Alþýðublaðið - 22.01.1927, Blaðsíða 4

4
ALEÝÐUBLAÐIÐ
Prjónanðmskeið.
Sökum tilmæla ýmsra hefir
verið ákveðið að halda
áfram til 1. marz prjóna-
námskeiðí pví, er frú Val-
gerður Gísladóttir frá Mos-
felli veitir^forstöðu;
£>ær konur, er hafa talað
við okkur siðustu daga
þessu viðvíkjandi, eru pví
vinsamlega beðnar að at-
huga þetta.
Nýjum umsóknum veitt
móttaka, og allar upplýs-
ingar gefur mjög greiðlega

Sigurður Sigurðsson
búnaðarmálastjóri heldur þriðja
fyrirlestur sinn um Grænland í
Iðnó á morgun kl. 3';4>. Verður
hann um lifnaðarhætti Grænlend-
inga, jafnaðarmensku og andatrú.
Eru íyrirlestrar Sigurðar mjög
fróðlegir, enda er hann gagnkunn-
'ugur landi og þjóð, og hefir ver-
ið gerður ágætur romur að peim
tveim fyrirlestrunum, sem af eru.
Aðgöngumiðar verða seldir í Iðhó
í kvöld kl. 6—8 og á morgun frá
kl. 1.
Stjörnufélagið.
Fundur á morgun kl. 3Vé- Engir
gestir.
Trúlofun.
Á sunnudaginn var opinberuðu
trúlofun sína ungfrú Ingibjörg
Jónasdóttir, Garðhúsum á Eyrar-
bakka, og Guðlaugur Pálsson,
kaupmaður á Eyrarbakka.
Sýning Kjarvals
á nýju safni af myndum verður
opin til sunnudagskvölds.
Aiilfniir
Bifreiðastjórafélags
fslands
verður haldinn í Iðnó uppi, mánu-
daginn 24. p. m. kl. 9 síðdegis.
Félagar fjimenni.
Stlórnin.
Kvenkápnefni
margar tegundir p. á. m.
Plyds og Asirakan
seljast nú með 15—33 % afslætti.
0. Bjaraas«n & Fjeldsted.
Ejrjablaðið,
máigagn alpýðu í Vestmanneyjum
fæst við Grundarstíg 17. Útsölu-
maður Meyvant Haligrímsson. Sími
1384.
Tvö orð
í neðanmálssögunni i dag pykir
rétt að skýra. Transsubstantiatio
heitir breytingin, sem samkvæmt
kenningu kaþólskra mannn \erð-
ur á brauði oe: víni í aitarissakra-
mentinu, — að pað verði sannar-
lega líkami Krists óg blóð, en
consubstantiatio beiíir eðli jiað?
er evangeliskir segja brau'ð og
vín fá i sakramentiru að K'is'-
ur sé í pví, með pví og undir.
669 ár
. voru í nött, síðan Þorgils skarði
var veginn.
Stcersta
þestcc
urvattð\
Komið fyrst
Mjóik fæst allan daginn í Al-
pýðubrauðgerðinni.
Rjómi fæst í AlþýÖubrauðgerð-
inni.
Aidýseidir
eru vinsamlega beðnir að athuga
pað, að senda auglýsingar í blaðið
tímanlega, helzt daginn áður en
pær eiga að birtast, og ekki síðar,
en kl. IOV2 Þann dag, sem pær
eiga að koma í blaðið.
H.F.
EIMSKIPAFJELAG
ÍSLANDS
„Lagapfoss^
fer héðan annað kvöld
(sunnud.kvöld) kl. 8 vestur
og norður um land til
Kaupmannahafnar.
„Þetta er rækalli skemtileg
saga, pó hún sé íslenzk,'1 sagðl
maður um daginn. Jíann lá við
að lesa „Húsið við Norðurá",
fyrstu íslenzku leynilögreglusög-
una, sem skrifuð hefir verið hér
á iandi.
Alpýðuflokksfólk! Athugið, að
auglýsingar eru fréttir! Auglýsið
pví í Alþýðublaðinu.
Hvítkál, Gulrófur, Kartöflur,
Kex á 1 kr. Vs kg. Ódýr sykur.
Hermann Jónsson, Hverfisgötu 88,
simi 1994.
Hús jafnan til sölu. Hús tekin
1 umboðssölu. Kaupendur að hús-
um oft til taks. Helgi Sveinsson,
Aðalstr. 11. Heima 11—1 og 6—8.
Ritstjóri og ábyrgðarma&ur
Hallbjörn Hslidórsaon.
Alpýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
veði á húsum ekkna, en fiytjið langar bænir
að yfirskyni. Þér munuð fá því pyngri dóm!
