Alþýðublaðið - 27.01.1927, Blaðsíða 4

4
ALEÝÐUBLAÐIÐ
Msalftöl, \
Baferskt öl,
Pflsner.
Bezt. " Ódýrast,
Imilent.
EIMSKIPAFJELAG
WM ISLANÐS EH
„Goðaf®ss“
tíSÍ
fer héðan væntanlega 3.
febrúar til Aberden, Hull
og Hamfoorgar.
„Bullfoss66 ,
fer héðan 9. febrúar foeint
til Kaupmannahafnar.
Drenytr' oo stðkur,
sem vilja selja Alþýðublað-
ið á götunum, komi í
afgreiðsiuna kl. 4 dagíega.
Sokkar — sokkar — sokkar frá
prjónastoíunni Malín eru íslenzk-
xr, endingarbeztir, hlýjastir.
„RÉTTDRt‘
Tímarit um þjóðfélags- og
menningar-mál. Kemur úttvis-
var á ári, 10—12 arkir áð stærð.
Flytur fræðandi greinar um
bókmentir, þjóðfélagsmál, listir
og önnur menningarmál. Enn
fremur sögur og kvæði, erlend
og innlend tíðindi.
Árgangurinn kostar 4 kr.
Gjalddagi 1. október.
*♦♦♦♦♦♦*♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Ritstjóri:
Einar Olgeirsson, kennari.
Aðalumboðsmaður:
Jón G. Guðmann, kaupmaöur,
P. 0. Box 34, Akureyri.
Afgreiðslu í Reykjavík annast
tvilit, mjög ódýr,
nýkominn.
fllfn, Bes&kastraetl 14.
Fæst all staðar, i heildsölu
hjá
€3. Behrens.
Sœsi 21. MaSsiarstr. 21.
selst ódýrt í stærri
og smærri kaupum.
Theodór N. Siourgeifsson,
Nönnugötu 5.
Símí 951. Sími 951.
Hús jainan ti,l sölu. Hús tekin
í umboðssölu. Kaupendur að hús-
um oft til taks. Helgi Sveinsson,
Aðalstr. 11. Heima 11—1 og 6—8.
Verzlio vid Vikar! Pað verður
notadrýgst.
Söludrengír óskast á morgun
til að selja Iþróttablaðið, 1. tbl.,
2. árg. Afgr. á Klapparstíg 2 kl.
11—12 og 3—4.
Ef Sjóklæðagerðin ber í tvo
sloppa fyrir yður, þá græðið þér
einn slopp og eruð aldrei blautur
við vinnuna.
Alpýðuflokksfólk! Athugið, að
auglýsingar eru fréttir! Auglýsið
því í Alþýðublaðinu.
Veggmyndir, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað.
Hveiti. Haframjöi, Hrísgrjón,
Sagógrjón, Kartöflur, Hrísmjöl,
Dósamjólk á60 aura, stórar dósir.
Hermann Jónsson, Hverfisgötu 88
Sími 1994.
Mjólk fæst allan daginn í Al-
þýðubrauðgerðinni.
Steinolia, hezta tegund, ódýr.
Hermann Jónsson, Hverfisgötu 88.
Sími 1994.
Persil, Flik Flak og Gold Dust.
Kristalssápa á 45 au. V-- hg. Harð-
sápa á 45 aura stöngin. Hermann
Jónsson, Hverfisg. 88. Sími 1994.
Mýir kaupendur að Alþýðu-
blaðinu fá það ókeypis til mán-
aðamóta.
Rjómi fæst í Alþýðubrauðgerð-
ínni.
Ritstjóri og ábyrgöarmaður
HsSSbjörn Kaildórssoa.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Smiður er ég nefadur.
kvæmlega eins oft og þér leikið fyrir kvik-
myndaféiögin, Smiður verkfélagi!“
„Nú, einmitt það,“ sagði, Smiður. „En hvaö
gerið þið þá?“
„Það, sem viö gerum í raun og veru, er
að koma skipulagi á þá verkamenn, sem
enga iðnaðargrein hafa numið,"
„Og í hvaða skyni er því skipulagi komið
á?“
„Til þess, að þeir séu færir um að annast
sjálfir iðnaðinn, þegar kerfi ágirndarinnar
fellur nlður af eigin rotnun sinni.“
„Ég skil,“ sagði spámaðurinn, og hann
hugsaði sig um eitt augnablik. „Það er þræla-
uppreist!“
„Já, alveg rétt,“ sagði hinn.
