Lögfræðingur - 01.01.1900, Blaðsíða 151

Dómstólar og rjettarfar.
151
lcunna, óvilhalla og fulltíða (yfir 25 ára) menn í dóm,
og skal því næst sækjandi ryðja tveimur mönnum úr dómi,
hverjum sem hann vill, og verjandi sömuleiðis tveimur á
sama hátt; ef annarhvor málsaðila vill ekki nefna menn
úr dómi, skal hinn ryðja fyrir báða. Vilji livorugur úr
ryðja, fellur málið niður í það sinn. Ef annarhvor máls-
aðila villennryðja rir dómi, af því dómandi sjeeigi heið-
arlegur maður, vilhallur eða því um líkt, þá fellir hjeraðs-
dómari úrskurð um það að lögum, sem eigi verður raskað,
þó málinu verði áfrýjað til landsyíirdóms; taki dómarinn
kröfuna til greina, skipar hann annan mann í hans stað,
og má koma með sömu mótbáru gegn honum. Hjeraðs-
dómari og þeir 4, sem rjett verða kvaddir, skulu ætíð síð-
an sitja í merkjadómi, og er hjeraðsdómarinn forseti rjett-
arins. Ef dómsmaðar deyr, eða hindrast frá því að mæta
undir rekstri málsins, þá útnefuir hjeraðsdómarinn annan
í hans stað á fyrgreindan hátt, og situr hann síðan merkja-
dóminn.
Ef dómsmaður skorast undan að ganga í merkjadóm,
eða mæti hann ekki á tilsettum tíma án lögmætra forfalla,
þá varðar það sektum allt að 10 krónum, og ennfremur
skal honum skylt að greiða allan þann kostnað að skað-
lausu, sem leitt hefur af útivist hans, og virðist dómur
um þetta eiga að falla í málinu sjálfu, þótt það geti vald-
ið ýmsum vafningum í því,
pegar merkjadómur er skipaður, er merkjaganga á-
kveðin á þeim degi og stundu, er liæfa þykir; frestur
þessi skal jafnan settur svo langur, að gjöra megi ráð
fvrir, að málspartarnir hafi nægan tíma til þess að út,-
vega sjer skilríki þau og vitni, sem föng eru á, enda má
þá lengja frestinn reynist hann ónógur, samt má frestur-