Vei yður, guðfræðidoktorar og mepódistar,
jrér hræsnarar! pví að j)ér sendið trúboða
til Afríku til j>ess að ávinna einn trúskift-
inig, og þegár hann er orðinn pað, gerið pér
hann að hálfu verra helvítisbarni en pér
sjálfir eruð. (Lófaklapp.) Vei yður, biindir
ieiðtogar! með kenninga-brögÖ yðar, yðar
tmríssubstantmtio og consubstantiatTo og' alt
hitt. Þér heimskir og blindir! Vei yður, guð-
fræðidoktorar og Biskupakirkjumenn, þér
hræsnarar! Þér héndið ávísunum á sam-
skotadiskinn og skeytið eigi um jra'ð, sem
veruiega er mikilvægt í Biblíunni, sem er
réttvísin og miskunnsemin og trúin á góð-
menskuna. Þér blindir leiðtogar! Þér hóstið
við flugu og svelgið flugvél! (Hlátur.) Vei
yður, guðfræðidoktorar og hákirkjumenn, þér
hræsnarar! Þér klæðist í flekklaus föt, er
veikbyggðar konur halda hreinum, en að
innan eruð þér fullir ráns og óhófs. Þér
blindir hákirkjumenn! Hreinsið fyrst hjörtu
yðar, svo að fötin, er pér berið, séu sönn
ímynd yðar. Vei yður, guðfræðidoktorar og
baptistar, pér hræsnarar! Því að þér eru'ð
eins og marmaragrafhvelfingar, sem eru
fagrar að utan, en að innan cru fullar af
dauðra manna beinum og hvers konar ó-
hreinindum. Þaunig sýnist pér og hið ytra
réttlátir fyrir mönnum, en hið innra eruð
J)ér fuilir af hræsni og ranglæti. (Lófakiapp.)
Vei yður, guðfræðidoktorar og únítarar,
pér hræsnarar! pví að pér reisið Jíkneski af
dauðum siðbótarmönnum og setjið lárviðár-
svéiga á grafir fornra píslarvotta. Þér segið:
Ef vér hefðum lifað á peim dögum, þá
hefðum vér ekki hjálpað til jress að drepa
j)essa göðu menn. Það ætti að syna y'ður,
hvernlg ])ér eigið a'ð koma fram við oss í
dag. (Hlátur.) En þér eruð börn j)eirra, sem
drápu hina góðu menn. Haldi'ð j)ví áfram
og drepið oss Jíka! Þér höggormar! Þér
nöðruafkvæmi! HVernig ættuð pér að geta
iimflúið dóm helvítis ?“
XL.
Þegar Smiður hætti að tala, pá rann svit-
inn niður eftir andliti hans, og hann var
náfölur. En mannfjöldinn vildi ekki leyfa
honurn að fara. Menn tóku að leggja fyrir
hann spurningar. Sumir vildu fá að vita,
við hvað hann ætti með pví að segjast vera
frá guði, og aðrir vildu fá að vita, hvort
hann tryði á hina kristnu trú. Enn voru
aðrir, sem spurðu um, hvort unt yfði að
fara stjórnmáialeiðina, og hvort hann héidi
i raun og veru, að auðmennirnir myndu
nokkuru sinni láta undan, nema ofbeldi væri
notað. Þarfia var maður, sem verið hafði
í eldhúsi verkamannanna og hafði veitt pví
athygii, að hann hafði etið súpu með kjöti í,
og hann spurði, hvort þetta væri ekki sama
sem að beita ofbeldi gegn me'ðskepnum sín-
um. Gamli maðurinn, sem var fulitrui spíri-
tismans, var parna iíka. og hann spurði,
hvort hinir dánu væru enn lifandi, og ef peir
væru pað, Jtvar jieir værtt pá.
En áður en fundinum væri lokið, kom sjúk-
lingur til þess að láta iækna sig, og enn
komu aðrir, sem þrengdu sér í gegnum
mannjjyrpinguna, þyrptust umhverfis vagn-
inn og reyndu jafnvel að snerta klæði hans.
Þegar þetta hafði gengið í tvo tíma, pá
tijkynti hann, að nú væri hann orðinn svo
preyttur, að hann gæti ekki nieira. En pað
var mesti vandi að koma vagninum áfram.
Það var að eins hægt að aka honum mjög
hægt, og ökumaðurinn varð að hrópa í sí-
fellu til fólksins að víkja úr vegi. En pann-
ig var haldið ofan strætið, og ég fór inn í
bifreiðina og ók á eftir í nokkurri fjarlægð.
Ég vissi ekkért, hvert verið var að halda,