„Ég veit, hvað þeir gera við þrælauppreist-
ir, bróðir mínn! Þér eruð heppnir, ef .þeir
senda yður einungis í fangelsi."
„Þeir gera mikið meira en þaö,“ sagði
Colver. „Ég skal gefa yður ritling, sem heitir
„BJóðdropar," og þar getið þér lesið dá-
lítið um það, hvernig þeir hengja rnenn án
dóms og laga og tjarga og fiðra og skjóta
í Skrílsiandi." Það kom glampi í augu hans.
„Það er fyrirtaks-nafn, sem þér hafið fund-
ið þarna. Það má mikið vera, ef það loðir
ekki við.“
Smiður hélt áfram að spyrja, því að hann
vikli fræðast um þetta útlæga félag og þá,
éi’ í því voru. Og það var brátt sýnilegt,
að honum leizt Ijómandi vel á Jóhannes
Colver. Hann lét hann setjast hjá’ sér og
bað hann urn að lofa sér að heyra eitthvað
af kvæðum hans, og þegar hann komst að
raun um, að þau voru verulega fjörleg og
fögur, þá lagði hann handiegg sinn um herð-
ar hins unga skálds. Og aftur komu minn-
ingar af setningu, er ég hafði lært í bernsku,
upp í huga mínum. Hafði ekki eitt sinn
\’erið lærisveinn að nafni Jóhannes, er elsk-
aður hafði verið um fram aðra?
XLII.
Hinn ungi æsingamaður tók nú bráðlega
að skýra frá rannsókn, er hann hefði ver-
ið að gera í skógarhöggshéraði í Norðvest-
ur-landinu. Hann var að rita bækling um
bkVöbað, sem hefði farið þar fram. Hópur
af heimkomnum hermönnum hafði ráðist
á aðalstöðvar I.-W.-W.-mannanna, og þeir
höfðú varið sig og drepiö tvo eða þrjá af
árásarmönnunum. Frét.tastofa ein hafði sent
út um landið sögu þess efnis, að I.-W.-W,-
mennirnir b ióu liafið árás að sakarlausu
á hermennina. „Þetta er það, sem blöðin
gera okkur!“ sagði Jóhannes Colver. „Fjölda
mörg skrílsupphlaUp hafa stafað af þessu,
og nú sem stendur er líf þess manns einskis
vfrði, er finst með rautt spjald í vasanum,
í hvaða Vestur-ríki sem er.
Talið barst nú að sjálfsðgöu að spurn-
ingunni um það, hvort rísa ætti gegn mein-
gerðarmönnunum, og ég sat hjá og hlust-
aði á. Tijfjnníngar mínar voru einkennilegt
sambland af samúð og andúð, meðan þessir
byltingamenn með alls konar skoðanir ræddu
um, hvort það væri í raun og veru bugsan-
legt, að verkamennirnir gætu orðið frjálsir
án þess að nota einhvers konar ofbeldi.
Það var svo að sjá, sem Smiður Þæri sá eini,
er tryði á, að það væri hægt. Hinn hægláti
Abell varð við það að kannast, að jafnaðar-
mennirnir væru í raun og veru að grípa til
ofbeidis í dularbúningi, er þeir færu stjórn-
málaleiðina. Þeir reyndu að ná haldi á rík-
inu með atkvæðum, en ríkið væri verkfæri
í höndum máttar, er myndi beita því til
þess að fá vilja sínurn framgengt. „Þér eruð
stjörn!eysingi!“ sagði jafnaðarmannalögmað-
urínn við Smið.
Mér til mikiliar furðu brá Snxiður sér