Nýja öldin - 01.03.1899, Blaðsíða 60

60
Nýja Öldin.
um útlendan skáldskap hefðu mátt missa sig. In snild-
arlega ritgerð Bjnrnsons hefði átt að vera betur þýdd en
hún var. — Annars er þjóð vorri sem stendur meiri
hörgull á ýmsri andans fæðu en ljóðum. — Eirnr. hefir
flutt nokkrar greinir um landsmál, og ber það ekki að'
lasta, þótt maður sé henni ósamdóma að efni til í sumu.
Starfsemi hennar er eins virðingar verð og viðurkenning-
ar fyrir því. Að eins hefðum vér getað óskað, að þess-
ar ritgerðir hefðu heldur birtst í „Andvara", svo að meira
hefði orðið rúm fyrir almennan fróðleik, sem annars
virðist hvergi eiga höfði sínu að að halla í íslenzkum
tímaritum.
Aðal-útásetning vor á „Eimreiðina" er reyndar hrós
fyrir hana; hún er sú, að hvert sinn er' vér fáum hefti
af henni, óskum vér að það væri helmingi stærra.
Af honum komu ekki út nema tvö hefti
árið sem leið. Að fyrra heftinu áttum
Sunnanfari.
vér nokkurn þátt sem höfundur og ritstjóri, og ber oss
því ekki um það hefti að dæma. Síðara heftið fanst
oss rýrara að efni; bezt þótti oss þar Sigrúnai'-kvæði
Guðmundar Guðmundssonar. „Sf.“ hefir nú enn skift
úm eigendur og kvað nú eiga að minka aftur og færast
í upphaflega form sitt sem blað, flytur líklega mest
myndir af ísl. mönnum, sögur og kvæði, og verður þá þar
eitt rit sérstaklega skáldskapnum heigað, og ætti það að
vera nóg vorri litlu þjóð.
Hún birtist í fyrsta sinni í tímarits-
formi með þessu hefti. Hún ætlar að
„Nýja öldin.“
hafa skáldskapinn út undan að mestu leyti, að minsta
kosti meðan hún er svona smá. Henni flnst, meiri hörg-
ull á ýmislegri annari andans fæðu, án þess að hún lít-
jlsmeti skáldskapinn fyrir það. Mest langar hana til