Lögfræðingur - 01.01.1900, Blaðsíða 119
Meniitun barna og unglinga.
119
Jeg hef tekið þetta upp til þess að sýna, hvernig
skoðun manna nú á tímum er viðvíkjandi keunslu í sögu.
En alveg hinar sömu kröfur á að gjöra til kennslu í land-
fræði og öðrum fræðigreinum.
Landafræðin miðar til þess að skýra fyrir æskulýðnum,
hvernig jörðin sje, sem vjer búum á, eðli hennar og mynd-
un, hvernig löndin víðs vegar um heiminn sjeu, hvernig í-
búar þeirra sjeu, á hverju þeir lifi og á hverju stigi þeir
sjeu í menningu, menntun og atvinnuvegum. En þar er
ekki komið undir nafnaþulum og utanaðlærdómi, heldur
skilningi og Ijósum hugmyndum.
Jafnframt þessu þarf æskulýðurinn að fá fræðslu um
náttúruna. Fræðsla í dýrafræði, grasafræði, steinafræði,
eðlisfræði og heilsufræði er nauðsynleg til þess, að menn
geti skilið náttúrulögmálin og náttúrukraptana og fært
sjer þá rjettilega í nyt. þ>að mun víst enginn neita því,
að þekking í þessum efnum hafi hina mestu þýðingu fyrir
efnahag þjóðarinnar og allt mannlífið, og því skal eigi
fjölyrða um þetta efni; en fræðsla í þessum greinum
heimtar mikla þekkingu og áhuga kennaranna og ýms
skólaáhöld, sem nú eru nálega óþekkt hjer á landi, til
þess að fræðslan korni að þeim notum, sem nauðsyn ber til.
I>ví næst skal nefna tvær fræðigreinar, sem mikils er
um vert. Annað er teikning og hitt er eitt útlent tungu-
mál. þ>að er vafamál, hvort á að heimta, að allir íslend-
ingar læri eitt útlent tungumál, en það er víst, að slíkur
lærdómur þarf að vera miklu almennari, en nú er. Bók-
menntir vorar eru svo fátækar, að menn geta hvorki fylgst
með í búnaði, iðnaði, siðmenningu o. sv. frv., ef þeir
kunna eigi eitt útlent tungumál. íslendingum er þetta
ckkert meira vorkunnarmál, heldur en Færeyingum og fjölda