Freyja - 01.07.1903, Qupperneq 6
198
konu til að fullnægja sínum eigin skyldum, ef liún sjálf ekki vildi eða
gæti gjört það. Ef hún ekki gjörði það, mfitti hann taka s&r hjákonu.
Fjölkvæmi var leyíilegt ef fyrsta konan var heilsulaus: —
Ilafi eiginkona veikst — misst heilsuna, má hann taka sör aðra
konu. Samt skal hann halda og forsorga sína fyrri konu, svo lengi
sem hún liíir.
ílafi fyrsta konan á mdti númer ?, sk’al hún meiga fara og hafa
með súr fjárhluta sinn,
SifjaspjöII, þar sem feðgin áttu hlut að máli, kostaði burtrekstur úr
fæðingarborg hinna seku. En mæðgin voru brennd á báli fyrir slíkar
sakir.
LÖG UM EIGNARRÉTT GIFTKA KVENNA 2200 ÁRUM F. IÁR.
Kona erfði lönd og lausa aura eftir mann sinn, og gengu slikar
eignir að sjálfsögðu til barna hennar en ekki gat hún arfleitt bræður
sína að neinu af þeim. Ekki mátti taka lögtaki eignir hjöna fyrir
skuldir er á þeim livíldu hvoru um sig, áður en þau giftust. En bæði
voru þau ábyrgðarfull fyrir skulduin hvers annars eftir það. Kona
sem af ást til annars manns orsakaði dauða eiginj manns síns, skyldi
deyja.
Eignir kpnunnar gengu til barna hennar eða föður, þegar hún d<5.
liraður hennar átti ekkert tilkall til þeii'ra. Síðari hjónabandsbörn
erfðu jafnt þeim fyrri. Ef ambátt giftist aðalsmanni, voru
börn þeirra frjáls. Giftingarhluti hennar skyldi hennar eigið, við lát,
manns hennar. Eigandi hennar fékk aðeins helming eigna hennar er
hún deyði. Eftirfylgjandi grein sýnir hversu réttur eða uppeldi föður-
lausra barna var tryggt.
„Vildi ekkja sem ætti fyrir ungum börnum að sjá, giftast aftur, án
þess að hafa til þess leyfi dómarans, skyldi liún ekki fá inngöngu I
þess manns hús. Giftist ekkja öðrum manni skal dómari grenslast eftir
heimili fyrra ínanns hennar og heimili og eignir fyrra manns hennar,
skal hann fá henni og síðari manni hennar til umsjónar, en þau skulu
gefa veð fyrir því. Þau skulu lialda við heimilinu og ala upp börnin,
en liúsmuni meiga þau ekki selja fyrir peninga. Kaupi nokkur hús-
muni af ekkjunni, sem börnum þessum tilheyra, skal hann tapa and-
virði slíkra muna og skila þeim aftur.
Dóttir sem ekki hefir tekið heimanmund sinn, skal erfa jafnt og
sonur, við dauða föður síns.
Barnfósra sem hefir barn það á brjósti sem hún fóstrar, skal missa
bæði brjóstin ef hún skiftir um börn, eða lætur annað í staðin í þvl til-
felli að hitt deyji.