Alþýðublaðið - 31.01.1927, Side 4

4
albýðublaðið
tnargra þeirra, ef þau séu ótam-
in. Sauðnauíin geti gengið úti alt
driö á heiðum hér á landi, án þess
aö draga landsnytjar frá öðrum
búpeningi. Sauðnautin þoli vel
kulda og séu hagspökust allra
skepna. Stafi spektin af öryggi
jþeirra, og hræðist þau t. d. ekki
úlfa, en verði þau þeirra vör eða
(>au ætli hættu á ferðum af öðr-
um ástæðum, skipi þau sér í
hringfylkingar; sé þá ungviðið í
tniðið, en fullþroska nautin búist
tjl varnar. Hefji þau framrás eitt
og eitt, og stangi eins og hrútar,
en skipi sér síðan aftur á sinn
istað í fylkingunni. Sauðnautarækt
tnuni borga sig vel hér á landi.
Þau séu harðgerari en vorir naut-
gripir og eigi að vonum betur við
íslenzkt loftslag, þar sem íslenzku
kýrnar, eru í fyrstu ættaðar sunn-
an úr heitum löndum. Á sama
hátt séu hænuungar kulvísari og
|>öli ver íslenzkt loftslag en and-
arungar, enda hæsnin ættuð frá
‘Indlandi. Mjólkin í sauðnautgrip-
um myndi aukast, þegar hér kæmi
upp ný kynslóð þeirra í heitara
iandi en þau væru ættuð frá, og
kjötið og fitan séu góð til átu.
Þá kvað Ól. Fr. og æskilegt, að
hérar verði fluttir hingað, helzt
snæhérar frá Grænlandi, því að
þeir séu harðgerastir héra, og sé
til marks um það, að jfgir grafi
sig aldrei í holur á milli steina
tií skjóls, heldur sitji að eins í
jhléi í þess stað, en næstir þeim
gangi norskir fjallahérar. Kvað
ÓI. Fr. Jíkindi á, ef hérar yrðu al-
gengir hér á iandi, að refir hættu
að leggjast á sauðféð, svo stóra
skepnu í hlutfalli við tófuna, en
tækju hérana í staðinn. Muni og
alls ekki allar tófur leggjast á
fé; en þær, sem geri það á ann-
að borð, séu oft þeim mun skæð-
ari. Ef þannig tækist að venja tóf-
una af fjárbiti, myndu Islendingar
hætta að drepa hana á suinrin,
þegar skinnin eru verðiaus, en
fengju hins vegar af henni dýr
vetrarskinn. Ólafur kvað tófuna
komna hingað og koma hingað
með hafísnum frá Grænlandi. Á
ísnum fylgi hún sporum ísbjarn-
arins og lifi á leifum hans. Þá
gat hann þess, að í Alaska er lax-
tegund, sem verður alt að hund-
rað pundum á þyngd, og önnur,
sem er fegurri og verðmeiri en
íslenzkur lax, og væri vert að
flytja þær hingað til uppeldis,
einkum hina stærri, og sömuleið-
is ljósfiskinn, sem er loðnuteg-
und, en hann sé talinn ljúffeng-
asti fiskur í heiminum. Nafn sitt
hafi hann fengið af því, að sök-.
um þess, hve feitur hann er, dragi
Indíánar kveik gegn um hann og
noti hann í kertis stað. — Að
síðustu gat Ólafur þess, að vert
væri að flytja hingað upp að
landinu þrjár selategundir, sæ-
birni, sem dýr skinn (sem hér eru
kölluð ,,sæljónaskinn“) fást af, og
megi koma upp sæbjarnaveri hér
við Suðurland, sæfíla, sem eru
stærstir sela og spikið á karldýr-
inu um fet á þykt, og kjötið a.
m. k. hægt að nota til fóðurbætis,
og ioks rostunga, sem séu hinir
upphaflegu íbúar Islands. Ólafur
sýndi nokkrar skuggamyndir af
dýrunum. Fyrirlesturinn stóð yfir
Í1/2 stund. - ■ Að lokum kvaðst
Ól. Fr. vona, að áheyrendurnir
■yrðu sér hjálplegir við að út-
breiða þá skoðun, að vér þurfum
að fá fleiri dýrategundir til lands-
ins en nú eru hér.
Prófastur
hefir séra Ófeigur Vigfússon í
Felkmúla verið skipaður í Rang-
árvallaprófastsdæmi.
Sigurður Signrðsson
sýndi i gær og útskýrði skugga-
Konur!
BlHJið um Smára*
smjörlíkið, pví að
pað er efnislsefra en
alt annað smjörlíki.
Eyjablaðið,
málgagn alþýðu í Vestmanneyjum
fæst við Grundarstig 17. Útsölu-
maður Meyvant Ó. Hallgrímsson.
Sími 1384.
myndir víðs vegar frá Vestfjörð-
um. Leizt honum vel á ræktun-
arskilyrði þar víða. Væri þar og
þegar sums staðar vaknaður meiri
áhugi fyrir aukinril ræktun en í
ffimsum öðrum héruðum landsins.
Annan fyrirlestur um ísland flyt-
ur hann næsta sunnudag, og seg-
ir þá frá annars staðar af iandinu.
Vetrarsjðl,
tvílit, mjög ódýr,
nýkominn.
Mfa, Baiakastræfi 14.
Drengir og sttlkir,
sem vilja selja Alpýðublað-
ið á götunum, komi í
afgreiðsluna kl. 4 daglega.
12 aura kostar óslægð ýsa, og
10 aura þorskur á morgun á
Fisk-„planinu“ hjá Jóni Guðna-
syni og Steingrími Magnussyni,
sími 1240, og á Bergstaðastræti
2, hjá Eggerti Brandssyni.
