Nýja öldin - 06.08.1898, Blaðsíða 4

240
Skæöadrífa.
„Ólyginn sagði mér“, að Einar í
Gorkúlunni hefði keypt botnvörpn
til að veiða í lax, en laxinn reynd-
ist of hygginn til að láta flækja sig
i það net. Hins vegar kvað varp-
an reynast betur til að veiða í benni
Moskóvíta.
— Þegar séra Valdimar Briem
las í „Spængólinu" í fyrra sleggju-
dóminn um Biblíuljóð sín, er mælt
að honum yrði þetta á munni:
Nú þykir mér gamanið grána,
bann gerir úr mér vitlausan kjána,
en kvorki mun ég blikna né blána
þó Benediktsen setji mig á
„Skrána“.
— Ein einasta sýsla á ölflu land-
inu, B,angárvallasýsla, lét kjósa
kjörmenn til Þingvallafundarkosn-
ingar, reglulega í bverjum breppi.
Kjörmenn þessir komu saman á
kjörfund sem til stóð, og urðu skjótt
ásáttir um, að kjósa engan fulltrúa.
Það var mjög skynsamlega gert af
þeim. Það var auðsætt, að engin
mynd gat á fundi orðið hvort ið
var; ekkert fúndarefni fyrirliggjandi,
og tími inn óheppilegasti.
Rangvellingar eiga beiður skilið
fyrir skynsamleg og skipuleg úrslit
þessa máls.
— Engin önnur sýsla á landinu
befir kosið eftir fyrirmælum fundar-
boðenda. — Tveir lireppar í Norður-
Þingeyjarsýslu kusu sér kjörmenn,
og þessir kjörmenn kusu ónefndan
Reykvíking til að vera (þessara)
tveggja hreppa fulltrúi á Þingvalla-
fundinum.
Er auðið að draga bitrara báð
að Þingvallafundarhugmyndinni en
þetta?
Er bægt að bugsa sér meiri skrípa-
mynd af þýðingu Þingvallafundar,
en þenuan eina tveggja hreppa
fufltrúa — inn eina, sem enn er
kosinn til þessa fundar, sem auð-
sjáanlega ekkert kjörclœmi kýs til
eftir fyrir settum skipulegum regl-
um?
Um Ameríku-fyrirlestur
Jóns Ólafssonar
í „Sunnanfara11 segir „Heimskringla"
2. f. m. svo:
„Það getum vér sagt, að aldrei
höfum vór séð neitt ritað á íslenzku
um Ameríku og líðun íslendinga hór
yfir böfuð með jafn-mikilli sanngirni
og það, sem komið er af þessum
fyrirlestri. In sérstöku bygðarlög ís-
lendinga bér vestra eru nefnd þar
bvert út af fyrir sig og kostum og
göllum lýst rétt og sanngjarnlega
eftir beztu vitund. Alveg sama er
um lýsingar Jóns á mönnum og mál-
efnum bér; vér sjáum þar bvergi
réttu máli hallað. í stöku stað koma
fyrir meinlausar og þýðingarlitlar
missagnir, sem auðsjáanlega stafa af
ókunnugleika, eða þvi að Jóni befir
verið rangt skýrt frá af öðrum“.
Landshornanna á milli.
-—• Séra Magnús Þorsteinsson, fyrv.
aðstoðarprestur í Landeyjunum, er
kosinn prestur þar í e. blj. af söfn-
uðinum.
Legufagur hér við bíáan mar,
Mildur þeim, er sjúkdóms særír naður;
Sorgir deyt þeim lengi krossinn bar.
Gjafmildur af góðum föngum þínum
Gleðja reyndu þá, er fá þitt skjól,
Að þeir megi í nöprum nauðum sínum
Ná að höndla geisla af unaðs sól.
Nú er signar sumartíðin vengi
Saman biðjum vér, er fundumst hér:
Himinn veiti góðri byrjnn gengi,
Giftudrjúgt sé hvað, sem eftir fer;
Og scm vér í eining bróðurlega
Erum staddir hér með fegins brag,
Fram á hinstu okkar æfivega
Eins og bræður munum þenna dag.
