð þetta á tölu kúa hjer á landi. Árið 1896 var tala
kúa hjer á landi 17054. Nú mun láta nærri, að býrin
þurfi til fóðurs töðu af 4 vallardagssláttum, eptir því sem
ræktun er hjer á landi upp og ofan. Eptir því væru tún
hjer á landi um 68216 vallardagssláttur eða liðlega 4 fer-
hyrningsmílur, og mun það vera nærri sanni, því að þótt
kýr sjeu víða á landinu fóðraðar að einhverju leyti á út-
heyi, þá er aptur á öðrum stöðum nokkuð af töðunni haft
handa öðrum skepnum.
En þar sem túnin eða hið ræktaða land er að eins
um 4 ferhyrningsmílur, þá sjest, hversu afarlítill hluti
landsins er ræktaður.
Einar Ásmundsson sagði svo 1870: »Hinn fyrsti at-
vinnuvegur, sem allra mest þörf er á að bæta, er jarð-
ræktin. Vjer höfum að kalla takmarkalaust land að víð-
áttu til að rækta; en eins og nú stendur, liggur beinast
við, að byrja á því, að rækta betur tún vor, og jafnvel
engjar.« J)
|>ar sem jarðræktin er hinn fyrsti atvinnuvegur
hjer á landi, þá er auðsætt, að jarðabæturnar eru mikils
verðar. Um þötta eru allir á eitt mál sáttir, og með
styrkveitingum til búnaðarfjelaga hefur fjárveitingarvaldið
sýnt skoðun sína í þessu máli. Eins og áður hefur verið
tekið fram, þá eru leiguliðar hjer á landi miklu fleiri en
sjálfseignarbændur, og því er auðsætt að miklu skiptir,
hverjum kjörum þeir eiga að sæta, ef þeir vinna aðjarða-
bótum'á ábúðarjörðum sínum, eða með öðrum orðum, hvort
enn eigi komin liingað, þótt komið sje fram í júlí, og því
verður eigi beðið lengur eptir þessu.
1) Einar Asmundsson. Pramfarir Islands. bls. 17.