Jfi//«-Appelsínur, Epli, Vínber,
Bananar, Fíkjur, Döðlur. —
„Merkjasteinn“, Vesturgötu 12.
Eldspýtur, „búntið“ 25 aura.
Kaffikönnur 1—2 kr., Katlar 90
aura, BoJlapör 25 aura. Hannes
Jónsson, Laugavegi 28.
Strausykur 35 aura, Molasykur
40 aura, Rjúpur, Saltkjöt, Hangi-
kjöt. Kartöflur. „Vöggur“, Lauga-
vegi 64. Sími 1403.
3 notaðar „fulninga“-hurðir til
sölu fyrir hálfvirði í skósmíða-
vinnustofunni á Klapparstíg 44.
Alpýðuflokksfólk! Athugið, að
auglýsingar eru fréttir! Auglýsið
því í Alþýðublaðinu.
Mjólk fæst allan daginn í Al-
þýðubrauðgerðinni.
Veggmyndir, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Hailbjöra Kalldórsso*.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
hvað þeir hefðu gert við spámanninn minn.
Það var ekki að því að spyrja; þarna var
hann á fremstu síðu, þrír dálkar og fyrir-
sagnirnar, eins og vant var, þvert yfir hlað-
síðuna:
STJÓRNLEYSINGJASKRILL RÆÐST ÍNN 1
SANKTI-BARTOLÓMEUS-KIRKJUNA.
SPÁMAÐUR OG GARMAR 1 RIFNUM FÖT-
,UM RJÚFA GUÐSÞJÓNUSTUNA.
Ég leit í skyndi yfir söguna. Ég tók eftir
jþví, að sagt var, að Smiður h-efði reynt aö
slá séra Simpkinson til jarðar, og að félagar
spámannsins heiðu ráðist á menn ,úr söfn-
uðinum. Ég verð að kannast við, aö mér
létti nokkuð við að uppgötva, aö ekkerl
var minst á mitt btilfjörlega hlutverk i pessu
æfintýri. Mér tlatt í hug, að Tímóteus f'rændi,
myndi hafa haft nóg að gera við aö sínui
sunnudagskvöldið! En þegar ég leit á „Exa-
miner“, þá var það þar! „Ungur auðugur
maður nokkur :reis ui>p til þess að vernda
uþpreistarspámanninn!" Ég mundi eftir því,
að Tímóteus frændi hafði átt í miklum stæi-
um við útgefanda „Examiners" fyrir einu
eða tveimur árum út af einhverri stjórn-
máiastcðu!
Önnur ritstjórnargrein var í „Times“,
tveggja dálka löng, mjög undirstrikuð. I
gær hafði blaðið gert almenningi viðvart
um, v;ð ltverju mætti búast. I dag sá það
spádóma sína rætast, en því var forvitni á
að vita, hvernig því væri farið, hvort Vest-
urborg hefði lögregluiið eða ekki. „Hversu
lengi hafa yfirvöldin hugsað sér að gefa
þessum íkveikjusvikara lausan tauminn?
Þessi spámaður guðs, sem ekur um borg-
ina í brotnum vöruvagni og hefir samneyti
við kvikmyndaleikkonur og eldrauða æsinga-
menn! Ætlar Jögreglan að bíöa, þar til upp-
reistarkenningar hans hafa tendrað eld skríls-
ofbéldis, er eigi verður við ráðið? Þurftu
peir ,að bíða, þaragað til hann hafði safnað
samara öllum, er af sama sauðahúsi voru,
talsmönnum brjálæðis og morða, umhverfis
sig og koruið á stað uppreist stéttaöfundar
og haturs? Vér skorum á yfirvöld þessarar
horgar að taka í taumana og það tafarlaust,
að stinga þessúm vesaja kjaftaskúm í
steininn og halda honum þar.“
„Times“ lagði enn fremur áherzlu á aðra
hlið málsiras. Sökum mikillar atorku Kaup-
mannaráðsins og annara borgarafélaga hafði
Vesturborg verið vaiin fyrir hið árlega þíng
Stórskotaiiðsdeildar Skríislands. Eftir þrjá
daga átti þingið að koma saman, og fulltrú-
arnir voru þegar farnir að hópast inn með
lxverri járnbrautarlest. Hvaða skiining fengju
þeir á iögum og reglu í þessu horgarafélagi?
Var það fyrir þetta, sem þeir höfðu úthelt
blóði sínu í hinurit ögurlega ófriði, - til
þess að land þeirra yrði smánað af óguð-
legum misindismanni ? Hvað höfðu gull-
stjörnu-mæður Vesturborgar um Jretta að
segja? Hváð ætluðu þeir borgarbúar, sem
sjálfir voru í Stórskotaliðsdeild Skrílslands
að gera til þess að bjarga sóma bæjar
þeirra? „Times“ sagði enn fremur: „Ef vor
sljóu yfirvöld neita að ráða fram úr þessu
máii, þá trúum vér ekki öðru en að nægilega
margir 100% Ameríkumenn séu enh meðal
vor til þess að vernda alrnent velsæmi og til
þess að halda uppi rétti kristinna manna til
pess að dýrka guð siran án þess að verða
að hlíta fyrirskipunum Alræðisvalds Vitfirr-
ingahælisins.“
Hugur minn hafði verið svo bundinn við
Srnið og æfintýri hans, að tnér hafði alveg
láðst að hugsa um Stórskotaliðsdeild Skríls-
iands og stefnu hennar. Ég er sjálfur í
Stórskotaliðsdeildinni og 'hefði átt að vera
að starfa í undirbúningsnefndinni. I stað
þess yar ég nú á hlaupum fram og aftur