— Á Gilsfirði druknuðu 10. f. m.
Sigvaldi Snæbjarnarson og Helgi
Kristjánsson; sigldu með alt fast.
juglýsingar
i „N. Ö.“ verða að koma til ritstj.
— Mokafli af sild og þorski á
Reyðarfiði, S.-M., er „Hólár“ fóru.
— Með „Hólum“ kom að austan
Bjarni kaupm. Siggeirsson af Breið-
dal, og fer aftur með þeim.
Við afhending
Laugarnesspítalans
Eftir Steingrím Thorsteimson.
fyrir hádegi á Föstudögum, ef stór-
ar eru. Smærri auglýsingum má
koma til kl. 3 síðd.
— Stutt fréttabréf og ritgerðir
þiggur „N. Ö.“ þakksaml. frá bverj-
um sem er.
Hér er risin höll á nesi grundar
Höfðingsseturs fallins rústum á.
Sjáið, þér, er sóttuð hér til fundar
Setur nýtt, er öðru skjól mun ljá.
Ei er það með innum sínurn fáðu
Efuað fyrir tign og gleðihnoss;
Ætlað er það hinum þrautaþjáðu,
Þeim, er líkþrár bera mæðukross.
Ofar jarðheims ægilegura flaumi,
Eymdum tárgum, blóðgum styrjar veg,
Áþján, striti, syndasollnum glaumi,
Svífur mynd ein skær og dásamleg.
Efra er bjart, en undir dimma ræður,
Efra friður, neðra stríðið er,
Og vér lesum letrað: Verið brœður!
Ljóst á merki því, er engill ber.
„Verið bræður!“ er að ofan kveðið,
Eilíft, heilagt það er kærleiks boð.
„Verum bræður!“ aftur ansi geðið
Inst — og veitist þessu máli stoð.
Vanda skal það verk, sem á að standa,
Vottinn góðan æ það beri sér,
Svo sem fórn á altari þess anda,
Allir sem að hlýða skulum vér.
* *
*
Þungar fyr meir yfir liðu aldir,
Aumum þrávalt hvílík gjörðist vist!
Stríðleikshörku stundum hrjáðir, kvaldir
Stundu þeir, unz helju fengu gist.
Sárleg dæmin sönn þess mundu finnast,
Sú að steina hræra mátti vo;
Það er liðið, en þess á að minnast,
Aldrei, aldrei framar verði svo.
Þjáðum, hreldum Ijúkstu upp líknarstaður,
vinnur ull fyrir menn fljótt og vel.
Afgreiðslumenn eru:
í Rvik: kaupm. Jón Þórðarson
— Akran.------Guðm. Ottesen
— Borgarn. verzl. Þorst. Einarsson.
Ullarsendingar með strandferða-
skipunum merkist skýrt:
Verksmiðjan Álafoss.
pr. Reykjavík.
auk nafns eiganda.
Erekari upplýsingar gefur
Halldór Jónsson
[69—2 s. jl. 2 s. ág.J Álafossi.
„Framsókn"
er blað fyrir íslenzkar konur og
beimili, 1 tölubl. á mánuði. Árg.
kostar 1 kr. (erlendis 1 kr. 50 au.).
Útgefendr:
Sigríðr Þorsteinsdóttir,
Ingibjörg Skaptadóttir
á Seyðisfirði (N. M.)
R lARki á Seyðisfirði flytr öll
RJ**'**'' tíðindi innlend og útlend,
sem þjóð þarf að vita. Er nú að
búðfletta leyndarlyfin, Brama, Kína,
Sýbillu & Co. Færir skrítlur og aðra
skemtun. Neðan máls in fræga
saga „Snjór“ eftir Kjelland. Eitt
blað á hverri viku. Kostar 3 kr.
Ritstj. Þorsteinn Erlingsson. [56*