Lögfræðingur - 01.01.1900, Blaðsíða 147
Dómstólar og rjettarfar.
147
vitað er honum ekki heimilt að gjöra neitt sjálfstætt í
málinu gegn vilja partanna, en hann er þó skyldur að
gjöra meira i málinu, en beinlínis að leiðbeina. Partarnir
eru skyldir til að mæta sjálfir við sáttatilraunina hjá dóm-
aranum, en reynist hón árangurslaus, geta þeir gefið öðr-
um umboð til þess að mæta undir rekstri málsins fram-
vegis, þó er hvor partur um sig skyldur til að mæta sjólf
ur, ef mótparturinn krefst þess, til þess að fá upplýst eða
staðfest eitthvert atriði í málinu. Undanþegnir þessu eru
monn, sem búa utan þinghár, og að auki að minnsta
kosti 4 mílur frá rjettarstaðnum.
Hvað sönnunargögn og málsfærsluna að öðru leyti
snertir, þá fer liún fram eptir venjulegum reglum, nema
livað frestir eru veittir miklu styttri en ella; þær venju-
legu reglur gilda, ef partarnir eigi mæta, nema hvað dóm-
arinn er ekki skyldur að bíða neitt með dómsuppsögn, þó
hinn kærði mæti ekki. Fullnustu fresturinn eru þrír sól-
arhringar, og er dómarinn skyldur að láta partana vita,
nær dómur verður uppkveðinn. Kjettargjöld í hjúamálum
eru alls 50 aurar, og engin í barnsfaðernismálum, en í
öðrum málum hin vanalegu rjettargjöld.
3. Gestarjettarmál eru þau mál, sem höfðuð eru
eptir vissum reglum, þegar annarhvor málsaðila er gestur,
þ. e. ekki búsettur í þeirri þinghá, sem lionum er stefnt
að mæta, eða hann stefnir öðrum að mæta, heldur að eins
staddur þar. þ>ar sem nú það er aðalreglan, að eng-
an má svipta hans löglega varnarþingi, þá verður varla
að tala um að sækja hinn stefnda á öðru þingi en hans
varnarþingi, nema liann hafi skuldbundið sig að mæta ann-
arstaðar, og svo í vissum tilfellum, svo sem ef utanþing-
sóknarmaður á að greiða vitanlega skuld eptir skuldbind-
10*